ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[คุณชายอกหัก]

จะจากเจ้า จำใจ จะจรจาก
พัดพาพราก เพื่อนพ้อง ผูกพันผอง
เติมตรากตรำ ต่อติด ไตร่ตริตรอง
เริ่มลิลอง เริ่มเรียนรัก ร่วมรวมเรา

ไม่มีมัน เหมือนแม้น มีหม่นหมอง
สืบสิ่งสอง โศกศัลย์ สุดแสนเศร้า



ไร้รอยร่อง เรืองราว รักร่วมเรา
ฟากฟ้าเฝ้า ฟูมฟัก ฝันฟูมฟาย

ริรอบรู้ เรื่องเรา ไร้รักลวง
หวงโหยหา ห้วงห่วง เหือดห่างหาย
คงคุ่นคิด คำคุ้นเคย คำคมคาย
เหมือนมันม้าย ไม่แม้น มีม้วยมร

[lookgaow]

เก่งกล้าเกิน...กาพย์กลอน...กร่อนกลมกลืน
รวยระรื่น...ร่วมร้อย...รสรื่นรมส์
คร่ำเคร่งคิด...ครื้นเครง...ครวญคำคม
แสนสวยสม...สิ่งสรรพ...เสกสร้างสรรค์

ตรึกตรองตรวจ...ตบแต่ง...แต้มไตรตรึงษ์
ถ่ายถ้อยถึง...ถามไถ่...ถือถวัลย์
กรองกฏเกณฑ์...กลมกล่อม...กรุ้มกริ่มกรรณ
สร้างสิ่งสรรค์...สละ...สลวยสวย

[lookgaow]

เก่งกล้าเกิน...กาพย์กลอน...กร่อนกลมกลืน
รวยระรื่น...ร่วมร้อย...รสรื่นรมส์
คร่ำเคร่งคิด...ครื้นเครง...ครวญคำคม
แสนสวยสม...สิ่งสรรพ...เสกสร้างสรรค์

ตรึกตรองตรวจ...ตบแต่ง...แต้มไตรตรึงษ์
ถ่ายถ้อยถึง...ถามไถ่...ถือถวัลย์
กรองกฏเกณฑ์...กลมกล่อม...กรุ้มกริ่มกรรณ
สร้างสิ่งสรรค์...สละ...สลวยสวย

พิศพักตร์...พาพลุ่งพล่าน       
เพิ่งพบพาน...พี่เพ้อพร่ำ
เพียงเพ็ญ...พร่างพราวพรำ   
พูดเพ้อพล่าม...เพียงพบพาน

เพียงพิศ...เพ่งพักตร์พวง     
แพรพรรณพ่วง...พระพายrพล่าน
พร่ำเพ้อ...เพียงพบพาน         
พาพี่พล่าน...พึ่งพรพรหม........

กรุ้มกริ้มแก้ว...กาญเกล้า...กลอนเกียรติไกล
กรายกร้ำใกล้...แกล้งกล่าว...เกี้ยวเกี่ยวกาย
เกรงกลับกลอก...กลั้วกลิ้ง...เก่งเกรียงไกร
กลัวกลั่นแกล้ง...กลัดกลุ้มกาย...กล้ำกลื้นกลอน

แรกเริ่มรัก...เรียงร้อย...รอยรังรอง
ร่วมร่ำร้อง...เรไร...รายรุ่มร้อน
ร่ายเรืองรอง...ระราน...รักรอน-รอน
เรื่องรักร้อน...แรมร้าง...ร่างระรวย

 

[lookgaow]

ขึ้นขับขาน...ขุ่นข้อง...ขัดแข้งขา
ขวนขวายขน...ขิงข่า...ขาวขุ่นขุ่น
เขียดขาขาด...ขี้ข้า...ขนข้าวขุน
ขวยเขินไข...ข้อข้องขุ่น...ข้างขุนเขา

หนูน้องน้อย...เนื้อนวล...นุ่มนิ่มนัก
แน่นหนาหนัก...เนินนูน...น่าโน้มน้าว
หนั่นเนียนเน้น...น่านัก...นอนแนบเนา
นั่งโน้มน้าว...นงนุช...นอนแนบนวล...

