ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดิษฐา]

ประกวดแต่งกลอนประจำเดือน มกราคม ๒๕๕๕ ... "วันแห่งความรัก".

ผลการให้คะแนน
>>> คลิ๊กที่นี่

ผลประกวดกลอน
>>> คลิ๊กที่นี่

ผลประกวดเก่าๆ
>>> คลิ๊กที่นี่

     

(หมดเขตรับกลอนวันที่ ๓๑ มกราคม ๒๕๕๕)

กติกา 
1.หากยังไม่ได้สมัครสมาชิก ขอให้สมัครสมาชิกก่อนที่ >>>>!!!คลิ๊กที่นี่ !!
2. รูปแบบของกลอนนั้น Free Style ความยาวอย่างน้อย 2 บท (บทกลอนสั้นกว่านี้ขอสงวนสิทธิ์ไม่พิจารณาผลประกวด)
3. กลอนที่โพสนี้ ขอให้เป็นกลอนที่แต่งขึ้นเอง และไม่เคยโพสที่ไหนมาก่อน
4. ส่งได้ไม่เกิน 2 ผลงานต่อ 1 ท่าน
5. ผู้ที่ได้คะแนนลำดับที่ 1-2 ของผลการประกวดเดือนนี้ ขอให้เป็นกรรมการของเดือนถัดไป มิฉะนั้นขอสงวนสิทธิ์ที่จะขอคะแนนคืนนะจ๊ะ ส่วนกรรมการที่มาจากอาสาสมัครจะยังคงได้รับคะแนนกลอน 5 คะแนนเช่นเดิม
6. ผู้ที่ได้คะแนนลำดับที่ 1-3 ของผลการประกวดเดือนนี้ สามารถส่งผลการประกวดกลอนในเดือนถัดไปได้ตามปกติ แต่หากเดือนถัดไปได้รางวัลลำดับที่ 1-3 ขอสงวนสิทธิ์ที่จะสละคะแนนให้ลำดับถัดไปแทน ส่วนผลการประกวดจะยังประกาศและเรียงลำดับเช่นเดิม

เมื่อหมดเวลารับผลงานที่ส่งเข้าประกวด กรรมการทุกท่านจะได้รับอีเมลล์ ที่มีแบบฟอร์มสำหรับกรอกคะแนนกลอนประจำเดือนนั้น

เวลาโพสขอให้ยึดรูปแบบตามนี้นะจ๊ะ

ชื่อบทกลอน : ...................................
ผู้แต่ง : ..............................

รางวัล   
1. รางวัลอันดับ 1 (ชนะเลิศ) ได้รับ 15 คะแนน และขึ้นโชว์ที่หน้าแรกของ www.klonthai.com
2. รางวัลอันดับ 2 ได้รับ 12 คะแนน
3. รางวัลอันดับ 3 ได้รับ 9 คะแนน
4. รางวัลชมเชย มี 3 รางวัล ได้รับ 3 คะแนน
5. รางวัลขวัญใจเพื่อนๆกลอนไทย ได้รับ 3 คะแนน (มีคนกดยกนิ้วให้มากที่สุด)
6. และสำหรับ Class ธรรมดา (ชื่อคลาสอักษรเหลือง) หากติดอันดับ 1 ใน 6 จะได้ปรับคะแนนเป็น 20 และเป็น SP Class LV1 ทันที   

ผลประกวดกลอนอันดับ 1-3 จะถูกส่งไปให้สมาชิกของ klonthaiclub.com อ่านเป็นการเผยแพร่และประกาศเกียรติคุณ 

เมื่อประกาศผลการประกวดกลอนแล้ว จะบวกคะแนนไปให้ใน profile ทันที (ไม่ได้มีการแจ้งแต่อย่างใด)

ใช้เกณฑ์การตัดสิน (5 ธ.ค.53) จาก >>>> ว่าด้วยการประกวดกลอน

[เปรียว]

ชื่อบทกลอน : วันแห่งความรัก
ชื่อผู้แต่ง : เปรียว

เมื่อปีคล้อยวันเคลื่อนถึงเดือนรัก
ไม่มีสักปีไหนจะไม่หวาน
รักของเรามีแต่เพิ่มเริ่มผลิบาน
จะเปรียบปานเหมือนหนึ่งน้ำผึ้งรวง

เสียงระฆังแห่งรักจักริ้วร่าย
ส่งประกายสุขแสนจากแดนสรวง
หยาดน้ำค้างยิ้มรับกับจันทร์จวง
ดาวเด่นดวงหวานชื่นคืนฟ้าพราว

กลีบกุหลาบงามงดดูสดใส
กิ่งก้านใบเริงร่าท้าลมหนาว
กลีบดอกรักที่ปลูกสุกสกาว
ปุยเมฆขาวพร่างพรมห่มราตรี

