ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

ความรักในกระถาง...

ความรักเหมือนต้นไม้ในกระถาง
ถ้าทุกอย่างสัมพันธ์กันเหมาะสม
พันธ์ไม้ดีพร้อมดินอันอุดม
คงได้ชมสมหวังดั่งจินตนา

แต่ถ้าไม่สัมพันธ์กันเสียแล้ว
คงไม่แคล้วเหี่ยวเฉาไม่เข้าท่า
เสียดายดินพันธ์ไม้เสียดายเวลา
ที่อุตส่าห์รดน้ำพร่ำพรวนดิน

ถ้าแม้นดินแห้งแล้งเป็นผุยผง
ปักกล้าลงคงตายมลายสิ้น
ถึงรดน้ำเอาใจเป็นอาจิณ
คงจะสิ้นเวลาเปล่าไม่เข้าการ

หรือดินดีไม่มีน้ำให้ฉ่ำชื่น
คงไม่ฟื้นขึ้นมาน่าสงสาร
ดั่งคนรักไม่ใส่ใจไม่เจือจาน
อีกไม่นานรักคงล่มระทมใจ

 

“ปรางค์  สามยอด”

[วลีลักษณา]

ปลูกต้นรัก..ในใจ

ปลูกรักไว้ข้างในเนื้อใจนั่น
ไม่มีวันเหี่ยวเฉาจะเข้าไกล้
คลอหยาดทิพย์ฉ่ำกลั้วจนทั่วใจ
เพื่อรักบานไสวไม่โรยลา

ฝากต้นรักปักปลูกเพื่อผูกพัน
เพื่อร่วมวันฝันใฝ่ลอยไกล้,ค่า
ควรคู่..แนบแอบไว้ในอุรา
รอสรวงร่วงหล่นหล้าให้คว้าชม

[..ทักษมน..]

         

เจ้าสร้อยอินทนินท์น้ำ...เจ้าจำไหม?
ปลูกให้ไว้แล้วกลับ ถูกทับถม
ไม่ว่างอยู่ กลมเกลียว...จะเหนี่ยมชม
เห็นระทม..ดอกหล่น...อยู่บนลาน

เมื่อบุญน้อย "สร้อยสายเพชร" เด็ดไม่หอม
ปุ๋ยน้ำพร้อมยอมแพ้..ไม่แคร์...ขาน
เข้ามาแกล้งแก้กลอน แบบ..รอนราน
เจ็บไม่นาน..หร๊อกมั้ง...แค่ครั้งเดียว    

[ไพร พนาวัลย์]

ปลูกต้นไม้ ในกระถาง ช่างสดสวย
รดน้ำช่วย ใส่ปุ๋ย ดูสดใส
ช่วยพรวนดิน ทุกวัน หมั่นเอาใจ
เลิศวิไล  งามสม น่าดมดอม

มีคนรัก รักจริง อย่าทิ้งขว้าง
ไม่เหินห่าง เอาใจ ใฝ่ถนอม
จะทุกข์ยาก  เพียงใด ใจก็ยอม
ร่วมอดออม รวมชีวิต นิจนิรันดร์

ความรักเหมือน ต้นไม้ ในกระถาง
ถ้าปล่อยร้าง ไม่เหลียวแล แค่เพ้อฝัน
ขาดดูแล  เอาใจใส่ ไม่นานวัน
ความรักนั้น มีวันถึง  ซึ่งเสื่อมคลาย

(คนเมืองน้ำ)

เฝ้าดูแลเอาใจอย่างใกล้ชิด
แต่มิ่งมิตรไม่มองอย่างมั่นหมาย
เพราะเธอมีคนเก่าเฝ้าเคียงกาย
ตัวพี่ชายจึงต้องประคองตัว

เพราะดินดำน้ำชุ่มตุ่มอยู่ใกล้
พี่คนไกลคอยเฝ้าเงาสลัว
จึงรู้ว่าไม่ควรไปพันพัว
ไม่เกลือกลั้วกลัวเกรงนักเลงดี

แบบว่าล้อเล่น นะครับ

 

“ปรางค์  สามยอด”

[GreenMonkey]

หนึ่งเมล็ด เป็นราก จากน้ำหนึ่ง
ยืนหยัดถึง ลำต้น จนเติบใหญ่
แตกกิ่งก้าน สาขา มาสู่ใบ
นานนานไป ผลิดอก ออกผลงาม

เหมือนความรัก ในกระถาง ไม่ต่างพืช
อาจยาวยืด เวลา พามองข้าม
ด้วยเมล็ด แห่งรัก มักนิยาม
ยึดในความ จริงใจ ให้แก่กัน

เติมปุ๋ยรัก น้ำใจ ไมตรีจิต
อาจเจอพิษ หนอนร้าย ทำลายขวัญ
แต่ด้วยความ กูลเกื้อ เอื้อแบ่งปัน
ดอกรักนั้น ย่อมบานกลาง กระถางใจ

.. GreenMonkey :: ลิงเขียว ..

