ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กัลมลี*]

สองเราคงจะเป็นเส้นขนาน
ตลอดกาลตลอดไปไม่บรรจบ
ฉันควรจะเลิกรักและเลือนลบ
ลาก่อนคนเคยคบจบศรัทธา

ชีวิตฉันวันนี้ไม่มีหวัง
เพราะเธอยังอยู่ไกลเกินไปหา
ที่สำคัญคือไม่ให้ใจมา
ตั้งใจลาจากกันนิรันดร

[PIKuL]

เมื่อต่างก็ตกลง..."ว่ามันจบ"
แม้นเคยคบ เคยรัก กันมาก่อน
ความห่วงใยหายขาดกันบางตอน
จนถึงวันต้องตัดรอน...สัมพันธ์เรา

แม้นรู้ว่า"เราเริ่มรัก"กันวันไหน
แต่มิรู้ "วันหมดใจ" จนรักเฉา
เพราะอยู่ๆ..รักที่มีกลับบางเบา
เหลือเพียงแสงที่ทอดเงา...เอ่ยคำลา.

[กัลมลี*]

คนตัดรอนรู้ไหมว่าใจร้าย
เดินจากไปง่าย-ง่ายแค่หายหน้า
แต่คนรอยังย้ำคำสัญญา
เป็นปัญหาของใจฉันฝ่ายเดียว

โปรดอย่าถามเขาหายไปตอนไหน
เพราะฉันไม่เอะใจไม่เฉลียว
แม้เอาคมมีดกรีดใจซีดเซียว
เลือดสักเสี้ยวคงมิไหลเพราะใจชา

[PIKuL]

เมื่อห่างกัน..เหมือนห่างไกลใจจึงเหงา
"รักของเรา"ก็ห่างเหินเกินพบหน้า
เมื่อห่างกาย..ใจก็ห่างจึงร้างลา
แม้นสักคำจะพูดจา...ยังไม่มี

เหลือแค่เพียง "ซากรัก" หักสวาท
ที่ไม่อาจย้อนคืนหรือหลีกหนี
ภาพความหลังยังคอยย้ำทั้งร้าย-ดี
สักนาทีก็มิอาจจะลืมเธอ.....

[มังตรา]

เคยอิงแอบแนบชิดยังคิดถึง
หวลคนึงทุกครั้งมิพลั้งเผลอ
ถ้อยร้อยเรียงเคียงมอบเราชอบเธอ
จึงพูดเพ้อครวญคร่ำตามคำจริง

อากาศหนาวร้าวรานเนิ่นนานอยู่
สอดแขนคู่กอดหมอนแนบนอนนิ่ง
ฤดูเคลื่อนเยือนย่างแค่อ้างอิง
จิตนวลหญิงเย็นเยือกแค่เลือก"ชัง"

มังตรา

[PIKuL]

ฤดูหนาวคราวนั้นเคยแนบชิด
นั่งชมแสงพระอาทิตย์ในความหลัง
คอยซบบ่าอิงไหล่....."มันสุขจัง"
มีแต่ภาพความสมหวังในวันวาน

ฤดูหนาวคราวนี้...มิมีเขา
พระอาทิตย์ที่ทอดเงาไปอีกด้าน
เหลือแค่เพียงตัวฉันมาเนิ่นนาน
หนาวสะท้านสั่นไปถึง..ขั้วหัวใจ.

[กัลมลี*]

เคยอิงแอบวันหนาวก็ร้าวเหลือ
สองแขนเมื่อเอื้อมสอดกอดข้างไหล่
ใครกันเคลื่อนกายย้ายหลบหายไป
ใครหนอยังร้องไห้เมื่อไกลเธอ

ยอมรับความเป็นจริงทิ้งสิ่งฝัน
เก็บคืนวันสุดลืมปลื้มเสมอ
หักใจลาทั้ง-ทั้งยังละเมอ
มิขอเจอแม้ฝันให้บรรเทา

ขอบคุณนะ...ที่เธอเผลอเดินเฉียด
ที่เคยเจียดหัวใจให้ยามเหงา
ฉันมีช่วงเวลาคำว่าเรา
ช่วยแบ่งเบารสชาติหยาดน้ำตา


