ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านกลอนไทย]

ผลการประกวดแต่งกลอนประจำเดือน กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕ ... "ก่อนลมหายใจสุดท้าย".
(หมดเขตรับกลอนวันที่  ๒๙ กุมภาพันธ์  ๒๕๕๕)

ผลการให้คะแนน
>>> คลิ๊กที่นี่

ผลประกวดกลอน
>>> คลิ๊กที่นี่

ผลประกวดเก่าๆ
>>> คลิ๊กที่นี่


 

กติกา 
1.หากยังไม่ได้สมัครสมาชิก ขอให้สมัครสมาชิกก่อนที่ >>>>!!!คลิ๊กที่นี่ !!
2. รูปแบบของกลอนนั้น Free Style ความยาวอย่างน้อย 2 บท (บทกลอนสั้นกว่านี้ขอสงวนสิทธิ์ไม่พิจารณาผลประกวด)
3. กลอนที่โพสนี้ ขอให้เป็นกลอนที่แต่งขึ้นเอง และไม่เคยโพสที่ไหนมาก่อน
4. ส่งได้ไม่เกิน 2 ผลงานต่อ 1 ท่าน
5. ผู้ที่ได้คะแนนลำดับที่ 1-2 ของผลการประกวดเดือนนี้ ขอให้เป็นกรรมการของเดือนถัดไป มิฉะนั้นขอสงวนสิทธิ์ที่จะขอคะแนนคืนนะจ๊ะ ส่วนกรรมการที่มาจากอาสาสมัครจะยังคงได้รับคะแนนกลอน 5 คะแนนเช่นเดิม
6. ผู้ที่ได้คะแนนลำดับที่ 1-3 ของผลการประกวดเดือนนี้ สามารถส่งผลการประกวดกลอนในเดือนถัดไปได้ตามปกติ แต่หากเดือนถัดไปได้รางวัลลำดับที่ 1-3 ขอสงวนสิทธิ์ที่จะสละคะแนนให้ลำดับถัดไปแทน ส่วนผลการประกวดจะยังประกาศและเรียงลำดับเช่นเดิม

เมื่อหมดเวลารับผลงานที่ส่งเข้าประกวด กรรมการทุกท่านจะได้รับอีเมลล์ ที่มีแบบฟอร์มสำหรับกรอกคะแนนกลอนประจำเดือนนั้น

เวลาโพสขอให้ยึดรูปแบบตามนี้นะจ๊ะ

ชื่อบทกลอน : ...................................
ผู้แต่ง : ..............................

รางวัล   
1. รางวัลอันดับ 1 (ชนะเลิศ) ได้รับ 15 คะแนน และขึ้นโชว์ที่หน้าแรกของ www.klonthai.com
2. รางวัลอันดับ 2 ได้รับ 12 คะแนน
3. รางวัลอันดับ 3 ได้รับ 9 คะแนน
4. รางวัลชมเชย มี 3 รางวัล ได้รับ 3 คะแนน
5. รางวัลขวัญใจเพื่อนๆกลอนไทย ได้รับ 3 คะแนน (มีคนกดยกนิ้วให้มากที่สุด)
6. และสำหรับ Class ธรรมดา (ชื่อคลาสอักษรเหลือง) หากติดอันดับ 1 ใน 6 จะได้ปรับคะแนนเป็น 20 และเป็น SP Class LV1 ทันที   

ผลประกวดกลอนอันดับ 1-3 จะถูกส่งไปให้สมาชิกของ klonthaiclub.com อ่านเป็นการเผยแพร่และประกาศเกียรติคุณ 

เมื่อประกาศผลการประกวดกลอนแล้ว จะบวกคะแนนไปให้ใน profile ทันที (ไม่ได้มีการแจ้งแต่อย่างใด)

ใช้เกณฑ์การตัดสิน (5 ธ.ค.53) จาก >>>> ว่าด้วยการประกวดกลอน

[BangPlaMa]

ชื่อบทกลอน:ก่อนลมหายใจสุดท้าย
ผู้แต่ง:BangPlaMa


๐ เกิดมา ในหล้าโลก มีโศกเศร้า
คลุกเคล้่า คละระคน ปนสุขสันต์
เป็นคน รวยหรือจน คนเหมือนกัน
ถึงวัน  อันสุดหมาย ตายทุกคน
๐ "ก่อนลม หายใจ สุดท้าย"
ความตาย กรายรุม ทุกขุมขน
ความดี หมั่นทำ ประจำตน
เป็นกุศล ผลบุญ หนุนนำทาง

