อย่ามาอ้อนวอนปู่ซะให้ยาก
ให้ตายซากไปสาน่าอายเขา
ชีวิตนี้อยู่ไปก็ซมเซา
ไม่มีเงาคนงามมาตามดู
หลงรักเขาข้างเดียวก๋วยเตี๋ยวหลอด
เฝ้าอ้อนออดกอดก่ายมิหมายหลู่
แต่ว่าเขาไม่ยอมพร้อมลงคู
กลัวว่าปู่ใจวายจะดายเดียว
จึงอยากตายให้แล้วไม่รับรู้
ขอเคียงคู่แต่เขาไม่แลเหลียว
ให้ปู่ตายสาเถิดประเสริฐเชียว
เหล่านางฟ้ากราวเกรียวมาเทียวเชิญ
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
