เงาขอบฟ้าทาบพ้นบนผืนน้ำ
เมฆลอยต่ำอึมครึมดูครึ้มฝน
จุดเล็กเล็กปลายหาด..อาจใช่ คน
ไยดูหม่นเฉยนิ่ง..จริงหรือลวง
ดั่งภาพวาดขาดสีที่เก่าเก็บ
รู้สึกคล้ายใจที่เจ็บไร้คนห่วง
คลื่นกระแซะซัดหายไม่ถามทวง
เวลาล่วงภาพเลือน..เหมือนฝันพราง
ยอดคลื่นม้วน ทวนทบ..กลบทรายเกลื่อน
จิตฟั่นเฟือน หรือโลกจริง วิ่งไกลห่าง
ปลายพู่กันสะบัดไหวไร้แนวทาง
เหลือแต่ความอ้างว้าง..กลางเวิ้งฟ้า
เริ่มลงเส้นหัวใจไว้เป็นกรอบ
หวังแตะแต้มแซมขอบเสน่หา
คนวาดฝันซึมซาบภาพมายา
ณ ปลายฟ้า วันนี้..ไม่มีใคร
• • •
~ ประภาคาร ~
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