[กาญจนธโร]

ชื่อบทกลอน “ปรารถนาจะได้พบ..ก่อนสิ้นลมหายใจ”
ชื่อผู้แต่ง  ปภัสร์

ในเถื่อนถ้ำง้ำเงิบใต้เทิบผา
เป็นเคหาเรือนสุขสิ้นทุกข์ถม
กลีบศรัทธาพลิ้วพรายกลางสายลม
กอปรใจบ่มวิมุติหมายหยุดกรรม

มโนน้อมแน่วนิ่งต้านสิ่งล่อ
ปลงจิตจ่อสติดำริย้ำ
พินิจสิ่งเกิดก่อล้วนข้อธรรม
แล้วน้อมนำกรองกลั่นด้วยปัญญา

ปวงกิเลสเผล็ดทุกข์รุกราญกร่อน
๕นิวรณ์ในอินทรีย์เริงรี่หา
แทบละเพียรทิ้งทางสร้างสมมา
ภาวนาบุญเข้าแบ่งเบาทัน

สมณะจึงยังเช่นครั้งผ่าน
จวบถึงวารรู้แจ้งสำแดงขันธ์
โลกิยะประดาสารพัน
ภพภูมิชั้นสังสารวัฏที่ผลัดวน

ชำระจิตสะอาดตัดชาติภพ
ขีณาสพเจริญล้ำธรรมผล
จาริกแผ่เมตตาสาธุชน
ทั่วสกลบริบูรณ์เกื้อกูลทาน

สำรวมวัตรสมณะผู้ละแล้ว
งามยิ่งแก้วมณีที่ฉายฉาน
ด้วย “โยนิโสมนสิการ”*
จึงสำราญถึงพร้อมอนาลัย
------------------------
เป็นแต่เพียงเรื่องที่แต่งขึ้นจากเค้าโครงแห่งหลักธรรมในพุทธศาสนา
ด้วยเจตนาบริสุทธิ์ หากมีข้อผิดพลาดประการใด
ผู้แต่งกราบขอขมา ไว้ ณ ที่นี้ครับ

ปภัสร์
๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
“โยนิโสมนสิการ..คือ...อุบายในใจโดยแยบคาย”*
ขอบคุณภาพสวยๆจากอินเตอร์เน็ต ครับ

[myself itself]

ก่อนลมหายใจสุดท้าย...ท้ายสุดใจหายลม
ตัวกูของกู
เราพบเพื่อเพียงผ่านฤาเราผ่านเพื่อเพียงพบ
จุดจบเริ่มจุดจบต่อกระทบกระทั่งเทือน
ฟ้าใสในแววตาหรือฝืนฟ้าชะตาเตือน
อยากเหมือนแต่ไม่เหมือนก็ฉาดเฉือนในตัวตน

เวลาที่หมุนผลัดเหมือนสมบัติของทุกคน
บางคนก็มากล้นบ้างบางคนก็ไม่มี
ใครแบ่งวันเวลาใครแบ่งเดือนใครแบ่งปี
ต่างคนต่างรู้ดีต่างก็มีเท่าเท่ากัน

“ก่อนลมหายใจสุดท้าย...ที่ว่างเปล่า”
ยาวยืดก็ยืดยาว...สั้นแสนก็แสนสั้น
ท้ายสุดใจหายลอยลมระทมทัน
เวลานั้นหายลับไม่กลับคืน

ใช้เวลาทุกนาทีให้มีค่า
ก่อนลับลาฝังฝากเถ้าแผ่นดินผืน
“ลมหายใจ ใจหายสุด”จะตื่นฟื้น
กล้ำกรายกลืนความเสียดายตายตามตัวตัวกู ของกู

[เมฆสีรุ้ง]

