ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เฮยอิง]

หากห้วงโลกโศกเศร้าเป็นเหงาหม่น

ดำเทาปนหม่นหมองมิผ่องใส

มีขาวเยอะขาวน้อยทยอยไป

สุดแต่ใจไขว่คว้ามาเชยชม

หากห้วงกาลผ่านผันมันผิดแผก

มีจำแนกแปลกตามาผสม

ดำจนมิดสนิทเนาเป็นเงาจม

ห้วงอารมณ์ขมขื่น หรือชื่นใจ

ความสวยงามยามมองคงหมองหม่น

เลอะเลือนจนรนรานสักปานไหน

หากแต่เราเข้ามองจำลองใจ

โลกเปลี่ยนไปใดเล่า ก็เท่าเดิม. . .

[ไม่รู้ใจ]

ใช่ว่าโลกโศกเศร้าหรือเหงาหม่น
แต่เพราะคนสิ้นแรงจะแต่งเสริม
ใช่ว่าใจไร้ฝันจะปั้นเติม
แต่หวังเริ่มเลือนลับดับกวิน

เพราะโลกมีทุกข์อยู่จึงรู้สุข
หากรู้ปลุกใจหม่นยลถวิล
แม้ปัญหาหนักเบารุมเร้าจินต์
ใช่คนสิ้นหนทางสร้างรังรอง

ไม่รู้ใจ

[ปรางทิพย์]

เมื่อยามโศกโลกย์เปลี่ยนก็เจียนสิ้น
รอยถวิลบิ่นแตกแยกเป็นสอง
ทางของเราเปล่าเปลี่ยวยามเหลียวมอง
ดูขัดข้องหมองมัวม่านหัวใจ

ดังประหนึ่งพึงพ่ายโหดร้ายนัก
ดังศรปักหักหาญสะท้านไหว
ดังโทษทัณฑ์ผันผวนทุกส่วนไป
ดังหทัยใกล้ขาดสุดคาดเดา

[ก้าวแรกฯ...]

จรดพจน์จดคำย้ำำโศลก
แลโลกโศกหม่นปนเงาเศร้า
มธุรสบทกวีคล้ายสีเทา
เพราะยืนอยู่บนเงาแห่งเหงาใจ

จึงสรรสร้างทางปลีกหลบหลีกโลก
ไหวโบกโศกสุญฯละมุนไหว
จักจารึกรู้สึกผนึกใน
ทุกเป็นไปย่างกรายคล้าย"เท่าเดิม"


ก้าวแรกฯ...

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


หากนภาทุกคราครั้งยังสีคราม
ทุกโมงยามความรู้สึกยังฮึกเหิม
สุขฤดีมีรักคอยตักเติม
พร้อมรินเสริมเพิ่มค่าเป็นยาใจ

เมื่อมีรักมักสร้างทุกอย่างสวย
สรรพ์สำรวยด้วยลิขิตเพราะจิตใส
ถึงทุกอย่างต่างแลแม้เปลี่ยนไป
หากฤทัยไม่เปลี่ยนวกเวียนตาม...

"  บูรพ์  "


 

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ทุกอย่างยังเท่าเดิม
ยังไม่เพิ่มยังเหมือนเก่า
ไม่มีคำว่าเรา
เงาของเรายังเท่าเดิม

ทุกสิ่งแค่เพียงผ่าน
อาจไม่นานอาจมาเสริม
เวลาอาจมาเติม
เต็มด้วยใจขอให้รอ

[รการตติ]

ฟ้าสีเทาเปลี่ยวเหงายามเศร้าหมอง
ฤๅถือครองเพียงไว้ให้เป็นต่อ
เจือเคล้าคลุกซุกเศร้าก็เหงาพอ
ยามใดท้อปล่อยขาวให้บางเบา

แม้โลกเปลี่ยนสีหม่นบนความเข้ม
จะเติมเต็มอย่างไรถ้าใจเหงา
โลกสดใสเปลี่ยนสีเป็นสีเทา
แต่ใจเราจะตรงอยู่คงเดิม

รการตติ

[ไพร พนาวัลย์]

         

อันร่างกายคนเรานั้นเท่าไหร่
คือดิน น้ำ ลม ไฟ ตั้งใจเริ่ม
แต่ผู้คนขนใส่เข้าไปเติม
เพื่อจะเพิ่มต่อตามให้งามตา

เมื่อถึงคราวสิ้นลมใดปมเด่น
ก็หลีกเร้นคืนกลับไม่รับหน้า
ธาตุทั้งสี่ที่เห็นความเป็นมา
คืนกายาสู่เหย้า เหลือเท่าเดิม

“ไพร พนาวัลย์”

[ก้าวแรกฯ...]

ฟ้าสีเทาหรือเราแต้มเทาฟ้า
หรือนัยน์ตาพร่างพร่าพาแต่งเสริม
ปนรู้สึกลึก.เศร้า.เคล้าทุนเดิม
อารมณ์เริ่มเพิ่มไหวในบัดดล

ระยะทางหว่างฝันกั้น.ไกล.ใกล้
ฤาเพียงใจหลากแพร่งกลางแห่งหน
หรือเพราะไกล.เท่าเดิม.เริ่มท้อทน
หวังเพียงพ้นวังวนบนรอยทาง

ก้าวแรกฯ...

[blues]

ไม่มีเพิ่มหรือลดน้อยไปกว่านี้
หมดฤดีให้ไว้ไม่เคยห่าง
วันเวลาก็หาไม่ทำให้จาง
มันไม่ต่างจากแรกรัก..จนวันนี้

ไม่มีเหลือเผื่อแผ่ใครอยากให้รู้
อยากจะเปิดให้ดูดวงใจพี่
มอบให้เธอหมดแล้วนะคนดี
มันจะมีเท่าเดิมไม่เปลี่ยนแปร

blues