สวัสดีค่ะคุณมังตรา
 
อุ๊ย โดนพิกุลปาด แต่งเร็วมากก สุดยอดค่ะ 

[กวินพัฒน์]

ขอบคุณนะที่ยังเอ่ยเปรยคำลา
ที่ผ่านมาคำลวงเธอควงใหม่
ทิ้งอดีตขีดเส้นเร้นจากไกล
แม้คำลาอาลัยก็ไม่มี

ปล่อยเรารอคำมั่นดั่งวันเก่า
อยู่กับเงาความฝันในวันที
เพียงเวลาผันเวียนมิเปลี่ยนปี
เธอก็หนีไม่ลาปร่าหัวใจ


กวินพัฒน์

โดนกัลมลี ปาดครับ ปาดคอเอ็มด้วยเลยครับ 
 

[กัลมลี*]

ขอให้เขาทิ้งเอ็มให้เต็มที่
กัลมลี* สุดห้ามดามใจให้
รีบ-รีบทิ้งเลยนะจะช้าไย
รอเสียบไงรอนานจะยานเอา

ปล่อยคำมั่นสัญญาลากันก่อน
จะกล่อมนอนจนลืมเคยปลื้มเขา
อยากจะฉกฉวยไว้เบาได้เบา
รักสิบเศร้าก็ไม่ลดอดใจรอ
 
มาเวย์นี้ได้ไง...งง

[กวินพัฒน์]

 

ผมยังเจ็บแผลเก่าเศร้าอยู่มาก
ยังลำบากแผลเก่าเน่าอยู่หนอ
กลัวหญิงกัลเหม็นกลิ่นเน่าเคล้าเค้นคอ
เดี๋ยวจะท้ออาเจียนเลี่ยนแย่เลย

ไม่อร่อยหรอกครับจับไร้เนื้อ
รสเหมือนเกลือสินเธาว์เน่าแล้วเหว๋ย
ปล่อยให้เน่าทิ้งร้างพังเถิดเอย
อย่าอยากเชยชิดชมเอ็มเดี๋ยวเค็มนา


เอ็ม กวิน


 

[PIKuL]

เราปาดกันไปมา..เป็นเช่นนี้
ลาก่อนนะคนดี...น้อมแขนขา
หัวเขาชิด ข้อศอกถ่าง กระจ่างตา
น้อมวันทาด้วยหัวไหล่ชิดสะเอว

กลอน"ลาก่อน"ขอเปลี่ยนเป็น"ลาก่อย"
ขอล่าถอยไปนอนก่อนร่างเหลว
ปล่อยคำว่า"รักแท้"ไปกับเปลว
ให้ร่วงลงสู่เหว....ความคะนึง.

โดนปาดซะได้อ่ะ

[กัลมลี*]

ปาดแล้วแปะ "ลาก่อย" รีบถอยทัพ
อยากสวนกลับศอกใส่แต่ไม่ถึง
เอาเอ็มร้อยล่อมากัล*ตาตึง
นั่งขังขึงเหมือนเจ้าเข้าทรงมา
 

หุงข้าวต้มรอแล้วแก้วกวิน
อย่าดีดดิ้นหนูน้อยสองร้อยท่า
แทะกระดูกถูกปากไม่อยากช้า
ตากแดดจ้าแดดเดียวเหนียวพอดี

เจอแผลเป็นแผลเก่าเราฝานออก
เย็บติดปลอกหมอนข้างช่างสุขี
Collection (คอลเลกชัน)มากมายชายชาตรี
Hannibal(ฮันนิบาล) กัลมลี* นี้ถูกใจ
 

[กวินพัฒน์]

สะนั่นลานกานท์กลอนเมื่อตอนดึก
ปานม้าศึกฮึกเหิมประเดิมไล่
หมายฟันฟาดปาดหน้าบ๊ะ!ยังไง
ร้อนเป็นไฟไล่ปาดฟาดตะบึง

หน้าลานกลอนร้อนฉ่าน่ากลัวนัก
ช่างหาญหักควักเนื้อเถือที่หนึ่ง
ชุลมุนวุ่นวายให้ตะลึง
เล่นใจถึงลานกลอนดูร้อนแรง

ตะลุมบอนหอบหืดหวืดพะงาบ
เกิดแสงดาบอาบรังสีขยี้แสง
ห่วงคนหนีเชียร์คนล่าฝ่าตะแบง
ลุ้นคนแกล้งโยนคดีแล้วหนีนอน


 

เอ็ม


ลาล่ะคร๊าบบบ

[Msp.]

