คงเป็นบทกลอนสุดท้าย
ไม่มีเจ้าหญิงและเจ้าชาย .. ในภาพฝัน
ไม่มีสัมผัสหวานๆ .. ไม่มีตำนานของพระจันทร์
ปิดฉากนิยายเรื่องสั้น .. พร้อมคำอำลา
. . . .
จบลงด้วยการลาจาก
ลงเอยด้วยการพลัดพราก .. เพราะใจอ่อนล้า
คงไม่มีสิ่งใดฝากไว้ .. จากนายใบชา
มีก็เพียงคำว่า ขอบคุณ .. ขอบพระคุณจริงๆ
. .
..... เปิดฉากด้วยกลอนบทสุดท้าย .....
ว่าด้วย .... เจ้าชาย....... หายตัวลึกลับมิอยากสุงสิง
ไม่มีคำหวานๆให้หัวใจได้แอบอิง
ดันมาทิ้ง ..... กลางทาง ...... แล้วร้างลา
. . . .
..... หากจะไปๆได้ให้ไปพัก .....
หากนานนัก ......... อย่ายักย้ายให้ต้องหา
"อัสดง" ตอนนี้จับเวลา
รีบกลับมา ... ให้ทัน ณ.บัดนาว
พระอาทิตย์อัสดง
. . . .
ว่าด้วย .... เจ้าชาย....... หายตัวลึกลับมิอยากสุงสิง
ไม่มีคำหวานๆให้หัวใจได้แอบอิง
ดันมาทิ้ง ..... กลางทาง ...... แล้วร้างลา
. . . .
..... หากจะไปๆได้ให้ไปพัก .....
หากนานนัก ......... อย่ายักย้ายให้ต้องหา
"อัสดง" ตอนนี้จับเวลา
รีบกลับมา ... ให้ทัน ณ.บัดนาว
พระอาทิตย์อัสดง
. . . .
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
