ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตะวันฉาย]

 


 ๐  หวัง   ๐
   

                              ๑


      คุ้งโค้งเรียวรู้งสาย              ถักประกายรายขอบฟ้า
กระจ่างทั่วนภา                        ละลองมาเต้นระบำ
ฟูฟ่องกระทบแสง                     แล้วแบ่งสีดูงามขำ
สายฝนที่พรมพรำ                    ก็เหลือย้ำเพียงจางตา
       กลิ่นไอในพื้นดิน              สุดถวิลให้ห่วงหา
คิดถึงท้องทุ่งนา                     ที่มีข้าฯวิ่งขี่ควาย
คิดถึงเสียงเรไร                      จิ้งหรีดไล่ระงมหมาย
คิดถึงน้ำค้างพราย                   มองดาวหงายยามเดือนเพ็ญ
คิดถึงนิทานกล่อม                   ที่รายล้อมดาวเหมือนเห็น
คิดถึงตอนเย็น-เย็น                  ซุกซ่อนเร้นอ้อมกอดแม่


                             ๒


     นั่งมองผ่านสายฝน              แล้วร่วงหล่นในกระแส
สายธารแห่งดวงแด                  ไม่เหลือแม้ร่องรอยมอง
     ในมุมเช่าสี่เหลี่ยม               มีฝันเปี่ยมทุกพื้นห้อง
ความหวัง,หลั่งไหลนอง             คว้าจับจองยังยากเย็น
น้ำตาบางพรั่งพรู                     บ้างก็กู่เทียวขู่เข็น
     ความจนบ่อแผลเป็น            คอยตามเน้นทุกวี่วัน
นีออนในห้องเช่า                    ฝาเก่า-เก่าที่ติดฝัน
ถามดาวแลถามจันทร์               เมื่อไหร่ฉันจะคืนนา...

                            ๐


                        ตะวันฉาย

                 ๓  กันยายน  ๒๕๕๕

[น้ำตาพันปี]

แสงทองส่องกระจ่างฟ้า
เมฆหมอกบางน้ำค้างใส
รุ้งทอดยาวนับหมื่นไมล์
ท้องฟ้าใสไร้เขตสุด

เฆมฝนพัดลงโปรยปราย
ทั่วโลกหล้าจึงฉ่ำเย็น
หลายสิ่งเกื่อกูลให้ได้เห็น
สมบูรณ์เบร็ดเสร็จงดงาม

บนเส้นทางที่เคี้ยวคด
มิราบรื่นเหมื่อนบนฟ้า
ความทุกข์สุขดั่งสุรา
มีขมหวานให้ดื่มกิน

ชีวิตดั่งสายธารไหล
กาลลวงไปไม่คืนกลับ
จุดความหวังคณานับ
ผ่านผันกาลด้วยก้าวเดิน

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 




เฝ้าแลชะแง้คอย            ใจเศร้าสร้อยละห้อยหา
จากกันมิพลันลา             พาดวงจิตคิดคำนึง
ฝนหลั่งสั่งฟ้าร่ำ              ยังครวญคร่ำพร่ำรำพึง
เสน่หาตราติดตรึง            ถึงแม้จากฝากอาลัย
หวังจิตฤทธาผล              แม้นแฝงตนหนแห่งใด
แจ้งคำนำฝากไป             ให้คงรู้คู่คอยรอ...

"  บูรพ์  "