ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

[หนามเตย]

วอนลม ฝากรัก

วอนลมจ๋า อย่าหอบ รักสุดกู่
ขอมาอยู่ ไกล้ไกล้ ได้ไหมหนา
ข้าว้าเหวี่ยว เกี่ยวใจ ใยไม่มา
จงเมตตา ปราณี อย่าหนีไป

ทุกวันคืน ชื่นสุข อยู่ทุกเมื่อ
อย่าได้เบื่อ พัดหนี ลี้ไปไหน
จงพัดเรียง เคียงอยู่ คู่ดวงใจ
นานเท่าใด ให้สม ลมนำพา.... 

 หนามเตย

[ก้าวแรกฯ...]

๐เพียงลมโลมไล้เลยผ่าน
ก่อเกิดอาการระเริงหลง
คร่ำ..คราทุกข์ผ่านรุก..ครวญ..สุขคง
เพียงพรมลงพร่างจมกับลมโลม

๐คราสุขสมลมเรื่อก็เจือสุข
เมื่อยามทุกข์ลมโรยก็โหยโหม
กอรปประดังเรื่องหลังประชันโรม
เปรียบประดุจจุดโคมกลางลมตึง

๐หากจะเห็นต้องสดับกับรู้สึก
สงบลึกตรึกฟังภวังค์ถึง
มโนสงบลบจริตที่ติดตรึง
กาย.ใจ.เป็นหนึ่งมิพรึงไหวในสายลม

เพียงยึดติดกับอดีต
เพียงยึดติดกับตัวตน
เพียงความยึดมั่นถือมั่น
ไม่ว่าจะไปยังที่แห่งใด
แม้แต่ในห้องหับอันมิดชิด.อบอุ่น
สายลมยังพัดพาใจให้ไหวโยน

ด้วยจิตคาระวะ

ก้าวแรกฯ...

[สุนันยา]

วอนลม ฝากรัก

วอนลมจ๋า อย่าหอบ รักสุดกู่
ขอมาอยู่ ไกล้ไกล้ ได้ไหมหนา
ข้าว้าเหวี่ยว เกี่ยวใจ ใยไม่มา
จงเมตตา ปราณี อย่าหนีไป

ทุกวันคืน ชื่นสุข อยู่ทุกเมื่อ
อย่าได้เบื่อ พัดหนี ลี้ไปไหน
จงพัดเรียง เคียงอยู่ คู่ดวงใจ
นานเท่าใด ให้สม ลมนำพา.... 

 หนามเตย

ลมได้ยิน คำครวญ ชวนหวั่นไหว
ใครหนอใคร ร้องร่ำ เฝ้าพร่ำหา
ให้ลมช่วย หอบนำ คำรักมา
เพื่อเป็นยาคราหม่น ให้คนคอย

ลมเจ้าเอย เคยไหม จะให้สม
พารักพรม ห่มให้ คลายเหงาหงอย
คนที่รอ ท้อนัก กลัวรักกลอย
ช่วยสักหน่อย เถิดลม..ใหสมใจ...

"สุนันยา"
 

[สุนันยา]

๐เพียงลมโลมไล้เลยผ่าน
ก่อเกิดอาการระเริงหลง
คร่ำ..คราทุกข์ผ่านรุก..ครวญ..สุขคง
เพียงพรมลงพร่างจมกับลมโลม

๐คราสุขสมลมเรื่อก็เจือสุข
เมื่อยามทุกข์ลมโรยก็โหยโหม
กอรปประดังเรื่องหลังประชันโรม
เปรียบประดุจจุดโคมกลางลมตึง

๐หากจะเห็นต้องสดับกับรู้สึก
สงบลึกตรึกฟังภวังค์ถึง
มโนสงบลบจริตที่ติดตรึง
กาย.ใจ.เป็นหนึ่งมิพรึงไหวในสายลม

เพียงยึดติดกับอดีต
เพียงยึดติดกับตัวตน
เพียงความยึดมั่นถือมั่น
ไม่ว่าจะไปยังที่แห่งใด
แม้แต่ในห้องหับอันมิดชิด.อบอุ่น
สายลมยังพัดพาใจให้ไหวโยน

ด้วยจิตคาระวะ

ก้าวแรกฯ...

