ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กรีนซี]

ว่ า ง เ ป ล่ า ไปตราบจนผลสุดท้าย รักฉันเช่นเม็ดทรายภายด้านล่าง ทีละเกล็ดทยอยไหลในแนวทาง ก่อตัวสร้างสัมพันธ์อันยาวนาน ระยะทางห่างไกลทรายไหลหล่น จากด้านบนร่วงกรูอยู่อีกด้าน เกล็ดเล็กเล็กสะสมถมเต็มลาน ตามสายธารกาลเวลาคราหมุนวน ด้านบนนาฬิกาทราย คล้ายใจเธอ ตรงข้ามเสมอหันเหเทร่วงหล่น วางเปล่าหมดไม่เหลือสิ่งเจือปน หันเหคือเหตุผลจนเปลี่ยนไป ความรักที่ปลายทาง คือว่างเปล่า ยื้อ สองเราหวนกลับนับหนึ่งใหม่ ความผันเปลี่ยนเวียนวนบนลานใจ ตามเงื่อนไขเวลา น า ฬิ ก า ท ร า ย กรีนซี

[กัลมลี*]

กระเปาะแก้วสองข้างบอบบางนัก
โอบอุ้มทรายด้วยรักภักดิ์ใจหมาย
ภูเขาทรายพลิกสลับกลับเรียงราย
งามพร่างพรายอยู่ในขวดใสแวว

ความรักและกระเปาะใสคือใจฉัน
ส่วนเธอนั้นเหมือนทรายใสผ่องแผ้ว
เพียงทะเลเรียกหาก็ลาแล้ว
เหลือเศษแก้วแตกไร้ค่าไม่มี

[ViVee]

เมื่อความรักถูกเติมเต็ม….อยู่ในโหลนาฬิกาทราย
ธรรมชาติวาดวางความหมายไว้ให้เสมอ
ทุกรอยรั่ว…ต่างกำหนดบทสรุปที่เราต้องเจอ
การไหลเวียนที่มิได้มาจากความเผลอเรอเพราะเต็มใจ

แต่เพราะ….ใจมันรักไปแล้ว…
แม้สุดท้ายจะเหลือเพียงเศษแก้วที่เคยแววใส
ฉันยังคงฝืนทนบนท่ามเม็ดทราย
และคอยปกป้องความหมาย“รักของเรา”

อย่างน้อยยังคงเหลือเศษเสี้ยว
แม้เพียงเม็ดเดียว….ก็ยังเป็นยาคลายเหงา
ระยะเวลาอาจทำให้“รักของเธอ”บางเบา
แต่รักของฉันไม่เคยเก่า…แม้เธอจากไป.

Vivee

[PIKuL]

เมื่อเวลาของ"ความรัก"กำลังเดินถอยหลัง แต่หัวใจยัง.....ไม่อาจจะยอมรับได้ "รัก"จากที่เคยอิ่มเอมเต็มห้องหัวใจ แต่ตอนนี้...มีที่แบ่งไปคนละทิศทาง สัญญาณ"เวลารัก"....ของเราเหลือน้อย ทุกสิ่งค่อย-ค่อย..ด้อยคุณค่าทีละอย่าง ความผูกพันธ์ในวันนี้ช่างแสนจืดจาง ...."รัก"...ก็แสนเลือนลาง..... เพิ่มพื้นที่ว่าง..."ดั่ง นาฬิกาทราย" ไม่อาจฝืนคำสั่งฟ้าที่กำลังลิขิต แค่ขอเวลาช้าลงสักนิด....จะได้ไหม หากไม่สามารถจะเติมเต็มกันได้อีกต่อไป ต่อเวลาให้อีกสักเม็ดทรายก็ยังดี.... ทักทายค่ะคุณกรีนซี

[มังตรา]

เม็ดทรายป่นไหลลอดตลอดร่วง
คล้ายรักออกจากทรวงยังห่วงหา
รอคราเริ่มเพิ่มรอยคอยเวลา
เศร้าโศกศัลย์รุกล่าน้ำตานอง