[masapaer]

ความรักในกระถาง...

ความรักเหมือนต้นไม้ในกระถาง
ถ้าทุกอย่างสัมพันธ์กันเหมาะสม
พันธ์ไม้ดีพร้อมดินอันอุดม
คงได้ชมสมหวังดั่งจินตนา

แต่ถ้าไม่สัมพันธ์กันเสียแล้ว
คงไม่แคล้วเหี่ยวเฉาไม่เข้าท่า
เสียดายดินพันธ์ไม้เสียดายเวลา
ที่อุตส่าห์รดน้ำพร่ำพรวนดิน

ถ้าแม้นดินแห้งแล้งเป็นผุยผง
ปักกล้าลงคงตายมลายสิ้น
ถึงรดน้ำเอาใจเป็นอาจิณ
คงจะสิ้นเวลาเปล่าไม่เข้าการ

หรือดินดีไม่มีน้ำให้ฉ่ำชื่น
คงไม่ฟื้นขึ้นมาน่าสงสาร
ดั่งคนรักไม่ใส่ใจไม่เจือจาน
อีกไม่นานรักคงล่มระทมใจ

 

“ปรางค์  สามยอด”

รักในกระถางอย่างมะสะแป
คงดูแย่แค่นั้นมันไม่ใหญ่
ปลูกมานานหว่านปุ๋ยลุยเท่าไร
รอวันตายอย่างเดียวเหี่ยวอุรา

เป็นรักแคระบอนไซในกระถาง
ถูกจัดวางอย่างสวยดูรวยค่า
แต่ผิดแบบธรรมชาติวาดออกมา
โดยลืมว่ารักฉันมันต้องโต

งามเพียงใดถูกรัดมัดในกรอบ
รากชิดขอบกระถางช่างโมโห
รักต้องการอิสระใช่จะโชว์
อยากร้องโฮ..โถใจ..ไร้น้ำตา...


"มะสะแป อ่อนแอเหลือเกิน"  

[DEVIL]

หัวใจฉัน นั้นเปรียบ เป็นต้นไม้
จะยืนหยัด อยู่ได้ ใช่เพราะฉัน
แต่เพราะคน รดน้ำ ที่สำคัญ
ดูแลกัน จนเติบใหญ่ เป็นใบเรียว
ในหนึ่งวัน เพียงหนึ่งหน รดต้นไม้
อย่าปล่อยให้ ใจแล้ง ใบแห้งเหี่ยว
อย่าให้ยืน ต้นตาย อยู่ดายเดียว
เถิดแลเหลียว วันละครั้ง ก็ยังดี
ถึงสักวัน ต้นไม้ ใกล้จุดจบ
แต่ดินกลบ รากไว้ ไม่หน่ายหนี
มิอาจถอน รากได้ ในทันที
แต่ใจนี้ คงถอนได้ ในสักวัน

แบบว่า...ต้องใช้เวลา ก็รอหน่อยแล้วกัน

[สุภาพบุรุษทรชน]

............................

ความรักในกระถาง
เขาจัดวางอย่างเหมาะสม
จัดไว้ให้ชื่นชม
รดน้ำพรมเพาะบ่มดี

ปลูกไว้ที่ในกรอบ
ตัดแต่งชอบตามวิถี
แต่งใบไว้เข้าที
ปุ๋ยอย่างดีมีเข้ามา

ความรักในถนน
มันหมองหม่นคนมองหา
ปลูกไว้ไม่เข้าตา
รู้เพียงค่าว่าต่ำเกิน

ความรักมักมีกรอบ
หรืออยู่นอกชอบหกเหิน
ปลูกไว้อย่าให้เกิน
ตามทางเดินของความรัก.

............................
 

