ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[PIKuL]

ถ้อยคำที่เธอเอ่ยบอกกับฉัน
ล้วนแดกดันดังหมายว่าจะเสียดสี
ทำอะไรเธอล้วนมองว่าไม่ดี
ประหนึ่งว่าสองเรานี้เป็นศัตรู

ทำอย่างนี้ทำไม...เธอใคร่ถาม
ด้วยท่าทีคุกคามความเป็นอยู่
น้ำเสียงหรือคือดังมากขึ้น มึง-กู
ประกาศให้โลกรู้...เรื่องของเรา

น้ำเสียงบ่งบอกว่า..ฉันนั้นโง่
เต็มไปด้วยความโมโหเกินปัดเป่า
ใช้น้ำเย็นเข้าซับให้ไม่บรรเทา
กลายกลับเป็นเร่งเร้าเจ้าอารมณ์

แต่ยามคุยว่าจะจบสัมพันธ์รัก
กลับร้องไห้ไม่หยุดพักเกินเหมาะสม
คำขอโทษเกินจะเก็บมาเชยชม
ทำว่ารักกันเกลียวกลมอย่างหน้าตาย

นี่น่ะหรือคือเธอ..ที่เคยรัก
แต่ใจฉัน"ไม่รู้จัก" เธออีกฝ่าย
รักของเธอช่างสากดั่งเม็ดทราย
แม้จะมีมากมายแต่ไร้แวว

มาเรียกร้อง ร้องขอ...อย่าลาจาก
ทำเสียงลากโรยแรงเพียงเสียงแผ่ว
ทำตัวเซื่องซึมกระทือเหมือนลูกแมว
ทำตาโตร้องแง้ว-แง้ว น่ารำคาญ.

[โซ...เซอะเซอ]

พิกุลแก้วกลัดกลุ้ม…….ดรุณี คราทะเลาะกับสามี……เหลี่ยงเลี้ยง หากถึงขั้นตบตี………….พึงตระหนัก ครกสากอย่าใช้เขวี้ยง…อาจเข้าโรงหมอ …ถึงตัวจะเล็กแต่ใจสู้ไม่ถอย และความดุดันไม่เป็นสองรองใคร หึหึ …ใจเย็นๆๆโยม พลังของผู้หญิงน่ะไม่ใช่ ความแข็งแกร่งก้าวร้าว แต่เป็นความอ่อนโยนนิ่มนวลต่างหาก ที่ผู้ชายไม่ว่าใคร ก็ย่อมยอมแพ้ ยอมสยบไปเสียทุกราย   โซ…เซอะเซอ 19 กันยายน 2568

[PIKuL]

หากรักแล้วหัวใจยิ่งไร้รัก
ต้องห้ามหักดวงใจไม่ร้องขอ
หากรักแล้วพึงอดทนจนมากพอ
ไม่จำเป็นต้องรอตลอดกาล

แม้นเราดีเพียงใดหากไม่รัก
คำพูดย่อมไร้น้ำหนักยามต่อต้าน
หากดีมา ดีกลับ ย่อมเบิกบาน
ไร้ซึ่งคำกล่าวหักหาญราญน้ำใจ

จงทำตนให้ดีสมความรัก
แรกรู้จักจวบจนเช้าวันใหม่
ดีเริ่มต้นสม่ำเสมอแม้กาลใด
ยังคงไว้ซึ่งความรักประจักษ์ความ

หากความดีมิสมซึ่งความรัก
ต้องหยุดพักก่อนไหม...หากใคร่ถาม
ดีกับคนหยาบช้าวาจาทราม
ทุกข์คงหามรักหายคล้ายไม่มี.


ทักทายค่ะลุงโซ อิอิ กลอนมันพาไปค่ะ

[Msp.]

คงต้องการวัดมวยช่วยสงเคราะห์
จงสะเดาะกะบาลนั้นเต็มที่
ถึงอ่อนหวานหวั่นไหวใจปรานี
ลองสักทีเทียบหมัดจัดเลยนาง

ก็ความรักหนักหน่วงควงสะบั้น
ทำวาจาก๋ากั่นพลันทิ้งขว้าง
อยู่กันนานพูดจาท้ามวยวาง
เอาให้ตายไปข้าง...พังมันเล้ย!