คงไม่มีสุขใดที่ในโลก
จะสบโชคเท่าคนรักล้นปรี่
รักทำให้สดชื่นรื่นฤดี
เมื่อทุกที่มีรักประจักษ์ใจ

อยากให้โลกใบนี้มีแต่รัก
มาทายทักไม่เน้นเป็นวันไหน
มอบใจรักให้กันทุกวันไป
รัก ห่วงใย มีให้กันทุกวันมา

วาเลนไทน์ปีนี้มีสุขยิ่ง
ขอมอบสิ่งดีดีมีคุณค่า
โลกคงสุขหวานซึ้งติดตรึงตรา
รักจะพาไกลทุกข์สุขนิรันดร์

เปรียว

[เมฆา...]

ชื่อบทกลอน : ขวัญเอ๋ย..ขวัญรัก
ชื่อผู้แต่ง : เมฆา...



ขวัญเอ๋ย ขวัญรัก

ขวัญเจ้าเอ๋ยเคยชิดสนิทขวัญ
นับนิรันดร์นั่นแล้วแก้วขวัญจ๋า
อยู่ในห้วงขวัญรักพักตร์ขวัญตา
ทุกนิทรามีขวัญนั้นกล่อมทรวง

ดั่งราตรีบรรเลงเพลงคีตะ
ประโลมคละประพนธ์มนต์หอมหวง
ดึงฤดีพี่คล้อยกลอยพุ่มพวง
มาเกี่ยวรวงเรียวก้อยร้อยแสงจันทร์

มองม่านหมอกดอกคำระบำเมฆ
ลอยวิเวกเคียงวังระฆังขวัญ
ดารารายพรายแสงพริบแข่งกัน
เหมือนเรานั้นสบตาเพลาอาย

ประคองน้องมองผ่านวิมานแก้ว
ชี้ชมแนวดาวเด่นวาดเส้นสาย
เป็นคำรักลายเลื่อมมิเสื่อมคลาย
สื่อความหมายคงมั่นทุกวันครอง

ยากบรรยายสายธารอาการรัก
รู้เพียงภักดิ์นิรันดร์ขวัญเราสอง
แม้นวันคืนเลยล่วงห้วงครรลอง
ยังมีน้องแนบข้างทุกทางไป

ขวัญรักเอ๋ยเลยผ่านมานกี่หน
ก็ยังคงมีมนต์ดลไสว
แม้นวันนี้หรือวันในฝันใด
ก็ยังรัก..ขวัญใจ..ไม่มีลืม..




๐ สุขสันต์วันแห่งความรักทุกๆท่านน่ะครับ ๐

เมฆา...

[พรายม่าน]

ชื่อบทกลอน..บังเอิญโลกมีวันแห่งความรัก
ผู้ประพันธ์..พรายม่าน


บังเอิญโลกมีวันแห่งความรัก
มนุษย์จึงรู้จักเก็บรักห่ม
ไม่จะตามแต่คว้าอัตตาตม
กอดตัวกลมลมพกจิตตกตาม

บังเอิญโลกมีวันแห่งความรัก
มนุษย์จึงรู้หักอภัยห้าม
ไม่ปล่อยแค้นแค่นสุขให้คุกคาม
ดอกพลับพลึงจึ่งงามข้ามโศกซาน

บังเอิญโลกมีวันแห่งความรัก
ที่กอบโกยโหยตักด้วยหักหาญ
แหละกระด้างด่างได้บนใจมาร
ก็อ่อนเอื้อเจือจาน เจียรนัย

บังเอิญโลกมีวันแห่งความรัก
ศรัทธาถักถึงสวยด้วยเลื่อมใส
อนุสรณ์ความดีจึงมีชัย
บนบิดเบือนแห่งบุญใบ บริกรรม

บังเอิญโลกมีวันแห่งความรัก
เสี้ยวแห่งศักดิ์ปักประที่กระหน่ำ
จึงขาดวิ่นบิ่นเลศเหตุกระทำ
ให้สวยย้ำคำใสแห่งใจริน

บังเอิญโลกมีวันแห่งความรัก
บนปีผ่านผลาญผลัก ให้โผผิน
หากมีผลมนต์ใดอยากได้ยิน
เป็นตราบสิ้นสหัสยามแห่งความรัก ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๕ มกร์ ๕๕

หมายเหตุ ขออนุญาต ไม่ส่งกลอนสำนวนนี้เข้าประกวดนะครับ

[รการตติ]

ชื่อบทกลอน : กุหลาบในโฟกัส
ผู้แต่ง : รการตติ



กุหลาบในโฟกัส

วางเลนซ์กล้องส่องชิดติดเกสร
เลือนกลีบซ้อนมุมกล้องจึงส่องหา
คมงามล้ำชวนพิศจนติดตา
สวยเกินกว่าความฝันอันวาวแวม

