ฝนตกในใจ

ใช้เวลา....ทบทวน...หวนความคิด
หลายวันติด....ที่ใช้สิทธิ์....จิตซึมเหงา
จนบางครา...บ้ารักษา...บ้าซึมเศร้า
ใจมันเบา..มันว่างเปล่า...ยากเข้าใจ

จึงเปรียบเปรย...เอ่ยถึงฝน....หล่นจากฟ้า
ลมนำพา...พายุปั่น...พลันรินไหล
ให้เปียกปอน....ร้อนวูบวาบ...กำราบใจ
แต่เมื่อลมพายุผ่านไป...ฝนในใจก็สร่างซา

สำหรับฉัน...มันเป็นไปไม่ได้...ที่ฟ้าจะหม่นทุกวัน
สำหรับฉัน...บางวัน...ฝนก็ไม่เคยหยุดตก...นั่นล่ะปัญหา
มันไม่มีที่สิ้นสุด...ไม่ว่าฝนจะหยุด..หรือสะดุดทุกเวลา
ณ ตอนนี้ ....ที่มองฟ้า...เมฆก็เริ่มมืดครึ้มมาเช่นกัน

การให้โอกาสตัวเอง...สำหรับฉัน...คือแสงสว่าง
การให้อภัยตัวเองบ้าง...บางอย่างก็ควรปล่อยมือจากมัน
ให้ตัวเองได้มีความสุข...โดยมองผ่านสิ่งที่เคยเป็นมาทุกวัน
แค่สักอาทิตย์ละวัน....มันอาจช่วยรักษาใจเราได้ดี

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ฝนตกในใจ (อ่าน 3734 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้