ชื่อบทกลอน :   ก่อนสิ้นลมหายใจ
ผู้แต่ง         :   เมฆสีรุ้ง



...วันวานที่ผ่านเลย.........วันบ่เคยหวนผ่านมา
วันพรุ่งรุ่งทิวา...............ยังบ่เห็นเป็นกระไร
...เดินย่ำไม่ซ้ำก้าว.........หรือเดินอ้าวไม่ซ้ำใคร
ลอยเลื่อนหรือเดินไป.......ต่างเวียนว่ายซ้ำๆกัน
...ทำฝันจนสำเร็จ..........หรือทำเสร็จไม่ตามฝัน
ทำแล้วทำไม่ทัน.............หรือความฝันมันไม่มี
...ชีวิตยังไม่สิ้น.............ยังเดือดดิ้นสู้ชีวี
เป็นตายหรือร้ายดี..........อยู่ที่ฟ้าหรือตัวคน
...ทุกสิ่งไม่เที่ยงแท้.........ไม่คงแม้ละอองฝน
สาดซัดไม่อาจทน...........พลันก็แห้งไม่ชื้นนาน
...ลิขิตฟ้าชะตาคน.........จะอดทนหรือสงสาร
ปล่อยไว้ให้เนิ่นนาน........หรือจะสู้ลิขิตเอง
...เวลาไม่นานช้า...........อย่าปล่อยฟ้ามาข่มเหง
ออกเดินด้วยตัวเอง.........อย่าก้มหัวให้ชะตา
...แม้วันที่ผ่านเลย..........อาจไม่เคยหวนกลับมา
วันพรุ่งอาจไกลตา..........หากยังเห็นเพียงรำไร
...เดินต่อทีละก้าว..........หรือจ้ำอ้าวก็เดินไป
อาจเดินไม่ซ้ำใคร..........แต่เหนื่อยล้าพอๆกัน
...แม้ฝันไม่สำเร็จ..........หรือทำเสร็จไม่ตามฝัน
หนทางต้องฝ่าฟัน..........อย่าให้ฝันถูกย่ำยี
...ชีวิตยังไม่สิ้น............เมื่อแรงดิ้นยังคงมี
ลมหายใจยังดี.............จะยอมถอยได้อย่างไร
...ชะตาไม่เที่ยงแท้........อาจยอมแพ้อายุขัย
ก่อนสิ้นลมหายใจ..........จักทำฝันให้เป็นจริง...

โดย... เมฆสีรุ้ง

[โบ้ พรหมราช]

ชื่อบทกลอน : สิ้นลมแล้วไม่แคล้วสิ้นชื่อ
ผู้แต่ง : โบ้  พรหมราช

  เมื่อสิ้นวันฝันค่ำย่ำมาหา   
 เมื่อสิ้นคราวเวลาย่อมห่างหนี
เมื่อสิ้นแล้วความค่ำของราตรี     
  ย่อมจะมีแสงส่องให้มองทาง
เพราะฉะนั้นก่อนคราวสิ้นอากาศ   
 จงประกาศความดีอย่าหนีห่าง
จงมอบความวางใจอย่าปล่อยวาง   
 และจงสร้างไมตรีดีต่อกัน
จงยิ้มแย้มแจ่มใสใจสถิต             
 และจงคิดทักทายให้อ่อนหวาน
สองมือเราพนมก้มประฌาม         
  และจงถามโอกาศมอบน้ำใจ
และอย่าขาดคุณธรรมเป็นกำหนด   
 อนาคตจะดีสักเพียงใหน
อยู่ที่เราเริ่มทำให้เร็วไว               
 ก่อนจะสิ้นลมหายใจสุดท้ายเอย

[juan chumpol]

ป ระกวดแต่งกลอนประจำเดือน กุมภาพันธ์ 2555 หัวข้อ “ ก่อนลมหายใจสุดท้าย “
                                ชื่อบทกลอน   ก่อนลมหายใจสุดท้าย
                                 ชื่อผู้แต่ง   Juan  Chumpol
                       เกิดเป็นคนอย่าคิดตนประเสริฐ          ถ้าเมินเฉยเตลิดศีลธรรม
                                                    จดจำนำศีลห้ากล้าฝึกล้ำ          เป็นต้นค้ำชีวิตสถิตตาม
                                                ศีลห้าห้ามฆ่าสัตว์ตัดชีวิต          ลักทรัพย์ผิดยึดตึดผิดในกาม
                                       ห้ามดื่มของมึนเมาเฝ้าป้องปราม          ห้ามพูดเท็จเด็ดความขยาดกล่าว
                                    ร่วมตักบาตรทำบุญสุนทานด้วย          ฟังเทศน์ช่วยฉลาดปราชญ์เปรื่องพราว
                                                 กรวดน้ำอุทิศจิตกุศลกราว          ทำบุญคราวนี้เอื้อผู้ล่วงลับ
                                           บวชทดแทนบุญหนุนคุณพ่อแม่          เลี้ยงจนแก่แลเฒ่าเฝ้ารอกลับ
                                                 เลี้ยงฟูมฟักภักดีต้องกำชับ          มีลำดับขั้นตอนสอนดนดี
                                           ประพฤติครบจบสิ้นกระบวนการ          ดัดสันดานกระด้างอ้างข้อนี้
                                                  เป็นคนดีประเสริฐเลิศดิถี          พบสุขที่นิพพานสำราญใจ
                                ประกวดแต่งกลอนประจำเดือน กุมภาพันธ์ 2555 หัวข้อ “ก่อนลมหายใจสุดท้าย “
                                ชื่อบทกลอน   ก่อนลมหายใจสุดท้าย
                                ชื่อผู้แต่ง    Juan  Chumpol
                                            ………………………………………………………………………………………
                                     
