ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กรีนซี]

ความรักรสกาแฟ

มองกาแฟ...ชงใหม่ใหม่ถ้วยใบเก่า
โชยกลิ่นไอหยอกเย้าเราแพ้พ่าย
เปรียบรสชาติความรัก...ตอนทักทาย
หวานกลับกลายขมปี๋ที่พบเจอ
 
แรกรักนั้นหัวใจเริ่มไขว้เขว
ขอเปรียบปาน Latte ปนเปเสนอ
คำหวานหวานซึ้งใจได้จากเธอ
ใจสั่นเพ้อ..ใกล้เคียงเสียงระฆัง
 
โลกกลมกลมหมุนไปไร้วันหยุด
รักสะดุดทางจึงยากถึงฝั่ง
คล้าย Espresso ยิ่งนักยามรักพัง
ขมขื่นจังมองย้อนตอนกลับกลาย
 
นิยามรักสวยหรูดูงดงาม
เกินหักห้ามความรู้สึก..นึกแพ้พ่าย
บาดแผลใจใช้เวลารักษากาย
ทั้งดี-ร้ายรักนี้ที่ว่าไว้
 
ครบรสชาติหวาน-ขมถึงกลมกล่อม
อะนะยอมพร้อมพุ่งชนเริ่มต้นใหม่
ซึมซับรู้รสชาติทาสหัวใจ
แพ้กรุ่นไอคุ้นชินกลิ่นกาแฟ

กรีนซี

[PIKuL]

รักรสหวานฝาดขมที่ปลายลิ้น
พ่ายให้กับอายกลิ่นถิ่นลูกทุ่ง
ยามนั่งจิบรับรสในเมืองกรุง
กลิ่นกลับหอมจรุงดั่งวิมาน

รักที่ดีขึ้นอยู่กับถิ่นที่ปลูก
ราคาถูก หากของดีมีหลักฐาน
กาแฟอร่อย ใช่เพราะบดหรือคั่วนาน
หากอยู่ที่ ฤดูกาลถิ่นอาศัย

เมล็ดพันธ์ต่างที่ย่อมแตกต่าง
ความรักจึงไร้ทิศทางบังคับได้
หากจะเปรียบกับกาแฟพันธุ์อะไร
ขอยกให้..อาราบิก้า..มอบแด่เธอ.

[โซ...เซอะเซอ]

หอมกาแฟชงใหม่ ถ้วยไม่ล้าง กลิ่นคุ้นจางฝังติด ชื่นชิดเผลอ หอมละมุน อุ่นอวล ชวนละเมอ- ถึงกลิ่นแก้มร้างเจอ…เธอคนเดิม โซ…เซอะเซอ 24 กันยายน 2568

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

พูดเรื่องกาแฟ  แลกลับวัยเยาว์ ครั้งเรายังเด็ก
เป็นเด็กเป็นเล็ก อย่าริอาจกิน กลิ่นกาแฟหอม
พ่อชงยามเช้า ครีมเทียมน้ำตาล รสชาติกลมกล่อม
เนสกาแฟหอมๆ ตามด้วยน้ำร้อน ก่อนคนคนคน

พ่อบอกห้ามกิน ใจมันจะสั่น ใจมันจะไหว
เด็กกินไม่ได้ ห้ามชงรู้ไหม แล้วใครจะสน
คอฟฟี่เมตมันมัน น้ำตาลก้อนๆ แล้วคนคนคน
หอมมากซะจน จะทนไม่ไหว ยกขึ้นจิบพลัน

พอได้นึกถึง มุมชงกาแฟ ในความทรงจำ
มีความน่าขำ ความจำสดใส ในความสุขสันต์
มีขนมปัง ปังไส้เกดหยอง ที่พ่อชอบมัน
พอนึกๆพลัน ก็รั้นในตา พาใจเหม่อลอย

[PIKuL]

หากคิดถึง..ภาพจำที่เกี่ยวกับกาแฟ ระหว่าง พ่อ แม่ พี่ น้อง หรือครอบครัวของฉัน ช่างเบาบางเหลือเกิน...สายใยความเกี่ยวพัน ภาพที่ปรากฎออกมานั้น... คือตอนที่ฉันช่วยเสิร์ฟน้ำในงานศพใครบางคน เป็นเรื่องราวดี-ดี ในเรื่องที่แสนเศร้า กับชีวิตของคนเรา . . . ที่ต่างต้องดั้นด้น เมื่อแสงเทียนแห่งชีวิตเริ่มดับมอดจนมืดมน จากที่เคยส่องสว่างเสียจนแสบดวงตา เดินเสิร์ฟกาแฟและขนม เดินผ่านผู้ใหญ่ ก็ต้องก้ม ก่อนเงยหน้า เป็นสิ่งเล็กๆที่พอจะทำได้ให้แก่ผู้ที่จากลา เป็นน้ำใจที่แสดงให้เห็นว่า...ฉันอาลัย.

