มองเห็นคนผ่านทางอย่างโดดเดี่ยว
ช่างเปล่าเปลี่ยวอ้างว้างดูห่างเหิน
เดินผ่านคนไม่สนใจใยหมางเมิน
ต้องเผชิญความผิดหวังยังซมซาน
ที่ผ่านมาดวงชะตาพี่ตกอับ
เธอหนีไปไม่หวนกลับแสนสงสาร
คนผ่านทางร้าวฤทัยใจนงคราญ
เหมือนเมฆคล้อยลอยผ่าน...ฟ้าสดใส
ชีวิตพี่มีหวังดั่ง...ฟ้าหลังฝน
เพราะดิ้นรนต่อสู้อยู่ให้ไหว
ถึงเจ็บปวดรวดร้าวสักเพียงใด
น้องผ่านทางเลยไป...ไม่กลับคืน
ริน ดอนบูรพา
๒๔ เม.ย. ๕๕
ช่างเปล่าเปลี่ยวอ้างว้างดูห่างเหิน
เดินผ่านคนไม่สนใจใยหมางเมิน
ต้องเผชิญความผิดหวังยังซมซาน
ที่ผ่านมาดวงชะตาพี่ตกอับ
เธอหนีไปไม่หวนกลับแสนสงสาร
คนผ่านทางร้าวฤทัยใจนงคราญ
เหมือนเมฆคล้อยลอยผ่าน...ฟ้าสดใส
ชีวิตพี่มีหวังดั่ง...ฟ้าหลังฝน
เพราะดิ้นรนต่อสู้อยู่ให้ไหว
ถึงเจ็บปวดรวดร้าวสักเพียงใด
น้องผ่านทางเลยไป...ไม่กลับคืน
ริน ดอนบูรพา
๒๔ เม.ย. ๕๕
โชคชะตา อาภัพ คราดับหม่น
ทุกข์ท้อทน ดวงแด แต่แข็งขืน
ยามเจ็บช้ำ น้ำตา พากล้ำกลืน
กลั้นสะอื้น ฝืนระทม ขมข่มไป
เมื่อมีผ่าน เข้ามา มีลาจาก
เมื่อมีพบ ต้องมีพราก ยากแก้ไข
อย่าคิดมาก เลยหนอ ขอผ่านไกล
คนที่พูด ยังทำใจ มิได้เลย
ทุกข์ท้อทน ดวงแด แต่แข็งขืน
ยามเจ็บช้ำ น้ำตา พากล้ำกลืน
กลั้นสะอื้น ฝืนระทม ขมข่มไป
เมื่อมีผ่าน เข้ามา มีลาจาก
เมื่อมีพบ ต้องมีพราก ยากแก้ไข
อย่าคิดมาก เลยหนอ ขอผ่านไกล
คนที่พูด ยังทำใจ มิได้เลย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
