ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กรีนซี]

ผ่าน ปลายปากกา


ทุกความคิดถักทอไร้ข้อแม้
เอนอ่อนไหวไม่แน่เปลี่ยนแปรผัน
ปากกับใจปั่นป่วนสวนทางกัน
หมายปิดกั้นความรู้สึก~นึกคิดไว้

ก่อกำแพงตั้งป้อมล้อมทุกอย่าง
ความเคว้งคว้างซุกซ่อนความอ่อนไหว
สิ่งเร้ารุมมุมมองของหัวใจ
รัก-คิดถึงทำได้ไม่กล้าแสดง

สร้างกลไกกฏเกณฑ์เบนบิดเบือน
เ เ ค่ กลบเกลื่อนความนัยยามใจแกว่ง
สรรคำพูดสารพัดคิดดัดแปลง
ใจเว้าแหว่งแต่งคำจำนรรจา

ฉันถ่ายทอดถ้อยคำด้วยน้ำหมึก
บทกวีจากความรู้สึก สื่อภาษา
มุมสงบเงียบง่ายผ่านปลายปากกา
ใ จ ย า ม ล้ า จ า ก รั ก ที่พักพิง

กรีนซี

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

แวะมาบ่อย ค่อยค่อยกลาย คลายเกลียวเชือก
ใจปลอมเปลือก เกลือกกลั้วคน บนวิถี
ปลอบประโลม ชะโลมใจ ในกวี
หนึ่งวิธี  โอบกอดใจ ให้ฝ่าฟัน

แม้เพียงคำ จำนรรจา พาอักษร
ตื่นถึงนอน กลอนออดอ้อน ปลุกใจฝัน
ไม่เป็นไร หากเพียงใช้ กำแพงกั้น
ประตูอยู่ด้านนั้น แค่เปิดมัน พลันพบเจอ

[กัลมลี*]

เดินตามฝันมาไกลไร้วันพัก
บางก้าวหนักบางก้าวร้าวใจเหม่อ
ความฝันที่คว้าไขว่มิได้เจอ
แต่เสมอเชื่อมั่นสักวันจริง

เส้นทางที่ก้าวย่างห่างจุดเริ่ม
มีสุขเสริมมีเศร้าเหงาทุกสิ่ง
คำดูแคลนจากใครมิไหวติง
สงบนิ่งใช้มันผลักดันใจ

ยังมิรู้สุดท้ายปลายทางฝัน
จะคว้ามันในมือหรือไม่ได้
ปลายปากกายังบันทึกมันไว้
มองย้อนไปให้อ่านงานชีวิต

[PIKuL]

ไม่อาจพูดทุกอย่างดังใจนึก
ความรู้สึกน้อมนำความถูกผิด
เก็บไว้เพียงวังวนในห้วงคิด
ประหนึ่งว่าไร้สิทธ์จะกล่าวคำ

ทำได้เพียงสื่อตรงลงกระดาษ
เป็นภาพวาดสาดลายให้อิ่มหนำ
แม้นเป็นภาพจากปากกาพาพึมพำ
แต่ทุกเส้นคือความจำยามหวนมอง

เพียงระบายเสี้ยวหนึ่งครึ่งของด้าน
ที่พาดผ่านอารมณ์ตัวเจ้าของ
ใช้เวลาแต่ละเส้นเพื่อกลั่นกรอง
ก่อนประลองฝีปากกับใคร-ใคร.

[ViVee]

จรดเส้นเน้นขีดเขียนความรู้สึก
ห้วงสำนึกรำพันวันอ่อนไหว
รวมทุกรสอารมณ์ความน้อยใจ
ผนึกไว้ในกระดาษทาสอารมณ์

ก็เพียงแค่ระบายความอัดอั้น
เผยอเป็นกลอนสั้นๆพอเหมาะสม
กลบเกลื่อนด้วยถ้อยคำอันแหลมคม
เป็นข้อคิดเพาะบ่ม..ห่มวิญญาณ์.

[กรีนซี]

ทุกเส้นสายลายมือสื่ออักษร
เปรียบกระจกสะท้อน ย้อนความหลัง
เกินหักห้ามความคิดยากปิดบัง
ความรู้สึกลึกฝัง ยากพังทลาย

ปลายปากกาลากตามความรู้สึก
ตกผลึกตะกอนซ่อนความหมาย
ห้วงอารมณ์บ่มเพาะ...ดั่งน้ำเซาะทราย
เรื่องมากมายระบายฝากด้วยปากกา

หยาดน้ำหมึกลึกฝังยังกระดาษ
ซึมแทรกไหลไม่ขาด อาจเพราะว่า-
คน-คนหนึ่ง“จากไปไร้คำลา”
อักษรพาเขียนตามสื่อความนัย

ฝากเส้นสายลายปากกา คราคิดถึง
กาลครั้งหนึ่ง ที่เธอเผลอชิดใกล้
ฝากลายเส้นเค้นถามความจริงใจ
คิดถึงฉันบ้างไหม ? ห รื อ ไ ม่ เ ค ย

กรีนซี

[กวินพัฒน์]

สลักความยามเหงาเฝ้าคิดถึง
แล่นผ่านกึ่งกลางกระดาษวาดเฉลย
ปลายปากกาลายเก่าที่เราเคย
จารึกเปรยรำพันวันก่อนกาล

เปิดอ่านลายปลายปากกาอีกคราหนึ่ง
ยังตราตรึงถ้อยคำที่ย้ำผ่าน
กับวันนี้ไร้เงาแสนเศร้านาน
แต่รอยสารสลักรักยังปักใจ

เอ็ม  กวินพัฒน์


 

[ขอบฟ้าเหตุการณ์]

สมุดโน๊ตทำมือ ชื่อ“ความรู้สึก”

…

น้ำค้างย้อมยามเช้าหยาดยอดหญ้า
ลมโน้มเรียวร่วงมาใบหญ้าไหว
กรวด, ทราย, หิน, ดินซับ รองรับไว้
ราว ดิน-ฟ้า ชิดใกล้ได้เชื่อมกัน
เพียงย้ายที่แปรธาตุรอหยาดใหม่
อาจแต้มรุ้งทุ่งใจให้เคลิ้มฝัน
เป็นระนาดน้ำค้างกลางแสงจันทร์
เป็นหนึ่งความสามัญอันสวยงาม
สมุดโน๊ตทำมือ ชื่อ “ความรู้สึก”
ปลายปากกาบันทึก ถึงหน้าสาม
ตัวหนังสือบินไปใต้ฟ้าคราม
เชื่อมใจชิดในนามความห่วงใย
กระดาษสาหน้าสาม - ความรู้สึก
บินข้ามฟ้า เช้า-ดึก ตึกสูงใหญ่
หากเธอเห็นน้ำค้างกลางแดดไอ
คือ “วินาทีที่ใจได้ใกล้กัน”.

[ น้ำ ค้ า ง มิ อ า จ เ ติ ม ลำ ธ า ร ใ ห้ เ ต็ ม ไ ด้ ฉั น ใ ด
ค ว า ม รั ก ข อ ง ฉั น
มิ อ า จ เ ติ ม หั ว ใ จ ข อ ง เ ธ อ ใ ห้ เ ต็ ม ไ ด้ ฉั น นั้ น ]