ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[โซ...เซอะเซอ]

…มืด-สว่าง… มืดอเนก มืดอนันต์ มืดอาณัติ มืดชะมัด มืดความคิด มืดมิดเหมือน มืดหล่มลึก มืดเหลื่อมลักษณ์ มืดหลักเลือน มืดแย้มเยือน มืดกลับกล้า มืดกว่ากลัว สว่างตา สว่างใจ สว่างจิต สว่างสิทธิ์ สว่างแท้ สว่างทั่ว สว่างแม้น สว่างม้าง สว่างมัว สว่างรัว สว่างริ สว่างนิรันดร์ ในความมืดสถิตเรื้อง…..รำไร แม้อาจอยู่แสนไกล……..สุดหล้า สักวันหนึ่งวันใด…….….พึงบังเกิด ตราบมิหมดความกล้า….ผนึกพร้อมเพรียงผสาน โซ…เซอะเซอ 15 พฤศจิกายน 2564

[PIKuL]

อุ่นใจเมื่อสว่างแล้.........เทียมทัน ความมืดดำริพลัน..........หวั่นฟ้า สัญลักษณ์สำคัญ..........นัยส่อง แสงสว่างหากเจิดจ้า.......แจ่มแจ้งแยงตา ในครามืดมิดแล้............หวาดหวั่น อุปสรรคล้วนผลักดัน.......แกล้วกล้า แสงสว่างเงียบงัน..........ยามพบ ประสบเห็นแม้นช้า.........ค่ารู้คู่ควร.

[โซ...เซอะเซอ]

มืด-สว่างต่างแล้……………เทียมทัน เหรียญหนึ่งสองด้านหัน…..เปลี่ยนข้าง มืดมิดแค่รอวัน………………สว่าง รู้เถิดมินานร้าง………………เจิดจ้ามาถึง มิรู้มืดจักรู้……………………..สว่างใด มืดก็ทนข่มใจ…………………ชั่วครั้ง สว่างอย่าหลงไฟ…………….ฟุ้งจริต เผลอแผล็บเดียวสุดยั้ง…..…มืดย้อนเยือนเสมอ …มันมืดอยู่ ไม่นานหรอกเดี๋ยวมันก็สว่าง สว่างอยู่ มันก็กลับมืดได้อีก มันเป็นไปตามโลกธรรม เป็นไปตามเรื่องตามราว ตามเหตุตามผลของมัน …ใจของเราที่ไม่ยอมรับความจริงต่างหาก จึงรู้สึก ทุรนทุราย …เอ๊ะ! วันนี้สาระมาได้ไงก็มิรู้…หึหึ โซ…เซอะเซอ 19 ธันวาคม 2568

[PIKuL]

มืด-สว่างต่างเอื้อ...........ชีวิน เปรียบดั่งฟ้ากับดิน..........เช่นนั้น หนทางคู่สู่จินต์..............แตกต่าง ระยะใดกางกั้น...............สุดแท้ปัญญา ความหมายต่างเชื่อมไว้......สัมพันธ์ แสงสว่างเพียงดวงจันทร์....ทั่วหล้า ยามเดือนดับประชัน..........ดาวเด่น กลายกลับเห็นฟากฟ้า.......ห่อห้อมล้อมดาว.

[โซ...เซอะเซอ]

มืดสว่างต่างเพี้ยง………….มุมมอง โลกหว่างหัวใจสอง………..สืบซึ้ง รักใช่ยึดถือครอง…………..ขมขื่น รักบ่ ต้องฉุดทึ้ง……………..อุ่นเอื้ออิงเสมอ …พักนี้ เป็นการเป็นงานมากเลยนะแม่พิกุล…หึหึ   Soul Searcher Inspired to write 19/12/2025

[PIKuL]

เพียงปรับกานท์หว่านเชื้อ.....หวังผล สนุกคลุกเคล้าปน..............ผ่อด้าน ปรัชญาก่อเชื้อชนม์............ความคิด ถูกผิดมิต่อต้าน.................รับใช้ปัญญา ฤาความทุกข์สุขเศร้า..........ธรรมดา เก็บเกี่ยวถ้อยพรรณนา........ตรึกไซร้ แม้นทุกสิ่งผ่านมา.............เพื่อจาก หากแต่สมองได้...............รับรู้ตามจริง. ชีวิตเหมือนโค้ก กินกับอะไรก็อร่อย อิอิ สักขวดไหมคะลุงโซ 555

[โซ...เซอะเซอ]

