ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สีเมจิก]

พระจันทร์กลมบนฟ้า หน้าบ้านฉัน ดวงเดียวกันกับจันทร์ ดวงนั้นไหม ดวงที่เธอมองเห็น บนฟ้าไกล คืนดาวใสหมดจด ช่างงดงาม พระจันทร์กลมบนฟ้า หน้าหาดทราย ลมแกว่งไกวโมบาย คล้ายใครถาม เสียงทะเลเรียงร้อย เป็นถ้อยความ คลื่นไล่ตาม หัวใจใครบางคน พระจันทร์กลมบนฟ้า หน้าระเบียง บทหนึ่งเพียงกวีเก่า เล่าอีกหน ตัวอักษรวางไว้ ไร้ตัวตน ทิ้งท่ามกลางแดดฝน หล่นร่วงมา พระจันทร์กลมบนฟ้า หน้าบ้านเธอ ฝากคำเพ้อ คำถาม ติดตามหา รู้หรือเปล่า คิดถึงทุกเวลา วานบอกเธอหน่อยว่า ฉันเฝ้ารอ สีเมจิก

[กรีนซี]

ถึงเธอผู้อยู่ห่างไกล
ฝากพระจันทร์อย่าหลับใหล ที่ปลายฟ้า
ระยะทาง แม้...ห่างไกลเพียงสายตา
หากพระจันทร์ตื่นมา ช่วยบอกเขาเราสบายดี

ฝากเมฆน้อยที่ลอยเกลื่อน
อย่าแชเชือน ฟากฟ้าทำหน้าที่
ช่วยส่งเธอเข้านอน เสร็จสรรพหลับฝันดี
ฉันซึ่งอยู่ตรงนี้ ข อ ส่ ง กำ ลั ง ใ จ

ฝากลมเหนือหน้าหนาวคราวคืนค่ำ
ช่วยพัดแต่ความเย็นฉ่ำ เพื่อมอบให้
สุดท้ายฝากกลิ่นหอม~หอมของดอกไม้
ส่งถึงเธอที่อยู่ห่างไกล ไม่เคยลืมเธอแม้นาที

กรีนซี

[โซ...เซอะเซอ]

…เห็นจันทร์กลมพร่างพราวฟ้า เคียงหน้าเธอ ทำฉันเพ้อหวามไหว นัยน์ตาขยี้ ใต้แสงนวลขจ่างหว่างราตรี ไหงจันทร์มีชวนช็อค…กลมป๊อกสองดวง เห็นหน้ากลมทีไร ต้องใจนัก ยามพยักพเยิดนั้น พลันแสนห่วง คอยประคองยุ้ยแย้ม แก้มสองพวง เกรงหนักหน่วงร่วงคะมำ ค้ำคอไว้ สายตาฉันมองเมียง เพียงหน้าเธอ สุดเผยอมองสาวอื่น ดาษดื่นไฉน เพราะภาพพริ้มผ่องพรรณ จันทร์เต็มใบ มิดบดบังใกล้ไกลนัยนา อันความรักมักทำคนมืดบอด คงจักสอดคล้องเรื่องจริง ยิ่งนักหนา เห็นแต่ภาพของเธอลอยหน้าลอยตา มิเรียกว่า…ความรัก แล้วจักเรียกอะไร?   โซ…เซอะเซอ 27 ตุลาคม 2568

[PIKuL]

พระจันทร์กลมลอยเด่น...อยู่บนฟ้า ค่ำคืนก่อนมีเธอมา....อยู่เคียงใกล้ นั่งหยอกล้อต่อมุกกัน..จนหวั่นใจ ความสัมพันธ์ก็เคลื่อนไปไม่เหมือนเดิม ยามเธอมองพระจันทร์...ค่ำคืนนี้ ยังมีเหลือพื้นที่..ที่นั่งเสริม หรือว่ามีเรื่องของฉันมาต่อเติม พระจันทร์กลมดวงเดิม...ระหว่างเรา

[โซ...เซอะเซอ]

พระจันทร์กลมวันนี้ มีเพียงเสี้ยว เฝ้าแลเหลียว มิเห็นใคร พาใจเหงา อยากชวนเธอไปนั่งกิน ผัดกระเพรา ให้คลายเศร้าระทมหมอง สักสองจาน โซ…เซอะเซอ 29 ตุลาคม 2568

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

จันทร์บนฟ้า หลบเมฆา เวลานี้
แสงรวี ที่ลาลับ ดับหล่นหาย
เหลือเพียงจันทร์ ในม่านหมอก หลอกเร้นกาย
ราตรีหมาย เพียงมืดมิด สนิทพลัน

แม้นจันทร์สวย อวยยศ จรดฟ้า
แต่ทว่า พาให้ใจ ได้ไหวหวั่น
ความมืดมิด ในราตรี สิ้นตะวัน
แม้พระจันทร์ ก็น่าหวั่น สะท้านใจ

[PIKuL]

อยากจะพบ "ความหวัง" ในค่ำคืนนี้ ในเศษซากของทิวาราตรี...จะมีไหม? พระจันทร์ดวงเดิม...กับคนเดิมที่เปลี่ยนไป "ความหวัง"....คือสิ่งใด..ฉันไม่เคย..ได้พบเจอ ใต้แสงจันทร์...ในยามค่ำคืน ดึกดื่น.....เพียงใด..หัวใจยิ่งพร่ำเพ้อ ความคิดถึง...ยังเพรียกหา...."เพียงเธอ" แม้นความหวังที่จะได้เจอ.....ไม่มีจริง.