ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ViVee]

เหนื่อยไหม....คนดี
หลายวันมานี้...ดูเธอเงียบเหงา
ระบายมาบ้างก็ได้..เผื่อจะได้บรรเทา
เผื่อคลายความหมองเศร้าที่เธอมี

ซบบ่าฉันก่อน...ก็ได้นะ
ฉันจะคอยอยู่เคียงข้างเธออย่างนี้
หากไม่อยากบอกกล่าว..ก็ไม่เป็นไรนะคนดี
อยากให้รู้ว่าเธอยังมี..ฉันอีกคน

ViVee

[กวินพัฒน์]

เหนื่อยจังที่รัก
กับใจที่อ่อนล้าหนักและสับสน
ติดกับกับความว่นวายในวังวน
แสนร้อนรนว้าวุ่นนัก...หัวใจ

แต่ละวันหลากภาระ
ก็พอผละผ่านพ้น..ทนอยู่ได้
แต่ความระทมซมซาน..ม่านฤทัย
เกินกว่าจะบรรเทาไหว..สุดจาบัลย์

กวินพัฒน์

[PIKuL]

เหนื่อยมากหรือ...ที่รัก
มานอนพักตรงนี้ที่ตักฉัน
ปล่องวางลงสิบนาที..ค่อยว่ากัน
แล้วค่อยเล่าเรื่องนั้นมันอย่างไร

ใช้มือลูบผมเบาราวปลุกปลอบ
หลายสิ่งไร้คำตอบ...การแก้ไข
พักเสียก่อนค่อยมาคิดความเป็นไป
หลับตาไว้...ที่รัก...จงหลับตา.

[กวินพัฒน์]

ผมกลัวการหลับตาเป็นที่สุด
เหมือนโลกหยุดมืดดำเกินคลำหา
กลัวลืมตื่นไม่เห็นแก้วกานดา
อยากนอนจ้องนัยนาอย่าจากกัน

อยากเห็นเธอทุกอริยบท
ที่งามงดเหมือนนางในฝัน
ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงตลอดวัน
ไม่เหหันสายตาไปหาใคร


 

กวินพัฒน์

[PIKuL]

เรายังพบสบกันทุกวันวี่
ฉันยังอยู่ในทุกที่มิไปไหน
หากเบื่อกันขึ้นมา ณ วันใด
เธออาจไม่อยากเห็นในสายตา

หากเธอเหนื่อย..ก็พักก่อนนอนสักนิด
ไม่ต้องคิดอะไรมากเกินหนา
ฉันจะเป็นผู้เฝ้ามองทุกเวลา
แม้เธอละสายตามองผู้ใด.

[ViVee]

ลมหนาวพัดผ่านมา…ใจยิ่งหนาว
หนทางยังทอดยาวและแจ่มใส
เมื่อเราสองลองแยกจากห่างกันไกล
ยังคิดถึง…กันอยู่ไหมในบางครา

ทำอะไรอยู่นะ…ในตอนนี้
ยังเป็นสุขอยู่ดี…ใช่ไหมหนา
ฝากลมหนาวกล่าวแทนห้วงเวลา
ฝากถามว่า…เหนื่อยไหม?…จากคนเดิม.

[โซ...เซอะเซอ]

ฤดูหนาวยาวนานสักปานไหน ลึกสุดใจมิคลายคลอนเหมือนตอนเริ่ม หากทว่าหนาวเหน็บเจ็บซ้ำเติม คงต้องใส่ใยเหล็กเพิ่ม เสริมหัวใจ มีเหนื่อยบ้างบางครา เพลาเหงา ครั้งโศกเศร้าทุกข์ท้อ รอวันใหม่ รอวันเติมเต็มรักปักทรวงใน ทั้งสี่ห้องหับไซร้มิไคลคลา โซ…เซอะเซอ 28 พฤศจิกายน 2568

[กวินพัฒน์]

เมื่อเวลามันบีบจนรีบเร่ง
ใดคนเก่งก็เหนื่อยเมื่อยหนักหนา
หากยังต้องรีบทำตามเวลา
เหนื่อยที่สุดกานดาล้าเหลือใจ