ในบางคราว ร้าวรวด ปวดใจแสน
หาใดแทน แก่นใจ คงไกลโพ้น
ความหวังดั่ง ลมไกว ไหวเอนโอน
เหมือนอยู่โคน พฤกษา คราลมครวญ

ให้สายลม โลมไล้ ด้วยใจหม่น
รอเพียงผล ได้รับ ซับกำสรวล
ลมละเมอ เผลอไผล ใจรัญจวน
ลมเย้ายวน ป่วนจิต ลิขิตใด

"สุนันยา"


 

[ไร้นวล^^]

ลมพัดพลิ้วปลิวรักจนหักโค่น
ลมกรรโชกโยกโยนรักไปไหน
ลมหวีดวิ้วทิวริ้วรอยกิ่วใจ
ลมโลมไล้รักจนใจลนลาน

ลมเอ๋ยลมพัดพรมจนล้มรัก
ลมช่างหนักรุนแรงแกล้งประหาร
ลมพัดพาความช้ำระกำนาน
ลมร้าวรานเร้าร้ายรักคล้ายลวง

[ดุลย์ ละมุน]

ลมคงแสร้ง แกล้งโบก จนโศกเศร้า
โปรยความเหงา เป่าใจ ให้โหยหา
จึงพัดทรวง ลวงร้าง ห่างแก้วตา
เปลี่ยวอุรา อาลัย ใจร้าวรอน

พี่แรมร้าง ห่างบ้าน มานานนัก
ไกลความรัก พักพิง อิงอักษร
ขาดกลิ่นพจน์ รสหวาน สราญกลอน
ขาดบังอร อ้อนกานท์ ผสานแด

ทุกคืนหนาว ก้าวไป อย่างไร้คู่
รอพธู ชู้สม แนบชมแข
ดั่งกระต่าย หมายจันทร์ เพียงฝันแปร
ต้องเดียวแด แพ้ใจ ขาดใครเคียง

วอนสายลม พรมผ่าน หอบสาส์นรัก
ส่งสลัก ถักกลอน อ้อนน้ำเสียง
แม้นนงนุช สุดถวิล ยินสำเนียง
โปรดมองเมียง เรียงกานท์ ตอบสาส์นเทอญ
 

[สุนันยา]

ลมพัดพลิ้วปลิวรักจนหักโค่น
ลมกรรโชกโยกโยนรักไปไหน
ลมหวีดวิ้วทิวริ้วรอยกิ่วใจ
ลมโลมไล้รักจนใจลนลาน

ลมเอ๋ยลมพัดพรมจนล้มรัก
ลมช่างหนักรุนแรงแกล้งประหาร
ลมพัดพาความช้ำระกำนาน
ลมร้าวรานเร้าร้ายรักคล้ายลวง

ลมเจ้าเอย เผยย้ำ ลำนำฝืน
ดุจกล้ำกลืน ชื่นหาย ไร้ห่วงหวง
ลมกรรโชก โบกปัด ลัดไกลทรวง
ช้ำในดวง ฤดี อยากลี้ทาง

ให้ลมไล้ เล้าโลม เคียงโฉมเจ้า
เผื่อคนเขา อิจฉา คราเมินหมาง
ให้ลมลูบ จูบไล้ ไม่สิ้นจาง
คนอ้างว้าง ฝากคำ ย้ำสายลม

“สุนันยา”

 

[สุนันยา]

ลมคงแสร้ง แกล้งโบก จนโศกเศร้า
โปรยความเหงา เป่าใจ ให้โหยหา
จึงพัดทรวง ลวงร้าง ห่างแก้วตา
เปลี่ยวอุรา อาลัย ใจร้าวรอน

พี่แรมร้าง ห่างบ้าน มานานนัก
ไกลความรัก พักพิง อิงอักษร
ขาดกลิ่นพจน์ รสหวาน สราญกลอน
ขาดบังอร อ้อนกานท์ ผสานแด

ทุกคืนหนาว ก้าวไป อย่างไร้คู่
รอพธู ชู้สม แนบชมแข
ดั่งกระต่าย หมายจันทร์ เพียงฝันแปร
ต้องเดียวแด แพ้ใจ ขาดใครเคียง

วอนสายลม พรมผ่าน หอบสาส์นรัก
ส่งสลัก ถักกลอน อ้อนน้ำเสียง
แม้นนงนุช สุดถวิล ยินสำเนียง
โปรดมองเมียง เรียงกานท์ ตอบสาส์นเทอญ
 

อ่านลำนำคำกานท์เป็นสาส์นฝาก
ใช่ว่าอยาก จากไกล ให้ห่างเหิน
คิดถึงอยู่ มิหาย หรือหมายเมิน
แต่บังเอิญ เกินคำ พร่ำอธิบาย

