ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เซียนสุรา]

๐ หวังสูงหวังดอกฟ้า     มาดม
เอื้อมหัตถ์คว้ากิ่งชม        ไป่ได้
กิ่งสลัดปัดใจตรม            ตรอมจิต
สูงนักเกินหักไซร้             ดอกฟ้าแสนงาม

[วฤก]

หาหมวดลงโคลงชุดนี้ไม่ได้ ...

เอามาฝากไว้ที่นี่ก็แล้วกันนะครับ แหะ ๆๆ 

[ข้าพเจ้า]

  สตรีงามจะย้ำ      ทำดี
ยามเอ่ยเอื้อนวจี       เพราะพริ้ง
ปัญญาสติมี             เต็มเปี่ยม
ไม่สะดีดสะดิ้ง          นอบน้อมสำรวม

......ก้านกล้วย

[สายใย]

 
           คน งามมีเกลื่อนล้น                 โลกา
       สวย ผุดผ่องโสภา                        เพริศแพร้ว
       ใจ อาจต่างกายา                         ยลยาก   ยิ่งนอ
       ดำ ดั่งกรวดหรือแก้ว                   เกลือกรู้ภายหลัง                       
 

[สายใย]

 
       คน งามมีเกลื่อนล้น                 โลกา
       สวย ผุดผ่องโสภา                        เพริศแพร้ว
       ใจ อาจต่างกายา                         ยลยาก   ยิ่งนอ
       ดำ ดั่งกรวดหรือแก้ว                   เกลือกรู้ภายหลัง......(ส.ย.)   

          จึง พลั้งจนพ่ายแพ้                   ยับเยิน
          ช้ำ ชอกปอกเปิกเกิน                    นับถ้วน
          เพราะ ใจรักถูกเมิน                      จำห่าง ร้างลา
          เธอ จากทุกสิ่งล้วน                      ค่าไร้ให้คนึง ....(Hathaichanok)
         
           ถึง  ทุกข์ถูกทอดทิ้ง                   ทำเมิน
          เก้อ จัดสุดขัดเขิน                        ขุ่นข้อง
            ก็  ยังทุ่มใจเทิน                         ทบท่วม รักแม่
            รัก พี่มีเพื่อน้อง                            หนักพ้นเรียมขวัญ.....(ancle S.Y.)                                                                                 
 

[knight_95]

----คุณพระนาย-----

     เอากลกลอนอ่อนอ้าง      แจงผจง
ผสานคำสิ่งประสงค์              สั่งถ้อย
สั่งสารฝากนุชอนงค์              เรียมพี่  แม่นา
ฝากรักสั่งลมคล้อย               เรื่อยแล้วตามลม

      ชวนชมชื่นซ่อนชู้            หอมเอย
กลิ่นซาบทรวงแสนเสบย        หม่นร้าง
นึกนวลนุชสนิทเขนย             คราที่ พี่นอน
แสนคนึงจิตเหว่ว้าง               ว่าแล้วคนึงนาง


                     

[ดอกกระเจียว]

งามดั่งดาราวาดไว้       นางเอย
คำต่อปากเจ้าเปรย          ทาสแท้
จริยาบ่คุ้นเคย                         งามต่าง  ผิวพรรณ
จิตพี่หวังสนิทแก้                          เสน่ห์น้อง    คล้องงาม                                  

[ข้าพเจ้า]

 
คน งามมีเกลื่อนล้น........โลกา
สวย ผุดผ่องโสภา..........เพริศแพร้ว
ใจ อาจต่างกายา............ยลยาก   ยิ่งนอ
ดำ ดั่งกรวดหรือแก้ว........เกลือกรู้ภายหลัง......(ส.ย.)   

จึง พลั้งจนพ่ายแพ้..........ยับเยิน
ช้ำ ชอกปอกเปิกเกิน.......นับถ้วน
เพราะ ใจรักถูกเมิน.........จำห่าง ร้างลา
เธอ จากทุกสิ่งล้วน..........ค่าไร้ให้คนึง ....(Hathaichanok)
         
ถึง  ทุกข์ถูกทอดทิ้ง.............ทำเมิน
เก้อ จัดสุดขัดเขิน................ขุ่นข้อง
ก็  ยังทุ่มใจเทิน...................ทบท่วม รักแม่
รัก พี่มีเพื่อน้อง...................หนักพ้นเรียมขวัญ.....(uncle S.Y.)                                                                                 
 


