ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ภู กวินท์]

ข้าพเจ้าไม่ได้นิ่งเฉย
.............

นัยน์ตาของเขา…
ข้าพเจ้าไม่ได้นิ่งเฉย
สัมผัสถึงกลิ่น อันคุ้นเคย
ข้าพเจ้าเดินเลยเขาไป
หยิ่งยะโส ดื้อรั้น
มันเป็นสวรรค์จากชั้นไหน
ขื่นเข็ญ คับข้อง หมองใด
ทำไมไม่มี พิรุธ…
ความโง่เขลา หรือลืมเลือน     
ไหลเปื้อน ความเป็นมนุษย์
สงบ เสแสร้ง แกล้งหยุด
ในโลกสมมุติ สุดดิ้น
ข้าพเจ้าไม่ได้นิ่งเฉยจริง-จริงนะ
แม้จะใจแข็งดั่งหิน
เหมือนคนตาเหลือก เกลือกดิน
ต่างคน, ต่างกิน, ต่างกัน
ข้าพเจ้าไม่กล้าฝันถึง
ห้วงหนึ่งแห่งใจไหวหวั่น
เพราะเป็นขอทานเหมือนกัน
มองเงินในขัน…ไม่มี!

................
๑๖/๑๐/๕๔

 

[เมฆา...]

๐ ข้า’วอน ๐

………….

๐ อดข้าวอดน้ำ..อดอุ่น
ไร้ทรัพย์ไร้ทุนบุญหนี
จองจำใจกายร้ายดี
อยู่บนวิถี..ทางเดิน
๐ หวังเศษเงินเสี้ยวเลี้ยงซาก..
กรอกปาก..ประทังอย่างเขิน
พุพองชีวิตเหลือเกิน
หมางเมินหมดกรรม..บำเรอ
๐ เสียงเหรียญกระทบ..ขบ-ขัน..
ต่อฝันต่อลม..ซมเซ่อ
ต่อความร้าวรานที่เจอ
ละเมอสำลัก..ปลักเมือง
๐ ยิ่งแย่ยิ่งเหยียบยิ่งย่ำ
กระดำกระด้างกระเดื่อง
ยิ่งเปลี่ยนยิ่งแปลงยิ่งเปลือง
กระเตื้องกระต็อบกระตอน
๐ งอกเงยวัตถุปลูกสร้าง
ยิ่งห่างวัตถุปลูกสอน
เพียงขันใบเปล่าร้าวรอน
ต้องนอนจมหนาวร้าวราน
๐ แบมือขอตังค์..ก็ไม่
แบไปหมายขอ..ต่อสาน
โอกาศให้บ้าง..สร้างงาน
ประทานให้ที..เถอะคุณ
๐ กระป๋องจะได้หายเกลี้ยง
สุ้มเสียงจะได้...หยุดคุ้น
ทางเท้าจะโล่ง...โปร่งบุญ
เหรียญคุณจะได้....อยู่ดี!