ได้แต่วอน ฝากลม ช่วยห่มซับ
มาช่วยรับ คำร้อย ถ้อยความหมาย
ว่าคงหวง ห่วงอยู่ ไม่รู้คลาย
แต่ด้วยกาย อ่อนล้า ใช่ลาเลือน

ความอาทร ก่อนนี้ ฤดีมั่น
ไม่แปรผัน หันกลาย คล้ายเชือดเฉือน
มากเหตุผล คนเศร้า ที่เข้าเยือน
ใจคงเตือน ตอกย้ำ ทุกคำกลอน

ฝากลำนำ พร่ำถึง รำพึงผ่าน
ตอบเป็นสาส์น อักษรา อย่าทอดถอน
จากคนที่ สุดเหงา เพราะร้าวรอน
ส่งคำวอน อ้อนถึง ว่าซึ้งใจ....

 
"สุนันยา"
 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

จะรู้ไหมใครเล่าเฝ้าขื่นขม
ฝากลอยลมปมเห็นเป็นปริศนา
ซุกบทกลอนอักษรแนบเคียงแอบมา
ให้ค้นคว้าหาดูจะรู้ความ

สิ่งที่แนบแอบไว้ให้ควานหา
ขอวอนว่าอย่าลุกลี้ด่วนผลีผลาม
ด้วยของรักจักแตกสิ้นแหลกตาม
เหมือนดั่งไฟไหม้ลามคุกคามเรา

อย่าสิ้นหน่ายสายลมให้ขมจิต
จะแพร่ฤทธิ์พิษลวงให้ทรวงเฉา
พระพายคือสื่อฝันช่วยบรรเทา
พัดหงอยเหงาเศร้าโศกได้โบกลา

ขอบอกนัยให้คิดสักนิดหนึ่ง
ความคะนึงถึงน้องน้อยละห้อยหา
ยังคงอยู่คู่ถวิลในวิญญาณ์
แนบอักษรามาให้ได้ยินยล...

"  บูรพ์ "

 

[สุนันยา]

 

จะรู้ไหมใครเล่าเฝ้าขื่นขม
ฝากลอยลมปมเห็นเป็นปริศนา
ซุกบทกลอนอักษรแนบเคียงแอบมา
ให้ค้นคว้าหาดูจะรู้ความ

สิ่งที่แนบแอบไว้ให้ควานหา
ขอวอนว่าอย่าลุกลี้ด่วนผลีผลาม
ด้วยของรักจักแตกสิ้นแหลกตาม
เหมือนดั่งไฟไหม้ลามคุกคามเรา

อย่าสิ้นหน่ายสายลมให้ขมจิต
จะแพร่ฤทธิ์พิษลวงให้ทรวงเฉา
พระพายคือสื่อฝันช่วยบรรเทา
พัดหงอยเหงาเศร้าโศกได้โบกลา

ขอบอกนัยให้คิดสักนิดหนึ่ง
ความคะนึงถึงน้องน้อยละห้อยหา
ยังคงอยู่คู่ถวิลในวิญญาณ์
แนบอักษรามาให้ได้ยินยล...

"  บูรพ์ "

 

ไม่อาจรู้ความนัยใครขื่นขม
เพียงฝากลม พรมผ่าน จากม่านฝน
ด้วยดวงใจ สุดเหงา ที่เฝ้าทน
กับเหตุผล คนท้อ ที่รอนาน

สิ่งเคยซ่อน อ้อนงาม ในความหมาย
สื่อเรียงราย ล้อมรับ จับประสาน
คือรักหนึ่ง ตรึงแนบแอบดวงมาน
กลายร้าวราน ผลาญพล่า อุราตรม

จึงกระซิบ บอกความ ลำนำส่ง
มิอาจปลง คงรับ สิ่งทับถม
ลมพัดลวง บ่วงช้ำ ตอกย้ำปม
ให้เป็นรอย ระทม ขื่นขมทรวง

โอ้ลมเอย เคยพัด สะบัดถึง
เมื่อครั้งหนึ่ง ซึ้งนัก รักห่วงหวง
แต่บัดนี้ เคลื่อนหาย คลับคล้ายลวง
เป็นรอยกลวง ห้วงลึก ตกผลึกใจ...

