...ที่เบาและบาง.......เหมือนปีก..นางฟ้า

......เอมิกา...เอมิกา....เอมิกา

...เอมิกาจะน่ารักไปถึงไหน

...สีม่วงตัวน้อยน้อย..นี่ละที่ถูกใจ

...ไปหามาจากไหน...จ๊ะ...เอมิกา

......ภาพแรกที่ลงจะเหมือนฉาก..ของกลอนข้างต้นนะคะ....แต่เจ้าหอยโข่งสีม่วงนี่...น่ารักสุด..สุด.......ไดอะรี่ข้างล่างให้อ่านเพื่อยืนยันว่า..วันเพ็น....มีเพื่อนเล่นเป็นหอยตัวแหลมๆที่เก็บได้ตอนมาสังเกตุการณ์ก่อนมาอยู่ถาวรค่ะ...เค้าจะเอามาแทะเล่นนิดนิด..ให้หายเครียดมังคะเวลาไม่อยู่

..เรื่องเล่าจากเจ้าวันเพ็น...ตอนที่ 1
......เรื่องราวของบ้าน เสนาจบลงแล้ว เวลานี้มี๊พาหนูมาอยู่ระยองอยู่ที่เมืองแกลงเมืองที่มีอนุสาวรีย์ของท่าน สุนทร ภู่กับน้าต่าย มีคุณRON สามีน้าต่าย ยายศรี แค่ข้ามถนนไปหนูก็ได้เล่นน้ำทะเล แต่มี๊ไม่พาหนูไปบ่อยนักเพราะหมาทะเลเยอะมาก ครั้งสุดท้ายที่มี๊พาหนูไปแล้วเจอหมาก้าวร้าวมี๊ต้องอุ้มหนูวิ่งหนีหมาพวก นั้น แล้วมี๊ก็หอบแฮ่กๆเหมือนหัวใจจะวายเพราะมี๊แก่มากแล้ว

...น้าต่ายดีกับหนูมากแอบเอาเบค่อนให้หนูกินแล้วก็ทำอาหารมื้อค่ำให้มี๊ กิน...ตอนนี้หนูง่วงเพราะน้าต่ายเพิ่งมาชวนมี๊คุยนานนนนมากแล้วเพิ่งออกไป อืมมม...หนูมีเปลือกหอยตัวโปรดเป็นเพื่อนเล่น...จำได้ เช้าวันนึงมี๊ไปทะเลกับน้าต่ายแต่เช้าไปซื้อปูให้ยายศรี มี๊เจอหอยตัวโต โตมากๆที่ชาวประมงลากอวนมาได้ น้าต่ายอยากได้เปลือกหอยนั้นมาเป็นที่เขี่ยบุหรี่ให้คุณRON...แต่ในเปลือก หอยนั้นยังมีตัวเป็นๆที่ชาวประมงบอกว่าเค้าจะต้มกินแล้วยกเปลือกหอยให้น้า ต่าย...มี๊เลยขอซื้อหอยทั้ง๔ตัวนั้นเดินไปไกลมากๆตรงที่น้ำลึกๆแล้วโยนหอย ทั้ง๔คืนกลับบ้านไป

...เมื่อมี๊เดินกลับมี๊พบเปลือกหอยเล็กๆรายทางสวยสมบูรณ์๓อันมี๊เลยเก็บมา ไว้หัวนอน...หนูเลยขอมาเป็นเพื่อนเล่นอันนึง....ฮ้าวววววววว....หนูนอนก่อน นะมี๊จะปิดไฟแล้ว.....

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ...ที่เบาและบาง.......เหมือนปีก..นางฟ้า (อ่าน 4086 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้