คนสร้างเรื่องเปลืองถ่านพลุ่งพล่านหนัก
หนีเต็มรักเลยครับกลับมาก่อน
ขอร่วมวงหน่อยหนามาต่อกลอน
ทำรีบร้อนหนีใครให้รีบมา

กำลังมันร้อนลุ้นอุ่นดีนะ
ดาบมังงะฟาดยับสับเข้าหน้า
ช่างฮึกเหิมเริ่มขยี้ไล่บีฑา
ดูหาญกล้าแกร่งกลอนร้อนเป็นไฟ

เทียวรุกไล่กลอนฟาดปาดไปทั่ว
ชุลมุนวุ่นรั่วหัวเราะให้
อยากจะหยิกเนื้อเขียวเขี้ยวเหล็กไน
จับมัดไว้แช่อ่างแล้วย่างกิน

ซะ


Msp.


555  คงไม่โดนลูกหลงนะคะ ร้ายนะเดี๋ยวนี้ 

[กัลมลี*]

แอบเป็นผีไอ้โม่งคลุมโปงหาย
ไปสบาย เอ๊ย หลับสบายแล้วเหรอเธอแรงสิ้น
ปล่อยกัล'ลี* เรียกหาน้ำตาริน
แล้วจะกินหัวใครต่อไปนะ

อุ๊ย มีเหยื่อร่วมหลงมาดงเถื่อน
เชิญเถิดเพื่อนแจมมาอย่าผงะ
สุมไฟเพิ่มมาคุ ร้อน อุต๊ะ!!
กัล*จึงสระผมรอตอนต่อไป

ทักทายคุณ Msp ค่ะ ง่วงแล้ว บายค่ะ 

[แป้งน้ำ]

. .. ก็ยังว่า . ..
ช่วงนี้ฝุ่น P.M.2.5 มาจากไหน
ที่แท้ก็ปาดกันฝุ่นตลบ ~ เป็ดไก่ย่างครบที่บ้านกลอนไทย
ไม่รู้แต่ละคนไปเอาแรงมาจากไหน . .. แม้แต่ไททันก็ยังกลัว

ครั้นจะส่งเรื่อง PM 2.5 ให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง
ก็กลัวตัวเองจะไร้บ้านช่องให้ซุกหัว
ทำเป็นมองไม่เห็น ~ เพราะเป็นคนสายตาสั้นและยาวมืดมัว
จะปรามจะห้ามคนในบ้านก็ขลาดกลัว . ..
ปล่อยให้ผลัดกันหยุมหัว . .. ข้าน้อยขอตัวมองเพลิน-เพลิน~*

[มังตรา]

เคยอิงแอบวันหนาวก็ร้าวเหลือ
สองแขนเมื่อเอื้อมสอดกอดข้างไหล่
ใครกันเคลื่อนกายย้ายหลบหายไป
ใครหนอยังร้องไห้เมื่อไกลเธอ

ยอมรับความเป็นจริงทิ้งสิ่งฝัน
เก็บคืนวันสุดลืมปลื้มเสมอ
หักใจลาทั้ง-ทั้งยังละเมอ
มิขอเจอแม้ฝันให้บรรเทา

ขอบคุณนะ...ที่เธอเผลอเดินเฉียด
ที่เคยเจียดหัวใจให้ยามเหงา
ฉันมีช่วงเวลาคำว่าเรา
ช่วยแบ่งเบารสชาติหยาดน้ำตา