                                                     
                                                     

[m1]

ชื่อ กลอน  ก่อนลมหายใจสุดท้าย
ผู้แต่ง    m1

ไม่เคยรู้มาก่อน ก่อนหน้านี้
ว่าธาตุสี่คือบ้าน เช่าอาศัย
ต่างยึดโยงด้วย ดิน น้ำ ลม ไฟ
รวมเป็นกายให้ใจได้ถือครอง
เมื่อไม่รู้จึงหลงผิด คิดร้าย
เอาร่างกายให้กิเลสนั้นลองของ
ดื่มสุราเข้าไปทำลายสมอง
เติมความผยองปองร้ายให้ใจตน
ชอบกลืนกินอารมณ์ร้ายอยู่เป็นนิจ
ชอบความคิดไปทางอัปมงคล
จนก่อเกิดความเคยชินว่าเป็นตน
ยึดอกุศลเป็นภพภูมิตลอดมา
ก่อนลมหายใจสุดท้ายจะมาถึง
ลูกขอพึ่งแสงธรรมพระศาสดา
จะฝึกตนด้วยศีล สมาธิ ปัญญา
ให้สมค่าที่เป็นบุตร พุทธองค์

พุทธัง  ธรรมมัง      สังฆัง สะระณังคัจฉามิ 
 
            6/2/55
          m1

[Design with love ᵔᴥᵔ]

ชื่อบทกลอน : หวังสุดท้าย ของไม้ใกล้ฝั่ง
ผู้แต่ง : Design with love

ในความเงียบเทียบฝันคืนวันหนาว
หยาดน้ำค้างพร่างพราวกลางวิถี
แว่วสายลมพรมผ่านซ่านอินทรีย์
ห่มฤดีด้วยเหงา เศร้าลำพัง

ในดึกดื่นค่ำคืนฝืนเจ็บปวด
กลับร้าวรวดหัวใจให้สิ้นหวัง
ศิโรราบต่อโศกาประดาดัง
เป็นเหมือนไม้ใกล้ฝั่งกำลังลา

ต่อหายใจเพื่อใครสักคนหนึ่ง
ในระยะของคิดถึงคะนึงหา
กลางม่านเงาของเศร้าเคล้าน้ำตา
ยังยึดมั่นสัญญา ชีวาครวญ

บอกจะกลับนับวันรอแม้ท้อเหลือ
เพราะยังเชื่อสัจจากายาหวน
ในม่านเงาจมเศร้าเฝ้าทบทวน
ถ้อยคำยังรบกวนห้วงกมล

จึงเอ่ยออกบอกฟ้าข้าต่ำต้อย
เพียงผู้น้อย เฝ้าคอย ใครเล่าสน
ยังพร่ำคำภาวนาล้าเหลือทน
เพียงสักคนกลับมาเมตตากัน...

“ในค่ำคืนที่นภา ดาราล้อม
มีเพียงภาพจอมปลอมของเงาฝัน
ห้วงโคจรเงียบเหงาของอีกวัน
ที่ฝั่งฝัน ตรงนั้นยังเดียวดาย

สิ้นมือใครใกล้เคียงมาเรียงกอด
สายตาทอดมองไกลแล้วใจหาย
ไร้คนข้างยามชราว้าเหว่กาย
เพียงความตายหรือไร ให้เผชิญ”

* ขอบคุณรูปภาพสวย สวย จาก Internet ค่ะ

[ปู่ริน]

                                                                     
ชื่อกลอน : ก่อนลมหายใจสุดท้าย
ชื่อผู้แต่ง : ริน ดอนบูรพา

ในทุกครา  ยามตื่น  ทุกคืนค่ำ
กล่าวลำนำ  บทกลอน  ที่อ่อนไหว
แม่พ่อรัก  ลูกยิ่ง  กว่าสิ่งใด
แม่อยู่ใน  ดวงใจลูก  อยู่ทุกวัน