แม้ ฝันเคียงดอกฟ้า..........สูงลอย
หนัก แน่นตราตรึงคอย.......คู่เคล้า
เกิน คว้ากว่าเอื้อมสอย.......ยังมั่น
ทน ที่รู้ท้ายเศร้า..............ใฝ่เฝ้าตราตรึง ....(Hathaichanok)

ก็ รำพึงทุกเช้า      ความหลัง   
คน พิการพลาดหวัง     ชอกช้ำ
มัน เจ็บปวดรักฝัง   นอนนิ่ง
ชอบ จึ่งลอบรุกล้ำ   ฝ่าเส้นอันตราย   (ก้านกล้วย)

[ข้าพเจ้า]

   หากยิ่งรักยิ่งใกล้   ทรมาน
       เปรียบดอกไม้เมื่อบาน   เหี่ยวเศร้า
แต่ความรักนั้นหวาน   ดูดดื่ม
      คนจึ่งหลงใหลเฝ้า   ใคร่ได้ลิ้มลอง

......ก้านกล้วย

[ข้าพเจ้า]

ตกหลุมรักเร่าร้อน   แรงรัก
ทุกค่ำคืนโหมหัก    คลั่งไคล้
เจ็บปวดที่ใจนัก    ขมขื่น
ครวญคร่ำโหยหวนไห้   หมื่นล้านน้ำตา



ฟ้าไยกีดกั้นรัก    ของฉัน
อุปสรรคสารพัน   ต่อต้าน
ทำไมสาปแช่งกัน  ด้วยเล่า
ลงโทษใจจนด้าน   ฉ่าร้อนแสบทรวง

[เพรางาย]

บ่นหนาว

แดดสายไยด่วนเร้น      หลบแสง  ลับเอย
หนาวคลี่พรมสำแดง      ย่ำเช้า
เยียบจัดโอ่กำแหง         กรูเขย่า
กายสั่นใจฝักเฝ้า            แดดต้านลมเกรียว

เหลียวเมฆพาลกลั่นแกล้ง     เฉกลม
เรียกหมู่รวมระดม               แผ่ก้อน
ตะวันพ่ายแพรพรม             กางก่าย
แดดส่องราแรงร้อน            หรุบแพ้หนาวพรู

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

ฤดูหนาวมาเยี่ยมแล้ว    วันใด
คราอาบน้ำทีไร         แทบม้วย
ขันหนึ่งสะดุ้งไหว       ตัวขยับ
ขอโปรดทราบไว้ด้วย    อาบครั้งสามขันฯ

ผิวพรรณแห้งแตกแล้ว   มีลาย
ดวงด่างช่างมากมาย    แบบนั้น
สาวใดจักส่งสาย        ตาเล่า
เลยอยากให้หนาวสั้น   กว่านี้ดีไหมฯ

[กาแฟดำ]

.
.

ลมหนาวกรูก่อให้          หนาวกาย
ผ้าห่มช่วยผ่อนคลาย         อุ่นได้
หนาวใจบ่เคยหาย             หนาวที่ ยาวนาน
หรือว่าชะตาไร้                 คู่แท้มาครอง

.
.

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

จริงหรือขาดคู่แท้      สงสัย
แล้วโน่นล่ะคือใคร   ที่ห้อง
หรือว่าแม่ทรามวัย    เป็นญาติ
ไยท่านมาร่ำร้อง      เพื่อให้สงสารฯ

ใจอยากพิสูจน์ให้       เห็นจริง
ดูก่อนมีไหมหญิง       ที่บ้าน
หากมีจะท้วงติง         ว่าหลอก
และป่า วประกาศค้าน  ว่าล้วนลวงเราฯ

เขียนคำว่า ป่า ว   ที่หมายถึง  ป่า วร้องไม่ได้เลย
โปรแกรมมันแก้เป็นเปล่าไปหมด   

[กาแฟดำ]

จริงหรือขาดคู่แท้      สงสัย
แล้วโน่นล่ะคือใคร   ที่ห้อง
หรือว่าแม่ทรามวัย    เป็นญาติ
ไยท่านมาร่ำร้อง      เพื่อให้สงสารฯ

ใจอยากพิสูจน์ให้       เห็นจริง
ดูก่อนมีไหมหญิง       ที่บ้าน
หากมีจะท้วงติง         ว่าหลอก
และป่า วประกาศค้าน  ว่าล้วนลวงเราฯ

เขียนคำว่า ป่า ว   ที่หมายถึง  ป่า วร้องไม่ได้เลย
โปรแกรมมันแก้เป็นเปล่าไปหมด   

.

