ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพิลาไลย]

อันความรักของพี่ดั่งน้ำผึ้ง
มอบเพียงหนึ่งนางเดียวที่ดั้นด้น
แม้เจ้าไม่ไว้ใจใครสักคน
ขอหน้ามลให้เวลาอย่ามองเมิน

คบเอาไว้ดูเล่นเป็นเพื่อนเจ้า
ไม่เร่งเร้าร่อนลงดั่งหงส์เหิร
ถูกคอไหม? ชอบใจไหม?หรือไม่เพลิน?
เราต่างเดินดูใจไปทุกวัน

เมื่อถูกคอถูกใจได้เป็นเพื่อน
เราค่อยเลื่อนมารักปักใจฝัน
ไม่มีใครไม่บกพร่องปรองดองกัน
ให้อภัยต่อกันรักมั่นคง

“ปรางค์ สามยอด”

รักครั้งแรก..ไม่แปลกใจ..ใช่น้ำผึ้ง
ระยะหนึ่ง..พึงเข้าใจ..ไม่ประสงค์
เมื่อรักเริ่มจืดจาง..ถึงทางลง
น้ำผึ้งคงไม่หวานเหมือนวานวัน

เรื่องความรักสักกี่คนที่พ้นผ่าน
ทำบุญทานสิ่งใดได้สิ่งนั้น
เท่าที่เคยพบเห็นเป็นเหมือนกัน
ความรักบั่นปั่นป่วนจวนขาดใจ

พิมพิลาไลย

ขอบคุณ คุณลุงปรางค์ สามยอด ที่เข้ามาแบ่งปันบทกลอนเพราะๆ นะคะ

[พิมพิลาไลย]

ดอกลั่นทม..ดมดอม..หอมเหลือที่
ยิ่งตอนนี้..คนดม..ขมอกไหม้
ดอกยิ่งส่ง..กลิ่นฟุ้ง..จรุงใจ
ดมเข้าไป..ให้มันช้ำ..ขยำปา

ดอกเจ้าสวย..รวยสีมี..หลายแบบ
เราจึงแอบ..เด็ดเจ้า..เศร้านักหนา
ความหมายเจ้า..เศร้าหมอง..นองน้ำตา
เหมือนกับข้า..ตอนนี้..ที่ช้ำจัง

ต้องรักไป..ช้ำไป..สะใจแท้
เฝ้าคอยแต่..คนดีอย่าง..มีหวัง
เหมือนดั่งคน..ละเมอ..เพ้อภวังค์
เธอจะยัง..ไม่ใส่ใจ..ใช่ไหมเอย

 พิมพิลาไลย

[ไพร พนาวัลย์]

ลั่นทมเอ๋ยเคยดอมกลิ่นหอมกรุ่น         
ดั่งปุยนุ่นขาวนวลชวนถวิล
เมื่อแรกรุ่นอุ่นไอไร้ราคิน                   
เปื้อนมลทินสิ้นสาวร้าวฤดี

ดั่งสาวน้อยสวยใสวัยแรกรุ่น               
กลีบละมุนควรรักในศักดิ์ศรี
ดั่งลั่นทมหอมหวานซ่านฤดี                 
คุณค่ามีชั่วคืนต้องโรยรา

"ปรางค์ สามยอด"

[พิมพิลาไลย]

ลั่นทมเอ๋ยเคยดอมกลิ่นหอมกรุ่น         
ดั่งปุยนุ่นขาวนวลชวนถวิล
เมื่อแรกรุ่นอุ่นไอไร้ราคิน                   
เปื้อนมลทินสิ้นสาวร้าวฤดี

ดั่งสาวน้อยสวยใสวัยแรกรุ่น               
กลีบละมุนควรรักในศักดิ์ศรี
ดั่งลั่นทมหอมหวานซ่านฤดี                 
คุณค่ามีชั่วคืนต้องโรยรา

"ปรางค์ สามยอด"

เมื่อร่วงโรยโปรยพื้นไม่ชื่นหอม
จะดมดอมเบือนหน้าหาดอกใหม่
ดอกที่หล่นลงดินสิ้นค่าไป
เด็ดดอกใหม่ไม่มองของตกดิน

เหมือนรักเราเก่าไปไม่มีค่า
ดังบุปผาราโรยโปรยลงหิน
ตกกระแทกแหลกเกลื่อนเปื้อนมลทิน
และคงสิ้นสุดไปในไม่นาน

พิมพิลาไลย

[ระนาดเอก]

๐ ยอมกบฎตัวเองละเลงรัก
สะบั้นหักช่างหัวกลั้วจนกร้าน
ลงสนามผจญผลดวงมาน
เริ่มตายด้านชาชินจินต์เปลี่ยนไป

๐ พอพบรักตัวจริงสิ่งเลอค่า
อนิจจากรรมเก่าย้อนเผาไหม้
เคยผยองท่องรักอย่างสะใจ
เธอเห็นไส้เมินหนี..นี่แหละกรรม..