ขยับด้านนาฬิกาอีกหน้าเปลี่ยน
มั่นคงเดิมทรายเนียนวนเวียนว่อง
มิเหมือนคล้ายเนื้ออุ่นคนคุ้นครอง
บังเอิญพบจดจ้องมิมองเรา


มังตรา

[กวินพัฒน์]

มีเวลาให้พบเพียงจบรัก
ของช่วงพักคนว่างบนทางเก่า
ทุ่มหัวใจเดิมพันรั้นวาดเอา
ได้แต่เงาเวลามาครอบครอง

หมดเวลานาฬิกาคราทรายร่วง
เหมือนหมดช่วงหัวใจไม่สนอง
ความว่างเปล่าอีกฟากยากประคอง
ท้ายแล้วต้องปล่อยไหลไม่เหลือทราย


กวินพัฒน์

[PIKuL]

เมื่อความรักลดน้อยด้อยคุณค่า
ทุกเวลานาที...ไร้ความหมาย
เอื้อมคว้าไขว่ได้มาเพียงร่างกาย
อยู่ท่ามกลางทะเลทรายเพียงลำพัง

มีแต่ความแห้งโหยและโรยร่วง
ที่ตักตวงหวงไว้...ได้เพียงหวัง
มีเพียงเสียงหัวใจฉัน...ที่เสียงดัง
กับน้ำตาที่รินหลั่งลงผืนทราย

เมื่อเวลาเลยผ่าน...สู่วันใหม่
ขอบแก้วใสวางครอบดูเฉิดฉาย
ตุ๊กตาเริงระบำย่ำกรีดกราย
อยู่กับความเดียวดายไม่หวนคืน

จับพลิกไปพลิกมา...ไม่หยุดยั้ง
จงใจตั้งให้ทรายหล่นบนแผ่นผืน
แล้วจับพลิกสลับบทบนจุดยืน
วนอยู่กับเสียงสะอื้น...ทุกคืนวัน.

[กวินพัฒน์]

เป็นเม็ดทรายที่จัดคัดมาแล้ว
เป็นเม็ดทรายในแก้วที่แพรวขวัญ
ดั่งว่าของล้ำค่ามากำนัล
เป็นของขวัญจากใจใครบางคน

ล้างคัดสรรจัดแจงแต้มแต่งสี
จนดูดีเรืองรองกรองสีหม่น
คัดทรายเลวออกข้างล้างหินปน
จัดแต่งจนงามตาแลน่ามอง

เอาใส่แก้วแสนสวยด้วยค่าล้ำ
ความหมายทำสร้างไว้ให้สนอง
กาลเวลาใจเราที่เฝ้าครอง
รวมในกองห้องนี้นาฬิกา

ร่วมเวลาทุกข์สุขทุกกาลใกล้
เวียนหมุนไปขึ้นลงดำรงว่า
สืบความรักเท่านานกาลเวลา
มีคุณค่าสองใจใช้ร่วมกัน


กวิน


นาฬิกาทรายก็นิยมซื้อเป็นของขวัญแทนใจนี่ครับ...

[PIKuL]

เพราะความหมายทรายนั้นสำคัญที่
สองใจนี้มีค่า...เป็นของขวัญ
หรืออีกหนึ่งนัยยะ...คือลืมกัน
คืนและวันผันผ่านและพัดพา

กว่าจะมาเป็นทรายอยู่รายล้อม
ผ่านมากี่คู่ซ้อมเสียแล้วหนา
วันนึงรัก..มากความหมายละลานตา
วันชังว่า...หล่นหายไม่มั่นคง

ผ่านมากี่แดดฝนบนชายหาด
ธรรมชาติถาโถมประโลมหลง
มองจำนวนล้วนดาษดื่นในแดนดง
หากมองลง"ขนาด"..ก็สากใจ

ก็อยู่ที่...ทรายนั้น..ในวันนี้
ยังคงมีความหมาย...ในส่วนไหน
ผู้ครอบครองมองเห็นเป็นอะไร
คือคำตอบที่ใช่......แต่ละคน.