ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

กอดตัวเอง ยืนเหงา ข้างเสาบ้าน
ตามองผ่าน ยอดไม้ ยังปลายฟ้า
หมู่มวลเมฆ คล้อยเคลื่อน เลื่อนไปมา
สกุณา ถลาร่อน บินว่อนหาย

ปล่อยใจเหงา ยาวไกล ใต้ฟ้าหม่น
ละอองฝน ปนแสง อุษาสาย
ธรรมชาติ เกิดเหตุ อาเพศกลาย
ฤาใจชาย จะมั่น มิผันแปร

ยังรอเธอ ที่เก่า เหมือนคราวก่อน
ห่วงอาวรณ์ แม้ไกล ใจเที่ยงแท้
แล้วเธอเล่า เฝ้าหวัง ว่ายังแคร์
หรือฉันแพ้ คนใกล้ ให้ร้าวราน

ต่างอยู่ห่าง กันคน ละฟากฟ้า
เพียงหลับตา นึกภาพ ทาบประสาน
วันที่ดี คล้อยเคลื่อน เลือนมินาน
แสนทรมาน ยาวไกล ใจคนคอย

<a href="http://www.youtube.com/v/JYgDmWJB1ps&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/JYgDmWJB1ps&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

"ดิน"

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

[D]

<a href="http://www.youtube.com/v/-4rEq6urAzU&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/-4rEq6urAzU&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ดาวระดา]

ผลของแผลแย่พอเกินรอพบ
จึงเตรียมลบทบทวนในส่วนเสี้ยว
ไม่ได้คอยภาพฝันเพียงวันเดียว
มันยึดเหนี่ยวเกี่ยวกลึงมาหนึ่งปี

ใจคนคอยลอยหามาตลอด
เหมือนมันลอดหว่างใจที่ไม่ถี่
เหมือนไม่เห็นเป็นค่าว่าความดี
เหมือนไม่มีดีพอเริ่มท้อแล้ว

หนอความซื่อถือสัตย์วิบัติว่าง
โดยไม่ต่างค่างลิงไม่นิ่งแน่ว
เหมือนเธอสร้างวางจัดเพียงวัดแวว
คนหางแถวแว่วมาว่าเธอทิ้ง......

 เขียนกลอนในแนวนี้ไม่ถนัด
 ผิดพลาดประการใดอภัยด้วยจ้า

[ไร้นวล^^]

พ้นคิมหันต์ผ่านวสันต์ฉันยังอยู่     ย่างฤดูเหมันต์ผูกพันหญิง
ผ่านคืนวันผ่านปีรักนี้จริง            ยังประวิงวนิดาทุกนาที

น้ำจะท่วมท้องฟ้าจะผ่าเปรี้ยง        ไม่เคยเบี่ยงเบื่อหน้ามารศรี
แผ่นดินไหวภูเขาไฟไหม้โลกนี้    ก็ยอมพลีพร้อมยุพินจนสิ้นลม

หมาจะกัดคอยเตะหมาอย่ามาใกล้    มดจะไต่คอยบี้ปัดจากปอยผม
ไรจะตอมก็พร้อมเป่าเฝ้าตาคม      จะคอยบ่มบำรุงใจให้รื่นเริง

ขอเพียงน้องประคองรักและหนักแน่น   อย่าคลอนแคลนคำชายจนร้ายเหริง
อย่าเผาผลาญรักเราเป็นเถ้าเพลิง       ความยุ่งเหยิงอย่าย่ำทำลายใจ

หามุกดาย่อมยากลำบากนัก        แต่ความรักของพี่นี้หาไหน
จะหาคนเคียงรักเดียวเที่ยวหาใคร    นอกจากใจของพี่ที่รักเธอ
                             
                           

[D]

ผลของแผลแย่พอเกินรอพบ
จึงเตรียมลบทบทวนในส่วนเสี้ยว
ไม่ได้คอยภาพฝันเพียงวันเดียว
มันยึดเหนี่ยวเกี่ยวกลึงมาหนึ่งปี

ใจคนคอยลอยหามาตลอด
เหมือนมันลอดหว่างใจที่ไม่ถี่
เหมือนไม่เห็นเป็นค่าว่าความดี
เหมือนไม่มีดีพอเริ่มท้อแล้ว

หนอความซื่อถือสัตย์วิบัติว่าง
โดยไม่ต่างค่างลิงไม่นิ่งแน่ว
เหมือนเธอสร้างวางจัดเพียงวัดแวว
คนหางแถวแว่วมาว่าเธอทิ้ง......