 

[พิมพิลาไลย]

๐ ยอมกบฎตัวเองละเลงรัก
สะบั้นหักช่างหัวกลั้วจนกร้าน
ลงสนามผจญผลดวงมาน
เริ่มตายด้านชาชินจินต์เปลี่ยนไป

๐ พอพบรักตัวจริงสิ่งเลอค่า
อนิจจากรรมเก่าย้อนเผาไหม้
เคยผยองท่องรักอย่างสะใจ
เธอเห็นไส้เมินหนี..นี่แหละกรรม..

 

ถึงรักไปช้ำไปแปลกใจนัก
ก็เลิกรักไม่ได้ใจถลำ
แม้รู้ว่ารักนี้มันมีกรรม
คอยตอกย้ำซ้าเติมก็เริ่มชิน

ยอมเจ็บปวดอยู่ได้โอ้ใจเอ๋ย
ไม่นึกเลยเดินชนคนใจหิน
พอเขาได้ชื่นชมเหยียบจมดิน
แล้วก็บินโบยไปไม่ใยดี



พิมพิลาไลย

[ไพร พนาวัลย์]

ถึงรักไปช้ำไปแปลกใจนัก
ก็เลิกรักไม่ได้ใจถลำ
แม้รู้ว่ารักนี้มันมีกรรม
คอยตอกย้ำซ้าเติมก็เริ่มชิน

ยอมเจ็บปวดอยู่ได้โอ้ใจเอ๋ย
ไม่นึกเลยเดินชนคนใจหิน
พอเขาได้ชื่นชมเหยียบจมดิน
แล้วก็บินโบยไปไม่ใยดี



พิมพิลาไลย

สิ่งที่ผ่านถือว่าใช้กรรมเก่า
จงเก็บเอาบทเรียนเปลี่ยนวิถี
เลือกมาใช้ในสิ่งที่ดีดี
เพื่อชีวีต่อไปให้มีแนว

ปลุกปลอบใจตัวเองให้เก่งกล้า
สิ่งผ่านมาอย่าตอกย้ำซ้ำรอยแถว
จงเปิดใจรับสิ่งใหม่ที่ใสแวว
อาจเป็นแก้วเจียรนัยให้เชยชม

 

“ปรางค์  สามยอด”

[กริชอักษร]

ซ่อนความเจ็บเหน็บความช้ำระกำไว้
ไม่ให้เห็นสิ่งใดใดในตัวฉัน
เก็บไว้เถิดเกิดเจ็บแปลบแสบทรมาณ
อย่าระรานเรียกร้องแม้หมองมัว
ผิดที่เราเอาใจไว้ไม่อยู่
ผิดเป็นครูไม่รับรู้อยู่ในหัว
ผิดซ้ำซ้ำก็ยังทำไม่หลาบกลัว
จำแค่ตัวรักใครใจก็ไป
เมื่อสุดท้ายใจมันเจ็บต้องเย็บแผล
ลึกเกินแก้แน่นิ่งมิติงไหว
ปล่อยเวลารักษาบาดแผลใจ
จำบ้างไหมกับหัวใจไม่รักดี

*ไม่แน่ใจคำว่า หลาบ ว่าสะกดอย่างนี้หรือป่าวนะคะ  อิอิ

[พิมพิลาไลย]

สิ่งที่ผ่านถือว่าใช้กรรมเก่า
จงเก็บเอาบทเรียนเปลี่ยนวิถี
เลือกมาใช้ในสิ่งที่ดีๆ
เพื่อชีวีต่อไปให้มีแนว

ปลุกปลอบใจตัวเองให้เก่งกล้า
สิ่งผ่านมาอย่าตอกย้ำซ้ำรอยแถว
จงเปิดใจรับสิ่งใหม่ที่ใสแวว
อาจเป็นแก้วเจียรนัยให้เชยชม

 

“ปรางค์  สามยอด”

หัวใจชื่นฟื้นไวได้คำปลอบ
ได้แต่ขอบคุณไปใจสุขสม
กำลังใจที่ให้ใคร่ชื่นชม
พี่เหมือนลมพัดมาพาชื่นใจ

เหมือนแสงทองส่องสว่างกลางใจมืด
ชีวิตชืดเฉื่อยชาพาสดใส
มองเห็นทางย่างก้าวคราวต่อไป
เริ่มต้นใหม่กับชีัวิตที่ผิดเอง