[คนเมืองน้ำ]

เฝ้าดูแลเอาใจอย่างใกล้ชิด
แต่มิ่งมิตรไม่มองอย่างมั่นหมาย
เพราะเธอมีคนเก่าเฝ้าเคียงกาย
ตัวพี่ชายจึงต้องประคองตัว

เพราะดินดำน้ำชุ่มตุ่มอยู่ใกล้
พี่คนไกลคอยเฝ้าเงาสลัว
จึงรู้ว่าไม่ควรไปพันพัว
ไม่เกลือกลั้วกลัวเกรงนักเลงดี 

แบบว่าล้อเล่น นะครับ

“ปรางค์  สามยอด”

ความรัก  กับต้นไม้ คล้ายกันมาก
ไม่อยากพราก ต้องเอาใจ ในวิถี
เรื่องโกรธแค้น สิ่งใด อภัยมี
ข้อบ่งชี้  ห่วงใย ทั้งใจกาย

ไม่เคยถาม สักนิด แค่คิดเอา
ว่าตัวเรา  หลบอยู่  มีคู่หมาย
ยังโดดเดี่ยว ไร้อยู่  คู่เคียงกาย
ถูกใส่ร้าย ไม่ผิด  จนนิดเดียว  

 …คนเมืองน้ำ

[พิมพิลาไลย]

ความรักที่ตีกรอบมีขอบเขต
อาจเป็นเหตุให้รักหักสลาย
ความรักในกระถางช่างเดียวดาย
ถูกเขาหมายจองตัดมาดัดแปลง

ยามมันสดรดน้ำให้ฉ่ำชื่น
พอไม่ฟื้นเริ่มตายก็หน่ายแหนง
ไม่คิดถึงคุณค่าราคาแพง
กว่าจะแต่งสวยได้ไม่นำพา


พิมพิลาไลย

[..ทักษมน..]

ผู้ที่ตั้ง กระทู้............ คงรู้ว่า..
ไม้เค้าน่า..ไร้น้ำ...ไม่ถามหา...
คงจะเป็น กระบองเพชร ที่เด็ดมา...
ใช้น้ำตา..รดใจ...เสียดายจัง... 

จึงไม่เวียน เขียนกลอน มาต้อนรับ...
หรือคงนับ วันมา...ทั้งหน้า-หลัง...
เมื่อเปิดฉาก..บทซ้อม....พร้อมหรือยัง?... 
คิดถึงจัง.. ดื่มไวน์รอ..เคล้าคลอ...กลอน...


        

[ไพร พนาวัลย์]

มองดอกไม้ในกระถางช่างงามนัก
ปลูกด้วยรักด้วยใจใฝ่ถวิล
หมั่นรดน้ำฉ่ำเย็นเป็นอาจิณ
จึงหอมกลิ่นชื่นฉ่ำทุกค่ำคืน

เปรียบดั่งรักของพี่มีต่อน้อง
เฝ้าปรองดองดวงใจให้เริงรื่น
มอบใจรักผูกพันเพียงขวัญยืน
รักสองเราสดชื่นรื่นภิรมย์

ยามทำบุญตั้งจิตอธิษฐาน
ให้พบพานนวลน้องครองสุขสม
ดั่งดาวเดือนคู่ฟ้าน่าชื่นชม
สองเกลียวกลมสมรักปักทรวงใน

 

“ปรางค์  สามยอด”

[พิมพิลาไลย]

[..ทักษมน..]

  แม้ไม่เห็นเป็นใบในกระถาง      อย่าสะสาง..วางไว้หัวใจขอ
จะรดน้ำทั้งที่ไม่มีตอ               เง่ายังรอเวลาและอารมย์
  เพราะสิ้นเดือนเมษาใบจะผลิ     ดอกว่านปริพฤษภา..ช่างสาสม
ชูตระหว่านสีแสด..ท้าแดดลม   พอพร่างพรม ห่มรัก ที่พักไป
  เมื่อดอกไม้ในกระถางที่อ้างกล่าว  ทิ้งว่างเปล่าไม่เปรอปรน...มันทนได้
รอเพียงเธอรับรู้..มาดูใจ               มันเหมือนใคร?ในกระถาง...ที่อ้างอิง   

       ว่านแสงอาทิตย์ จะบานเฉพาะเดือน พฤษภาคม เท่านั้น บางคนเรียกว่า ต้น พฤษภา (ทมิฬ)

[วลีลักษณา]

ว่านแสงอาทิตย์ (ภาพประกอบกลอนข้างบนค่ะ)
เดี๋ยวจะแต่งกลอนตามไปนะคะ

[chaipan1999]

ความรักในกระถาง...

