ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

                กลางขุนเขาเขียว

กาพย์สุรางคนางค์ ๓๒

        กลางขุนเขาเขียว….นกร้องก้องเกรียว
น้ำห้วยไหลเชี่ยว…………....คดโค้งพงไพร
บุปผาหลากสี…………….....ดนตรีเรไร
ร่มรื่นชื่นใจ………………......แมกไม้สายลม
       ผีเสื้อปีกลาย………...โดดเดี่ยวเดียวดาย
บินมาท้าทาย……………......จับมาลีชม
ปีกงามวับวาว…………........ดุจดาวพร่างพรม
สุขหรือขื่นขม…………….....ไร้คู่บินเคียง

กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

                                   ม่านหมอกนวลขาว
ยามเมื่อหน้าหนาว…….......เย็นกายพอเพียง
รำพันนกน้อย………..........กลางดอยร้อยเรียง
ไก่ป่าส่งเสียง………….......ก้องดังกังวาน
                                  สุดแสนเปรมปรีดิ์
มาเที่ยวพงพี…………........ดอกไม้เบ่งบาน
หลบสังคมเมือง……….......งดเรื่องราวราน
เขียนกลอนขับขาน…........เพื่อความดีงาม

                                 อริญชย์
                             ๑๒/๗/๒๕๕๕

ปล.เนื่องจากเป็นการแต่งแนวนี้ครั้งแรก  จึงอาจใช้ภาษาไม่สละสลวยเท่าที่ควร  ขอผู้รู้ได้โปรดให้อภัย ชี้แนะแนวทาง ให้ด้วยจ้ะ


อนึ่ง  เมื่อลองหาข้อมูลเปรียบเทียบระหว่าง  กาพย์สุรางคนางค์ ๓๒ กับ  กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘  เห็นว่าคล้ายกัน 
ตัดเพียงท่อนหน้าบทแรกของ กาพย์สุรางคนางค์ ๓๒ ออกหนึ่งวรรค ก็จะเป็น  กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘   จึงขออนุญาตลงไว้เทียบเคียง 
ผิดพลาดประการใด  ขอท่านผู้รู้ยกโทษให้ในความเขลาของอริญชย์ด้วยจ้ะ 


ขอบคุณข้อมูลเพิ่มเติม ตามนี้จ้ะ

http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2010/10/W9841851/W9841851.html




 

[อริญชย์]

กาพย์สุรางคนางค์ ๓๒

เช้านี้สดชื่น………………..น้ำค้างดาษดื่น
พร่างพรมกลมกลืน……….ยอดหญ้าวับวาว
สายลมโบกโบย…………..โกรกโชยความหนาว
สัตว์ป่าเกรียวกราว………..รื่นรมย์สมปอง

แสงทองจับฟ้า…………..นกกาบินว่อน
ออกจากรังนอน………….หาเหยื่อหมายมอง
กระแตไต่ไม้…………….ขนคล้ายลายทอง
ได้ยินเสียงย่อง………….วิ่งพรวดรวดเร็ว ฯ

                                  อริญชย์
                               ๑๓/๒๕๕๕



 

[อริญชย์]

                  ไก่แจ้-ไก่โต้ง

กาพย์สุราคนางค์ ๓๒

     อันว่าไก่แจ้………....จีบสาวเก่งแท้
ไก่โต้งยังแพ้………......ขอจรจากไกล
ไก่แจ้ตัวน้อย………......ตามต้อยฝันใฝ่
เดินรอบทั่วไป……….....กุ๊กไก่สาวมา
     ไก่โต้งเศร้าสร้อย……เดินไปใจลอย
อยากจะตัวน้อย………....เช่นไก่แจ้หนา
เที่ยวคุ้ยเขี่ยกิน………....คล้ายสิ้นมนตรา
ถูกไก่แจ้มา…………….....แย่งสาวเจ้าครอง
     ไก่สาวสงสาร…………เห็นไก่โต้งผ่าน
แววตาร้าวราน………......จึงได้หมายจ้อง
ช้ำเหมือนกันแล………....ไก่แจ้ทำหมอง
ไก่โต้งสมปอง…………....เคียงคู่ดูแล ฯ

