ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[จ้อง เจรียงคำ]

...หัวใจของน้องทำด้วยอะไร...
.
.
.
ท้อเกินทนจนร้าวจะก้าวข้าม
หรือฟ้าห้ามหัวใจ..สั่งไร้คู่
พอสบตาต้องจิตคิดชื่นชู
ไยน้องดูละเลย..ทำเฉยชา

ความจริงใจจากพี่นั้นกี่รอบ
น้องเพียงตอบขอบใจแค่ไว้หน้า
ความรักที่ทุ่มเทกี่เวลา
ยังน้อยค่า..แค่ใคร..ไร้ตัวตน

เป็นเพียงลมปะทะลอยละล่อง
อยากจับต้องห้องใจก็ไร้ผล
อนาถนักรักร่วมแม้ท่วมท้น
มิอาจค้นข้ามล่วงถึงทรวงใน

วัสดุ..ชั้นดีกี่ชนิด
สร้างดวงจิตอนงค์พี่สงสัย
ถึงทนทานการกร่อน..หนออ่อนใจ
ทำฉันใด..ท้อจิต..อนิจจา

หัวใจของน้องนี้คงสีดำ
เห็นพี่ช้ำน้องนี้เฉยทีท่า
หากฤดีพี่ชายวายชีวา
สักหยดหนึ่งน้ำตา..ไหมจะมี

หัวใจของน้องทำด้วยอะไร
เคยสักนิดคิดไหม..ปันให้พี่
เคยบ้างไหมซาบซึ้งสักหนึ่งที
หรือเป็นพวกสตรี...ไร้หัวใจ

[MASAPAER]

" ใจต้องมี  (สิน่า!) "


เจอคำถามอึกอักชักไม่ออก
เหมือนหนามยอกตอกลิ่มหนองปริ่มไหล
ค้นคำตอบรอบตัวเรื่องหัวใจ
ดูเรื่องใหญ่ไกลเกินประเมินมอง

จะตอบอ้างอย่างไรไขยากนัก
มิเคยควักดวงใจเอาไว้จ้อง
ว่าทำจากสิ่งใดไม่เคยตรอง
ดูจากการทดลอง..ใจต้องมี  (สิน่า!)

เพราะเห็นเธอทุกวันมันสั่นเต้น
มันไหวเอนเล่นได้คล้ายบ้าจี้
แอบซึมเซาเหงาบ่อยกร่อยทุกที
ยามเธอลี้สิใจให้หมองจัง

ยามคิดถึงซึ้งเธอก็เพ้อไหว
ยามเธอไกลให้เหี่ยวเปลี่ยวความหวัง
ยามเธอเจ็บเหน็บไหม้คล้ายใจพัง
ปานถูกขังฝังไว้กับใจเธอ

ใจมันมีอาการประมาณนี้
กายนะซีซ่อนไว้ไม่เสนอ
ไม่สมานสามัคคีใจซิเออ
เลยต้องเอ๋อเก้อกังอย่างที่เป็น

ใจทำด้วยอะไรไม่เคยรู้
สีเลิศหรูอยู่ไหนไม่เคยเห็น
สวยเพียงใดใคร่เดาเอายากเย็น
เพียงประเด็น..มีแน่..แค่ใกล้เธอ   

[อัศจรรย์จิต]

คงไม่ต่างสร้างใจในวัสดุ
แต่พังผุได้ง่ายเพราะชายหล่อ
และคารมชมหญิงรีบวิ่งรอ
รู้จักห่อรักแท้หญิงแน่ใจ

ที่ยับยั้งชั่งจิตอย่าคิดอื่น
ยังรอยื่นคืนรักมิผลักไส
เหมือนราตรีหัวค่ำหอมร่ำไป
จะยกใจให้ทีต้องมีตรอง

รักควรรอท้อไปนั้นไม่รุ่ง
ชายจงมุ่งรักแท้อย่าแปรสอง
เหตุผลหนึ่งซึ่งหญิงไม่ชิงลอง
หากหมายปองมั่นใจก็ได้เอง