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

กรุ่นกลิ่นหอม ดอมดม ชมรสชาติ
จะว่าไป ก็ประหลาด ฝาดปนขม
อาจไม่ใช่ รสของกาแฟ เลยลองเติมนม
ไม่เฝื่อนไม่ขม แต่ก็ไร้รสหวาน
-------
เลยลองเติมเต็ม ด้วยน้ำตาล ที่หวานหอม
พอได้ลอง ก็ยอมรับ ปรับว่าผ่าน
แต่กาแฟ ที่ลองรส ว่าหวานซ่าน
ใช่ความต้องการ จากใจฉัน ใช่หรือเปล่า
-------
เลยลองปรับ กลับมาขม ชมรสเดิม
ที่เพิ่มเติม คือเพิ่มช็อต กอดความเก่า
ก็แค่รสชาติ ที่คุ้นชิน กลิ่นเรื่องเรา
ปรับไปก็เหนื่อยเปล่า เหนื่อยไป ไร้เยียวยา

[PIKuL]

รัก"รสกาแฟ" ไม่ได้มีเพียงแค่ รสขมปร่า ยังมีรสเชอรี่ผ่านลิ้นบางเวลา แตกต่างกันเพียงแค่ว่า..คั่วเช่นไร หากเปรียบดั่ง "รสรัก" คงหลากหลาย ทั้งหญิง-ชายล้วนแตกต่างยามชิดใกล้ ไม่อร่อยแต่ก็รัก...แทบขาดใจ รสอะไร..จึงไม่ใช่สิ่งสำคัญ สำคัญที่"สิ่งนั้น"...มันยังใช่อยู่รึเปล่า แม้จะเป็นเพียงเศษขี้เถ้า..ก็ยังคงเฝ้าฝัน "รสกาแฟ" อาจจะมีรสที่แย่ในบางวัน แต่ถ้าขึ้นต้นว่ารักนั้น. . . ก า แ ฟ ข อ ง ฉั น ย่ อ ม ดี ก ว่ า ใค ร ๆ

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

จะคั่วอ่อน จะคั่วกลาง ลางคั่วเข้ม
รสชาติเต็ม เน้นรับรส สดใหม่หอม
หรือจะเป็น กาแฟเกร็ด ก็เด็ด...ยอม
กลิ่นก็หอม พอย้อมใจ ให้พ้นวัน

แก้วที่หนึ่ง ถึงแก้วสอง เริ่มมองเขม็ง
แก้วสามเกร็ง เล็งมือไหว ใจเริ่มสั่น
แต่สงสัย เพราะกาแฟ หรือใครกัน
ใจก็ใจฉัน ทำไมมันสั่นๆ เพราะกาแฟ

สวัสดีพี่พิกุลค่ะ "ใจสั่นเพราะกาแฟ..หรือเพราะแกฟะ"มั๊ยนะ

[PIKuL]

กาแฟ . . . หรือ แกฟะ (อั่ยย่ะ)
มุกนี้ขอผงะ เป็นลาแก่
คำผันผวน ผวนผก ในดวงแด
คงจะแพ้ "แกฟ่ะ" ยามคำนึง

กาแฟหลากสายพันธ์ุไม่คิดเลือก
เพราะไร้เปลือกห่อหุ้มเป็นเรื่องหนึ่ง
สิ่งภายนอกปรุงแต่งให้กลมกลึง
รสรำพึง "ถึงรัก" ประจักษ์ทรวง

หากได้ดื่มเพียงครั้งย่อมมีสอง
ทุกเช้าต้อง"สักแก้ว"อย่างน่าห่วง
ติดกาแฟยิ่งกว่า สุดาดวง
รสรักจึง หล่นร่วง ห้วงกาแฟ.