ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ชลนา ทิชากร]

รถกรุเทพ หาดใหญ่ ในคืนนั้น
เธอมองฉัน หน้าตา ท่าทางเขิน
ฉันสบตา ของเธอ เจอบังเอิญ
เธอทำเมิน แล้วมอง จ้องตากัน

รถแล่นถึง หาดใหญ่ ลงไปพัก
อยากรู้จัก อยากเจอ เธอดังฝัน
เหลียวแลหา ก็พานพบ ประสบพลัน
เธอของฉัน ยืนอยู่ แต่ผู้เดียว

เราคุยกัน แสนสนุก เป็นสุขล้ำ
ชวนเต้นรำ ช่างเพลิดเพลิน พาเดินเที่ยว
แต่ก่อนมา ฉันเหง่า เศร้าคนเดียว
เพราะเธอเชียว ฉันเป็นสุข ทุกข์มลาย

แต่แล้วต้อง หงอยเหง่า เฝ้ารำพึง
เพราะจวนถึง เวลา น่าใจหาย
จำต้องพราก จากกัน ฉันเสียดาย
ช่างโชคร้าย จำต้องพราก ไปจากเธอ

รถแล่นถึง จุดหมาย ที่ปลายทาง
ทุกคนต่าง แยกกัน ฉันมองเหม่อ
ก่อนจะจาก กันไป อยากได้เจอ
เหลียวแลเก้อ เธอจากไป ไม่อำลา

แม้คืนวัน ผันผ่าน เนิ่นนานนัก
ด้วยความรัก ห่วงใย อาลัยหา
ก่อนจะหลับ สนิท ในนิทาร
ยังติดตา ตรึงใจ ไม่รู้ลืม

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/TziEGXBImzo&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/TziEGXBImzo&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[panthong.kh]

จากวันนั้น ถึงวันนี้ หลายปีผ่าน
ตาคมหวาน ยังเด่น เห็นแล้วปลื้ม
ยิ้มของเธอ ประทับใจ ไม่รู้ลืม
ยังดูดดื่ม ทุกวัน ฝันเรื่อยมา

แสนเสียดาย เหลือเกิน เทียวเดินผ่าน
เก็บอาการ ทุกครั้ง นั่งตรงหน้า
จ้องมองไป ไม่เว้น เย็นอุรา
เธอมองมา ฉันมองกลับ สลับกัน

ให้ระทึก หัวใจ แสนไหวหวั่น
ฤทัยสั่น จริงแท้ แย่แล้วฉัน
ทั้งเขินอาย เวลา สบตาพลัน
ความรักดัน เรียกร้อง ก้องทรวงใน
พันทอง

[ไพร พนาวัลย์]

       

สาวหาดใหญ่ในอดีตยังหวีดหวิว
เราต้องปลิวจากลาน้ำตาไหล
พายุเข้าตะลุมพุกแสนทุกข์ใจ
ขอทรามวัยหวนกลับพี่นับวัน

จากวันนั้นถึงวันนี้ไม่มีน้อง
ที่ตั้งท้องจากไปให้โศกศัลย์
ส่งจม.ไปหาสาระพัน
แต่เจ้านั้นเฉยชาไม่มามอง

แสนสงสารนวลน้องที่ต้องจาก
เหมือนเวรกรรมจำพรากให้ลอยล่อง
ควักหัวใจของพี่นี้ไปครอง
ล้มลงกองกับพื้นขมขื่นใจ

ไม่รู้ข่าวคราวน้องพี่หมองหม่น
อยู่อย่างคนไร้ค่าถึงบ้าใบ้
อยากจะบินไปตามเจ้าทรามวัย
ช่างแสนไกลเหลือเกินขาดเงินทอง

สี่สิบปีให้หลังจำฝังจิต
เฝ้าครุ่นคิดติดหล่มดั่งจมหนอง
ยังถามข่าวดวงใจที่ใฝ่ปอง
ถึงนวลน้องหาดใหญ่ไม่เคยลืม

“ไพร พนาวัลย์”

อยู่ด้วยกันสองเดือน เมนไม่มาอ่ะ