ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[hort39]

ฉันกลับมาอ่านกลอนย้อนความหลัง
กลอนเหมือนดั่งบทบันทึกที่ขีดเขียน
หลายเหตุการณ์ผ่านมาเป็นบทเรียน
ต้องพากเพียรอดทนพ้นผ่านไป

กลับมาเก็บกลอนเก่าเอาใส่แฟ้ม
เหมือนได้แง้มความหลังยังนึกได้
หลายบทกลอนรื้อฟื้นก็ชื่นใจ
ต้องเก็บไว้ก่อนเลือนหายหาไม่เจอ..

 

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เฉกเช่นกัน ฉันก็กลับ เก็บกลอนเก่า
ครั้งยังเยาว์ เฝ้าขีดเขียน วนเวียนฝัน
จากหลายปี หนีการฝึก ผนึกวัน
กลับมาต่อ มาเติมวัน ที่ห่างตา

กลับไปอ่าน กลอนที่เคย เผยวจี
ที่ตรงนี้ ที่ทายทัก พักใจล้า
ปลุกแววตา ที่เลือนลาง กระจ่างจ้า
กี่เวลา ที่เคลื่อนไป ไม่เก่าเลย

[PIKuL]

ไดอะรี่ สีกลอน เคยหย่อนไว้
ย้อนกลับไปหลายปีที่ไฝ่ฝัน
อยากจะเป็นนักเขียนล่ารางวัล
หากชีวิตผกผันจึงเลื่อนลอย

กลับมาดูกลอนเก่า..ดั่งได้ย้อน
และสะท้อนภาพจำ..อย่างค่อย-ค่อย
ฝันที่เคยวางไว้...เริ่มทะยอย
จากที่เคยล่าถอยให้กลับมา

กลับมาเขียนงานกลอนในคราวนี้
เพียงหวังพบน้อง-พี่ สื่อภาษา
กลิ่นอายกลอนวันเก่าอาจโรยลา
หากทว่า...ได้เติมเต็มก็สุขใจ

ฝันก็คงฝันไป..ไร้จุดหมาย
มิตรสหายคือประเด็นอันยิ่งใหญ่
เป็นศาลาหลังน้อยรอใคร-ใคร
กลับมาเริ่มกันใหม่...อีกสักครา.

[Msp.]

ฉันอยากเก็บคนเขียนกลอนไว้อ้อนนัก
ฉันประจักษ์แก่ใจมิใช่เฉย
ยังตราตรึงถึงเขาครั้งเราเคย
ต่อกลอนเผยต่อใจไม่เคยลืม

ฉันอยากมีห้องกลอนไว้นอนเขียน
มีคู่เพียรต่อคำทำให้ปลื้ม
มีบ้างไหมใครกันฉันขอยืม
มาเขียนกลอนหวานดูดดื่มลืมอาลัย

 

Msp.

[Msp.]

 


โดนพิกุลปาดคร้าบบบบบบบ

555

[PIKuL]

ปาดหน้าเค้า แต่ดัน คำไม่สัมผัสกันอีก เขินจัง (เพิ่งจะเห็น )

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

อ่านเวียนวน จนกลั้นขำ เกือบไม่ไหว
กระทู้กลอน ช่างอ่อนไหว ไร้ปัญหา
ช่างต่อติด จิตเกี้ยว ดั่งธารา
ที่ไหลเอื่อย เจื้อยจ้า วาจากลอน

ให้อมยิ้ม กริ่มกรุ่ม รุ่มรอนรน
ให้คึกคัก นานหน จนออดอ้อน
ให้ทำงาน ไม่อาจนิ่ง กริ่งคำกลอน
รอเวลาก่อน จะย้อนกลับ จับประเด็น

ทักทายทุกๆท่านค่ะ

[hort39]

เก็บก่อนเก่าเข้ากรุก่อนลืมเก็บ
กลัวลุงเว็บทำหายมองไม่เห็น
จะทำเว็บแบบเขาเรา(ทำ)ไม่เป็น
เช้าจรดเย็นบันทึกไว้ไม่ลดละ

แต่ง(กลอน)ไปได้ยังไงก็ไม่รู้
ย้อนอ่านดูกลอนใครไยเปะปะ
บางบทกลอนทำไมไร้สาระ
เราคงจะใกล้บ้ากลอนพาไป

มานึกถึงตอนนี้มีแต่ขำ
แทบจะจำกลอนเก่าเกือบไม่ได้
เฮ่อ..แต่งตามอารมณ์ล่องลอยไกล
กลอนจากใจคนใกล้บ้าอย่าว่ากัน(นะ)

 

[PIKuL]

หลายกาพย์กลอนย้อนอ่าน...อิหยังว่ะ
ร่ายแซวดะระเริงรื่นยืนขบขัน
ยามตบมุกโบ๊ะบะรับไม่ทัน
เราคนอ่านก็งงงันเป็นนาที

เป็นร้อยรสบทบาทลานอักษร
ทั้งแง่งอน ก๋ากั๋น ไม่อาจหนี
บ้างเศร้าซึม โศกครวญเกินพอดี
เพราะว่ามี"คนใกล้บ้า"มาเล่นคำ

ส่วนเราทีมคนอ่าน"บ้าไปก่อน"(บ๊ายบาย)
อ่านจนหลอนนะบางทีมันแอบขำ
เก็บไปคิดจนฝันครางงึมงำ
กลายเป็นเรื่องที่จดจำยามอ่านกลอน.