เอวอกอ่อน...อวบอั๋น...อันเอกอร
เอ่ยออดอ้อน...เอียงอาย...ออกอ้อมแอ้ม
อ้าอ้อยอิ่ง...อิงแอบ...องอาจแอม
เอ่ยอ้อมแอ้ม...เอื้อนโอบ...เอวอกอร

เสกสรรสร้าง...แสร้งเสริม...สิ่งสวยสะ
ใส่สระ...สอดเสียง...สื่อสารสอน
สืบสานสร้าง...สรรพสิ่ง...สดสวยสร
สสารสอด...สะสาง...สิ่งสะสวย

[lookgaow]

รักเธอมาก         เลยเจ็บมาก      เพราะว่ารัก
ศรที่ปัก             กลางใจเธอ      มันย้อนศร
นอนปวดแสบ    แบบกระสน     บนที่นอน
ใจร้าวรอน        วอนสักคน       รักษาใจ

รักเธอมาก...เลยเจ็บมาก...เพราะว่ารัก
ศรที่ปัก...กลางใจเธอ...มันย้อนศร
นอนปวดแสบ...แบบกระสน...บนที่นอน
ใจร้าวรอน...วอนสักคน...รักษาใจ

ขอเพียงหนึ่ง...ซึ้งใจ...ที่ใคร่ขอ
ใฝ่พะนอ...รอวัน...ที่ฝันใฝ่
ใครสักคน...จนใจที่...ไม่มีใคร
คอยต่อไป...แม้ไร้หวัง...ยังเฝ้าคอย

เฝ้า รอวัน...มีหัวใจ....ใคร่รอเฝ้า
รัก ของเรา...เขาอยู่ไหน...ไม่มารัก
ปัก อกเจ็บ...ผิดพลาดหวัง...ดั่งศรปัก
อยาก รู้จัก...รักแท้ - แท้...ก้อแค่อยาก

มี ไหมใคร...ใครสักคน...คนที่มี
บาก ใจนี้...คงจับจอง...ครองลำบาก
ซาก ความรัก...อยู่หนไหน...ไม่เห็นซาก
จำ ใจจาก...ด้วยอาวรณ์...สอนใจจำ

[กวีพเนจร]

เห็นเธอเหงาเหงามากสักเพียงไหน
เพราะมีใครใครทำเธอเช่นนี้
หรือเป็นเขาเขาคนนั้นที่เธอมี
บอกมาทีกับฉันฉันนี่ไง

คนที่ห่วงห่วงเธอไม่เคยเปลี่ยน
ยังแวะเวียนเวียนมาหาเธอได้
ยังคงมามาหาอยู่ร่ำไป
หวังเพียงให้เธอรักรักตอบมา

หรือว่าเธอยังห่วงห่วงรักเขา
คำว่าเราเธอคงให้ให้ไร้ค่า
แต่สักวันวันหนึ่งบางเวลา
เธอคงหาคำว่ารักรักฉันเจอ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

เสียดายวันเวลาข้าเคยสร้าง
เสียดายทางแห่งรักปักใจนี้
เสียดายวันเวลาข้าเคยมี
เสียดายที่เธอนั้นพลันจากลา

เสียดายฝันที่สองเราเฝ้าใฝ่ฝัน
เสียดายวันที่เคยมีวจีว่า
เสียดายเจ้าที่เคยเฝ้าเว้าวาจา
เสียดายค่าแห่งความรักที่ข้ามี

เสียดายนักรักนี้ที่บินจาก
เสียดายพรากจากรักปักใจพี่
เสียดายฝันที่เรานั้นเอ่ยวลี
เสียดายที่เธอนั้นพลันหายไป

