ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

      ระหว่างเอ็งกับข้า

เอ็งยิ้มสุขอยู่ในโลกใบนั้น
ข้ายิ้มฝันอยู่ในโลกใบหมอง
เอ็งมีงานมีเงินเพลินเรืองรอง
ข้าหนี้ครองตกงานรานฤทัย

โลกของเอ็งพิสุทธิ์งามผุดผ่อง
โลกข้าจองครวญคร่ำเสียงรำไห้
สังคมเอ็งเลิศล้ำดาวอำไพ
สังคมข้าถูกไฟลามไล่หลัง

ตระกูลเอ็งเศรษฐีมั่งมีทรัพย์
ตระกูลข้าตกอับดับสิ้นหวัง
ท้องของเอ็งอิ่มแปร้แทบปริพัง
ท้องข้ายังไส้กิ่วร้องหิวหา

เอ็งมีเพื่อนคุยเล่นทุกเย็น-เช้า
ข้าเล่นเกมทุกข์ร้าวแบบชาวป่า
เอ็งสำเร็จสมถวิลปริญญา
ข้ายังเรียนวิชาทำนายาว

เพลงของเอ็งไพเราะเสนาะหู
เพลงข้าแสนอดสูสุดปวดร้าว
ความฝันเอ็งฟูเฟื่องเป็นเรื่องราว
ความฝันข้าเหน็บหนาวไร้ดาวเดือน

เอ็งมีเพื่อนมากมายช่วยคลายเหงา
ข้ามีเหล้ากลิ่นตลบดื่มกลบเกลื่อน
บ้านเอ็งคือสวรรค์แท้ไม่แชเชือน
บ้านข้าเหมือนจะพังเพ-อเวจี

เอ็งยิ้มสุขอยู่ในโลกใบนั้น
ข้ายิ้มฝันอยู่ในโลกใบนี่
เอ็งมีงานมีเงินเพลินฤดี
ข้ามีหนี้ตกงานรานฤทัย!ฯ

                อริญชย์
             ๒๗/๓/๒๕๕๕


 

[baimai@sailom]

มีหน้า ย่อมมีหลัง     
อีกสองข้าง ทางซ้ายขวา
บนล่าง กลางกายา
ในชีวา มีข้ามกัน

มีดำ ต้องมีขาว
หากมียาว ย่อมมีสั้น
จะช้า หรือเร็วนั้น
ตรงข้ามกัน อันสมควร

มีดี ย่อมมีชั่ว
มีหมองมัว ชัวร์มีสรวญ
หัวเราะ หรือคร่ำครวญ
ทั้งสิ้นล้วน อนิจจัง..

 

[panthong.kh]

      ระหว่างเอ็งกับข้า

เอ็งยิ้มสุขอยู่ในโลกใบนั้น
ข้ายิ้มฝันอยู่ในโลกใบหมอง
เอ็งมีงานมีเงินเพลินเรืองรอง
ข้าหนี้ครองตกงานรานฤทัย

โลกของเอ็งพิสุทธิ์งามผุดผ่อง
โลกข้าจองครวญคร่ำเสียงรำไห้
สังคมเอ็งเลิศล้ำดาวอำไพ
สังคมข้าถูกไฟลามไล่หลัง

ตระกูลเอ็งเศรษฐีมั่งมีทรัพย์
ตระกูลข้าตกอับดับสิ้นหวัง
ท้องของเอ็งอิ่มแปร้แทบปริพัง
ท้องข้ายังไส้กิ่วร้องหิวหา

เอ็งมีเพื่อนคุยเล่นทุกเย็น-เช้า
ข้าเล่นเกมทุกข์ร้าวแบบชาวป่า
เอ็งสำเร็จสมถวิลปริญญา
ข้ายังเรียนวิชาทำนายาว