กราวกลอนกึกกระท้อน……..อารมณ์ เบื้องลึกความเฉียบคม………ว่างเว้น แซมซอนสอดประสม…………นัยยะ ระหว่างคำสื่อเร้น……………..อ่อนซึ้งทรวงเสียง …พูดอย่างนี้แสดงว่าไม่เคยกินโค้ก ผสมเมนทอสสินะ…หึหึ Soul Searcher Inspired to write 19/12/2025

[PIKuL]

นำสิ่งใดใส่โค้ก.........ลงผสม มันระเบิดทรงผม........ล่อหน้า เมนทอสนี่เคยชม.......ตามสื่อ หากแค่ยื่นคำท้า........แล่นจ้าหนีตุย ตามสูตรลองใส่ได้......รสดี เกลือนิดเพียงทัพพี.....กล่าวไว้ กระตุ้นตับไตฟรี.........ความเสี่ยง อร่อยพองามไส้.........อาจได้ไตวาย.

ใครจะกล้ากินละฮะลุงโซ 555

[โซ...เซอะเซอ]

เห็นพิกุลคนเก่ายิ้ม………สดใส คลายขุ่นข้องหมองใจ…..คุดคู้ ถึงแม้ว่าตับไต…………….พังพินาศ ยอมแลกเสียงจุ๊กกรู้………แสบซ้องคืนผสาน พวกนักกลอนนี่มักเป็นโรค Bi-Polar หรือไม่ก็ (MPD) Multiple Persernality Disorder : โรคหลายบุคลิก อย่างเช่นลุงเอง…หึหึ …จึงขอกระตุ้นปลุก แม่พิกุลเวอร์ชั่นตัวแสบ ให้คืนมา…555   โซ…เซอะเซอ 21 ธันวาคม 2568

[PIKuL]

หากคุณลุงจุ๊กกรู้............สื่อสาร จักเร่งรับสัญญาณ..........ต่อถ้อย วอนลุงร่วมต่อกานท์........โคลงสี่ ให้ตลกอย่าหายจ้อย........ปล่อยทิ้งกลางทาง จับวางคำสื่อชั้น.............อักษร ให้ฝึกกาพย์กานท์กลอน....เก่งกล้า รับลูกศิษย์เว้าวอน..........สักหนึ่ง รีบบึ่งสมัครมิช้า.............มุ่งหน้านำเสนอ. กราบตัวเป็นศิษย์ได้ไหมฮะลุงโซที่เคารพ

[โซ...เซอะเซอ]

มิเคยคิดอวดอ้าง…….….ตัวตน ความทะลึ่งสัปดน………..มากแม้น คำ“ครู“อยู่สูงจน………….เกินอาจ เอื้อมเนอ แค่เซอะเซอแก่แว้น………เยี่ยงนี้ เหมาะสม ความจริงรักตอบโต้…..…คำโคลง ยามหยอกเย้ายวนโยง…..ยอกย้อน ทุบจนเจ็บซี่โครง…………..เขียนตอบ แม่เฮย ต้องทุบดั่งกระท้อน………..สิเปรี้ยวกลายหวาน …ยินดีฝึกเขียนไปด้วยกันครับไม่ว่า จะเป็นโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน กลบท อันไหนลุงไม่รู้ จะไปค้นตำรามาสู้ แต่ขอร้องอย่าเรียกครูเลยครับ เพราะลุงรู้ตัว พฤติกรรมไม่เหมาะสม เหาจะขึ้นหัว ทั้งยังต้องวางตัวอีก ก็พาลอดทะลึ่งตึงตังน่ะสิ…หึหึ   โซ…เซอะเซอ 21 ธันวาคม 2568

[PIKuL]

ยังเป็นเด็กอ่อนด้อย..........คำโคลง เก็บเกี่ยวฝึกคำโยง...........มั่วบ้าง คำเปลือยเปล่าโล่งโทง......แถแถ่ด จึ่งคิดมาแอบอ้าง.............ลุงไว้กำบัง เป็นเด็กเค้าว่าไว้.........เดินตาม ผู้ใหญ่น่าเกรงขาม.......พึ่งได้ ส่วนทะลึ่งเนื้อความ......ตามไล่ บวกใส่ใช่หวังไฝว้.......ร่วมด้วยทะลึ่ง ตอบแทน อะเห้ยกลอนพามาได้ไงจุดนี้ 55555

[โซ...เซอะเซอ]