                                       อริญชย์
                                   ๑๙/๗/๒๕๕๕

 

[อริญชย์]

                           

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต  google.com

                      

                    สมันรำลึก

กาพย์ฉบัง ๑๖

สมันเคยอยู่คู่ไพร…………….เคียงคู่ชื่นใจ
เดินทั่วทุ่งหญ้าป่าเขา

แต่เพราะพรานป่าล่าเอา……โดยมุ่งหมายเขา
อันเป็นกิ่งก้านลานตา

สมันหนีเข้าพนา………………ติดเถาวัลย์หนา
จึงเศร้าอาดูรสูญพันธุ์

สุดแสนเสียดายสมัน…………แห่งเดียวลาวัณย์
โลกนี้มีเพียงสยาม.
                                   
                              อริญชย์
                          ๒๔/๗/๒๕๕๕                                       



 


ปล.สมัน จัดเป็นกวางชนิดหนึ่ง  โบราณเรียกว่า กวางเขาสุ่ม


ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสมัน

http://pirun.ku.ac.th/~b5003094/%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B8%B1%E0%B8%99.html

[ไร้นวล^^]

(ท่านอริญชย์กระผมขอร่วมบรรเลงด้วยนะขอรับ)

กาพย์ฉบัง๑๖

นายทุนนายไหนใจทราม   บุกรุกคุกคาม
ออกล่าออกฆาตกรรม

สิงสาราสัตว์พลัดช้ำ    ก็ใครกระทำ
กฎหมายกลายป้องพ้องพาล

เม็ดเงินเม็ดเพชรเผ็ดหวาน  แลกเนื้อเถือด่าน
ช่อราษฎร์อาจรวยช่วยฉล

สมันวันวานดั้นด้น   ทั้งอดทั้งทน
สุดท้ายก็ตายวายปราณ

[บ้านริมโขง]

หลงทางกลางขุนเขาเขียว              ดุ่มเดินหนึ่งเดียว
สะทกสะท้อนอ่อนใจ

แว่วเสียงลมหวีดหวิวไหว             กลางดงพงไพร
สะอื้นตื่นกลัวตัวเย็น

อีกนานกว่าพ้นคนเห็น               เหน็ดเหนื่อยลำเค็ญ
อย่าล้มอย่าหยุดฉุดเดิน

ทุกก้าวกลางป่าอย่าเมิน                  ทุกห้วยเหวเหิน
ล้วนซ่อนล้วนติดพิษภัย

หลงตนหลงจิตคิดใคร่                 ยิ่งเดินยิ่งไกล
ยากพ้นหม่นหมองต้องตรม

"บ้านริมโขง"

[เนิน จำราย]

ยุบหนอพองหนอผ่อนลม       คลี่คลายอารมณ์
อาศรมร่มเย็นเป็นใจ

มองผ่านม่านป่าพงไพร         ตริภาวนามัย
แน่วนิ่งอนันต์นานเนา

สมาธิพันพัวตัวเบา              ไม่มีเขา,เรา
กามกิเลสก็สร่างเสื่อมสูญ

ปีติพวยพุ่งเพิ่มพูน            เพ่งธรรมจำรูญ     
สัมมาทิฐิเบ่งบาน

โยนิโสมนสิการ               ทุกข์ไม่แผ้วพาน
สุขครองมองตามความจริง

                  เนิน จำราย

[blues]