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

กลบท..กวางเดินดง
---------------

รักเอ๋ยเจ้า..เข้ามา..เมื่อคราใด
ทุกข์เอ๋ยใย..ตามแฝง..ทั่วแห่งหน
ใจเอ๋ยเจ็บ..เหน็บหนาว..ร้าวเหลือทน
นํ้าตาเอ๋ย..ร่วงหล่น..เสียจนนอง

พรหมเอ๋ยท่าน..บัญชา..มายังโลก
ชี้เอ๋ยโชค..ชะตา..มาสนอง
คนเอ๋ยจง..จดจํา..อย่าลําพอง
เกียรติเอ๋ยต้อง..สิ้นชื่อ..หากถือดี

รักเอ๋ยจาก..พ่อแม่..นั้นแน่นัก
สุขเอ๋ยจัก..คงมั่น..ไม่หันหนี
ลูกเอ๋ยหมั่น..ปรนนิบัติ..เข้าพัดวี
ยังเอ๋ยมี..เวลา..ช้าอยู่ใย

แม่เอ๋ยวัย..เฒ่าชแล..แก่ชรา
พ่อเอ๋ยตา..ฟ่าฟาง..อย่าผลักไส
ลูกเอ๋ยคน..ทนอุ้มท้อง..มองซิใคร
เงินเอ๋ยใช้..เพียงพอ..จากพ่อเรา

ใจเอ๋ยลอง..ตรองตรึก..สํานึกจํา
ท่านเอ๋ยยํ้า..แนวทาง..อย่างเฉลา
ดินเอ๋ยกว้าง..ฟ้าใหญ่..หาใช่เบา
ใหญ่เอ๋ยเท่า..มิได้ครึ่ง..หนึ่งนํ้านม

ที่มา http://www.oknation.net/blog/charothon/2008/10/22/ โดย..เพลงผ้า

[กวีพเนจร]

รักเจ้าเอ๋ย เจ้าอยู่ หนแห่งไหน
ใครเอ๋ยใคร ที่แอบมอบ ปลอบรักให้
ใจเจ้าเอ๋ย เคยมีรัก ปักหทัย
รักเอ๋ยรัก กลับหายไป ไม่ใยดี

เทพเอ๋ยเทพ เคยบันดาล พานพบรัก
ทุกข์เอ๋ยผลัก รักหาย จากใจนี้
เจ็บเอ๋ยเจ็บ บอบช้ำ ระกำมี
น้ำตาเอ๋ย ก็ล้นปรี่ ออกจากตา

ใครเอ๋ยใคร สักคน ทนเจ็บช้ำ
ทนเอ๋ยทน ระกำ ช้ำนองหน้า
เหนื่อยเอ๋ยเหนื่อย เมื่อยล้า แน่นอุรา
เธอเอ๋ยเธอ ขอลา รักคำลวง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

กลบทกินนรเก็บดอกบัว
-----------------

พระพายโหม พายพัด สะบัดโบก
กิ่งใบโยก ใบปลิว ลิ่วยะถา
เวียนเหหัน เหมันต์ กาลเวลา
กลับคืนมา คืนเก่า เข้าฤดู

หนาวสะท้าน สะเทือน ถึงเดือนดาว
แสงเคยพราว เคยผ่อง ต้องอดสู
ความหม่นหมอง หม่นมัว ทั่วอณู
ไหลเร็วสู่ เร็วรี่ สี่ห้องใจ

มองตรงนั้น ตรงนี้ มีแต่เรา
คู่จิตเหงา จิตสั่น จนหวั่นไหว
จะเหลียวขวา เหลียวซ้าย ย้ายทางใด
แล้วมีใคร มีเพียง แค่เสียงลม

นอกหน้าต่าง หน้าซุ้ม ตรงพุ่มไม้
เคยรํ่าไห้  รํ่าหา จนสาสม
เพราะความเงียบ ความเหงา เข้าผูกปม
ต้องตรอมตรม ตรอมฤดี เมื่อปีกลาย

มาอีกแล้ว อีกครั้ง ยังเหมือนเดิม
มาช่วยเสริม ช่วยซํ้า เข้าทําร้าย
โอ้เหมันต์ เหหัก อย่าทักทาย
หากเพียงหมาย เพียงมา เพื่อสาใจ

