ความรักเราเซาซบเหมือนจบแล้ว
เธอใจแป้วปลิดปลงน่าสงสาร
พลางว่าพี่ลืมพันธะแล้วระราน
ทั้งเครือว่านวงศ์เชื้อพลอยเบื่อเธอ
ว่ารักเปราะเซาะรัวฝั่งหัวหิน
จนใจบิ่นอ่อนล้าน้ำตาเอ่อ
คลื่นความรักหวั่นไหวใจละเมอ
พลอยพร่ำเพ้อตราหน้าพี่นี้รักลวง
โอ้นงคราญหวานใจในชีวิต
ไม่เคยคิดเกลียดชังทั้งห่วงหวง
จากวันแรกแลกใจกันทั้งสองดวง
รักโชติช่วงชัชวาลทั้งวันคืน
ใครจะร้ายทำลายรักเราได้
นอกจากใจสองเราที่เมาคลื่น
เพียงเธอฉันมั่นพักตร์จนรักยืน
ใครคนอื่นขวางนั้นยากผันแปร
เธอดูสิทะเลเทซัดสาด
สู่ชายหาดหัวหินให้ย่ำแย่
ยังตระหง่านงามเฉลาให้เราแล
เหมือนรักแท้ที่พี่สร้างระหว่างเรา