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~ฮือๆๆ~


เธอแนบร่างข้างฉันวันเขาพลาด
พร้อมประกาศต่อหน้าว่าแฟนใหม่
ฉันเองนั้นก็คล้อยลอยตามไป
เพราะภูมิใจเหลือล้นปนงงงวย

เขาร่ำร้องหมองหม่นจนล้มทรุด
แต่ฉันสุดเบ่งบานปานถูกหวย
พลางกระหยิ่มยิ้มเย้าเขาผู้ซวย
"ว่าเชิงมวยอ่อนนักรักบ่เป็น"

ควงผงาดมาดมั่นฉันช่างหล่อ
เคยเดินหงอต่อแถวแววไม่เห็น
แต่วันนี้ที่หนึ่งซึ้งเย็นเย็น
หมดรำเค็ญร้อนรุ่มคุ้มที่ลุย

การครองคู่ดูดีมีสุขนัก
ดั่งเหมือนรักผ่องผุดสุดฉลุย
เจอหน้าใครใส่โอ่โม้กระจุย
ก่อนเจ้าทุยโดนทับสับพร้อมซอย

หนุ่มรูปหล่อท่าเลิศเปิดตัวเฟี้ยว
พร้อมเดินเกี่ยวเกี้ยวหวานปานน้ำอ้อย
ดูแฮปปี้ยิ่งนักรักเอ็นจอย
เราต้องถอยตั้งหลักชะงักงัน

ฉันร้องถามเบาเบา"เขาเป็นไผ?"
เธอยิ้มใส่หน้าแป้น"นี่แฟนฉัน"
"รักหมองหมองของเราบ่เมามันส์"
"เพราะฉะนั้นจบกันวันนี้เลย"

เขายิ้มเยาะใส่ฉันฟันขาวจั๊วะ
ฉันสุดยั๊วะแต่ปลงลงเฉยเฉย
เพราะคำร้อนย้อนแสบแบบคุ้นเคย
"ไอ้อ่อนเอ๋ยเชิงมวยเราต่างกัน"


  โอ้..ดาร์ลิ่ง


บอม ซอง ดุ๊ก

[amika29]

ต้องให้กี่พันคำขอโทษ
ถึงทำให้คลายโกรธลงได้
ให้บอกกี่หมื่นคำเสียใจ
ถึงยอมให้อภัย ที่แล้วมา

ยืนยันอีกครั้ง ว่ารักเธอไม่ได้
ขอโทษอีกที ที่ทำเธออ่อนล้า
ขอบคุณจริง ๆ สำหรับทุกสิ่งที่ให้มา
อย่าน้อยให้รู้แค่เพียงว่า
เธอคือเพื่อนที่มีค่า ที่สุดที่ฉันมี

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[จ้อง เจรียงคำ]

" ใจต้องมี  (สิน่า!) "


เจอคำถามอึกอักชักไม่ออก
เหมือนหนามยอกตอกลิ่มหนองปริ่มไหล
ค้นคำตอบรอบตัวเรื่องหัวใจ
ดูเรื่องใหญ่ไกลเกินประเมินมอง

จะตอบอ้างอย่างไรไขยากนัก
มิเคยควักดวงใจเอาไว้จ้อง
ว่าทำจากสิ่งใดไม่เคยตรอง
ดูจากการทดลอง..ใจต้องมี  (สิน่า!)

เพราะเห็นเธอทุกวันมันสั่นเต้น
มันไหวเอนเล่นได้คล้ายบ้าจี้
แอบซึมเซาเหงาบ่อยกร่อยทุกที
ยามเธอลี้สิใจให้หมองจัง

ยามคิดถึงซึ้งเธอก็เพ้อไหว
ยามเธอไกลให้เหี่ยวเปลี่ยวความหวัง
ยามเธอเจ็บเหน็บไหม้คล้ายใจพัง
ปานถูกขังฝังไว้กับใจเธอ

ใจมันมีอาการประมาณนี้
กายนะซีซ่อนไว้ไม่เสนอ
ไม่สมานสามัคคีใจซิเออ
เลยต้องเอ๋อเก้อกังอย่างที่เป็น