[กัลมลี*]

หัวใจมีเสรีที่จะฝัน
จึงหมายมั่นฝันใฝ่ไม่ถ่ายถอน
เขียนชีวิตทุกข์-สุข ทุกบทตอน
มิหมายวอนใครซึ้งตราตรึงใจ

เพียงพักจิตพักใจใส่อักษร
ด้วยชอบกลอนเรียงร้อยกว่าถ้อยไหน
อาจมิเคยเก็บกลอนเก่าเข้าแฟ้มใด
แต่เก็บไว้อย่างดีที่ "ความทรงจำ"

[PIKuL]

เคยได้อ่านงานเก่าในบางครั้ง
แปลกใจตัว ไยนั่ง จรดเช้า-ค่ำ
บางความคิดจรุงบทตามลำนำ
ก็คิดย้ำ "นี่ตัวฉัน" หรืออย่างไร

บางความคิด บางคำ นั้นลืมสิ้น
ดั่งไม่เคยยลยินมาจากไหน
ไม่ยักรู้ว่าครั้งหนึ่ง ที่คิดไป
กลั่นกรองใส่บทกลอนแล้วจะลืมเลือน.

อันนี้จริงๆนะ

[กัลมลี*]

ส่วนตัวฉันจำแม่นแม้นไม่จด
ด้วยถ้อยพจน์เขียนวนจนกลาดเกลื่อน
ชีวิตไร้สีสันผ่านปีเดือน
คงมิเหมือนกลอนใครหนึ่งซึ้งอารมณ์

ตามอ่านงานของเธอที่เผลอปลื้ม
ซึ่งยากลืมภาษาคราขื่นขม
และเคยลอบยิ้มตามอย่างชื่นชม
กลอนรักกลมกล่อมคำล้ำวจี

อยากให้หวนคืนมาอีกคราหนึ่ง
เธอผู้ซึ่งวางปากกาหันหน้าหนี
ไม่ต้องเขียนเพื่อฉันหรอกวันนี้
เขียนสิ่งที่เธอฝันเท่านั้นพอ



ส่วนกัลมลี* จำแม่น แม้กระทั่งสำนวนคนอื่น

[PIKuL]

หลายคราครั้งบทกลอนนั้นอ่อนไหว
ด้วยอารมณ์นำพาไปใช่ร้องขอ
บทกวี เศร้าโศกา น้ำตาคลอ
บ้างก็มีทดท้อ ละเหี่ยใจ

ประเดี๋ยวก็ อารมณ์รักชักหวานซึ้ง
เปรียบประหนึ่งไบโพล่าก็ว่าได้
อยากจดจำให้หมดที่กล่าวไป
ทำอย่างไรก็ยังลืม. . . ร้องไห้แง.

[กัลมลี*]

ถ้าอย่างนั้นควร Save เก็บเอาไว้
จะฝืนจำไปไยให้ตาแย่
ยิ่งโยเยยิ่งอ่วมตาบวมแท้
ควรรีบแช่แตงกวามาประคบ

Copy แล้วจัดวางว่างค่อย Print
เดี๋ยวก็ชินจัดหามาประกบ
DIY เองได้ไม่เปลืองงบ
ถ้าเล็บขบพบหมออย่ารอรี

[PIKuL]

ไม่เคยเก็บกลอนตนจนเริ่มคิด
แต่งเรื่อยเปื่อยจนติดนั่งตาหยี
ผลงานเราก็เด็กน้อยไม่เข้าที
จึงมาเป็นแบบนี้..ทำคร่ำครวญ

นึกชื่นชมทุกท่านที่สะสม
ทุกอารมณ์บ่มคำนึงยามคิดหวน
ทุกบทกลอนผ่านความคิดเป็นกระบวน
ช่างสมควรเก็บบันทึกบทกวี

ส่วนเรานั้นคงปล่อยให้ลอยล่อง
บันทึกเพียงพี่น้องพ้องเพื่อนศรี
ได้เติมต่อถ้อยรสพจวจี
ประทับอยู่ในใจนี้ตลอดกาล.

[โซ...เซอะเซอ]

เหมือนเก่ากลอน พาย้อนไปในอดีต พบเขียนขีด รัก เศร้า เปลี่ยวเหงา อ่าน ต่างเรียงร้อย ต่างภาษา ต่างอาการ- ทุกข์, หอมหวาน แต่ละห้วง ช่วงชีวา ภาพสะท้อนตัวตน อีกคนหนึ่ง คนผู้ซึ่งเคยรุ่มร้อน อ่อนชันษา พอผ่านโชกโชนชีวิต พิจารณา- ล้วนมายาคลื่นโหมเห่…ทะเลใจ โซ…เซอะเซอ 28 กันยายน 2568