ที่มา http://www.oknation.net/blog/charothon/2008/10/22/ โดย..เพลงผ้า

[lookgaow]

โกงกางเกิด...เกยเกาะ...ก่อเกรียงไกร
กรายกล้ำใกล้...กลมเกลียว...เกี่ยวการกล่าว
กร่างกราดเกรี้ยว...ไกล่เกลี่ย...เกือบแกะกาว
กรรมการกล่าว...กาพย์กลอน...กาจเก่งกล้า

ขอขับขาน...ขานไข...ไขว่ขันแข็ง
ไขว้แขนแข้ง...ขวนขวาย...เข้าข้างขวา
ขั้นขอบขัณฑ์...ขมขื่น...ข่มขวัญข้า
แขนข้างขวา...เข้มแข็ง...ขีดเขียนข่าว

คลองคงคา...คดเคี้ยว...คู่คุ้มคลั่ง
ครอบครองคลัง...คุ้มค่า...คอยครั้งคราว
คิดเคืองแค้น...ใคร่ครวญ...เคราะห์แคล้วคล่าว
เคลิบเคลิ้มคราว...คึกครื้น...ความครื้นเครง

[เพลงผ้า]

กลบท..บัวบานกลีบขยาย
------------------------

เสียดายนัก รักที่ เคยมีผล
เสียดายจน ใจสั่น ขวัญผวา
เสียดายคํา จํานรรจ์ ลั่นวาจา
เสียดายค่า ความรัก ด้วยภักดี

เสียดายเคย เชยชื่น ระรื่นทรวง
เสียดายห้วง ครั้งหนึ่ง ซึ่งสุขขี
เสียดายหน่อ ช่อรัก ที่เรามี
เสียดายปลี ความฝัน สะบั้นลง

เสียดายตัก พักพิง เคยอิงอุ่น
เสียดายกรุ่น หอมหวน ชวนใหลหลง
เสียดายกลิ่น สิ้นแล้ว แก้วกลางดง
เสียดายคง จืดจาง ถึงห่างไกล

เสียดายภาพ อาบยิ้ม สุดพริ้มเพรา
เสียดายเขา เพื่อเลือก แล้วเสือกใส
เสียดายเรื่อง วันวาน ต้องผ่านไป
เสียดายใจ เชิดชู เคยบูชา

เสียดายเผลอ ละเมอพบ ไปสบภักตร์
เสียดายนัก คําซื่อ คือมุสา
เสียดายเรา หลงชอบ มอบศรัทธา
เสียดายวัน เวลา ไม่เหลือเลย

ที่มา http://www.oknation.net/blog/charothon/2008/10/22/ โดย..เพลงผ้า

[lookgaow]

ครวญคิดถึง...ดอกไม้...ในผืนป่า
ครวญคิดถึง...สกุณา...ถลาร่าย
ครวญคิดถึง...สัมผัส...พัดพระพาย
ครวญคิดถึง...จุดหมาย...ที่ปลายทาง

ครวญคิดถึง...สายน้ำ...เลี้ยงชีวิต
ครวญคิดถึง...ความผิด...ที่เคยสร้าง
ครวญคิดถึง...ความเหงา...เศร้าอ้างว้าง
ครวญคิดถึง...หนทาง...ที่ก้าวเดิน

ครวญคิดถึง...ตักอุ่น...กรุ่นนมแม่
ครวญคิดถึง..ความแพ้...เธอห่างเหิน
ครวญคิดถึง...เธอเขา...เราส่วนเกิน
ครวญคิดถึง...เผชิญ...เดินลำพัง

ครวญคิดถึง...ความรัก...ครั้งก่อนเก่า
ครวญคิดถึง...เรื่องเล่า...แห่งความหลัง
ครวญคิดถึง...ความรัก...ไม่จีรัง
ครวญคิดถึง...น้ำหลั่ง...รินรดใจ

[กวีพเนจร]