        แม่รักลูก  ลูกก็รู้  อยู่ว่ารัก
        แม่ฟูมฟัก  ลูกน้อย ไม่เปลี่ยนผัน
        ทุกเวลา นาที  ทุกคืนวัน
        แม่ไม่หวั่น  ฉันรู้รัก  ยิ่งกว่าใคร

              ยามเยาว์วัย  ลูกน้อย  ไร้เดียงสา
              เติบโตมา  ให้ความรัก  อันยิ่งใหญ๋
              ลูกสุดรัก  แม่ยิ่งห่วง  ดั่งดวงใจ
              ก่่อนลมหายใจ  สุดท้าย  ตอบแทนคุณ
                     
                     ทำความดี  ประพฤติดี  ตอบแทนชาติ
                     รักษาศีล  สืบศาสน์  ช่วยอุดหนุน
                     รักกษัตริย์  เทิดทูน  ทดแทนคุณ
                     ช่วยค้ำจุน  เอกลักษณ์  ความเป็นไทย

                          มีคุณธรรม  จริยธรรม  สัมมาชีพ
                          เปรียบประทีป  ส่องสว่าง  ทางไสว
                          ครั้งสุดท้าย "ก่อนสิ้น  ลมหายใจ"
                          ขอให้ได้  ตอบแทน  "คุณแผ่นดิน"                     

                               ริน ดอนบูรพา
                                ๗ ก.พ. ๕๕

                                  

[ตะวันฉาย]

ชื่อกลอน :   ๐  หฤทัยพันธ์  ๐
ชื่อผู้แต่ง : ตะวันฉาย





...อยากจะพูดให้ฟัง..ยังสั่งยาก
ก็เลยฝากเป็นกลอนตอนหวั่นไหว
กลัวเสียงสั่นมันจะคลอนทอนอาลัย
กลัวน้ำใส ไหลต้อนตา จนอาดูร

...จึงฝากคำบางพจน์อาจลดค่า
เข้าสั่งลาเพียงถ้อยค่อยสาบสูญ
อนิจจาความรักที่พักพูน
คิดค่าคูณหารลบ...ทบน้ำตา

...มือมันสั่นตอนเขียนลงเวียนสร้าง
กว่าจะร่างเป็นกลอนทอนนำหา
โอ้อกเอ๋ยชายคนรักพักชีวา
บัดนี้มาใยจำจาก..ฝากแต่เงา

...มัจจุราชอาจปลดปลงลงดับขันธ์
ความสัมพันธ์อาจสิ้นลง..ตรงที่เผา
เป็นธุรีลอยล่องร้างเพียงบางเบา
เหลือแต่เถ้าให้เจ้ามอง...หมองหทัย

...อยากจะเล่าสู่ฟัง...นั้นยังยาก
น้ำตาหลากเป็นธารพานหยดไหล
เสียงสะอื้น...ยืนรอ...เทียวกรอไป
จึงสั่งใจ เขียนกลอน ทอนคำมา

...หากวันใดเงียบไปขอให้รู้
ฉันอาจอยู่ ณ ที่หนึ่ง ซึ่งห่วงหา
แต่หัวใจยังคงชิตจิตตรึงตรา
แนบอุราเพียงเจ้าคนเฝ้าคอย

...จะมีดาวดวงหนึ่ง...อยู่บนฟ้า
จรัสจ้าส่องแสงมิหนีถอย
จะมองเจ้าเฝ้าสบตามิลาลอย
หนีจากกลอยดวงใจ...ยามไกลกัน

...ฉันยังรอ ณ ที่เดิม เติมด้วยรัก
หวังจะพักทางช้างเผือก...ที่เลือกฝัน
หวังจะคอยเป็นแสง..แฝงดวงจันทร์
สานสัมพันธ์แม้นเส้นฟ้า...พาลางเลือน...

...ณ วันนี้หวังเจอเธอที่รัก
เฝ้าคอยทักส่งเสียงเพียงเสมือน-
เธอเคียงข้างกายเราส่งเงาเยือน
เข้าขับเคลื่อนรอยรักประทับตรา

...ฉันไม่รู้พรุ่งนี้จะมีไหม
หลับตาไปไม่ตื่นคืนจิตหา
หวังนะหวัง...เพียงพบ...สบนัยน์ตา
แม้จากลา...ขอมีเงา...เราเหมือนเคย...