 เขียนกลอนในแนวนี้ไม่ถนัด
 ผิดพลาดประการใดอภัยด้วยจ้า

หนึ่งปี...ที่รอคอย ใจหงอยเหงา
รักของเรา ท่วมท้น ล้นใจหญิง
ทั้งเที่ยงแท้ มิท้อ ขอรักจริง
แม้ทุกสิ่ง รอบตัว จะมัวมน

มิเคยร้าง แรมไกล อย่างใครบอก
มิเคยหลอก รักเหลือ เชื่อสักหน
มิเคยกลิ้ง กลับกลาย ใจวกวน
มิเคยบ่น หม่นท้อ ขอเชื่อที

ยังซื่อสัตย์ ต่อเธอ เสมอนั่น
ทุกคืนวัน มั่นคง ตรงศักดิ์ศรี
ห่วงเธอนะ ตราตรึง ซึ้งฤดี
วันเดือนปี ผ่านผัน ฉันรักเธอ

"ดิน"

[D]

พ้นคิมหันต์ผ่านวสันต์ฉันยังอยู่     ย่างฤดูเหมันต์ผูกพันหญิง
ผ่านคืนวันผ่านปีรักนี้จริง            ยังประวิงวนิดาทุกนาที

น้ำจะท่วมท้องฟ้าจะผ่าเปรี้ยง        ไม่เคยเบี่ยงเบื่อหน้ามารศรี
แผ่นดินไหวภูเขาไฟไหม้โลกนี้    ก็ยอมพลีพร้อมยุพินจนสิ้นลม

หมาจะกัดคอยเตะหมาอย่ามาใกล้    มดจะไต่คอยบี้ปัดจากปอยผม
ไรจะตอมก็พร้อมเป่าเฝ้าตาคม      จะคอยบ่มบำรุงใจให้รื่นเริง

ขอเพียงน้องประคองรักและหนักแน่น   อย่าคลอนแคลนคำชายจนร้ายเหริง
อย่าเผาผลาญรักเราเป็นเถ้าเพลิง       ความยุ่งเหยิงอย่าย่ำทำลายใจ

หามุกดาย่อมยากลำบากนัก        แต่ความรักของพี่นี้หาไหน
จะหาคนเคียงรักเดียวเที่ยวหาใคร    นอกจากใจของพี่ที่รักเธอ
                             
                           

คิมหันต์ วสันต์ ยันเหมันต์
หญิงยังมั่น ในรัก สม่ำเสมอ
พ่อมานพ หนุ่มไกล อย่าให้เก้อ
น้องนั่งเหม่อ มองทาง เคว้งคว้างใจ

ชายชาตรี นี้ไกล เมื่อไรกลับ
จะให้นับ รอวัน ยันเมื่อไหร่
หากกลับมา มาม่าฝาก หน่อยเป็นไร
หรือไว-ไว ก็ได้ ตั้งใจรอ

"ดิน"

[ก้าวแรกฯ...]

[

ก้าวแรกฯ...

[ไร้นวล^^]

คิมหันต์ วสันต์ ยันเหมันต์
หญิงยังมั่น ในรัก สม่ำเสมอ
พ่อมานพ หนุ่มไกล อย่าให้เก้อ
น้องนั่งเหม่อ มองทาง เคว้งคว้างใจ

ชายชาตรี นี้ไกล เมื่อไรกลับ
จะให้นับ รอวัน ยันเมื่อไหร่
หากกลับมา มาม่าฝาก หน่อยเป็นไร
หรือไว-ไว ก็ได้ ตั้งใจรอ

"ดิน"

พี่มีแต่น้ำปลาร้าเอามาฝาก   
เพราะมาจากที่ราบสูงลูกทุ่งหนอ
พร้อมปูเห็ดเป็ดไก่มีให้พอ
จะรีบห่อส่งให้ทางไปรษณีย์

เทคนิคพาสเจอร์ไรส์ได้เรียนอยู่
รับรองร้องอู้ฮู้รสแจ่มพี่
จะลืมเลือนลาไกลไวไวนี้
นวลฉวีลิ้มปลาร้ารักษาใจ

[D]

[

ก้าวแรกฯ...