                                                                           เห็นน้ำตาของเจ้าเฝ้ารินร่วง
เห็นเจ้าเหงาเศร้าใจสุดแสนหวง                            เห็นเขาล้วงหัวใจเจ้าแล้วทิ้งไกล

เห็นรักเจ้าเขาทำลายไม่ใยดี                                   เห็นรักที่เจ้าเฝ้าส่งเขาให้
เห็นว่าเขานั้นทำลายรักเธอไป                                เห็นหัวใจที่เคยรักเขาย่ำยี

เห็นหน้าเธอเพ้อหาเพียงแต่เขา                              เห็นหน้าเจ้าพี่เจ็บสุดทนที่
เห็นน้ำตาที่เขาทำให้เจ้ามี                                     เห็นเจ้านี้พี่แสนช้ำนองน้ำตา

เห็นไหมเธอเขาทิ้งเธอไปแล้ว                                 เห็นไม่แคล้วรักเจ้าเขาขว้างปา
เห็นหัวใจของเจ้าพี่ปวดอุรา                                   เห็นไหมเจ้าคนข้างหน้าเขาห่วงเธอ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

กลบท..กบเต้นต่อยหอย
--------------------

คลื่นกระทบ  ครบเกลียวที่  รี่เข้าฝั่ง
ด้วยกี่ครั้ง  ดังเก่าคลื่น  ก็กลืนหาย
โถมเข้ามา  ถาขึ้นมอบ  ตรงขอบทราย
แล้วจึงกลาย  ลายจางกลืน  สู่ผืนดิน

หมุนแปรปรวน ม้วนปรับเปลี่ยน เข้าเวียนว่าย
เกิดแล้วตาย กายล่วงตาม ความผกผิน
ลูกใหม่แทน แล่นมาทับ ดับชีวิน
เก่าสูญสิ้น กลิ่นเศร้าโศก ลาโลกไป

ความยั่งยืน คืนอยู่ยง หรือคงทน
จะรวยล้น จนเหลือรับ ก็ดับได้
พบทางเดียว เพียรทําดี จากที่ใจ
มุ่งมั่นไว้ ไม่มีวัน ดับขันธ์ลง

[น้ำมนต์]

...กลบทกบเต้นต่อยหอย...

ใช่คิดจาง ช่างคนจับ มาทับถม
เชื่อคารม ชมคำเรา จะเศร้าจิต
หัดฟังความ ห้ามฟังแฝง แต่งให้คิด
เราเชื่อมิตร ฤทธิ์ชั่วมอม ต้องตรอมตรม

เราต้องภักดิ์ รักแต่เพียง เสี่ยงได้หรือ
จะต้องสัตย์ จัดแต่ซื่อ ถือว่าสม
หากคิดลวง ห่วงคนลอง ต้องระทม
สิ้นนิยม สมนิยาม ความหลอกลวง

ดีแต่ซื่อ ดื้อแต่เสี่ยง  ขอเพียงรัก
เมื่อเยื้องยัก มักย่ำแย่ แม้ยังหวง
คอยจะชิด คิดจะชม ขมขื่นทรวง
หักใจห่วง หวงจักหาย คลายทุกข์ใจ

คิดอับจน คนออกจาก คำฝากฝัง
คิดว่ายัง ขังไว้อยู่ คู่ใจไฉน
คำคนเย้ย เคยเขาหยัน กันทั่วไป
เมื่อไยไพ ไม่ยอมพบ ต้องหลบเร้น

ยังยอมแพ้ แย่ยิ่งพบ สบคำเย้ย
เขามักเอ่ย เคยมีอ้าง อย่างเห็น เห็น
หาว่าโง่ โห่ว่าง่าย ตายทั้งเป็น
คำคนเน้น เค้นคำนั้น บั่นทำลาย


...กลบทกบเต้นต่อยหอย...