พิกุลเอยเด็กน้อย…………….กินนม อิ่มหลับคาถันกลม…………..เต่งเต้า เอาแค่ระดับประถม…………พอก่อน นาแม่ หื่นหนักเดี๋ยวปักเป้า………..เบ่งท้องพองขยาย โคลงทะลึ่งหนึ่งนี้…………….ภาควิชา ความหื่นพ่วงความฮา………หอบหิ้ว เพียงชื่อมิธรรมดา…………..วานบอก นามปู่ห้าวเก้านิ้ว………….….อีกนิ้วฤาหาย? ควรใครควานควั่กคว้า……ความเคลีย ลวงหลอกเล้าโลมเลีย……..หลั่นล้า เมียงมองหมื่นมากเมีย…….ม้างหมด ก่อนกิ๊กเกรียนแก่กล้า………เกลือกกลั้วกุ๊กกู๋ …คิดจะมาฝึกวิชาลามะกะศาสตร์กะลุง คิดดูให้ดีๆนะอีหนู อาจทำเอาเสียผู้เสียคนได้ หนักสุดนี่อาจถึงขั้น เสียหมา…หึหึ (ไปปรึกษาแม่มะแปร์ ก่อนดีกว่ามั้ย?) โซ…เซอะเซอ 22 ธันวาคม 2568

[PIKuL]

ใช่แหละเป็นเด็กน้อย.........ดูดนม คิดอยู่อย่างโง่งม..............มั่นหน้า อันทะลึ่งเริงรมย์..............ไม่ถนัด แจ่มชัดติงต๊องท้า.............ท่านี้พอไหว มะสะแปร์แน่แท้.............มิหวาด ไอส่วนเราขี้ขลาด...........คู่ซ้อม ปากไวจัดจนพลาด..........เผลอเอ่ย ถือว่ายังมิพร้อม.............ก่อนน้าคุณลุง. โอ้ว เกือบไปแล้วเรา แฮ่กๆๆๆ

[โซ...เซอะเซอ]

ดีแล้วเอยเด็กน้อย………….โคลงลิง เตาะแตะเจ๊าะแจ๊ะขิง………..ข่มโอ้ย มิต้องห่วงกุ้งยิง………………ตาแม่ แค่เอะอะวุ้ยโว้ย……………..เวิ่นเว้อปนหวาน ครวญโคลงฝังฝากไว้……….บางที ผินผ่านนุชนรี………………….เหลือบแล้ เพียงอาจพจน์พจี……………..เผลอพรั่ง พรูเฮย เผยหว่างวรรคแน่แท้………..สอดสร้อยบรรสาน …มาทรง โคลงลิงนี้ดีกว่าเนอะ… โซ…เซอะเซอ 22 ธันวาคม 2568

[PIKuL]

ติดที่ชอบอ่านถ้อย........ร้อยแปด จักว่าตนแก่แดด...........มิได้ แม้ว่าแต่งง่อดแงด........ติดหล่ม หากแต่ชอบเสพไซร้......สั่นสู้เพียงชม นิยมความต่างเนื้อ.......ความหมาย หากยิ่งแตกก้านลาย.....ต่างชั้น เมื่อมุมต่างกลับกลาย....มีเสน่ห์ สนเท่ห์กับมุมนั้น.........ตื่นเต้นทุกคราว อ่านโคลงลุงข่มเขี้ยว....เคี้ยวฟัน บางบทหวานรำพัน......เอ่อท้น ปรัชญาสื่อแบ่งปัน.......ยามอ่าน เด็กซื่อจึงอยากปล้น....ไฝ่รู้โคลงลุง.

[โซ...เซอะเซอ]