๐  ตะวันฉาย  ๐

              

[มนัสศิยา]

ชื่อบทกลอน:ก่อนสิ้นลมหายใจ
ชื่อผู้แต่ง:มนัสศิยา

    จะขอเพียงได้พบประสบพักตร์
กับผู้เป็นที่รักเสน่ห์หา
เพียงพอแล้วแค่นี้ทั้งชีวา
ก่อนที่ข้าจะลาลับดับชีพไป

    วอนต่อฟ้าเทวดาบนหล้านี้
ช่วยเป็นที่พึ่งพาแลอาศัย
ในชาตินี้ขอผู้เป็นยอดดวงใจ
ที่จากไปครานั้นพลันกลับคืน

    ที่ผ่านมาข้าคอยด้วยใจเหงา
ทั้งความเศร้าพาใจให้ขมขื่น
หมดกำลังสิ้นแรงใจไร้จุดยืน
ต้องทนฝืนหายใจไปวันวัน

    โชคชะตาแกล้งข้ามานานนัก
ควรที่จักปล่อยใจให้สุขสันต์
วางชีวิตให้คนที่ผูกพัน
ได้กลับมาพบกัน...ฉันและเธอ

[»'~¤.•*ลูกกวาด*•.¤~'«]

ชื่อกลอน : คงอยู่แม้ลาจาก
ชื่อผู้แต่ง : ลูกกวาด

ถึงเธอผู้เป็นที่รัก
เจ้าจักฟังข้าได้ไหม
ยามข้าลาล่วงลับไป
ยาใจอย่าได้ทุกข์ตรม

ข้าเป็นเพียงคนเดินดิน
ย่อมสิ้นชีพดับทับถม
ขอเจ้าจงอย่าระทม
ขื่นขมกับการจากลา

เจ้ายังคงมีดวงจันทร์
เฉิดฉันอยู่เบื้องเวหา
แลยังมีดวงดารา
เหนือฟ้าให้เจ้าได้ยล

ยังมีบุพการี
ผู้ที่รักเจ้ายิ่งล้น
สอนเจ้าให้เป็นยอดคน
กมลอย่าเศร้าโศกเลย

ตัวตายใจข้ามิมอด
มิทอดทิ้งร้างวางเฉย
ทุกซอกทรวงอุ่นคุ้นเคย
จักเชยชิดเจ้าเท่านาน

ก่อนลมหายใจสุดท้าย
ก่อนกายเสื่อมสื้นสังขาร
สัญญาต่อทิพยพยาน
สาบานต่อหน้าธุลี

ข้าจักคอยปกป้องเจ้า
ค่ำเช้าแม้นตายเป็นผี
ให้เจ้าอยู่ดีกินดี
สุขีตราบสิ้นวารวัย

หมายเหตุ ทิพยพยาน  น. พยานที่ศักดิ์สิทธิ์, พยานที่เชื่อถือได้อย่างมั่นคง.

ป.ล. ขอบคุณคุณปภัสร์มากเลยนะคะที่ช่วยแนะนำข้อผิดพลาด และปรับแก้ให้ใหม่

[อริญชย์]

    ชื่อบทกลอน ๐ก่อนลมหายใจสุดท้าย๐
        ชื่อผู้แต่ง อริญชย์
     (ไม่ขอส่งเข้าประกวด)
     
๐เก็บเรื่องราวก่อนเก่ามาเล่าใหม่
พฤกษ์พงไพรสายธารตระการฝัน
ศาสตร์ศิลป์ไทยพื้นบ้านจดจารพลัน
เฮฮานั้นเขียนบ้างเป็นบางที

๐แนวปรัชญาลุ่มลึกตรองตรึกเขียน
กาพย์ กลอน เพียรฝึกฝนรักล้นปรี่
โคลง ฉันท์ ยึดแนวทางตัวอย่างมี
นิทานดี สุภาษิต ลิขิตไป

๐ลงมือฝึกด้วยตนเห็นผลแน่
ไม่ท้อแท้ทุกวันเฝ้าฝันใฝ่
เป็นหิ่งห้อยวิบวับประดับไพร
คงถูกใจใครบ้างในบางครา

๐ยอมรับอาจสะกดผิดลิขิตพลั้ง
แต่ใจยังมุ่งมั่นสู้ฟันฝ่า
ร่วมสืบสานอนุรักษ์อักขรา
พจนานุกรมนิยมกัน

