ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กัลมลี*]

จิตดูจิตเห็นจิตจิตผ่องใส
สติใช้เป็นฐานการตั้งมั่น
สมาธิก่อปัญญาสารพัน
ทานและขั้นศีลห้าต้องมาครบ

ผู้เห็นธรรมนำน้อมพร้อมใส่ตัว
ดุจดั่งบัวโผล่พ้นโคลนฝังกลบ
ปฏิบัติถูกทางมิสร้างภพ
ทางสงบผลเกิดประเสริฐธรรม

นี้คือสิ่งจริงแท้แลทางชอบ
มรรคเต็มรอบผลคล้ายหงายของคว่ำ
เฉพาะตนรู้ได้ใช่ท่องจำ
จึงขอนำมาบันทึกวันนี้

[Soonjun]

กายวาจาบ่งชี้                  คุณธรรม
ใจตรึกวาจานำ                เอ่ยเอื้อน
แลกายก่อกายกรรม        ตามตรึก นาท่าน
ตรองก่อนจึงบเปื้อน         เปรอะป้ายระคายศรี

ที่ควรใจแต่งตั้ง                 ตรงกลาง
อคติหาใช่ทาง                  ถูกต้อง
เมตตาอย่าวายวาง            เพียรหมั่น จำเริญเนอ
จึงสตินำปรามป้อง            จิตเว้นอกุศล   

กลใจเห็นถูกต้อง              ตามจริง
เพียรข่มใจอย่าชิง            แข่งขั้น
ห้าวหาญส่งผลพิง            พักจิต ได้นา
แลโลกเห็นธรรมดั้น         ดุ่มใกล้กาลเกษม..                   

เอมเอยเอมอุ่นเอื้อ             โอษฐ์เอม
เอมอิ่มภาษิตเปรม             เสกสร้อย
เอมอวลบ่คลายเขม           เกื้อศักดิ์
เอมกว่าธรรมโดยถ้อย       เปรียบได้ฤๅไฉน..ฯ   

[PIKuL]

ระลึกเห็นเป็นไปเช่นใจคิด
ธรรมชาติดวงจิตล้วนลื่นไหล
เพียงอารมณ์ผสมจินต์ต่างบินไกล
หากมองเห็นเมื่อใดจึงจบลง

ล้วนเป็นสิ่งที่พึงรู้เพียงผู้พบ
ผู้ประสบเท่านั้นดังประสงค์
จึ่งรู้เห็นความเป็นไปให้ปลดปลง
หลุดจากกรงกับดักดัวยเพียงตน

หากเพียงเราเป็นเพียงผู้เพียรฝึก
ยามตรองตรึกมีลึกซึ้งเพียงบางหน
หากแต่มีหลายคราครั้งยังเวียนวน
ยังมิอาจหลุดพ้น....อย่างถาวร.

ทักทายค่ะคุณ กัลมลี

[Soonjun]

อสนีบาตพาดฟ้า               พันสาย
เสียงถล่มเปรี้ยงทลาย      สรรพสร้าง
เส้นแสงข่มเจียนวาย         ทรวงหวาด   
คนขลาดโอยโอยอ้าง        ครั่นคร้ามสะพรึงผล

ฝนแสนห่าถั่งถ้วน              ธรณิน             
ฟ้าหม่นมวลเมฆินทร์          โปรดหล้า
พิรุณหลั่งชโลมดิน             ขจีระบัด     
พายแผ่วโลมเรียวหญ้า       ลู่ริ้วระเนนไหว
..................................................

นัยก็ดัง ร้ายดี แห่งชีวิต
ถูกลิขิต โดยกรรม ตามลำดับ
ผลหนักเบา จักน้อม ใจยอมรับ
แลกำกับ เหตุใหม่ ทำให้งาม

ต่อกรรมเก่า ล้าแรง สำแดงผล
ย่อมผ่อนปรน ปวงบาป ซึ่งหยาบหยาม
แลควรแก่ บุญฤทธิ์ จักติดตาม
ให้ถึงความ เสวยสุข สิ้นทุกข์ภัย
...................................................

ชัยชาญสัมฤทธิ์ด้วย          ชิงเชิง
รู้เท่าอารมณ์เริง                 สยบผ้าย
รู้ทันจึ่งใจเถิง                     กลกิเลส
รู้เหตุเบียนบงส์บ้าย           ดับได้สงบสนอง

ครองธรรมจึงครอบสิ้น     มวลใจ
ผายแผ่แลเผยนัย             แจ่มแจ้ง
บุญบาปส่งผลได้              คราแต่ ครู่เฮย
อวิชชาลวงแสร้ง              กระจ่างแล้วคลายหลง.. 