สวัสดีค่ะคุณมังตรา
 
อุ๊ย โดนพิกุลปาด แต่งเร็วมากก สุดยอดค่ะ 

เป็นใบบุญหนุนเกื้อก่อเยื่อฝาก
ทวีมากเคยครั้งภวังค์หา
หยอกแหย่เย้าเคล้าชิดสนิทอุรา
คู่ควรค่าแหนหวงแนบดวงใจ

สิ่งสถิตย์ติดตาภาพปรากฎ
ช่างงามงดสุดร่ำหาคำให้
โศกทุกข์ซ้ำกรรมพรากแล้วจากไกล
ดีกว่าใกล้ใจร้างเหินห่างกัน

มอบสัตย์ยิ่งจริงในจากใจพี่
ทุกวจีกล่าวแท้มิแปรผัน
คิดก่อนนะ"การกระทำ"น่ะสำคัญ
อารมณ์นั่นแพ้ชนะ...แค่อภัย


ยินดีที่ได้รู้จัก"กัลมลี" นะครับ ขอบคุณที่ทักทายกันครับ


มังตรา

[Msp.]

แอบเป็นผีไอ้โม่งคลุมโปงหาย
ไปสบาย เอ๊ย หลับสบายแล้วเหรอเธอแรงสิ้น
ปล่อยกัล'ลี* เรียกหาน้ำตาริน
แล้วจะกินหัวใครต่อไปนะ

อุ๊ย มีเหยื่อร่วมหลงมาดงเถื่อน
เชิญเถิดเพื่อนแจมมาอย่าผงะ
สุมไฟเพิ่มมาคุ ร้อน อุต๊ะ!!
กัล*จึงสระผมรอตอนต่อไป

ทักทายคุณ Msp ค่ะ ง่วงแล้ว บายค่ะ 

หนีสระผมหรือจ๊ะมะแปร์ช่วย
มะกรูดด้วยมากมีขยี้ให้
เหาเยอะนะกัลมลีขยี้ไว
อุ๊ย! น้ำไหลแรงนิดหวิดเข้าตา

จับสายยางล้างเองเก่งนักนะ
รีบไปล่ะไล่ซัด casanova
เห็นยุกยิกมานานมันระอา
ลากคอมากลับเรือนเฉือนซะเลย


msp.

ทักทายคุณกัลมลีค่ะ  หากถลอกเล็กน้อยขออภัย ตื่นยังคะ มาม๊ะ 555

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เคยเข้าใจ  ในนิยาม คำว่าลา
มีเพียงห่างไกลตา ลาจาก พรากชาเฉย
เคยเข้าใจ คำว่าลา ไม่เหมือนเคย
เป็นตายเผย เอ่ยคำลา พาจากไกล?

แต่นิยาม ความหมายเปลี่ยน ว่าลาก่อน
ยังคงซ่อน ซ้อนความหมาย ได้เก็บไว้
ทั้งลาจาก พรากศรัทธา ลากลาไกล
อีกทั้งลาจากความเชื่อใจ...ที่เคยมี

ทั้งอำลา ทั้งลาห่าง อย่างตอนนี้
อย่างผีเสื้อปีกหัก...ผลักไสหนี
สิ้นสูญซึ่ง..สิ่งๆหนึ่งที่เคยมี
ผีเสื้อเปราะบาง...เหมือนใจที่เคยมี...ที่แหลกราญ

ลาก่อนนะ  ลาก่อน  ลาสิ้น
ปล่อยใจให้ผกผิน แดดิ้น สิ้นใจทรมาน
ลาจากทุกๆความเป็นไป ... ไม่ต้องการ?
ฉันใช้เวลาตรงนี้...ให้นานเนิ่นนาน...เกินไปจริงๆ

[กวินพัฒน์]

 

มะสะแปร์องค์ลงคงตับแตก
คงต้องแหกกำแพงแฝงร่างสิง
หนีสิครับอำลาหาที่พิง
เหมือนจะวิ่งหนีแปร์แต่เจอกัล

ตะโกนร้องวิ่งพล่านผ่านป่าไผ่
เตลิดไกลไม่หวนหัวชวนปั่น
ลาละครับลาก่อนหลอนทุกวัน
หายตัวพลันชะแว๊บแอบหลังเปลว


เอ็ม กวิน