วางไว้เป็นกลอนเก้า
คล้ายกลบทละลอกแก้วกระทบฝั่ง
แตกต่างกันตรงที่  กลบทกบเต้นต่อยหอย
มีสัมผัสสระชิด ระหว่างช่วงแรก กับช่วงกลาง
กลบทนี้ มีทั้งในกลบทศิริวิบุลกิตติ์  และจารึกวัดพระเชตุพนฯ

[น้ำมนต์]

...กลบท ละลอกแก้วกระทบฝั่ง...

...คนที่ซื่อ...


จะทำการ จะทานกรรม จำต้องคิด
จะคบมิตร จะคิดมี ที่หมายมั่น
คู่ต้องจิต ควรติดใจ ให้นานวัน
อย่าด่วนรัก อย่าดักรั้น สัมพันธ์ใคร

จะสอยดาว จะสาวเดือน เป็นเพื่อนหรือ
เขามีสิทธิ์ คือมิตรซื่อ บ้างหรือไม่
รักเขาแต่ รักแค่ตน คนไยไพ
จำสู่ใจ จะใส่จิต คิดระวัง

คนที่ซื่อ เขาถือสัตย์ จัดว่าสม
อย่าเชื่อลม อย่างชมเล่น เป็นที่หวัง
รักแต่คน เรื่องตนเขา เฝ้าจริงจัง
ควรใฝ่ชัง คนฝังชิด คิดหลอกลวง

ควรช้านิด คนชิดนัก เกรงจักหลง
รักคนตรง เราคงตรอง ปองใจห่วง
มอบหัวใจ มิให้เจ็บ หนาวเหน็บทรวง
คนหากหวง เขาห่วงหา ไม่คลาคลาย

คนรักเรา คิดเร่าร้อน ตอนพลัดพราก
คนนอกใจ คนไหนจาก หากห่างหาย
ซ้ำยามห่าง ซื่ออย่างให้ ใกล้ไกลกาย
ไม่แคลงหมาย ไม่คลายหมาง จืดจางใจ


...กลบท ละลอกแก้วกระทบฝั่ง...

วางคำไว้เป็นกลอนเก้า
บัญญัติให้เล่นสัมผัสอักษร
ระหว่างช่วงแรกกับช่วงกลาง
โดยระหว่างสองช่วงนี้ ไม่มีสัมผัสสระชิด
แต่ให้มีสัมผัสสระแทรก
กลบทนี้ มีทั้งในกลบทศิริวิบุลกิตติ์  และจารึกวัดพระเชตุพนฯ

[เพลงผ้า]

บรมครู..กลบทงูกระหวัดหาง
------------------------------

น้อมวันทา คารวะ ผู้เก่งกาจ
กลอนผุดผาด บานผลิ ทั่วทิศา
สร้างผลงาน กานท์กวี วัจนา
นําภาษา รุ่งเรือง ให้เฟื่องฟู

เฟ้นกลไก ใส่กลอน อย่างอ่อนหวาน
วางพื้นฐาน นุ่มเนียน ได้เรียนรู้
รณรงค์ คุณค่า จนน่าดู
ด้วยฝีมือ ชั้นครู คู่กลอนไทย

ทั่วเขตขาม นามระบือ เลื่องลือนัก
นามประจักษ์ ผองชน คนหลงใหล
เลิศทักษะ รอบรู้ ผู้เกรียงไกร
กวีใหญ่ สุนทรภู่ ครูกาพย์กลอน

แก้วมณี เม็ดงาม สยามชาติ
เชิงนิราศ เจนจัด ประภัสสร
สุกสกาว ราวเทพ ทินกร
กลางอมร เมืองแมน แดนเทวา

วรรณกรรม ลํ้าค่า ภาษาศิลป์
สมดั่งจินต์ เขียนตวัด ด้วยหัตถา
ถ้อยสํานวน ผวนคํา เป็นตํารา
รจนา ดาษดื่น ได้ชื่นชม

ชาตบุษย์ ผุดพ้น บนผืนนํ้า
นรชาติ สูงลํ้า อย่างเหมาะสม
สง่างาม ท่วมท้น คนนิยม
ยกคารม เชิดชู เป็นครูกลอน

