ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

["รัตตรา เต็มพลัง"]

  "คำรักหวาน เอ่ยเอื้อน เริ่มเลือนแล้ว
รักมาแจว จากไป ดังสายน้ำ
เดือนสิบสอง รักพร่อง ล่องทุกยาม
รักลอยตาม น้ำเหนือหลาก จากไปเลย
   ใจเธอหนอ มิพอ ต่อความรัก
เข้าหนาวหนัก รักเดิม ก็เริ่มเฉย
อยากจะกอด แก้หนาว เจ้าเฉยเมย
ไม่น่าเลย หนาวนี้เรา คงเฉาตาย"

[เมฆา...]

" รักร้าวเมื่อหนาวมา..."

@..หนาวอุรา คราเหมันต์..@     

๐..ลมหนาวเยือน เดือนตุลา ปลายหน้าฝน
พัดเข้าถึง ซึ่งกมล คนใจร้าว
ยามอกร้าง ห่างไกล ใจน้องสาว
ตัวของพี่ นี้เล่า แสนเศร้าทรวง

๐..ใบไม้ปลิว พลิ้วโรย โชยหลุดหล่น
เหมือนฤทัย ใจคน ที่หม่นร่วง
หนาวเหน็บนัก รักลา อาลัยดวง
เหลือแค่เพียง ความห่วง ที่หน่วงใจ

๐..วอนพระพาย พายพัด สวัสดิ์สวาท
ต่อสัมพันธ์ อย่าขาด หรือหวาดไหว
กระชับมั่น ขวัญทรวง ที่ห่วงใย
ถึงคนไกล ในกรุง คืนทุ่งทอง

๐..ว่าวจุฬา เลี้ยวล่อง บนท้องฟ้า
คล้ายโบกมือ อำลา คราเราสอง
สายป่านปึง ตึงมือ ยื้อประคอง
เหมือนพี่รั้ง ครั้งน้อง ต้องจำจร

๐..แล้วลมฉุด หลุดยาว ว่าวลอยเลื่อน
พี่มองคว้าง อย่างเลือน เปื้อนอักษร
ด้วยจดหมาย ชายป่า คราเว้าวอน
คงไม่ถึง งามงอน อ้อนเอวกลม

๐..โอ้..ขวัญเอ๋ย ขวัญฟ้า แก้วตาพี่
ด้วยลมหนาว  ปีนี้  ขยี้ข่ม
ให้ทรวงเศร้า เหงาร้าง อย่างตรอมตรม
จนขื่นขม จมหนาว ร้าวอุรา

๐..หากน้องยัง คำนึง ถึงรอยรัก 
ที่เคยภักดิ์ อุ่นไอ เปี่ยมใบหน้า
โปรดจงหวน ทวนนับ กลับบ้านนา
ก่อนลมหนาว อำลา นะ..ยาใจ....

   

 ***เมฆา...***



   
         
       

[Music]

อ่านท่อนโน้นโดนกลอนถึงท่อนนี้
แว่ววลีรักร้าวกันคราวไหน?
โทษวสันต์เหมันต์คิมหันต์ใด?
มากกว่าใจของคนที่วนเวียน

ถึงจะมีจืดจางไปบางช่วง
เหมือนตกห้วงเสน่หาวาจาเปลี่ยน
พอหลับตาเห็นเจ้าใต้เงาเทียน
หัวใจเจียนวางวายได้ทุกที

ฝากบทกลอนท่อนหนึ่งถึงท่อนนั้น
 สิ้นวสันต์เคยชื่นทุกพื้นที่
 หัวใจแห้งเหือดหายมาหลายปี
 สุขดั่งมีน้ำทิพย์แค่หยิบมือ

 แม้ไม่อาจไคว่คว้าเอามาเก็บ
 แค่แนบเหน็บในฝันกระนั้นหรือ?
 ทิ้งบทเพลงแสนเศร้ากับข่าวลือ
 อยากจูงมือฝ่าด่านผ่านละมุน

 อ่านบทกลอนท่อนนี้ถึงท่อนไหน
 ยังหวั่นไหวถึงตักที่พักหนุน
 ปลายวสันต์หยาดเม็ดเกล็ดพิรุณ
 จะส่งบุญถึงเหมันต์นะสัญญา