เพลงของเอ็งไพเราะเสนาะหู
เพลงข้าแสนอดสูสุดปวดร้าว
ความฝันเอ็งฟูเฟื่องเป็นเรื่องราว
ความฝันข้าเหน็บหนาวไร้ดาวเดือน

เอ็งมีเพื่อนมากมายช่วยคลายเหงา
ข้ามีเหล้ากลิ่นตลบดื่มกลบเกลื่อน
บ้านเอ็งคือสวรรค์แท้ไม่แชเชือน
บ้านข้าเหมือนจะพังเพ-อเวจี

เอ็งยิ้มสุขอยู่ในโลกใบนั้น
ข้ายิ้มฝันอยู่ในโลกใบนี่
เอ็งมีงานมีเงินเพลินฤดี
ข้ามีหนี้ตกงานรานฤทัย!ฯ

                อริญชย์
             ๒๗/๓/๒๕๕๕

 

.

จะยากดี มีจน คนร่วมฝัน
มีชีวัน ต่างชั้น หวั่นไฉน
มีสองมือ สองเท้า เศร้าไปไย
สุขฤทัย ยิ่งนัก ต้องรักตน

พระเจ้าสร้าง ให้เรา นั้นมีครบ
ตอนจากจบ แดดิ้น สิ้นปากบ่น
เอาอะไรไป ได้บ้าง ต่างทุกข์ทน
ดำรงค์ตน อยู่ใด้ ด้วยใฝ่ดี

เขามั่งมี มากมาย มหาศาล
พ่อแม่ท่าน สร้างใส่ ให้สุขี
เขาเป็นลูก เกิดมา ครามั่งมี
ก็เพราะที่ เงินเก่า เขาเก็บไว้

ส่วนตัวเรา นั้นหนา หามีทรัพย์
แม้รู้จัก จ่ายจับ กลับมีได้
รู้ประหยัด อดออม ยอมเหนื่อยไป
ทำตนให้ พอเพียง เลี้ยงชีวิน
พันทอง

[ไร้นวล^^]

เอ็งสุขหรือถือโลกที่หนักอึ้ง 
ตัวข้าจึงทิ้งโลกหายโศกสิ้น
เอ็งยุ่งงานยุ่งการไม่คร้านชิน
ข้ามีสินทรัพย์สุขรู้จักพอ

โลกของเอ็งว่าเลิศล้ำอร่ามแท้
โลกข้าแค่ครอบครัวยั่วเย้าหนอ
สังคมเอ็งมันสูงค่าปั้นหน้ายอ
สังคมข้าเพียงขอเคลียคลอเมีย

ตระกูลเอ็งเงินมากยุ่งยากเฝ้า
ตระกูลข้าแค่เอาไปแจกเสีย
ท้องเอ็งอิ่มเท่าไรแต่ใจเพลีย
ท้องข้าเนี่ยอิ่มพอดีแถมมีบุญ

เอ็งมีเพื่อนจริงใจสักคนไหม
แต่ข้าได้มิตรแท้แหมอบอุ่น
เอ็งจบสูงเพราะคุณครูผู้การุณ
ข้าลงทุนค้นคว้าทำนาปรัง

เพลงของเอ็งร้องโวยวายทำลายโสต
เพลงของข้าปราโมทย์โชติความหวัง
ความฝันเอ็งจะรวยร่ำแต่ลำพัง
ความฝันข้าพร้อมพรั่งยังท้องนา

เอ็งมีเพื่อนปอกลอกบอกไม่เหงา
ข้ามีเพื่อนดื่มเมาเคล้าใบหญ้า
บ้านเอ็งใหญ่แต่ไร้คำพูดจา
บ้านของข้าแม้หลังน้อยคอยกล่อมกัน

เอ็งยิ้มสุขอยู่ในโลกใบร้าง
ข้ายิ้มพลางกอดลูกแสนสุขสันต์
เอ็งมีงานมัวหาเงินแต่ละวัน
แต่ข้านั้นสำลักสุขอยู่ทุกคืน