มองดวงดาว คราวนี้ มีมืดหม่น
คิดถึงคน อยู่ไกล ให้เหงาหงอย
นั่งดูดาว ราวฟ้า พาใจลอย
น้ำตาปรอย หลั่งเล็ด สะเก็ดคำ

คำเคยพร่ำ เคยบอก ย้ำตอกจิต
คิดสักนิด บ้างไหม ใครสุดช้ำ
มาร้างรา ห่างหาย ใจระกำ
ปล่อยให้พร่ำ ให้เพ้อ เหม่อเดียวดาย

แลดาวดับ ลับลา ใกล้ฟ้าสาง
รักเจือจาง บางเบา เศร้าใจหาย
ฤาเธอมา ลาลับ ใจกลับกลาย
คารมชาย เหน็บหนาว เพียง"ก้าวแรก"

"ดิน"

[D]

พี่มีแต่น้ำปลาร้าเอามาฝาก   
เพราะมาจากที่ราบสูงลูกทุ่งหนอ
พร้อมปูเห็ดเป็ดไก่มีให้พอ
จะรีบห่อส่งให้ทางไปรษณีย์

เทคนิคพาสเจอร์ไรส์ได้เรียนอยู่
รับรองร้องอู้ฮู้รสแจ่มพี่
จะลืมเลือนลาไกลไวไวนี้
นวลฉวีลิ้มปลาร้ารักษาใจ

เซ็นต์รับของ ไปรษณีย์ ดีใจมาก
มีของฝาก จากพี่ชาย ฉันใช่ไหม
ต้องแกะดู หน่อยหนอ ห่ออะไร
พาสเจอร์ไรส์ อย่างดี สีชมพู

ปลาอ่อนแรง มากมาย สมใจอยาก
มีหลายหลาก จากที่ไหน "ยังไม่รู้"
คงอร่อย มายมาก อยากชิมดู
รอสักครู่ จะไปหม่ำ แก้ช้ำใจ 

"ดิน"

กินปลาร้าแก้ได้จริงเหรอคะ 

[ก้าวแรกฯ...]

มองดวงดาว คราวนี้ มีมืดหม่น
คิดถึงคน อยู่ไกล ให้เหงาหงอย
นั่งดูดาว ราวฟ้า พาใจลอย
น้ำตาปรอย หลั่งเล็ด สะเก็ดคำ

คำเคยพร่ำ เคยบอก ย้ำตอกจิต
คิดสักนิด บ้างไหม ใครสุดช้ำ
มาร้างรา ห่างหาย ใจระกำ
ปล่อยให้พร่ำ ให้เพ้อ เหม่อเดียวดาย

แลดาวดับ ลับลา ใกล้ฟ้าสาง
รักเจือจาง บางเบา เศร้าใจหาย
ฤาเธอมา ลาลับ ใจกลับกลาย
คารมชาย เหน็บหนาว เพียง"ก้าวแรก"

"ดิน"

[D]

[ก้าวแรกฯ...]

[ตะวันฉาย]

๐  ขอใช้สิทธิ์คนเจ็บเหน็บกลอนส่ง
ค่าลดลงเหลือศูนย์ใช่เรื่องแปลก
กลอนเคยฉ่ำรสหวานกับพานแยก
เพราะคำแตกแจกช้ำระกำทรวง

๐  จากคนรักกลายเป็นอื่นตื่นจากฝัน
แผ่ฉกรรจ์คคือแผลที่แช่หน่วง
คำว่ารัก สุดท้ายกลายเป็นลวง
หาใครควงอย่างเก่า..เราไม่มี

๐  ใจคนคอยรอยช้ำย่ำให้หนัก
เกิดรอยยักหลายเส้นไม่เร้นหนี
คอยความรักทักอีกหนบนชีวี
ฤา ฤดีมีสิทธิ์รอพอบรรเทา


๐ ตะวันฉาย ๐

[กังวาน]

ฉันก็ช้ำกล้ำกลืนยืนร้องไห้
การรอใครทั้งชีวิตคิดถึงเขา
คำว่ารักหนักใจมิใช่เบา
ช่างนานเนายังมิพบสบคนดี

เธอจากฉันวันก่อนอ้อนคำห่วง
ว่าหนึ่งดวงใจมอบตอบไม่หนี
จำใจห่างร้างไกลไม่กี่ปี
จากวันนั้นถึงวันนี้ไม่มีเธอ

ก็ยังรอที่เก่าเฝ้ามองฟ้า
คำสัญญาเคยย้ำจำเสมอ
จะกี่ฝนทนหนาวทุกคราวเออ
นั่งละเมอถึงคนไกลใจยังคอย

[ไร้นวล^^]

เซ็นต์รับของ ไปรษณีย์ ดีใจมาก
มีของฝาก จากพี่ชาย ฉันใช่ไหม
ต้องแกะดู หน่อยหนอ ห่ออะไร
พาสเจอร์ไรส์ อย่างดี สีชมพู