Msp.


   เอาเลยอิหนู  555

[PIKuL]

ได้แรงยุ..เอ้ย!!เเรงเชียร์....มันสั่นสู้
คงมิอาจจะมองดูอยู่เฉย-เฉย
แม้รูปร่างจะบางเบาหากเปรียบเปรย
และไม่เคยลงมือ..ด้วยสักที

คงจะต้องจ้างวานมือผู้อื่น
ให้เข้ามาหยิบยื่นคืนสวบผี
สมัครรับทีมงานท้าต่อยตี
เพียงขยี้อย่าให้สิ้นลมหายใจ.

แอบโหดแต่อยู่ในโหมดคิตตี้นะ

[Msp.]

ใช่พี่ชอบความรุนแรงแจ้งแก่น้อง
แค่พี่มองห่วงอยู่เจ้ารู้ไหม
เทียวสอดส่องสร้างเสริมเติมเชื้อไฟ
สร้างร้าวฉานงานไฟท์ให้ทุกคน

มิต้องการสิ่งใดนะน้องเจ้า
แค่มอมเมาเอาสนุกไปทุกหน
ความสุขคือทำลายคู่ดูวุ่นวน
ให้สิ้นมนต์ความรักหักกันไป

เบาเบาหน่อยน้องสาวอย่าห้าวมาก
เดียวเลือดรากเสียหายตายเสียได้
ค่อยค่อยหยิกกัดเถือเนื้อหัวใจ
ทรมานเอาไว้ให้บันเทิง

555

Msp.

โทษๆ กลอนพาไป 555  ฝนตกใหญ่แต่ใจมันร้อนรุ่มไปหน่อย

[PIKuL]

ความรักใดไม่ถนอมด้วยคำพูด
มีปากดั่งหูรูดก็ยิ่งเหลิง
ว่าร้ายแล้วร้ายกว่าพากระเจิง
มีหลุมเวิ้งภายในไร้ที่มา

หากปากบ่นว่าไม่ดีก็หนีเถอะ
อย่าพูดเยอะจักได้คำครหา
งานยุแหย่ของเสียต้องเยียวยา
ความรักใดไร้คุณค่าควรทำลาย

มันกลายเป็นวาระแห่งชีวิต
ก่อนจะคิดยุแยงให้รักหาย
หากเริ่มแล้วเอาให้มันวอดวาย
ดั่งว่าตายจากกันไม่หวนคืน.


เรื่องของชาวบ้านคืองานของเรา อิอิ

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ต้องการอะไร จากใจที่หมดไป
คนที่ไกลใจที่หมด ลดไม่เหลือ
กล่าวคำร้าย หมายเชือดเฉือน สาดด้วยเกลือ
ทำตัวเหมือนเป็นเหยื่อ น่าละอาย หน้าไม่อาย
………………………
ต้องการอะไรอีก เมื่อฉีกสัญญา กล้าชี้นิ้วสั่ง
เมื่อรักมันพัง เธอพลั้งเผลอใจ ไร้ซึ่งความหมาย
ด่าทอทุบตี มีแต่รอยแผล ช้ำทั้งใจกาย
จุดจบสุดท้าย ทำได้แค่เดิน หันหลังจากมา
…………………………
ต้องการอะไร ให้ไปหมดแล้ว ไม่มีหลงเหลือ
ตอนนี้แสนเบื่อ ไม่อาจเชื่อใจ มันเหนื่อยมันล้า
คืนใจให้กัน คืนความว่างเปล่า รับการจากลา
มันอาจดีกว่า ไขว่คว้าเพียงเงา ที่เขาไม่แล

[โซ...เซอะเซอ]