แต่หัวใจยังมีทางสี่ทิศ
นิรมิตความล้าให้กล้าใหม่
เป็นพลังในแววตาฝ่าฟันไป
ถามเหนื่อยไหม..สบายมากหากมีเธอ


กวินพัฒน์

 

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เหนื่อยนะ เหนื้อยเหนื่อย เปื่อยเฉื่อยชา
สมองล้า วาจาบ่น จนบลาเบลอ
แต่ละวัน พันเหตุการณ์ ราวเพ้อเจ้อ
ความเป็นจริงยิ่งพบเจอ....ยิ่งเหนื่อยใจ

ก็พร่ำบ่นก็พร่ำพูด....บูดอารมณ์
ก็เวียนวนก็เวียนว่าย...หน่ายเหนื่อยไหม?
ก็แค่เหนื่อยก็แค่บน...วนวนไป
ใกล้แล้วใกล้....ใกล้เวลา....จะเลิกงาน!!!! 

[กวินพัฒน์]

วันนี้วันเสาร์
อยากถามน้องสาวว่าเหนื่อยไหม
หากเหนื่อยนักพักหน่อยค่อยเดินต่อไป
พี่จะเป็นดวงใจให้คนดี

หวังว่ากำลังใจในแววตา
จะเดินฝ่าความอ่อนล้าไปถึงที่
ของหัวใจคนอ่อนล้าพร่าฤดี
ให้เธอมีพลังครั้งต่อไป


 


มันเป็นกลอนเปล่าหรือเปล่าครับเนี่ย  เป็นกำลังให้นะครับ
วันเสาร์เราพักผ่อนครับ


กวินพัฒน์

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

วันนี้วันอังคาร...กว่าจะผ่านจันทร์มาได้
พักผ่อนวันนี้...ตรงนี้...เลยดีไหม?
ไม่ทงไม่ทำมันละงาน...เหนื่อยเกินไป
หรือแค่หัวใจอ่อนไหว...ใช่มั๊ย...ใช่มั๊ยเธอ?

  

[กวินพัฒน์]

หากวันใดภาระคละหน้าที่
ยังคลุกคลีคุกคลานงานเสนอ
เหนื่อยสายตัวหัวปั่นขั้นแบเบลอ
เพียงมีเธอถามข้างกายใจมีแรง

เพียงคำถามชิดใกล้ได้ปลอบขวัญ
เป็นรางวัลตรึงใจไม่แอบแฝง
อุ่นคำหวานซ่านประจักษ์รักแสดง
มิปรุงแต่งหายเมื่อยมิเหนื่อยใจ


กวินพัฒน์

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เหนื่อยจากงาน ยังระราน เหนื่อยจากคน
ทั้งจากตน ยังคนอื่น ขื่นไม่ไหว
สารพัด สารพัน บั่นทอนใจ
โลกสังคม กลมกลวงใจ ไร้ยินดี

ว่าอย่าคิด สิทธิ์ใส่ใจ ในคำจา
คำพูดบ้า พาผกผิน บินหลบหนี
แต่ก็นะ แล้วจะให้ ทำไงดี
เหนื่อยเดิมที ยังมีเพิ่ม เสริมเติมแรง

แม้จะเหนื่อยแม้จะหนัก...เพียงฉะนี้
แต่ยังมีคำปลอบใจ...ให้กล้าแกร่ง
ให้คุณเอ็ม ...เต็มกำลัง...อย่าอ่อนแรง
โลกแสดง...แสร้งเดินไป...ในเวที
 

[กวินพัฒน์]

ความเหนื่อยกายไม่เหงาเท่ามานหนาว
กายแม้ร้าวคราวพักสักเท่าที่
หากเวลาผ่อนพักสักนาที
ก็พอมีแรงใหม่ได้เดินไป

เหนื่อยที่ใจใจหนักรักมันบอด
เหนื่อยตลอดมิคลายกว่าหายได้
มือขยับกับงานพอสานกันไว้
แต้เหนื่อยใจก็ขยับกับเวลา