“ธรณีนี่นี้....................เป็นพยาน เราก็ศิษย์มีอาจารย์.........หนึ่งบ้าง เราผิดท่านประหาร..........เราชอบ เราบ่ ผิดท่านมล้าง..........ดาบนี้คืนสนอง” (ศรีปราชญ์) “เดือนช่วงดวงเด่นฟ้า………ดาดาว จรูญจรัสรัศมีพราว…….…..พร่างพร้อย ยามดึกนึกหนาวหนาว….…เขนยแนบ แอบเอย เย็นฉ่ำน้ำค้างย้อย…..…….เยือกฟ้าพาหนาว“ [นิราศสุพรรณ” : สุนทรภู่ ] ครืนครืนใช่ฟ้าร้อง……...เรียมครวญ หึ่งหึ่งใช่ลมหวน………….พี่ไห้ ฝนตกใช่ฝนนวล………….พี่ทอด ใจนา ร้อนใช่ร้อนไฟไหม้……….พี่ร้อนกลกาม” [ พระยาแสนหลวง เจ้าเมืองเชียงใหม่ ] “ก้านบัวบอกลึกตื้น..........ชลธาร มารยาทส่อสันดาน..........ชาติเชื้อ โฉดฉลาดเพราะคำขาน.....ควรทราบ หย่อมญ่าเหี่ยวแห้งเรื้อ.......บอกร้ายแสลงดิน” [โคลงโลกนิติ] “กูชายชาญชาติเชื้อ...…..ชาตรี กูเกิดมาก็ที.................หนึ่งเฮ้ย กูคาดก่อนสิ้นชี-............วาอาตม์ กูจักไว้ลายเว้ย..............โลกให้แลเห็น” [ป๋วย อึ้งภากร] คืนวันนับเคลื่อนคล้อย......นานปี มิอาจแม้นาที...........…...กลับย้อน สูงต่ำสุขทุกข์ดี-........….…เลวผ่าน เพียงหนึ่งทรวงสะท้อน.......เก็บไว้ในคะนึง [Soul Searcher] ผินคลื่นซัดสาดย้อน……...ครืนโครม กลืนกลบทุกสิ่งโหม……….หักล้าง มลายสุขทุกข์โทม-………..นัสทั่ว ดำดิ่งมิดมืดม้าง…………...สู่ห้วงลำสินธ์ุ ยินคำรักเปลี่ยนเว้า-……...วอนไว เผยผ่านเพี้ยงหัวใจ….…….เหว่ว้า จริงเท็จอยากรู้ใคร….….…วานบอก ว่ารักกันจวบฟ้า……….…..ดับสิ้นดินสลาย ความตายมิอาจรั้ง………..รอกาล เกลียวคลื่นโถมสุดทาน……เหนื่อยร้อง ยังเวียนวัฏสังสาร…………..หาหน่าย แหนงเฮย หวนผูกใจเกี่ยวคล้อง………โศกเศร้า-หรรษา [Soul Searcher] …เอาตัวอย่างโคลงที่ ลุงชอบ และที่มีแต่งเองบ้าง มาวางให้อ่านเล่นละกันครับ การแต่งโคลงยากกว่าแต่งกลอน นอกจากต้องให้ถูกฉันทลักษณ์ แล้วสำคัญคือต้องสื่อความหมายตรงตามที่ อยากจะสื่อ ในความเห็นของลุงการเขียนโคลง ต้องพิถีพิถันในการเฟ้นคำที่ไม่เยิ่นเย้อ และได้ความหมายตรงใจ ตอนหัดเขียนแรกๆ มันจะใช้แต่ คำเดิมๆ โดยเฉพาะคำเอกโท เพราะคลังคำมีน้อย ดังนั้นเวลาอ่านเจอคำเอกโทที่ไหน ดูเข้าท่า ก็จะจดจำไว้ เอามาใช้เวลาเขียนโคลง บางทีก็แค่คำพื้นๆ แต่เราอ่านผ่านเลยไป แต่ถ้าเราเฝ้าสังเกต ก็จะเริ่มเก็บฐานข้อมูล ของเราเอาไว้ใช้ อีกอย่างที่ใช้ประจำคือ เวลาเขียนแล้วอ่านทวน ให้อ่านออกเสียง แล้วจับจังหวะ บางทีเรายังหาคำไม่ได้ แต่จังหวะมันลง ว่าอยากได้เสียงประมาณนี้ ก็ใช้วิธีเปิดพจนานุกรมเอา มีคำเสียง แบบนี้ไหม บางทีก็เจอ บางทีเปิดไปเปิดมา เจอคำที่เข้าท่ากว่า ก็เอามาใช้ อีกอย่างคำลงท้ายโคลงถ้าจบด้วยเสียง จัตวา บางครั้งจะฟังดูดีกว่าเสียงสามัญ และการใช้สัมผัสอักษรเป็นเสน่ห์ ของการเขียนโคลงมากกว่าสัมผัสสระ แต่หลักๆคืออ่านเจอโคลงไหนที่ชอบ ก็ลองวิเคราะห์ดูว่า ทำไมโคลงนี้ถึง ไพเราะกว่าโคลงอื่น ที่พบคือ น้องจากเสียงสูงต่ำที่ลงตัวแล้ว คือความหมายของคำที่ใช้ อ่านแล้วมันจะต้องโดนใจ… …ก็จะประมาณนี้ครับ… …อยากปล้นความรู้….ปล้นเลยครับ เพราะลุงก็ปล้นเขามา อีกทอดเหมือนกัน…แหะๆ   โซ…เซอะเซอ 22 ธันวาคม 2568