จึงเล็งจับจอกล้องเพื่อมองภาพ
กลีบกุหลาบที่ชมยังคมแจ่ม
หอมกลีบกรองกลิ่นกลั่นวันแรกแย้ม
ก็งามแซมชวนพิศจิตเชยชม

ช็อตนี้ล้อแดดจ้าจึงมาถ่าย
วับประกายเหลือบเรื่อเจือผสม
ปรับภาพติดดังนึกความลึกคม
ยิ่งชื่นชมทุกยามงามยิ่งนัก

จะสื่อภาพใส่ไว้ในแมมโมฯ
เก็บไว้โชว์ชื่นกมลคนรู้จัก
กุหลาบนี้หอมออกเหมือนบอกรัก
ติดสลักรูปไว้ในดวงใจ

ฝันนำพามาบอกดอกกุหลาบ
อันซึมซาบความงามชวนหวามไหว
เมื่อโคลสอัพชิดปรางไม่ห่างไกล
แนบเอาไว้ทุกคืนขอยืนยัน

กุหลาบนี้คือนามแห่งความรัก
เพื่อทายทักด้วยใจไม่แปรผัน
จึงเก็บภาพความจำมากำนัล
เพื่อจะบันทึกเตือนเดือนกุมภาฯ



รการตติ

[เขียนชีวิต]

กาลพบกัน ในวันแห่งความรัก ; เขียน"ชีวิต"
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ความรักจ๋า....
ไม่ได้เจอกันเนิ่นนานเลยนะ
ความรักจ๋า....
ฉันยังจำเรื่องราวความหวาน
ทุกถ้อยบทสำเนียง
ความรักจ๋า....
ทุกภาพเก่ายังคงอยู่
ในสมุดบันทึกเล่มน้อย
ในความทรงจำสีจางๆ
ความรักจ๋า....
จู่ๆเธอเดินมาทักทาย
ผ่านความเหงา ผ่านราตรีกาล
ฉันข้ามผ่านราตรีที่ผ่านมา
เพื่อพบแสงแรกแห่งอรุณ
ด้วยคำพูดของเธอ...ความรัก
ความรักจ๋า....
ฉันโอบกอดเรื่องราวทุกความรู้สึก
หล่อเลี้ยงเธอด้วยหัวใจดวงน้อยๆของฉัน
ต้นไม้ต้นนั้นยังเติบโต
ด้วยเลือดและน้ำตาที่ฉันหลั่งรด
ต้นไม้ต้นนั้นถูกโอบกอดด้วยจิตวิญญาณ
ด้วยชีวิตของฉัน....
ความรักจ๋า....
เนิ่นนานเท่าไรแล้วนะ
นับตั้งแต่การลาจากอันแผ่วเบา
คำลาแผ่วแผ่วที่กรรโชกหัวใจ
ความรักจ๋า....
ไหนเล่าฝันอันงดงาม
ไหนเล่าปลายทางของเรา
ความรักจ๋า
. . . . . . . . .

[/size]

[zikzak]

ชื่อบทกลอน : ในวันวาเลนไทน์
ชื่อผู้แต่ง : ความฝันที่ปลายปากกา (ธนกฤต ศรีกิตติพงศ์)

วาเลนไทน์หัวใจแห่งความรัก
ฉันรู้จักกับมันนี้ดีอยู่หนา
เพราะได้พบเจอเธออยู่หลายครา
ใจบอกว่ารักเธอทุกทุกวัน
กุหลาบแดงแอบแฝงความรักอยู่
อยากจะรู้ว่าใครจะให้ฉัน
รอมานานอยากให้เธอมอบให้กัน
ได้แต่ฝันจันทร์ถึงศุกร์ทุกเวลา
วาเลนไทน์ก็ได้ผ่านมาถึง
ตกตะลึงมากมายเป็นหนักหนา
กุหลาบแดงช่อใหญ่เธอถือมา
หยุดตรงหน้าพูดจากใจไอเลิฟยู
..........

[ส.เชื้อจันทร์]

ชื่อเรื่อง: วันแห่งความรัก
ชื่อผู้แต่ง: ส.เชื้อจันทร์

วันที่คนทั่วหล้า...........ต่างรู้ว่ามีความหมาย
ปลาบปลื้มเกินบรรยาย.......แถมเฝ้าหวังตั้งตารอ
เตรียมคำเตรียมดอกไม้......   เพื่อมอบให้ไม่ต้องขอ
อยากทราบแค่ว่า "จอ"**...ของเธอนั้นคิดอย่างไร

ดอกกุหลาบช่อนี้......................จากใจ
เตรียมเพื่อมอบใคร....................หนึ่งนั้น
รอวันวาเลนไทน์.......................จดจ่อ
หวังว่าเธอรับหมั้น.....................ร่วมสร้าง วิมาน ฯ