ความรักเหมือนต้นไม้ในกระถาง
ถ้าทุกอย่างสัมพันธ์กันเหมาะสม
พันธ์ไม้ดีพร้อมดินอันอุดม
คงได้ชมสมหวังดั่งจินตนา

แต่ถ้าไม่สัมพันธ์กันเสียแล้ว
คงไม่แคล้วเหี่ยวเฉาไม่เข้าท่า
เสียดายดินพันธ์ไม้เสียดายเวลา
ที่อุตส่าห์รดน้ำพร่ำพรวนดิน

ถ้าแม้นดินแห้งแล้งเป็นผุยผง
ปักกล้าลงคงตายมลายสิ้น
ถึงรดน้ำเอาใจเป็นอาจิณ
คงจะสิ้นเวลาเปล่าไม่เข้าการ

หรือดินดีไม่มีน้ำให้ฉ่ำชื่น
คงไม่ฟื้นขึ้นมาน่าสงสาร
ดั่งคนรักไม่ใส่ใจไม่เจือจาน
อีกไม่นานรักคงล่มระทมใจ

 

“ปรางค์  สามยอด”

รักในกระถางอย่างมะสะแป
คงดูแย่แค่นั้นมันไม่ใหญ่
ปลูกมานานหว่านปุ๋ยลุยเท่าไร
รอวันตายอย่างเดียวเหี่ยวอุรา

เป็นรักแคระบอนไซในกระถาง
ถูกจัดวางอย่างสวยดูรวยค่า
แต่ผิดแบบธรรมชาติวาดออกมา
โดยลืมว่ารักฉันมันต้องโต

งามเพียงใดถูกรัดมัดในกรอบ
รากชิดขอบกระถางช่างโมโห
รักต้องการอิสระใช่จะโชว์
อยากร้องโฮ..โถใจ..ไร้น้ำตา...


"มะสะแป อ่อนแอเหลือเกิน"  

เห็นความรักมะสะแปช่างห่อเหี่ยว
เลยมาเหลียวมองดูให้รู้หน้า
กระถางน้อยรากแน่นแสนขัดตา
ผมจึงคว้าฆ้อนใจทุบทำลาย

กรอบกระถางรัดแน่นจนอึดอัด
โอบแขนรัดกอดไว้ก่อนจะสาย
แล้วพรมน้ำคำหวานให้ซ่านกาย
มิรู้คลายหน่ายหนีให้ปรีเปรม..

 

[กริชอักษร]

ความรักในกระถาง
คงถูกสร้างมาอย่างทนุถนอม
รักปลูกใหม่อะไรก็น่าดมดอม
ช่างหวานหอมพร้อมสวยด้วยงดงาม

หากมองออกไปไกลอีกนิด
รักมีฤทธิ์ร้อนแรงแฝงคำถาม
ดินที่ใช้ใช่แน่หรือกับรักงาม
ถึงเรื่องน้ำต้องตามใจให้พอดี

มีอีกแสงแห่งศรัทธาเธอว่าไหม
ทำให้ใจมีรักสมศักดิ์ศรี
ทุกอย่างเหมือนว่ากำลังเข้าที
มาติดอยู่ที่กระถางเล็กลงไป

ทำอย่างไรให้รักไม่ตายหนอ
ถ้าไม่แกร่งแข็งพอก็ออกไปไม่ได้
สองต้องรวมเป็นหนึ่งด้วยหัวใจ
จึงจะฝ่าฟันกระถางที่รีบรัดไว้ให้สลายลง

ที่สำคัญคือจะทำได้ไหม
อดทนรวมหัวใจให้ได้ตามประสงค์
ถ้าทำไม่ได้คงตายแน่แดดิ้นลง
ถ้าทำได้รากดิ่งตรงมั่นคงสู่ผืนดิน

*มุมมองของเด็กน้อย  อิอิ

[masapaer]

ความรักในกระถาง...

ความรักเหมือนต้นไม้ในกระถาง
ถ้าทุกอย่างสัมพันธ์กันเหมาะสม
พันธ์ไม้ดีพร้อมดินอันอุดม
คงได้ชมสมหวังดั่งจินตนา

แต่ถ้าไม่สัมพันธ์กันเสียแล้ว
คงไม่แคล้วเหี่ยวเฉาไม่เข้าท่า
เสียดายดินพันธ์ไม้เสียดายเวลา
ที่อุตส่าห์รดน้ำพร่ำพรวนดิน

ถ้าแม้นดินแห้งแล้งเป็นผุยผง
ปักกล้าลงคงตายมลายสิ้น
ถึงรดน้ำเอาใจเป็นอาจิณ
คงจะสิ้นเวลาเปล่าไม่เข้าการ