[กรีนซี]

บันทึกเล่มนั้น

ห้วงเวลาคราสุขซุกเก็บไว้
เขียนคำใส่...ในนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า
ใจวันหนึ่งซึ่งอาจเกินคาดเดา
ความทุกข์, เศร้าข้องแวะกระแซะมา

เขียนทรงจำคำใส่ข้างในนั้น
บันทึกในแต่ละวัน และทุกหน้า
ทุกความสุขลากผ่านปลายปากกา
ช่วงเวลาชื่นบาน ด้วยหัวใจ

บันทึกความรู้สึก น้ำหมึกเขียน
เมื่อเวลาหมุนเปลี่ยน นานแค่ไหน
ความทรงจำคราก่อนซ่อนอยู่ใน-
ฉันเขียนใส่ข้อความ ยามยินดี

รายรอบด้านสารพันเจอปัญหา
ช่วงเวลาเคว้งคว้างหมดทางหนี
เปิดบันทึกทุกหน้า...ทุกครั้งมี
คืน-วันที่ทุกข์ เศร้า เข้าทักทาย

กรีนซี

[Soonjun]

สุขทุกข์ ผันเปลี่ยน กาลเวียนหมุน
สมดุลย์ ใต้เงื้อม ความเสื่อมสลาย
วิถี โลกย์เร้า มอมเมามาย
แหวกว่าย ร่อนเร่ ทะเลกรรม

ก่อเหตุ รับผล ตามตนก่อ
ร่ำพ้อ ฟูมฟาย พิไรร่ำ
ธรรมฤๅ จักเว้น ด้วยเป็นธรรม
นั้นจำแนกจ่าย ดีร้ายนั้น

โซ่ตรวน คือกาม ผูกล่ามสัตว์
ครู่รัด ครู่คลาย ผกผายผัน
หลงเอย โจมบีบ จนตีบตัน
เข่นคั้น ขลาดเขลา ผู้เร่ารน

สุขทุกข์ นั้นแล กุญแจไข
ตรวนใจ ผองสัตว์ ผู้ขัดสน
ปัญญา ช่วงชี้ วิถีตน
ข้ามพ้น ผล,เหตุ สิ้นเจตนา...
...........................................
นานาสาระสร้าง.             โลกย์คง
ถือสุขวางทุกข์ลง            จึ่งได้
หมายธรรมบ่เวียนวง       วารวัฏ
พึงปล่อยวางสุขให้          เสื่อมสิ้นปรารถนา...

สวัสดีครับคุณ กรีนซี
ขอบคุณมี่ร่วมกระทู้นะครับ

[toshare]

@ ชีวิตนั้น อนันต์ค่า น่าพินิจ
แม้กระจิด มดแมลง แฝงความหมาย
เกิดเพื่อสรรค์ ปันแบ่ง แม้นต้องตาย
ประโยชน์ดล ผลขจาย นิจนิรันดร์

[Soonjun]

ชีวิต...ถูกริดรอนด้วยเวลา
อดีตอนาคต..มีค่าเพียงหวนหาและใฝ่ฝัน
ดูสิดู..ใจที่ดิ้นรน..
นั่นคือผลิตผลของกรรมพัวพัน
แต่ก็..เอาเถิด..
อดีต อนาคตนั้น..
เกิดที่เดียวกัน..คือปัจจุบันนี้..นี่เอง..

สร้างสมคุณความดีไว้คอยรักษา..
ปล่อยวางปรารถนา..
ละทิ้งอาลัยเพื่อใจไม่ถูกข่มเหง..
หนึ่งขณะนั้นใจลิขิต..
ให้หนึ่งชีวิตดำเนินอยู่ด้วยตนเอง..
สุขสงบหรือทุกข์ภัยจะบานเบ่ง..
เป็นเราเลือกละเลงเหล่านั้นให้ชีวิต....
........................
หนึ่งชีวิต..ไม่ใช่หนึ่งบทเพลง
มีเพียงหนึ่งขณะเท่านั้นเอง..ที่เบ่งบานในชีวิต..
....................