.
.

เป็นนักสืบแต่งตั้ง   โดยใคร
เขาว่าจ้างเท่าใด   ใคร่รู้
เรายอมจ่ายเบิ้ลไป   สองเท่า เชียวนา
ทำบ่เห็นบ่ฮู้   บ่เว้าเรื่องเรา (อิ อิ)

.
.

อารมณ์กลอนกำลังเคลิ้ม ๆ พาเป๋ซะแล้วมายาวินเนี่ย 555+

[อักษรารำพัน]

๐ วิงวอนทวยเทพทั้ง........แดนสวรรค์
ทรวงหนึ่งราวถูกทัณฑ์......ล่ามไว้
นานกาลชั่วกัปกัลป์..........รอพี่
วันเปลี่ยนเวียนปีให้..........ร่นหล้ามาสมาน

๐ หากบุพเพร่วมสร้าง.......ปางใด
รวมชาติรวมดวงใจ...........มั่นแล้ว
ขอจงอย่าแรมไกล............กันอีก
เคยจากเคยคลาดแคล้ว.....อย่าคล้อยข้ามสมัย....(วลีลักษณา)

๐ ในแดดวงหนึ่งนี้............คือเธอ
ตัวพี่มั่นหมายเจอ.............แต่น้อง
คงภักดิ์มั่นเสมอ...............มิเปลี่ยน
ใจพี่หมายมั่นคล้อง............นุชนี้นางเดียว

๐ ผูกเกลียวรักร่วมไว้..........เคียงกัน
สานจิตเราผูกพัน..............ชั่วฟ้า
กี่ภพกี่ดับขันธ์..................พันผูก
คงมั่นอยู่คู้หล้า.................ชั่วฟ้าดินสลาย....(อักษรารำพัน)

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

ฟังโคลงสี่สุภาพแล้ว   คราวใด
ใจอ่อนล่องลอยไป      เมื่อนั้น
ทุกคำก่อหลงใหล      ในจิต
ทุกหยาดถ้อยกระชั้น    โสตล้วนชวนหลงฯ

จงใจจินต์แต่งแต้ม     เติมโคลง
หวังก่อเชื่อมใยโยง     มิตรเย้า
อนึ่งจักจรรโลง           คงอยู่
เพียรสืบสานค่ำเช้า    เช่นนี้นานหลายฯ

    โดย Mayawin
 ๑๕  มกราคม  ๒๕๕๔

[บ้านริมโขง]

อยากเขียนอยากร่วมร้อง         บรรเลง
แต่ก็ยังหวั่นเกรง                     เสี่ยงสู้
กลัวร้องขัดเนื้อเพลง               เสียงสั่น
ฟังแปลกแตกแยกผู้        อื่นร้องครองสนาน

ประสานงานส่งถ้อย       เรียงคำ
ยากนักมักไม่จำ             ต่ำต้อย
เขียนโคลงมักต้องคลำ       นำกล่าว
เชิงอ่อนวอนข้าน้อย      ฝากเนื้อฝากตัว

"บ้านริมโขง"

[พรายม่าน]

โยงโคลงลงไคร่แม้น      มายา วินเฮย
พรูพรั่งวางวาจา           แจ่มแจ้ง         
หลามไหลลื่นรวยถา      โถมทั่ว
โชนดั่งพลังสูรย์แย้ง       เยี่ยมฟ้าฝ่าดำ

พรายม่าน
สันทราย
๑๕.๐๑.๕๔

[พรายม่าน]

ริมโขงคงเผ่าเพี้ยง      พานกวี
สมดั่งวังวจี                ใช่บ้าน
ดลใดใส่ราศรี              สานส่ง ดงคำ
เกินค่าเกินใครค้าน      ข่มด้านดาลใจ

ใกลกรุงปรุงอยู่คล้อย   ริมโขง
คมแผ่คำจรรโลง           ล่วงแก้
ไพศาลผ่านพันโยง        ยืนต่อ ข้อตาม
สมค่าสมกวีแท้             ถ่ายฟื้นคืนไฟ

พรายม่าน
สันทราย
๑๕.๐๑.๕๔