ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แป้งน้ำ]

คืนฟ้าไร้จันทร์ . . มันน่ากลัว
ความคิดถึงก่อตัว . .. เป็นความหวั่นไหว
คืนฉันไร้เธอข้างกาย
แม้แต่เสียงลมพัดใบไม้ไกว . .. ยังได้ยิน

ไม่อยากเผยใจว่าอ่อนแอ
ไม่อยากพ่ายแพ้ . .. ให้ความห่วงถวิล
พยายามอยู่กับปัจจุบัน . . และปรับตัวให้ชิน
แต่ทุกครั้งที่เหลือบมองปฏิทิน . .. น้ำตายังรื่นริน . . คิดถึงเธอ~*

ร้องไห้เพราะหมดแรงใจ
น้ำตาไม่เคยหยุดไหล . .. เพราะหัวใจไม่เคยหยุดรัก
สำหรับเธอ . . ฉันเป็นแค่คนเคยรู้จัก
เป็นอดีตที่ไม่อยากกล่าวถึงนัก . .. สำหรับใคร

ส่วนฉัน . . ไม่เคยลดทอนความรู้สึกดี ~ ดี
ยังรักเท่าลมหายใจที่มี . .. ยืนยันได้
แม้ช่องว่างที่เธอเว้น ~ จะขีดเส้นฉันออกไป
แม้จุดจบคือการห่างหาย . .
ก็ไม่เคยเปลี่ยนความรู้สึกของฉันได้ . .. สักนิดเดียว~*

[Shumbala]

ถึงฟ้าไร้จันทร์...ในคืนนี้
แต่ยังคงมี..แสงของความห่วงหา
ส่องให้เธอคอยเช็ดหยาดน้ำตา
จนกว่าถึงวัน..จันทร์คืนฟ้า..อีกครั้งคราว

ดอกไม้ของความห่วงใย..ยังชูช่อ
โชยกลิ่นหอมสู่คนรอเพื่อส่งข่าว
ค่ำคืนในความฝัน นั้นชัดเจนและยืดยาว
งดงามดังดวงดาว..ของวันคืนที่มีเธอ

 

[ดารกะ]

ช่อไมตรีคลี่บาน...ลาน โลก กว้าง
มิอ้างว้างโดดเดี่ยวเพราะมีเธอเกี่ยวอยู่เสมอ
ยึดฤทัยคงมั่นนึกถึงวันที่ จะ ได้ เจอ
แต่ทุกครั้งน้ำตาก็ล้นเอ่อ...เพราะ"คิดถึงเธอเหลือเกิน"

หวังก็แค่หวัง เพราะมันคือพลังแห่งชีวิต
รู้ทั้งรู้...ฉันคงหมดสิทธิ์  แม้แต่จะคิดหรือกล่าวเกริ่น
เหงาฉันเหงา...แสนเหงา   ยาม ก้าว เดิน
ทั้งที่"รักมากเหลือเกิน"...ไยต้องเผชิญ...กับ น้ำ ตา.?

 

ก้อย

[ไม่รู้ใจ]

ร้องไห้เพราะหมดแรงใจ
น้ำตาไม่เคยหยุดไหล . .. เพราะหัวใจไม่เคยหยุดรัก
สำหรับเธอ . . ฉันเป็นแค่คนเคยรู้จัก
เป็นอดีตที่ไม่อยากกล่าวถึงนัก . .. สำหรับใคร

ส่วนฉัน . . ไม่เคยลดทอนความรู้สึกดี ~ ดี
ยังรักเท่าลมหายใจที่มี . .. ยืนยันได้
แม้ช่องว่างที่เธอเว้น ~ จะขีดเส้นฉันออกไป
แม้จุดจบคือการห่างหาย . .
ก็ไม่เคยเปลี่ยนความรู้สึกของฉันได้ . .. สักนิดเดียว~*

แป้งน้ำ

หัวใจไม่เคยหยุดรัก
แม้จะถูกทักขอเป็นที่พัก..โดยความโดดเดี่ยว
หัวใจบอบบางสีจางๆ..แม้ซีดเซียว
แต่ใยรักยังแน่นเหนียวผูกเกลียวความคิดถึง..ด้วยเธอ

แม้ในความห่างหาย
อ้างว้างเดียวดาย..ยังคงแวะเวียนมาทักทายเสมอ
ความเหงาเป็นเหมือนเพื่อนสนิท..ไม่อยากสักนิด กลับได้เจอ
พร่ำพร่ำรำพึงเพ้อ น้ำตาเอ่อ..เพียงลำพัง

ไม่รู้ใจ

[อัญชัน]

น้ำตาแห้งเหือดหายหลายปีผ่าน               ปล่อยให้ความร้าวรานเป็นความหลัง
หนีมาไกลอีกฝั่งฟ้าเพียงลำพัง                 พอกันทีกรงขังคำรักลวง

เวลาล่วงพ้นไปไม่หวนหา                       จะขอมีเพียงวันหน้าให้นึกห่วง
แต่วันนี้หัวใจใยแกว่งกลวง                      หยดน้ำตากลับมาร่วงเมื่อพบเธอ

เพราะยังมีรักให้ในส่วนลึก                       หรือเป็นเพียงความรู้สึกเพียงพลั้งเผลอ
หันหลังกลับบังคับใจไม่อยากเจอ               มือปาดป้ายน้ำตาเอ่อหนีอีกครั้ง

[khuadkao]

ดุจละครไทยน้ำเน่า
ที่นางเอกต้องโศกเศร้าเอาไว้ก่อน
ไม่คิดถึงใจพระเอกบ้าง ว่าใจนี้นี่แน่นอน
นางเอกเห็นแต่ชั่วอยู่ร่ำไป

ไยต้องรอละครน้ำเน่าอวสาน
ให้ถึงตอนพระเอกลนลาน นางเอกถึงรักใคร่
ปิดทีวีแล้วลองมองที่ใจ
ว่ารักแท้จริงยิ่งใหญ่กว่าในละคร