.jpg)
โอ้รักเอย...เลยร้าง จำห่างเหิน
เส้นทางเดิน เกินปรับ เมื่อขับไส
มิอาจย้อน อ้อนพร่ำ ย้ำทรวงใน
เจ็บที่ได้ ยับแหลก คราวแยกทาง…
“สุนันยา”
รำพึงนวลป่วนใจให้เทวษ
รักเป็นเหตุแห่งเศร้าเขาเมินหมาง
อาวรณ์ล้นบนฤดีที่อับปาง
เขาทิ้งร้างห่างหายเสียดายจัง
ความรักก่อต่อสานมานานเหลือ
จึงทุกเมื่อฝากฝันมั่นในหวัง
แต่สุดท้ายหายลับดับภวังค์
ทิ้งความหลังให้ครวญป่วนฤดี
สุดเห็นใจ ในรักสลักหวาน
สุดเห็นใจ นงคราญ ร้าวรานศรี
สุดเห็นใจ ในรักและภักดี
สุดเห็นใจ ในนาที ที่จากกัน
รู้ว่าตรม ขมขื่น ทุกคืนเศร้า
สุดเงียบเหงา เข้าคลุม กลุ้มมหันต์
รู้อาลัยใยดี มีรำพัน
เธอโศกศัลย์ บั่นหมาย ทะลายลง
แต่ก็ได้ เพียงฝาก มากห่วงหา
เพียงนำพา กำลังใจ ให้ลืมหลง
ไม่อาจยื่นมือสู่ คู่อนงค์
ไม่อาจคงใจหมายคลายอาวรณ์
ความผิดหวังสั่งสมปมชีวิต
ต่างตามติดคิดคู่อยู่สลอน
ไม่มีใครไม่เจอเผลอร้าวรอน
เพียงบางตอนอ่อนไหว..ใจเลยรวน.
รักเป็นเหตุแห่งเศร้าเขาเมินหมาง
อาวรณ์ล้นบนฤดีที่อับปาง
เขาทิ้งร้างห่างหายเสียดายจัง
ความรักก่อต่อสานมานานเหลือ
จึงทุกเมื่อฝากฝันมั่นในหวัง
แต่สุดท้ายหายลับดับภวังค์
ทิ้งความหลังให้ครวญป่วนฤดี
สุดเห็นใจ ในรักสลักหวาน
สุดเห็นใจ นงคราญ ร้าวรานศรี
สุดเห็นใจ ในรักและภักดี
สุดเห็นใจ ในนาที ที่จากกัน
รู้ว่าตรม ขมขื่น ทุกคืนเศร้า
สุดเงียบเหงา เข้าคลุม กลุ้มมหันต์
รู้อาลัยใยดี มีรำพัน
เธอโศกศัลย์ บั่นหมาย ทะลายลง
แต่ก็ได้ เพียงฝาก มากห่วงหา
เพียงนำพา กำลังใจ ให้ลืมหลง
ไม่อาจยื่นมือสู่ คู่อนงค์
ไม่อาจคงใจหมายคลายอาวรณ์
ความผิดหวังสั่งสมปมชีวิต
ต่างตามติดคิดคู่อยู่สลอน
ไม่มีใครไม่เจอเผลอร้าวรอน
เพียงบางตอนอ่อนไหว..ใจเลยรวน.
"บ้านริมโขง"
๑๐ สิงหาคม ๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