[ดิษฐา]

คราฝนพรำพร่ำบ่น ระคนจิต
เปรียบรักปิดฤทธิ์รอน เฝ้าวอนหา
ฝนตกหนักโทษรัก ที่หักลา
โยงน้ำตาฟ้าฝน  ... ที่ดลใจ


เมื่อหนาวเยือนเคลื่อนคล้อย ล่องลอยผ่าน
เวียนถึงกาลนานเนิ่น เผชิญใกล้
ว่าหนาวนี้ มีไหม?  ใครนะใคร
คอยห่วงใย ไออุ่นให้หนุนนอน

["สายธารศรัทธาธรรม"]

ก็เคยสัญญา&ผีโรงเย็น

เปิดเพลงปูพงษ์สิทธิ์รับลมหนาว
ใจปวดร้าวรักสาวพราวเสน่ห์
ผีโรงเย็นเห็นแล้วหลงทางเล่
โอ้ละเห่ผิดหวังภวังค์ทรวง

เคยสัญญาคราใดถึงวสันต์
จากคราวนั้นลิขิตคิดเป็นหว่ง
อัสนีแนบชิดเป็นคู่ดวง
จึงขึ้นควงบรรเลงเพลงทางฝัน

       

---พลังศรัทธา---

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

อยากขอแซว   "music"   คิดทั้งวัน
เก็บไปฝัน   วันนี้   มีนักร้อง
เห็นแต่ชื่อ   พี่"วัสันต์"   อยากครอบครอง
ขอจับจอง   ห้องนี้    มีสองคน

ท่าน "music"   ยังมี    " อัสนี "
หรือคนดี   ลืมแล้ว   เลยไม่สน
เค้าคู่กัน   ยาวนาน    กาลแห่งหน
จะไม่ทน    คนไหน    แยกไกลกัน

เราแพ็คคู่   ดูสิ   น่าจะรู้
เห็นเห็นอยู่   คู่ซี้   ที่สานฝัน
ร่วมร้องเพลง    เกรงว่า    มาไม่ทัน
จับแยกนั้น    พลันไป    ไม่ถึงดาว

อ่านบทโน้น    บทนี้    มีวสันต์
ช่างจำนรร   วันที่    สุดเหน็บหนาว
ก็ใยช่าง    วางกลอน    สอนเรื่องราว
มิมีสาว    มีวสันต์   &   อัสนี

พระอาทิตย์อัสดง

ปล. มาแซวเล่นๆนะค่ะ  เห็นแล้วอดใจไม่ไหว  นักร้องคนโปรด เลยค่ะ

[บอม ซอง ดุ๊ก]

Oo..ลมเปลี่ยนทาง นางเปลี่ยนใจ..oO

คิมหันต์ผก วกเวียน เปลี่ยนทางลม
รักมาขม ผลันใจ ไปใหนหนอ
หรือไออุ่น ข้านี้ มีไม่พอ
นางถึงขอ ตีจาก พรากพี่ชาย

หมอกพรมพร่าง พร้อมร่าง ที่ล้างลับ
ความหนาวจับ ดวงจิต ผิดคาดหมาย
หวังครองเคียง อิงแอบ แนบชิดกาย
แต่สุดท้าย ต้องเศร้า เพียงลำพัง

จะผ่านพ้น ฤดู ได้อย่างไร
เมื่อหัวใจ ติดอยู่ กับความหลัง
หลับคราใด ภาพรัก ปักประดัง
ยังคงฝัง อดีต ติดเรื่องราว

emo_31พอดึกหน่อย สมองก็เริ่มตันๆ

บอม ซอง ดุ๊ก

[ระนาดเอก]

อ่านท่อนโน้นโดนกลอนถึงท่อนนี้
แว่ววลีรักร้าวกันคราวไหน?
โทษวสันต์เหมันต์คิมหันต์ใด?
มากกว่าใจของคนที่วนเวียน

ถึงจะมีจืดจางไปบางช่วง
เหมือนตกห้วงเสน่หาวาจาเปลี่ยน
พอหลับตาเห็นเจ้าใต้เงาเทียน
หัวใจเจียนวางวายได้ทุกที