๐เก็บเรื่องราวก่อนเก่ามาเล่าใหม่
ร้อยเรียงให้บรรเจิดงามเฉิดฉัน
ดำรงความเป็นไทยให้นิรันดร์
ดั่งสูรย์จันทร์สาดส่องแสงทองงาม! ฯ

                      อริญชย์
                   ๒๕/๒/๒๕๕๕


ปล.ส่งมาเป็นกำลังใจให้ทุกท่าน    ไม่ขอส่งประกวด (ขอแต่งเพื่อเป็นสีสันประดับเวทีเฉย ๆ จ้ะ)



 

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

ชื่อบทกลอน:ต้องขอบคุณความตาย
ชื่อผู้แต่ง:บุคคลทั่วไป

อันความตายนี้มีบุญคุณต่อเรายิ่งนัก
ช่วยให้สรรพสัตว์ตายเองโดยมิต้องเข่นฆ่า
มนุษย์จะได้ไม่ต้องทำบาป
และไม่ต้องแก่งแย่งอาหารกัน
จงลองคิดดูว่าถ้าโลกนี้ไม่มีความตาย
จะมีคนและสัตว์รวมตัวอยู่เต็มโลก
จนไม่มีพื้นดินจะอาศัย
พวกไดโนเสาร์ตัวใหญ่ๆจะยังคงมีชีวิตอยู่
และคงวิ่งไล่เหยียบมนุษย์จนไม่เป็นอันทำอะไร
เราจะเอาเวลาที่ไหนไปเรียน
และจะเอาเวลาที่ไหนไปรวบรวมภูมิความรู้
เพื่อพัฒนามาเป็นมนุษย์ผู้ประเสริฐและแสนฉลาด
ในเมื่อไดโนเสาร์มันวิ่งไล่เราอยู่
ดังนั้น
จงขอบคุณความตายที่ทำให้มันตายไปเสียได้
เราจึงได้มีเราอยู่ทุกวันนี้
และตลอดไป..........


แต่งเล่นๆไม่ได้คิดจริงจังกับชีวิต

[guitardoi]

ชื่อบทกลอน :ก่อนลมหายใจสุดท้าย
ผู้แต่ง : guitardoi

ลิขิตฟ้า หรือสู้ วาสนาคน
ฟังพิกล ประหนึ่ง หมดสิ้นฝัน
โทษเวรกรรม ก่อนเก่า  สารพัน
ตัวเองนั้น กลับเฉย นิ่งดูดาย
   เพียงแต่เรา ฮึดสู้ ไม่ถอยหนี
   บันดาลใจ ที่มี  พุ่งเป้าหมาย
   อุปสรรค น้อยใหญ่ ให้ทลาย
   ก่อนสิ้นลม สุดท้าย ต้องเป็นจริง
    .............

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ชื่อกลอน . ก่อนจบ..พบสุดท้าย
ผู้แต่ง . ยามพระอาทิตย์อัสดง

~ กาพย์ยานี ๑๑ ~

ก่อนกาลลานสุดท้าย               ก่อนมลายกลายเป็นผง
ก่อนสิ้นถิ่นพะวง               ก่อนปลิดปลงชีพชีวัน

ก่อนผ่าน ณ.ลานเมรุ               ก่อนลับเร้นลุล่วงผัน
ก่อนเห็นเป็นเถ้าทัน               ก่อนเช่นวันแดดับดวง

ก่อนเพลิงผลาญสลาย               ก่อนกระจายภายในห้วง
ก่อนลมพรมพร่างทรวง               ก่อนหมดห่วงบ่วงกมล

ก่อนเท่าธุลีดิน               ก่อนกวินจะผลิผล
ก่อนนึกตรึกตัวตน               ก่อนหลุดพ้นหนแห่งกรรม

ก่อนนี้ที่ทำไว้               ก่อนสิ้นใจใคร่ขอย้ำ
ก่อนเฉลยเอ่ยถ้อยคำ               ก่อนถลำกระทำใด

ก่อนจบพบสุดท้าย               ก่อนว่างวายกายสิ้นไร้
ก่อนสิ้นลมหายใจ               จัดเตรียมไว้เสบียงบุญ


~ ยามพระอาทิตย์อัสดง ~

[จ.รัตติกาล]

ชื่อ : ลาก่อนนะ
ผู้แต่ง : จ.รัตติกาล

ลาแล้วลาลาแล้วน้องแก้วเอ๋ย
ก่อนเคยเชยชิดแนบอิงแอบอุ่น
ฝากบทคำลำนำคำขอบคุณ
ความอบอุ่นที่ให้ไม่เคยจาง