“สุนันยา”
 

[blues]

<a href="http://www.youtube.com/v/Hydmso8Bowc&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/Hydmso8Bowc&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ลมหายใจของความคิดถึง-ต้อม เรนโบว์

ภาพเก่าเก่าเฝ้าย้อนทวนหวลความหลัง
ประหนึ่งดั่งลมพัดโบกวิโยกหา
ไม่เคยพัดผ่านไปให้ไกลตา
คอยพัดเหน็บเจ็บอุราไม่พร่าเลือน

ไม่ว่าตอนนี้เธอจะรู้อยู่หรือไม่
สิ่งที่ทำลงไปหาใครเหมือน
ต้องเก็บอำช้ำชอกยากบอกเตือน
ให้เปรอะเปื้อนล้างเท่าไหร่ไม่หายเลย

ยังคงฝังแนบแน่นไม่รู้จบ
เหมือนทำนบล้นบ่าไม่กล้าเผย
จะแก้ไขอย่างไรให้เหมือนเคย
หรือลงเอยกับชีวิตที่ปลิดไป

ฝากบทกลอนย้อนย้ำถึงคำเพ้อ
ส่งถึงเธอคนดีที่ร่ำไห้
ทุกวันนี้ที่ยังมีลมหายใจ
รับรู้ไว้..มีคนหนึ่ง..คิดถึงเธอ



bluesky

[สุนันยา]

ภาพวันก่อน ย้อนหวน ทวนความเก่า
รักของเรา เฝ้าย้ำ นำเสนอ
แม้นวันเดือน เคลื่อนคล้อย ยังคอยเจอ
มั่นเสมอ ทุกครา มิลาเลือน

ยามเมื่อลม พรมไหว ใจห่วงหา
รักยังคง มากกว่า หาใดเหมือน
ฝากลมวอน อ้อนขวัญ วันลมเยือน
อย่าแชเชือน เลื่อนลับ ไม่กลับมา

ยินคำร้อยถ้อยรัก ที่ฝากถึง
สุดคะนึง ตรึงใน ใจปรารถนา
เสียงเพลงครวญ เคล้าลม ตรมวิญญาณ์
โอ้พี่จ๋า ทรามเชย ขอเผยใจ

ตราปที่ลม หายใจไม่สิ้นสุด
มิอาจหยุด ฤดี ที่อ่อนไหว
ฝากลมหวน ทวนรัก ภักดิ์ทรวงใน
ต่อนี้ไป จะมีกัน นิรันดร...

“สุนันยา”

[ไม่รู้ใจ]

…..
ละอองไอสายฝนที่หล่นอยู่
ดังจะรู้คู่ใจเพียงในฝัน
‘หรือ’ สายลมเรรวนป่วนจาบัลย์
หมายเย้ยให้โศกศัลย์..วันรักลา

สุนันยา

ลมพลิ้วผ่านรานไหวใบร่วงหล่น
เหมือนใจคนรักสิ้นถวิลหา
ภาพรางรางกลางจินต์ที่ชินชา
ในทุกครายังช้ำซ้ำรอยเดิม

เป็นดั่งลมพัดเยือนแล้วเลือนจาก
ฤๅวิบากแห่งกรรมมาย้ำเสริม
ให้รักไกลไร้หวังดั่งซ้ำเติม
ลมเจ้าเพิ่มเจ็บร้าวเหน็บหนาวทรวง

ไม่รู้ใจ

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

[สุนันยา]

…..
ละอองไอสายฝนที่หล่นอยู่
ดังจะรู้คู่ใจเพียงในฝัน
‘หรือ’ สายลมเรรวนป่วนจาบัลย์
หมายเย้ยให้โศกศัลย์..วันรักลา

สุนันยา

ลมพลิ้วผ่านรานไหวใบร่วงหล่น
เหมือนใจคนรักสิ้นถวิลหา
ภาพรางรางกลางจินต์ที่ชินชา
ในทุกครายังช้ำซ้ำรอยเดิม

เป็นดั่งลมพัดเยือนแล้วเลือนจาก
ฤๅวิบากแห่งกรรมมาย้ำเสริม
ให้รักไกลไร้หวังดั่งซ้ำเติม
ลมเจ้าเพิ่มเจ็บร้าวเหน็บหนาวทรวง

ไม่รู้ใจ

ได้แต่ครวญคำนึง คิดถึงอยู่
รู้ทั้งรู้ ว่าใจ เขาไม่หวง
เหมือนลมเพลมพัด สะบัดรวง
รักหล่นร่วง จากช่อ จนท้อใจ

ทิ้งร่องรอยอาลัย เยื่อใยขาด
จึงไม่อาจ เก็บเกี่ยว หรือเหนี่ยวไหว
จบบทรัก ภักดี ด้วยหนีไกล
สิ้นสวาท วาดไว้ ไม่เหลือรอย..

“สุนันยา”

[สุนันยา]