ฝากบทกลอนท่อนหนึ่งถึงท่อนนั้น
 สิ้นวสันต์เคยชื่นทุกพื้นที่
 หัวใจแห้งเหือดหายมาหลายปี
 สุขดั่งมีน้ำทิพย์แค่หยิบมือ

 แม้ไม่อาจไคว่คว้าเอามาเก็บ
 แค่แนบเหน็บในฝันกระนั้นหรือ?
 ทิ้งบทเพลงแสนเศร้ากับข่าวลือ
 อยากจูงมือฝ่าด่านผ่านละมุน

 อ่านบทกลอนท่อนนี้ถึงท่อนไหน
 ยังหวั่นไหวถึงตักที่พักหนุน
 ปลายวสันต์หยาดเม็ดเกล็ดพิรุณ
 จะส่งบุญถึงเหมันต์นะสัญญา

มิวสิก

๐ อ่านบทกลอนท่อนนั้นฝันจนบ๊อง
ยิ้มแก้มป่องท้องแข็งแฝงลูกบ้า
อ่านทบทวนหลายทีมีมนตรา
มือฉวยคว้ากลอนฝันหมั่นลอบดู

๐ วรรคตรงนี้จี้ใจใครคนโน้น
บทนี้โดนทรวงในใจทั้งคู่
คำนี้ชวนอ่านซ้ำย้ำพร่างพรู
ความหมายวิ่งโจมจู่รู้สึกตน

๐ เที่ยวฝันซึ้งถึงกลอนนอนหัวร่อ
คนเขียนหนอรู้ไหมใครสับสน
ถ้อยตรงนั้นพิลึกตรึกวกวน
หลงอ่านจนกระดาษขาดวิ่นปลาย

๐ เฝ้าอ่านกลอนท่อนนั้นยันรุ่งเช้า
เวียนถ้อยเก่าหลงยิ้มกริ่มจนสาย
สำนวนกลอนชมเราเล่าเหมือนควา ย
หากมุ่งหมายดอกฟ้าอย่าแค่มอง..

ระนาดเอก

 

[Music]

ยามอาทิตย์อัสดงหลง"วสันต์"
"อัสนีย์"รำพันดันมาสอง
แต่เพลง"วิดไฮเปอร์"เพ้อลำพอง
เจ็บครอบครองห้องใจถามใครดู?

เพลง"ริงโทนคนเหงา"ก็เศร้านัก
เพลงร้องทัก"ขี้เหงาหรือเจ้าชู้"
เพลง"นิ้วนางข้างขวา"ท้ากูรู
ไม่เชิดชูอย่าย่ำขยำทรวง

เป็นตัวแทนถามทวงความลวงหลอก
ร้องเพลงบอกระอาน้ำตาร่วง
"คนมักง่ายหลายใจคนหลอกลวง"
เจ็บทั้งปวงรออภัยเมื่อไกลกัน

ขอโทษครับรับได้แต่ไม่รับ
ฝากคำนับ"ผู้น้อยอยากร้อยฝัน"
เรียนเจ็บปวดด้วยบทความกดดัน
ผ่านคืนวันเยื่อใยที่ไม่มี

(ลาก่อน..คนใจดำ)

["รัตตรา เต็มพลัง"]

   "ห่างหายไป หลายวัน พลันหวนกลับ

ขึ้นไปนับ ดาวเหงา ยอดเขาเขียว

ป่าเขาใหญ่ เดินย่ำ พร่ำผู้เดียว

หันหลังเหลียว ไม่พบ ประสบเธอ

    เคยจูงมือ ถือมั่น อันจำได้

ลมหนาวไร้ ความหนาว คราวเราเพ้อ

อบอุ่นอยู่ ด้วยกัน ฉันและเธอ

บัดนี้เก้อ ความหนาวบั่น สั่นทรวงตรม"
 



"

[ทอฝัน]

...หนาวเพียงลม...ตรมใจ...ไปไยเล่า
อุ่นเคลียเคล้า...ตรงนี้...ยังมีหนอ
ละมุนเมียง...เคียงค้ำ...คำละออ
คอยตามต่อ...รอร่าย...หมายภิรมย์

...รักเคยร้าว...คราวก่อน...ซ่อนไว้เถิด
รอฟ้าเปิด...หมอกจาง...คงสร้างสม
มือแห่งมิตร...คู่น้อย...คอยชื่นชม
ปกป้องลม...หนาวนี้...ให้คลี่คลาย
 