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ภาพสุดท้าย ในสายตา ที่ถูกบันทึกไว้
ภาพที่มัวพร่า หาความชัด ไม่อาจเห็น
มีเพียงหยดน้ำตา ที่รู้สึกว่า ยังชัดเจน
เพราะยังมีให้เห็น เฉกเช่น ในทุกวัน

สิ่งที่ถูกบันทึกไว้ ไม่ใช่เพียง แค่ภาพจำ
แต่เป็นทุกถ้อยคำ ที่ยังฉายซ้ำ ในความฝัน
ฝันที่หลับก็เผลอ ที่ตื่นก็ไม่เจอ ฉายซ้ำทุกวัน
สิ่งที่ถูกบันทึกไว้ คืออะไรกัน ที่ใจฉันกำลังเผชิญ

[Soonjun]

แรงแห่งโศกอาลัย..
ส่งเสียงตัดพ้อโหยไห้..รู้สึกว่าใจเดียวดายขาดเขิน
ความถวิลหาที่วนซ้ำ..นั่นคือภาพจำที่ยังดำเนิน
แม้จะถูกหรือไม่ถูกหมางเมิน...
ก็หนักหนาเหลือเกินสำหรับใจ...

มาเถอะ..สติตั้งไว้เฉพาะขณะนี้..
ยึดโยงสิ่งที่มี..พิจารณาท่าทีว่าเป็นไฉน..
อีกทั้งการน้อมนึก..
การตริตรึกความเป็นอยู่และเป็นไป..
ของสรรพสิ่งที่เคลื่อนไหว...
โดยเฉพาะที่ใจของตนนะคนดี..

ผลสร้างเหตุ เหตุสร้างผล นี่คือกลของสรรพสิ่ง..
สุขทุกข์ตามเป็นจริง..ไม่อาจละทิ้งหลบหนี
กับเวลาอันน้อยนิด..ของหนึ่งช่วงชีวิตที่มี..
ใช้เพียงหนึ่งขณะนี้..ให้ดีที่สุดก็เกินพอ...

[PIKuL]

ไม่ว่าเรื่องราวอะไร...จะผ่านไปแล้ว ก็คงไม่แคล้วการถูกบันทึกถึง เรื่องที่อยากจดจำ...ยังนำมาซึ่งความตราตรึง ...เ รื่ อ ง ที่ ไ ม่ อ ย า ก จ ะ คิ ด ถึ ง... ....ก็ ยั ง ย้ อ น ก ลั บ ม า รั ด รึ ง ที่ หั ว ใ จ.... ไม่รู้ว่าใครเป็นผู้ที่ตัดสินใจบันทึก จิตใต้สำนึกบางเรื่อง...ก็ไม่อยากคิดถึงให้หวั่นไหว บางเรื่อง...อยากจะปล่อยผ่าน ให้เลยลับไป แต่ทุกอย่างกลับ วกมาอยู่ในความทรงจำ ทั้งๆที่ ....หัวใจปฏิเสธ ความรู้สึกก็ไม่รู้สาเหตุที่ต้องมาตอกย้ำ สมองหรือ...ก็เร่งสั่ง..."อย่าจดจำ" สมุดบันทึกก็ยังกลายเป็นสีดำยามคำนึง หน้าที่หนึ่ง....ถึงที่เท่าไหร่ ช่างเป็นบันทึกเล่มใหญ่จนน่าทึ่ง อยากฉีก อยากทำลาย อยากเกี่ยวดึง ทุกอย่าง กลับยิ่งตราตรึงให้นึกถึงวันวาน .

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

สิ่งที่ถูกบันทึก ผนึกไว้ ในความทรงจำ
คงเป็นเพียงภาพจำ คำที่เคยเอ่ย คนที่เคยเห็น
แต่บันทึกไว้ เพียงในส่วนลึกของใจ ใช่ภาพที่ชัดเจน
พอใจเราเริ่มมองเห็น ก็เป็นเพียง ภาพเลือนลาง

บางทีสิ่งที่บันทึกไว้ อาจไม่เคยมี
อาจเป็นเพียงใจฉันเองที่จินตนาการอยู่ห่างๆ
ใจที่ไม่กล้าใจที่ขลาดเขลาไม่จัดวาง
เผลอแป๊บเดียวมันก็จางอย่างฉับพลัน

บางครั้งอาจไม่เคยมีการกดบันทึกไว้แต่เริ่ม
เพียงใจฉันที่เพิ่มเติมเสริมแต่งความฝัน
ด้วยเหตุนี้มันเลยไม่เคยชัดเจนได้เลยสักวัน
สิ่งนี้ถูกบันทึกไว้นั้น?มันคือเรื่องจริง?หรือไม่เคยมี