โอ้ชีวิต พินิจ ก็รู้เค้า
ว่าแสนเศร้า เปล่าเปลี่ยว หนึ่งเดียวฉัน
แม้ในโลกกว้างใหญ่มีใครกัน
ประดุจฝันร้ายทั้งคืนไม่ตื่นมา
มองไม่เห็นทางเป็นไป ในชีวิต
หรือลิขิตจากสวรรค์ช่างสรรหา
หรือเป็นกรรมเก่าก่อนย้อนนำพา
วาสนาให้อาภัพทั้งอับแฟน
อยากยกป้ายขึ้นประท้วงปวงสามโลก
ทำข้าโศกหนักหนา พญาแถน
ดุจบุญดีมีกรรมเข้าย้ำแกน
ต้องโลดแล่นลู่ระหว่างกลางกองทุกข์
เหมือนคนถูกลอยแพ แลไร้ฝั่ง
ที่จะฝังร่างกายเฉียดชายสุข
ถูกคลื่นลมล่มแพแลล้มลุก
ก็เข้าคลุกจมหายในสายนที
พูดไม่ออกบอกไปใครเขาเชื่อ
ให้นึกเบื่อเหลือหลายสุดหน่ายหนี
หวังวันหนึ่งซึ่งว่าฟ้าปราณี
ให้ข้าพ้นไปเสียทีหนี้เวรกรรม
โอ้ชีวิต พินิจดู ก็รู้เค้า
จุดจบเราแสนเข็ญไม่เห็นขำ
ต้องเผชิญความลำบากซากกรรมนำ
ให้ชอกช้ำไม่หายกว่าวายปราณ....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
