คิดขึ้นมาคราใดใจสะอื้น
น้ำตารื้นหยาดไหลบนใบหน้า
ภวังค์ย้อนก่อนเก่ากลับเข้ามา
ทำอุราหวิวหวั่นสะท้านชวน
ยะเยือกกายสายลมที่พรมพลิ้ว
ดั่งเกิดริ้วรอยจ้ำช้ำทุกส่วน
หัวใจเจ็บเหน็บหนาวร้าวรัญจวน
ความหลังอวลอบอึงก้นบึ้งใจ
สองมือสอดกอดแนบแอบอิงอก
ประคองยกถ้วยจานอาหารให้
ตาสบตาพาเขินสะเทิ้นไฟ
ยามชิดใกล้ชี้ชวนล้วนผูกพัน
เจอแล้วจากพรากจบไม่พบหน้า
กาลเวลาผ่านไปไม่ย้อนหัน
ใครคนถูกหรือผิดมิคิดกัน
ไม่สำคัญวันนี้ไม่มีเธอ
ยังอยู่ได้ไม่ล้มระทมเศร้า
ระหว่างเราจบลงตรงเสมอ
ไม่ชนะไม่แพ้แค่มึนเบลอ
การได้เจอกันนี้ก็ดีแล้ว
หัวใจอาจหวั่นไหวในบางครั้ง
ที่ความหลังผุดวาบภาพชัดแจ๋ว
ลมรำเพยเชยเนื้อไม่เหลือแวว
ตะเข็บแนวริ้วรักสลักรอย
"กานต์ฑิตา"
๑ เมษายน ๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