มิต้องการอะไร จากเธอนัก เพียงความรักความเข้าใจ มีให้ฉัน ความอ่อนโยน ใส่ใจ มีให้กัน ยังเห็นเป็นคนสำคัญ ทุกวันไป เหมือนดำเนินชีวิตตามหน้าที่ หามิมีรอยยิ้มเคยสดใส ทุกคำพูดสร้างความหงุดหงิดรำคาญใจ มุ่งผลักดันฉันห่างไกล ในยามทุกข์ เธอควรเป็นคนที่ฉันอยากปรึกษา แต่ที่ได้รับคือวาจา พร่าความสุข คำวิจารณ์ ติฉิน บ่ารินรุก ซ้ำเติมคลุกอัดอั้น กว่าบรรยาย เคยอิงแอบไออุ่นละมุนสัมผัส ปรุงกำหนัดข้ามคืน จนตื่นสาย มาวันนี้คอยปัดป้อง ยามต้องกาย หมางเมินปล่อยความเป็นชาย ทุรายทุรน เธอคนเดิมคนนั้นหายไปไหน หมดเชื้อไฟ? ฉันมองผิด? คิดสับสน เวลาเปลี่ยน? ใจคนเปลี่ยน? คิดเวียนวน ท้อเสียจน เหนื่อยล้ากว่าคว้าค้น ถึงแม้ใจอ่อนแรง รักแฝงอยู่ จักฮึดสู้ เช้าค่ำ ฝ่ากรำฝน ท่องไปสุด ห้วงฟ้า ฉมาดล เพื่อนำคนรักของฉัน นั้นกลับมา      “…ลืม ลืมฉันลืมไปก่อน ได้ไหมลืมไปก่อน      ทำเหมือนว่าเราไม่เคยได้พบกัน      เพราะอยากขอลองดูใหม่      รู้แล้วเธอชอบผู้ชายแบบไหน      จะได้หลงรักฉันใหม่อีกครั้ง…”       …มิสนับสนุนการใช้ความรุนแรงครับ …555 โซ…เซอะเซอ 21 กันยายน 2568

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

แล้วเราสอง ตรองใจ ตอนไหนที่ไม่รัก
เร่งเร้าหนัก จักตรอมตรม ระทมไหม้
กล่าวเพียงฉัน นั้นไม่มี ที่ให้เธอพักใจ
แล้วเธอล่ะ ใจห่างไกล ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
…………………
ด้วยภาระ อันหนักอึ้ง ที่พึงแบก
เธอก็แปลก แลกใจ ใครกันที่หายจากจุดนั้น
กล่าวว่ารัก ปักดวงจิต มิเปลี่ยนผัน
การกระทำ สวนทางกัน นั้นเรื่องจริง
………………
ก็ยอมรับ ก็ยอมรับ ขอน้อมรับ
ว่าการปรับ กลับเป็นคนเดิม นั้นมากสิ่ง
เราอาจไม่รักกันนานแล้ว แค่เราไม่ยอมรับความจริง
เพราะถ้ารักคงไม่ทิ้ง ให้เผชิญความจริง เพียงเดียวดาย
…………………
ต้องการอะไร?งั้นหรือ คือคำถาม
แค่เพียงยาม เธอต้องการ แค่เพียงหมาย
หากไม่ดีพอ ก็ไม่ร้องขอ อยู่ก็เหมือนตาย
คำพูดมากมาย แต่สุดท้าย ความหมายไม่มี

“ทักทายค่ะ☺️”

[PIKuL]

เมื่อความรักดำเนินเกินเหตุผล
หากอารมณ์เอ่อท้นจนล้นปรี่
ความต้องการคืออะไร...ไม่ไยดี
เพียงตอนนี้ไม่อาจสนเหตุผลใด

ลืมไปแล้ว..ว่าเรานั้นเคยรัก
จับมือฝ่าอุปสรรคมากเท่าไหร่
อ้อมกอดที่เคยอบอุ่นหนุนดวงใจ
กลับรุ่มร้อนดั่งไฟ..จึงไกลกัน

ความโหยหาร้องเรียกเพียงวันเก่า
อยากพบเขาคนเดิมก่อนแปรผัน
มิใช่เธอคนนี้ที่แดกดัน
ต่างดั่งฟ้ากับเหวนั้น...เป็นเรื่องจริง