ใจทำด้วยอะไรไม่เคยรู้
สีเลิศหรูอยู่ไหนไม่เคยเห็น
สวยเพียงใดใคร่เดาเอายากเย็น
เพียงประเด็น..มีแน่..แค่ใกล้เธอ   

เคยมีฉันบ้างไหม?..(ในสายตา)


หากเธอมีหัวใจให้ฉันบ้าง
มีหรือจะทิ้งขว้างให้หมองเหม่อ
สักนิดของเยื่อใย ฉันไม่เจอ
เพียงรักเก้อ..เผลอคอย แอบน้อยใจ

ฉันเฝ้าครวญหวนซึ้งจนถึงเช้า
เธอคงเปล่าเหมือนฉันเฝ้าฝันใฝ่
รักข้างเดียวหนทาง..รู้ห่างไกล
เหมือนกับใบไม้บนชลธิศ

ไร้สิ้นทางคว้างลอยคอยลมโบก
สุดแต่โชคชะตาประกาศิต
มองกี่คราวยาวยืดทางมืดมิด
ลอยค้างติดห้วงหลงพะวงรัก

ยิ่งวันวารผ่านเที่ยวยิ่งเหี่ยวแห้ง
ยิ่งอ่อนแรงโรยรายิ่งล้าหนัก
ยิ่งลอยล่องท่องถ่อยิ่งท้อนัก
หวังที่พักที่พึ่ง..เพียงหนึ่งพอ

คนอย่างเธอ..ถ้ายังมีหัวจิต
โปรดสักนิดแย้มให้ก่อนใจฝ่อ
คนอย่างฉัน..ใจน้อยถ้าคอยรอ
อาจเห็นหนุ่มหน้างอ..ขออำลา

เพราะหลงรักคนไร้ความรู้สึก
เกินคาดเดาเบื้องลึกยามมองหน้า
เคยมีฉันบ้างไหม..ในสายตา
หรือแค่เพียงผ่านมา..แล้วผ่านไป 

[สะเลเต]

ลำบากใจไหม..ถ้าให้ลืม

โปรดลืมฉันเถิดหนอเฝ้าขอร้อง
ฉันไตร่ตรองหัวใจตั้งหลายหน
อนาคตตัวฉันนั้นมืดมน
รอหลุดพ้นภาระนี้สักกี่วัน

หากว่าเธอเจอใครคนในฝัน
จงลืมฉันคนนี้ที่หมายหมั้น
มอบใจรักภักดิ์ดีที่ผูกพัน
โปรดลืมฉันเลยเธอหากเจอใคร

ความจำเป็นบางอย่างจำห่างหนี
ด้วยภาระหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่
ใจฉันนี้มีเธอเสมอไป
ส่วนลึกในจิตนี้มีเธอครอง

ฉันและเธอเจอกันวันที่จาก
เธออวยพรซึ้งมากฝากแทนของ
ยังระลึกถึงคำน้ำตานอง
จำเป็นต้องตัดใจใช่จืดจาง

จะเฝ้าดูอนาคตเธอสดใส
ศิวิไลซ์งดงามกับความสว่าง
พบคนดีกว่าฉันฝันร่วมทาง
ขอเฝ้าดูอยู่ห่างห่างมิร้างลา

---สะเรเต---

[MASAPAER]

เคยมีฉันบ้างไหม?..(ในสายตา)


หากเธอมีหัวใจให้ฉันบ้าง
มีหรือจะทิ้งขว้างให้หมองเหม่อ
สักนิดของเยื่อใย ฉันไม่เจอ
เพียงรักเก้อ..เผลอคอย แอบน้อยใจ

ฉันเฝ้าครวญหวนซึ้งจนถึงเช้า
เธอคงเปล่าเหมือนฉันเฝ้าฝันใฝ่
รักข้างเดียวหนทาง..รู้ห่างไกล
เหมือนกับใบไม้บนชลธิศ

ไร้สิ้นทางคว้างลอยคอยลมโบก
สุดแต่โชคชะตาประกาศิต
มองกี่คราวยาวยืดทางมืดมิด
ลอยค้างติดห้วงหลงพะวงรัก