จากบ้านสู่ดินพนา   เพื่อมาศึกษา
ชีวิตกลางป่าพงไพร

ทนร้อนหนาวเหน็บแค่ไหน   ก็ต้องฝึกไป
อีกทั้งฝูงสัตว์มากมี

เสือโคร่งเสือดาวสอดสี   ลิงค่างชะนี
คูปรี กวาง เก้ง สมัน

ก้าวล้ำเข้าป่าโดยพลัน   อย่าได้หุนหัน
สมาธิแผ่กว้างวางเฉย

เล็กน้อยอย่าได้ละเลย   เหมือนอยู่บ้านเคย
อันตรายในป่าพงพี



 

bluesky

[อริญชย์]

                 อยากบินหลบลี้หนีอาย

โอ้...ฝึกแต่งกาพย์ฉบัง………สิบหกยากจัง
จะใช้ศัพท์ใดไตร่ตรอง

อันเราไร้คำเรืองรอง…………..ขาดความคล้องจอง
คิดออกเพียงแนวพงพี

หลายคนเล่นเชิงกวี…………….อ่านดูงามดี
อยากแต่งอย่างนี้เหลือเกิน

อ่านงานฝึกตนแล้วเขิน………..ขาดความเพลิดเพลิน
แห้งแล้งบ่มีลีลา

เราควรทำฉันใดหนา…………..คนจึงหันมา
ชื่นชมกาพย์ฉบังเรา

ยิ่งคิดยิ่งขรึมซึมเซา…………….มองฟ้าสีเทา
อยากบินหลบลี้หนีอาย.

                                          อริญชย์
                                      ๒๕/๗/๒๕๕๕                                                  






                                           

[toshare]

ขอร่วมแบ่งปันนะครับ

กาพย์ฉบัง มนต์ขลัง เลือกคำ........จังหวะ ลำนำ............พึงย้ำ หนักแน่น มั่นคง

สัมผัส ในนอก นำลง..................ประเด็น แม่นตรง........เยิ่นเย้อ ใช่ธง กาพย์นี้

คุณอริญชย์คร้าบๆๆ  หากคุณ....บินหลบลี้หนีอาย....ผมว่าคนบ้านกลอนฯ คงต้อง หนีอายหมดบ้านแน่ 555

ผมว่า เรามาที่นี่ เพราะต้องการเรียนรู้ (และต้องเรียนรู้กันไปตลอดชีวิต) ต้องการเพื่อนช่วยแนะสอน ไม่ใช่หรือครับ

ขอไม่สุภาพนิดๆ แก้เครียด --- หน้าด้านๆ ไว้ เดี๋ยวเก่งเอง 555

[toshare]

ขออนุญาต คุณอริญชย์

นำเสนอสักเล็กน้อยครับ


สมัน เคยอยู่ คู่ป่า...................งดงาม หนักหนา.......เที่ยวท่อง ล่องพนา สุขจริง

เขาสวย แยกแขนง แตกกิ่ง........ยุ่งยาก อย่างยิ่ง........เมื่อวิ่ง หลบลี้ หลีกภัย




สมันเคยอยู่คู่ป่า……………...….งดงามหนักหนา..........เดินตามทุ่งราบสุขจริง
แต่เพราะเขาแยกเป็นกิ่ง.…...….ยุ่งยากอย่างยิ่ง...........ไม่อาจหนีทันพรานไพร

อ้าว ปล่อยไก่ตัวใหญ่เลย ไม่ทันดู

บทใหม่ ปรับแก้ได้ดีขึ้นมาก ขอชมครับ

[ไร้นวล^^]

ท่านอริญชย์รวยรินหรือ     ถึงขึงตึงมือ
ดูเหงาดูเศร้าเซาทรวง

ฟังนั่นท่านทรูฯชูรวง     เรืองรองล้อมดวง
เด่นดาวพร่างพราวพจี

หนึ่งนั้นก็คือท่านนี้     กระพริบพงพี
ระยิบระยับวับวาว

ไร้ท่านอริญชย์ถิ่นร้าว    ป่าเงียบเชียบยาว
สิงสาราสัตว์ขัดใจ