น้ำตาแห้งเหือดหายหลายปีผ่าน               ปล่อยให้ความร้าวรานเป็นความหลัง
หนีมาไกลอีกฝั่งฟ้าเพียงลำพัง                 พอกันทีกรงขังคำรักลวง

เวลาล่วงพ้นไปไม่หวนหา                       จะขอมีเพียงวันหน้าให้นึกห่วง
แต่วันนี้หัวใจใยแกว่งกลวง                      หยดน้ำตากลับมาร่วงเมื่อพบเธอ

เพราะยังมีรักให้ในส่วนลึก                       หรือเป็นเพียงความรู้สึกเพียงพลั้งเผลอ
หันหลังกลับบังคับใจไม่อยากเจอ               มือปาดป้ายน้ำตาเอ่อหนีอีกครั้ง