ที่มา http://www.oknation.net/blog/charothon/2008/11/01/entry-1โดย..เพลงผ้า

[น้ำมนต์]

(กลบท งูกระหวัดหาง)

เอื้อมเก็บดาวพราวช่วงกลางห้วงฟ้า
ฝันว่าวักธาราวันฟ้าใส
สอยเพ็ญเดือนเพื่อนฟ้ามาแนบใจ
จิบธารไหลหลากผาอาบอารมณ์

เริงเกลียวคลื่นครืนสาดโลมหาดขาว
ขับลำนำกล่อมดาวคราวสุขสม
สานดวงใจไหวหวามพลิ้วตามลม
ลอยระทมล่วงหายกับสายน้ำ

นำความสุขปลุกโลกให้โศกลับ
ล่องทุกข์กับความชื่นคืนฟ้าฉ่ำ
ชวนนกน้อยลอยล่องร้องลำนำ
แนวฟ้าพร่ำบรรเลงเพลงกล่อมไพร

พร้องลำนำฉ่ำชีวิตอิสระ
ร่าเริงละกรรมเลวเคยเหลวไหล
หลาบแล้วฤทธิ์พิษเลวล้วนเปลวไฟ
ฟอนคุไหม้ชั่วโฉดความโหดร้าย

รอนความคิดอิจฉาเพลงอาฆาต
เช่นอำนาจอธรรมกรรมฉิบหาย
หันชีวิตคิดห่างทางอบาย
เบื้องสุดท้ายชีวีมีรุ้งทอง

(กลบท งูกระหวัดหาง)

บัญญัติให้มี....สัมผัสอักษร 
ระหว่างคำปลายวรรคก่อน
กับคำแรกของวรรคถัดไป
โดยลงตัวอักษรใดให้นำอักษรนั้นนำหน้าวรรคถัดไป
กลบทนี้  คล้ายกับกลบทวัวพันหลัก
แต่กลบทวัวพันหลัก..
ต้องใช้คำนั้นซ้ำลงไปเป็นคำแรกในวรรคถัดไป
กลบทนี้มีเฉพาะในกลบทศิริวิบุลกิตติ์

[น้ำมนต์]

(กลบท วัวพันหลัก)

คนเคยคด ขบถใจ ให้สำนึก
นึกรำลึก ความหลัง ที่ฝังจิต
จิตเหินห่าง หมางใจ จนได้คิด
คิดเป็นมิตร หมดเคียด เลิกเกลียดชัง

ชังทำไม ใจเอ๋ย อย่าเลยลับ
ลับแล้วกลับ มาใหม่ เหมือนใจหวัง
หวังฤดี ที่ถวิล ไม่ภินท์พัง
พังจนแม้ ความหลัง ยังลางเลือน

เลือนลาลับ กลับจิต มาคิดถึง
ถึงที่ขึ้ง เพียงใด ใครจะเหมือน
เหมือนเมื่อเป็น เช่นมิตร ไม่บิดเบือน
เบือนแล้วเตือน ความหลัง ครั้งชื่นชม

ชมว่าซื่อ ถือรัก ภักดีมั่น
มั่นกลับผัน ไยคืน ให้ขื่นขม
ขมกว่าขม ขื่นใด คือใจตรม
ตรมถูกถม ทับทุกข์  ทุกคืนวัน

วันแสนหวาน  ผ่านชื่น ไม่คืนกลับ
กลับร้างลับ  เลือนไกล  เกินไหวหวั่น
หวั่นคมคด  ลดเลี้ยว  เกลียวสัมพันธ์
พันคนนั้น  ซื่อมี  สักกี่คน


(กลบท วัวพันหลัก)

บัญญัติพิเศษเพิ่มจากกลอนธรรมดาตรงที่
คำปลายวรรค...ของแต่..ละวรรค
เป็นคำต้นวรรค ...ของวรรคถัดไป 
กลบทนี้ มีทั้งในกลบท ศิริวิบุลกิตติ์
และจารึกวัดพระเชตุพนฯ