เพียงเข้าบ้านกลอนไทยก็ใจชื้น
มานก็ตื่นชื่นใจใคร่คราญหา
มีกำลังใจหายเหนื่อยลดเมื่อยล้า
เหมือนกับว่าเจอแสงไฟในเปลวเทียน


 

ขอบคุณครับ  เทคแคร์นะครับคุณเปลวเทียน

[กัลมลี*]

แม้จะเหนื่อยแค่ไหนแต่ใจเข้ม
และก็เต็มใจให้แม้ใครเปลี่ยน
หากคนนั้นน่ารักคอยทักเวียน
เป็นนักเขียนคำหวานและหวังดี

แม้ตัวเราแอบชอบก็ลอบหลบ
มิกล้าคบหลอมรวมร่วมวิถี
เหนื่อยนิดหน่อยร้อยทุกข์แต่สุขมี
ด้วยเปรมปรีด์ยิ้มได้ไปกับคุณ
 

[PIKuL]

มอบเอ็มร้อยห้าสิบคนละขวด
เอาไปดวดยกแพ็คมิเคืองขุ่น
ส่วนตังค์มาเก็บตรงนี้ที่พิกุล
มิง่วงงุนแน่นอนของคอนเฟิร์ม

เหนื่อยไหมจ๊ะ?...เหนื่อยแน่แต่เรารอด
ดูดกาแฟทะลุปอด..จักช่วยเสริม
ตาแข็งโป๊กโลกแข็งเป๊ก..มิเหมือนเดิม
ขอช่วยเพิ่มแบรนด์รังนก..ยกหนังตา.(แฮร่)

[กวินพัฒน์]

หากบอกว่าเหนื่อยมากอยากอ้อนออด
จะมีใครให้กอดยอดยี่หวา
เหนื่อยสายใจแทบขาดฆาตชีวี
สิ้นปรีดาไร้ใจไม่มีแรง

อยากจะเชื่อคนสวยช่วยยกขวด
เอ็มร้อยดวดสักลังยกทั้งแผง
ฤทธิ์พลังคงเพิ่มเสริมสำแดง
พวยพุ่งแสงทั้งคืนตื่นทั้งตัว

นอนไม่หลับแล้วครับคอพับก่อน
แต่ใจร่อนเริงร่าท้าเต้นยั่ว
ตึกตึกตักชักกะแด่วแผ่วรัวรัว
โอยตามัวหน้ามืดหวืดลงเตียง


เอ็ม กวิน

เอ็ม100 บีบหัวใจ กินเอ็ม กวินดีกว่าครับนุ่มนวลดีนา 

[PIKuL]

ช่างกล้าเล่นมุกนี้มีใจสั่น
จับขามั่นบั่นลงตรงกลางเขียง
ทั้งขนนก ขนไก่ ตั้งลำเรียง
กุลคอเอียงทิ่มฝ่าเท้า..ช่างเร้าใจ

เอาให้ตื่นทั้งตัวขนหัวลุก
ชักกระตุกเป็นเกียร์ก็ใช้ได้
เอ็ม กวินที่ว่า...เป็นอย่างไร
ตาเหลือกใส่กุลแล้ว...ขอเผ่นลา. 5555

[กัลมลี*]

เอ็มกวินนิ่มนวลชวนสยิว
ใจหวิวหวิวมีแรงลุกแต่งหน้า
หายเหน็ดเหนื่อยแรงช้างกลับร่างมา
วิ่งถลาหาเอ็มเข้าเต็มทรวง

อนิจจาฝ่าเท้ารัวเข้าหา
เอ็มที่ว่าคงซึ้งถึงแดนสรวง
พิกุลจับเข้าเกียร์เสียทั้งพวง
กัล* ไม่ง่วงแวะบาร์โฮสที่โปรดแทน
 
อุตส่าห์รีบมา ไม่น่าเลยเอ็ม

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ให้อ่านไป แอบบิดเขิน เกินทำใจ
นี่มันไม่ใช่กลอน ....แต่ซุกซ่อนแผน
กลอนอะไร...ใส่หัวใจ...ให้อกสั่นขวัญแขวน
ได้หายเหนื่อยแต่ทดแทนไว้...ด้วยอาการใจสั่นน่ะสิเธอ