ยิ่งวันวารผ่านเที่ยวยิ่งเหี่ยวแห้ง
ยิ่งอ่อนแรงโรยรายิ่งล้าหนัก
ยิ่งลอยล่องท่องถ่อยิ่งท้อนัก
หวังที่พักที่พึ่ง..เพียงหนึ่งพอ

คนอย่างเธอ..ถ้ายังมีหัวจิต
โปรดสักนิดแย้มให้ก่อนใจฝ่อ
คนอย่างฉัน..ใจน้อยถ้าคอยรอ
อาจเห็นหนุ่มหน้างอ..ขออำลา

เพราะหลงรักคนไร้ความรู้สึก
เกินคาดเดาเบื้องลึกยามมองหน้า
เคยมีฉันบ้างไหม..ในสายตา
หรือแค่เพียงผ่านมา..แล้วผ่านไป 


(คุณจ้อง เจรียงคำ )



เคยมีฉันบ้างไหม? (ในหัวใจ)


ทางชะตาหัวใจคล้ายติดกับ
ที่เธอจับลับคมล้มรักได้
อยากเอื้อนเอ่ยเปรยคำทำอย่างไร
ตามแต่ใจชายร้องคะนองนัก

“หลงรักคนหัวใจไร้รู้สึก” (คุณจ้องค่ะ)
หรือส่วนลึกใครกันที่กั้นกัก
จึ่งมิเห็นเส้นใยในสายรัก
ที่ร้อยถักรักไว้ใช่เพียงควง

ฉันมิเห็นรักใดในตาหรอก
เพราะทุกซอกบอกไว้ในมานสรวง
เห็นเธอด้วยใจนี้พลีทั้งปวง
ของทุกห้วงดวงใจ..ใช่ดวงตา

หากสงสัยในมานว่าหว่านทิ้ง
ไร้รักจริงทิ้งเธอเพ้อปวดปร่า
ของทุกห้วงรู้สึกที่ตรึกมา
รู้เถอะว่าใจฉันนั้นก็เป็น

จะแก้ปมอันใดให้ยากนัก
แก้ปมรักมิไหวไยยากเข็ญ
กลั้นรู้สึกตัวเราเศร้าลำเค็ญ
ลืมประเด็นเร้นใจไปได้เลย

ไม่เคยทิ้งขว้างใครให้เจ็บช้ำ
ไม่คิดทำลวงหลอกกลิ้งกลอกเฉย
ใครบางคนนะซีที่ไม่เคย
มองลึกเผยถึงใจนั้นไม่มี 




หากระแวงแข็งขืนยังยืนเซ่อ
อกเสนอยื่นให้ไม่หลบหนี
ด้วยคมมีดกรีดใจในทันที
ให้แรงนะตรงนี้..ที่หัวใจ



หรือจะเอาเล่มนี้..เชิญ!



 

[ตะวันฉาย]

...เคยเห็นฉันบ้างไหม...(ในสายกลอน...)


...เมื่ออักษรมันล้าว่ากลอนเศร้า
เป็นกานท์เงาคอยแทรกแบกไม่ไหว
เก็บงานกลอนทอนฝันกับวันไกล
สุดท้ายใจใครเห็นเล่าคอยเฝ้าแล

...ก็เป็นเพียงคำด้านทานรู้สึก
แม้แต่หมึก มิอยากหยด เทียวบดแผล
เมื่อไร้ค่าพาต่างฝันผันดวงแด
คนที่แคร์ก็เป็นอื่น...ยื่นให้คอย

...เห็นฉันไหม...บนกลอนโศกโบกคำเศร้า
เห็นฉันไหม...เฝ้าคืนรอท้อถดถอย
เห็นฉันไหม...ว่าใจเจ็บเก็บซ้ำรอย
ค่าฉันน้อยเธอไม่เห็น...ประเด็นเรา...

...ในสายตา...ค่าไม่มีชี้ทางจบ
ใจฉันพบว่าเราห่างมิสร้างเถา
รอยอดีตขีดข่วนครวญเป็นเงา
เมื่อกานท์เฉา...เฝ้าจาง...เลือนลางกลอน...