ชื่อบทกลอน: คนที่หายไป
ผู้แต่ง: KrittyHema
ผู้แต่ง: KrittyHema
คณานับหมื่นล้านพันดารา
ดาษดาเวหามาส่องแสง
ดาษดื่นคืนค่ำมิโรยแรง
ระยิบแย่งแข่งขันประชันเดือน
สุดสมุทรสุดตากว่าจะเห็น
ยะยอกเย็นลมหนาวคราวเชือดเฉือน
สดับเพียงเสียงคลื่นมาคอยเตือน
เหงาคือเพื่อนเคียงคู่ผู้เดียวดาย
มะพร้าวลู่ต้องลมล้มลงแล้ว
หาดทรายแก้วเก่าก่อนกลับกลืนหาย
เป็นตอตมถมทั่วอยู่ประปราย
กระทบใจคนเหงาที่เฝ้ารอ
เคยมีคู่อยู่เคียงในวันเก่า
เคยแนบเนาว์เราสองครองเรือนหอ
เคยละเล่นหวานล้ำพร่ำพนอ
เคยเคลียคลอไม่คลาดไม่ขาดกัน
ไยทะเล สั่งคลื่นเข้ากลืนหาย
ณ ตอนสายตายเกลื่อนกระทันหัน
ปีสี่เจ็ด พี่เจ็บมานานครัน
เฝ้าเพียงฝันก่อนวันท้อรอเธอคืน.
ดาษดาเวหามาส่องแสง
ดาษดื่นคืนค่ำมิโรยแรง
ระยิบแย่งแข่งขันประชันเดือน
สุดสมุทรสุดตากว่าจะเห็น
ยะยอกเย็นลมหนาวคราวเชือดเฉือน
สดับเพียงเสียงคลื่นมาคอยเตือน
เหงาคือเพื่อนเคียงคู่ผู้เดียวดาย
มะพร้าวลู่ต้องลมล้มลงแล้ว
หาดทรายแก้วเก่าก่อนกลับกลืนหาย
เป็นตอตมถมทั่วอยู่ประปราย
กระทบใจคนเหงาที่เฝ้ารอ
เคยมีคู่อยู่เคียงในวันเก่า
เคยแนบเนาว์เราสองครองเรือนหอ
เคยละเล่นหวานล้ำพร่ำพนอ
เคยเคลียคลอไม่คลาดไม่ขาดกัน
ไยทะเล สั่งคลื่นเข้ากลืนหาย
ณ ตอนสายตายเกลื่อนกระทันหัน
ปีสี่เจ็ด พี่เจ็บมานานครัน
เฝ้าเพียงฝันก่อนวันท้อรอเธอคืน.