หรือดินดีไม่มีน้ำให้ฉ่ำชื่น
คงไม่ฟื้นขึ้นมาน่าสงสาร
ดั่งคนรักไม่ใส่ใจไม่เจือจาน
อีกไม่นานรักคงล่มระทมใจ

 

“ปรางค์  สามยอด”

รักในกระถางอย่างมะสะแป
คงดูแย่แค่นั้นมันไม่ใหญ่
ปลูกมานานหว่านปุ๋ยลุยเท่าไร
รอวันตายอย่างเดียวเหี่ยวอุรา

เป็นรักแคระบอนไซในกระถาง
ถูกจัดวางอย่างสวยดูรวยค่า
แต่ผิดแบบธรรมชาติวาดออกมา
โดยลืมว่ารักฉันมันต้องโต

งามเพียงใดถูกรัดมัดในกรอบ
รากชิดขอบกระถางช่างโมโห
รักต้องการอิสระใช่จะโชว์
อยากร้องโฮ..โถใจ..ไร้น้ำตา...


"มะสะแป อ่อนแอเหลือเกิน"  

เห็นความรักมะสะแปช่างห่อเหี่ยว
เลยมาเหลียวมองดูให้รู้หน้า
กระถางน้อยรากแน่นแสนขัดตา
ผมจึงคว้าฆ้อนใจทุบทำลาย

กรอบกระถางรัดแน่นจนอึดอัด
โอบแขนรัดกอดไว้ก่อนจะสาย
แล้วพรมน้ำคำหวานให้ซ่านกาย
มิรู้คลายหน่ายหนีให้ปรีเปรม..

 

ก็ยิ้มได้เมื่อใจได้ปลดปล่อย
รักน้อยน้อยคอยปุ๋ยลุยเข้มเข้ม
รากชิดขอบกรอบแตกแหลกเต็มเต็ม
จึงอิ่มเอมอิสระที่รอนาน

ขอพื้นดินถิ่นเย็นเป็นกระถาง
ที่กว้างกว้างรากไกลแผ่ไพศาล
รักเติบโตยิ่งใหญ่ไร้ขอบกาล
ดอกจะบานสานต่อก่อเพิ่มพูน

ปล.ลุงปรางค์จะว่าเอาไหมเนี่ย ทุบกระถางแตกแล้ว มะสะแปเปล่าทุบนะ..ใครก็ดูเอาเอง ...ขำขำเน้อ

[ไพร พนาวัลย์]

เห็นความรักมะสะแปช่างห่อเหี่ยว
เลยมาเหลียวมองดูให้รู้หน้า
กระถางน้อยรากแน่นแสนขัดตา
ผมจึงคว้าฆ้อนใจทุบทำลาย

กรอบกระถางรัดแน่นจนอึดอัด
โอบแขนรัดกอดไว้ก่อนจะสาย
แล้วพรมน้ำคำหวานให้ซ่านกาย
มิรู้คลายหน่ายหนีให้ปรีเปรม..

 

ก็ยิ้มได้เมื่อใจได้ปลดปล่อย
รักน้อยน้อยคอยปุ๋ยลุยเข้มเข้ม
รากชิดขอบกรอบแตกแหลกเต็มเต็ม
จึงอิ่มเอมอิสระที่รอนาน

ขอพื้นดินถิ่นเย็นเป็นกระถาง
ที่กว้างกว้างรากไกลแผ่ไพศาล
รักเติบโตยิ่งใหญ่ไร้ขอบกาล
ดอกจะบานสานต่อก่อเพิ่มพูน

ปล.ลุงปรางค์จะว่าเอาไหมเนี่ย ทุบกระถางแตกแล้ว มะสะแปเปล่าทุบนะ..ใครก็ดูเอาเอง ...ขำขำเน้อ

ต้องขอบใจชัยพันธ์มาช่วยน้อง
ทั้งทุบถองกระถางสาจนหมุ่น
(แปลว่า ทุบกระถางแตกไปแล้ว)
มะสะแปดีใจได้คนบุญ
มาช่วยหนุนจุนเจือให้โล่งใจ

ต่อแต่นี้ที่กว้างกระถางเปลี่ยน
คงพากเพียรดูแลเข้าแก้ไข
ต้นไม้น้อยได้น้ำฉ่ำทรวงใน
คงเติบใหญ่ดอกสวยด้วยชายงาม

 

“ปรางค์  สามยอด”