................//ทอฝัน

[กุลมาตา(singlemom99)]

ไยรักร้าว  เมื่อหนาวมา  ฟ้ามัวหมอง
คนช้ำรัก  จักประคอง  ร่ำร้องหา
รักเคยอุ่น  อวลกรุ่นไอ  ไยร้างลา
ดลใจพา  เสน่หา  ยังอาลัย

ฤารักนี้   ลิขิตกรรม  ทำไฉน
จึงร้างไกล  ใจจึงจาง  ห่างอาศัย
ปรารถนา   มนตรากล  ดลหทัย
พ้นเภทภัย  ให้รักร้าว  ถึงคราวคืน

["รัตตรา เต็มพลัง"]

    "มิใยพร่ำ ลมพัด เริ่มตัดพ้อ
ลมหนาวก่อ ไอหนาว ผ่าวทรวงแสน
ทั้งเหว่ว้า อ้างว้าง ร้างดินแดน
หนาวสุดแคว้น ช้ำสุดล้า พะว้า..พะวัง
    หนาวหัวใจ เจ็บเจ็บ เหน็บแปลบปลาบ
ซึมซมซาบ อ่อนล้า กว่าเก็บฝัง
หมอกคลุมกาย ยิ่งเจ็บ เก็บประดัง
โอ้...ความหลัง ฝังสมอง ต้อง...ร้าวราน..."   "

[ดาวระดา]

ลมหวนทางวางทิศจิตกระหวัด
หอบหนาวกัดซัดกายหมายประหาร
ทรวงที่โทรมโหมเข้าในเงามาร
หนาวสะท้านราญรอนต้องถอนใจ

เหมือนรอยด่างค้างคาในอากาศ
เมื่อหนาวพาดผ่านมาพาหวั่นไหว
เห็นลมหวนปรวนแปรหวั่นแพ้ภัย
ตามวิสัยคนท้อที่รอนาน

[ดอกกระเจียว]

เมื่อหนาวทวนหวนคืนสะอื้นจิต
เหมือนลิชิตในกลอนแสนอ่อนหวาน
แต่ข้างในร้าวรอนซ่อนร้าวราน
หมายประหารหัวใจทำไมกัน

ให้ทนอย่างเยี่ยงทาสอนาถนัก
ความจงรักต่อชีวามิอาสัญ
เฝ้าฝ่าฝืนขีนกล้ำทนรำพัน
เผื่อใครนั้นเมตตาเขาปรานี

เขาเป็นใครคอยชี้ผิดพินิจนั่ง
เหนือบัลลังก์แห่งเรากันเล่านี่
เหมือนควายตัววัวเลี้ยงอยู่ทั้งปี
ใช้วิธีคดคนซื่อหรืออย่างไร

โอ้อนาถวาสนาน้ำตาหล่น
เราเป็นคนเหมือนควายน่าน้ำตาไหล
ที่เขาคอยสู่รู้ดูความใน
เมื่อเสร็จนาวันใดแล้วฆ่าเรา

ได้โปรดเถิดท่านผู้แสนฉลาด
มีบางครั้งพลั้งพลาดเพราะความเขลา
ได้ลดหย่อนผ่อนผันโทษบรรเทา
ผู้เหงาเศร้าฉลาดน้อยอย่างข้อยนี้


 

["รัตตรา เต็มพลัง"]

                           "เห็นใบไม้ แกว่งไกว ใจไหวหวั่น
                          รู้สึกพลัน พรั่นพรึง คะนึงหา
            เธอคนไกล สุดกู่ อยู่ลับตา
ใจเริ่มล้า รักเร้น เช่นขาดรอน
                      เห็นสายลม แผ่วเบา เหงาจับจิตร
            พาลให้คิด คำนึง ถึงสังหรณ์
    รักห่างไป ใจหวั่น จนสั่นคลอน
เธออาจทอน รักจาก จนพรากไป
                        ขอบฟ้าแดง อัสดง คงเริ่มเศร้า
               ไม่มีเงา คนคู่ อยู่เคียงใกล้
          แสงอาทิตย์ ปลิดจาก ฟากฟ้าไป
เหมือนปลดใจ เราไปด้วย อาจม้วยลง"