ลาแล้วลาลาแล้วน้องแก้วพี่
ก่อนชีวีวางวายมิหมายหมาง
ลมหายใจไหลเข้าเริ่มเบาบาง
มีบางอย่างอยากบอกออกจากใจ

ลาแล้วลาลาแล้วน้องแก้วจ๋า
วันเวลาเราสองเคียงครองใคร่
จากกันแล้วแก้วตาอย่าอาลัย
พี่อยู่ใกล้ในจินต์ด้วยวิญญาณ

ลาแล้วลาลาแล้วน้องแก้วเอ๋ย
อย่าได้เอ่ยอาวรณ์วานวันหวาน
สรวงสวรรค์กลั่นแกล้งแสร้งบัลดาล
พรากวันวานของเราเอากลับคืน

ลาแล้วลาลาแล้วน้องแก้วจ๋า
จงรักษาสุขภาพทราบขมขื่น
ทุกชีวิตอนิจจังไม่ยั่งยืน
มิอาจฝืนชะตาชีวาวาย

จะเฝ้าดูสู้ต่ออย่าท้อล่ะ
สู้ต่อนะก้าวไปดั่งใจหมาย
จงโชคดีมีชัยใจสบาย
จากใจชายรักมั่นนิรันดรฯ

จ.รัตติกาล

[sitang]

ลมหายใจสุดท้าย

ก่อนจักหายวายสุดท้ายชีวิต
ที่ดวงจิตมลายสลายสูญ
คำสุดท้ายความหมายอาดูร
คงพอกพูนมากล้นเป็นทวี
ลมพระพายคลายชีพดับจิต
อุทิศร่างวางโลกสู่เมืองผี
ค่าบุญคุณธรรมกรรมดี
ขออัคนีเผาสิ้นกองฟอน
ทั้งรอยบาปหยาบช้าหลากหลาย
คงจักหายกับเถ้าถ่านกาลก่อน
ขออโหสิที่ร้ายไหว้วอน
จักจากจรอำลาปรลัย
ที่โฉดทรามตามตกนรก
ปราพกจักทรมานหม่นไหม้
รับทราบภาพมโนกรรมทำไว้
มิหมายใจถือถ้อยคอยอุธร
ตราบชั่วกาลนาทีอีกกี่ชาติ
อเนถอนาถสิ้นวิญญาณปราณถอน
กำเนิดใหม่ฉันใดนิรันดร
ขอกาพย์กลอนประสานร่างทางกวี
เพื่อเรียงร้อยถ้อยวจีศักดิ์สิทธิ์
นิรมิตนิพนธ์แก้วแพรวราศี
จำรัสแสงแรงวาตม์ชาติกวี
ตราบปฐพีมิเหลือแม้เพียงธุลี


สิตางศุ์
๒๖๐๒๒๕๕๕

[baimai@sailom]

ชื่อบทกลอน : ก่อนลมหายใจสุดท้าย
ผู้แต่ง : baimai@sailom

ระรวยริน จวนสิ้นลม อุราแผ่ว
จะลาแล้ว สังขารรัก อันหนักเหลือ
แค่ลืมตา ยังฉุดรั้ง ดั่งยกเรือ
ไม่อวยเอื้อ ดังใจหมาย ให้กายตาม

หวนระลึก รอยทาง ทุกย่างก้าว
ประมาทเอา เขลากลวง ล่วงวัยสาม
ครั้งเด็กน้อย จนเติบกล้า ชรายาม
หลงไฟลาม ตามกิเลส สังเวชใจ

ทั้งทุกข์รัก มักโลภะ โมหะหลง
ไม่มั่นคง ย่อมดับดิ้น สิ้นสงสัย
สมบัติล้น ของตนถือ หรือของใคร
จวนสิ้นลม หายใจ จึงใคร่ครวญ

แสนเสียดาย เวลาดี ที่ล่วงผ่าน
กรรมก่อนกาล เกินไกล ไม่อาจหวน
ต้องทุกข์ทน บนความอยาก ล้อมลากตรวน
....สิ้นเสียงครวญ  สิ้นลิขิต ชีวิตคน

ถึงสุขบ้าง ทุกข์บ้าง ปล่อยวางเถิด
ไม่ดีเลิศ เพลิศพริ้ง นิ่ง..อย่าสน
ชะตาดี ชะตาร้าย ชะตาคน
หนีไม่พ้น ชะตาตาย ....ทั้งร้ายดี

********************