ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

พยายามปลอบใจมิให้ท้อ
พยายามสร้างก่อแรงประสาน
พยายามหยุดนิ่งสิ่งระราน
พยายามตายด้านม่านอารมณ์

จะกี่ครั้งยังท้อไม่ต่อสู้
จะกี่ครั้งไม่รู้ที่ท้อถม
จะกี่ครั้งท้อถือใส่มืออม
จะกี่ครั้งท้อบ่มจนขมกลืน

หมดเรี่ยวแรงจะเดินดำเนินต่อ
หมดเรี่ยงแรงสานทอก่อฝันผืน
หมดเรี่ยวแรงดั่งไฟที่ไร้ฟืน
หมดเรี่ยวแรงลุกตื่นขยับกาย

ทำไม่ได้สักคราไม่ว้าวุ่น
ทำไม่ได้ไม่ขุ่นดั่งที่หมาย
ทำไม่ได้ละเลยเฉยดูดาย
ทำไม่ได้มองคล้ายแค่รู้พอ

ต้องรู้สึกเจ็บช้ำระกำจิต
ต้องรู้สึกน้อยนิดเก็บคิดต่อ
ต้องรู้สึกวุ่นวายคล้ายเฝ้ารอ
ต้องรู้สึกแงงอตัดพ้อใคร

เป็นอย่างนี้ทุกทีที่ป่วยเจ็บ
มิอาจเก็บอารมณ์ข่มหวั่นไหว
ความท้อแท้แผ่เกี่ยวเรี่ยวแรงไร้
มีแต่ความน้อยใจให้ตัวเอง

 

"กานต์ฑิตา"
๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖

[ข้าพเจ้า]

 เป็นอย่างนี้เป็นไปธรรมชาติ
เกินกับขาดคู่กันอย่าหวั่นไหว
สุขและทุกข์ผันเปลี่ยนเวียนเร็วไว
ดูดอกไม้เบ่งบานแล้วรานโรย

ถึงวิงว่าอ้าอ้อนวอนว้าวุ่น
กลับหมกมุ่นเพียงเราเศร้าแหบโหย
เป็นอะไรไม่คลายไหงวายโวย
กรรมกอบโกยเอาคืนอย่าตื่นตูม

    ก้านกล้วย