ปลาอ่อนแรง มากมาย สมใจอยาก
มีหลายหลาก จากที่ไหน "ยังไม่รู้"
คงอร่อย มายมาก อยากชิมดู
รอสักครู่ จะไปหม่ำ แก้ช้ำใจ 

"ดิน"

กินปลาร้าแก้ได้จริงเหรอคะ 

ก็ปลาร้าแก้ได้ในเบื้องต้น
จะส่งผลร้อยเปอร์เซ็นต์สมสมัย
ต้องนี่เลยชิมดูนะสมุนไพร
ก็บัวบกนี่ไงลองหรือยัง

รสปะแหล่มประเดี๋ยวสร่างความร้างรัก
ดื่มให้หนักแน่นท้องทั้งร้อนหนัง
ดื่ืมสิบลิตรเพื่อลืมเลือนรักเพพัง
ลืมความหลังแล้วรีบส่งไปโรง'บาล

น้ำท่วมปอดท่วมอกที่ฟกช้ำ
จะได้จำความเจ็บเป็นหลักฐาน
จำหน้าชายที่ทำร้ายเราร้าวราน
แต่ต้องผ่านไอซียูกู้น้ำเกิน

[D]

เพราะ"ก้าวแรก" แทรกซึ้ง เข้าถึงจิต
เพียงพินิศ พิศกานท์ หว่านหวานหอม
"ก้าวแรก"ล้ำ คำหลาย หมายออมชอม
"ก้าวแรก"หลอม ใจมิตร ติดบ้านกลอน

"ละอองดิน" แค่เศษป่น มาปนเปื้อน
คงจะเลือน ลับลา หาหลอกหลอน
หากมีใจ ฝากไว้ ให้อาทร
แค่ก่อนนอน วอนอ่าน กานท์ของ"ดิน"

"ดิน"

[D]

๐  ขอใช้สิทธิ์คนเจ็บเหน็บกลอนส่ง
ค่าลดลงเหลือศูนย์ใช่เรื่องแปลก
กลอนเคยฉ่ำรสหวานกับพานแยก
เพราะคำแตกแจกช้ำระกำทรวง

๐  จากคนรักกลายเป็นอื่นตื่นจากฝัน
แผ่ฉกรรจ์คคือแผลที่แช่หน่วง
คำว่ารัก สุดท้ายกลายเป็นลวง
หาใครควงอย่างเก่า..เราไม่มี

๐  ใจคนคอยรอยช้ำย่ำให้หนัก
เกิดรอยยักหลายเส้นไม่เร้นหนี
คอยความรักทักอีกหนบนชีวี
ฤา ฤดีมีสิทธิ์รอพอบรรเทา


๐ ตะวันฉาย ๐

จดอักษร วอนซึ้ง กึ่งใจน้อย
เก็บเรียงถ้อย รอยหม่น ของคนเหงา
เรียงภาพฝัน วันก่อน ตอนมีเรา
วันนี้เศร้า ได้แต่นึก จารึกคำ

เมื่อเธอห่าง ร้างไกล ใจเป็นอื่น
สิ่งที่ยื่น ให้หรือ คือความช้ำ
หลงเฝ้ารอ ไร้ร่องรอย พลอยระกำ
เจ็บซ้ำ-ซ้ำ หนำไหมใจ ใยมิลืม

"ดิน"

[D]

ฉันก็ช้ำกล้ำกลืนยืนร้องไห้
การรอใครทั้งชีวิตคิดถึงเขา
คำว่ารักหนักใจมิใช่เบา
ช่างนานเนายังมิพบสบคนดี

เธอจากฉันวันก่อนอ้อนคำห่วง
ว่าหนึ่งดวงใจมอบตอบไม่หนี
จำใจห่างร้างไกลไม่กี่ปี
จากวันนั้นถึงวันนี้ไม่มีเธอ

ก็ยังรอที่เก่าเฝ้ามองฟ้า
คำสัญญาเคยย้ำจำเสมอ
จะกี่ฝนทนหนาวทุกคราวเออ
นั่งละเมอถึงคนไกลใจยังคอย

เธอก็คอย ฉันก็คอย ให้หงอยเหงา
ทำไมเล่า มิมา หรือล้าถอย
ลืมหรือไร ใครเล่า ยังเฝ้าคอย
นั่งใจลอย ดูฟ้า ยามราตรี

จากวันนั้น ถึงวันนี้ หลายปีแล้ว
ไร้วี่แวว คนไกล ใจห่างหนี
ลืมหรือยัง เคยย้ำ พร่ำวจี
รอคนดี ที่เก่า เฝ้ารอเธอ

"ดิน"