พิมพิลาไลย

[พิมพิลาไลย]

หัวใจเหมือน โดนเชือด เลือดนองหลั่ง
เป็นอีกครั้ง พลั้งใจ ให้ขยี้
ต้องรักไป ช้ำไป สะใจดี
ถ้าไม่มี เมตตา ไม่ว่ากัน

เพราะยอมรับ กับใจ ไว้ก่อนแล้ว
ถ้าต้องแคล้ว คลาดไป ได้โศกศัลย์
ก็เตรียมพร้อม ยอมรับ ไปกับมัน
รอสักวัน ฉันจะได้ ไปจากเธอ


พิมพิลาไลย

[พิมพิลาไลย]

ลืมไม่ได้ สะใจ ในความเขลา
ของตัวเรา เง่าโง่ โอ้ไฉน
ถูกกระทำ ซ้ำซาก ไม่จากไป
ยังยอมให้ ได้ที ขี่แพะชน

ต่อให้ต้อง โดนเชือด เลือดนองไหล
คงจะไม่ หนีลับ ด้วยสับสน
มันสะใจ ดีไหม ใยหนอคน
คิดจะป่น หัวใจ ไม่เหลือเลย



พิมพิลาไลย

[(ฟ้า) มารสุรา]

ขึ้นสังเวียนเรียนรักมักบาดเจ็บ
ทั้งหนาวเหน็บเก็บความช้ำย้ำขื่นขม
ต้องพ่ายแต้มโดนยำใหญ่ใจระทม
บางคราตรมช้ำชอกถูกน็อคมา

จะกี่หนทนฝืนหยัดยืนสู้
จะกี่คู่ต่อกรรักอกหักหนา
แต่สะใจไม่ท้อแท้แม้อัปรา
จะเดินหน้าเพื่อคว้าชัยในรักจริง

 

[พิมพิลาไลย]

ขึ้นสังเวียนเรียนรักมักบาดเจ็บ
ทั้งหนาวเหน็บเก็บความช้ำย้ำขื่นขม
ต้องพ่ายแต้มโดนยำใหญ่ใจระทม
บางคราตรมช้ำชอกถูกน็อคมา

จะกี่หนทนฝืนหยัดยืนสู้
จะกี่คู่ต่อกรรักอกหักหนา
แต่สะใจไม่ท้อแท้แม้อัปรา
จะเดินหน้าเพื่อคว้าชัยในรักจริง

 

จะมีรัก สักครั้ง ดังออกศึก
บางทีคึก..บางที่เครียด..เกลียด..หนุงหนิง
มีหลากหลาย อารมณ์ อย่างสมจริง
บ้างถูกทิ้ง ถูกขว้าง อย่างง่ายดาย

ก็ต้องทนรักไปไม่เคยหนี
จะเจ็บกี่สิบครั้งยังทนไหว
เพราะรักคือความฝันอันยาวไกล
ถึงรักไปช้ำไปสะใจดี

พิมพิลาไลย

[วลีลักษณา]

ความรักทำ ช้ำชอก เพราะหลอกลวง
แม้เผาทรวง แทบไหม้ ยังไม่หนี
ยังจะต้อง เจ็บช้ำ ซ้ำกี่ที
ใจดวงนี้ ถึงจะจำ แล้วอำลา

[ปลายฝัน]

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ปลายฝัน]

รู้ทั้งรู้ว่าต้องเจ็บก็ไม่จำ
ถึงจะช้ำชอกอีกสักครั้งก็ไม่สน
ถึงจะเจ็บชอกช้ำจำต้องทน
ถึงจะร้อนรนเพียงใดก็ต้องยอม
 
รู้ทั้งรู้ว่ารักไม่มีหัวง
แต่ก้อยังอยากรัก อยากชิดใกล้
รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่ห่วงใย
แต่ก็ยังมีใจให้แต่เธอ
 

ปลายฝัน

[พิมพิลาไลย]

รักสักครั้ง พลั้งสักนิด ผิดสักหน่อย
แต่อย่าบ่อย มันลำบาก ไม่อยากบ่น
มันจะท้อ และเปลี่ยนทิศ ไม่คิดทน
จะวกวน วิงเวียน อย่างวุ่นวาย

ก็รัักนิด ช้ำหน่อย เป็นร้อยนะ
คงต้องละ เลิกรัก อกหักหลาย
เลิกที่มี หนีที่มา อย่ามากมาย
ให้มันคลาย ความเครียด เลิกเกลียดครัน

พิมพิลาไลย