รอมาปีกว่าแล้ว........................นะ "หวาน"
จะปล่อยให้รอนาน....................กี่น้ำ
นับวันยิ่งทรมาน.......................เหลือที่
หรือเมื่อใจพี่ช้ำ........................หม่นเศร้า จึงยอม ฯ

วาเลนไทน์ปีนี้...............   ดวงฤดีพี่ใกล้ตรอม
ซึมเศร้าเหมือนเหล้ามอม.....เพราะแรงฤทธิ์ความคิดถึง
รักที่น้องฝากฝัง..............   เป็นความหลังที่ตราตรึง
คอยยึดคอยฉุดดึง............ให้คำนึงและโหยหา
ถึงวันแห่งความรัก............ขนความภักดิ์เต็มหอบมา
เพื่อมอบแก่กานดา-..........ขวัญชีวาด้วยยินดี
กุหลาบที่เตรียมไว้............จากหัวใจเปี่ยมสุขี
หวัง "หวาน" จะเปรมปรีดิ์...ไม่เหยียบย่ำและซ้ำเติม

หาก "หวาน" ยังส่งยิ้ม..............เหมือนเดิม
ใจพี่คงเห่อเหิม.......................แน่แท้
 "ยิ้ม หวาน" ดั่งเครื่องเสริม-.......รักยั่ง ยืนนา
พี่ไม่เคยไก่แจ้........................เที่ยวเกี้ยว  หญิงใด ฯ


...เถอะนะ "หวาน" สานรัก เราทั้งสอง
หากว่าปรองดองกันพลันสดใส
ดอกกุหลาบเต็มหอบมอบด้วยใจ
เริ่มต้นใหม่ เพื่อเธอ-ฉัน...วันแห่งรัก.






ปล. **คำว่า "จอ" หมายถึง ใจ หรือ หัวใจ



ขอบคุณภาพจาก....http://www.jittraflorist.com/images/1202031756/1202040808.gif

[ปาระ]

ชื่อเรื่อง: วันแห่งความรัก
ชื่อผู้แต่ง: ปาระ

วันพิเศษ เหตุกรุ่น อุ่นไอรัก
วาเลนไทน์ ทายทัก ส่งรักหวาน
ช่วงหวามชื่น รื่นรมย์ สมสำราญ
สร้างวิมาน รักรื่น ชื่นอุรา

กุหลาบแดง แฝงรัก ถักสวาท
มิวายวาด หวานจิต ปริศนา
รักล้นเหลือ ร้อนแรง แสดงมา
ด้วยมาลา มาลี นี้เปรียบเปรย

กุหลาบขาว วาวแวว แก้ววิสุทธิ์
เปรียบประดุจ จินดา พาเปิดเผย
บริสุทธิ์ แห่งรัก ประจักษ์เชย
ภิรมย์เลย รักยิ่ง กว่าสิ่งใด

รักที่หวาน ปานหนึ่ง น้ำผึ้งหยด
ชมพูสด สวยสม อารมณ์ใส
กุหลาบรัก หวานซึ้ง ตราตรึงใจ
ขอมอบให้ สุดที่รัก ผู้ภักดี

[ปู่ริน]

                                                               

 

 วันแห่งความรัก
             
                 สิบสี่เดือน กุมภา วาเลนไทน์
   ทั่วโลกใช้ กำหนดวัน ฉันนั่งคิด
   แสนชื่นใจ ฝันหวาน ผ่านชีวิต
   เชยชมชิด แนบใคร ใจเบิกบาน

                กุหลาบแดง สัญลักษณ์วัน "แห่งความรัก"
   สื่อทุกคน ได้รู้จัก จึงสิืบสาน
   วัฒนธรรม สากล มานมนาน
   ความต้องการ เรียนรู้ คู่คนไทย

                วันความรัก ของไทย มีหลายวัน
   รู้จักกัน มากน้อย ตอบได้ไหม
   วันสงกรานต์ สอนให้รัก ความเป็นไทย
   รักปู่ย่า ตายาย ไหว้ขอพร

                รักวันแม่ รักวันพ่อ ผู้ก่อเกิด
   รักผู้ให้ กำเหนิด เฝ้าสั่งสอน
   อย่าคิดแต่ "วาเลนไทน์" ขอไหว้วอน
   เดี๋ยวต้องนั่ง เดือดร้อน นอนอกตรม

                วันความรัก รู้จักใช้ ได้ประโยชน์
   ความรักนั้น ไม่มีโทษ มิขื่นขม
   จงอย่าเล่น สนุกตาม ความนิยม
   จงพลิกฟื้น สังคม "รักชาติไทย"

[/color]
                                   ริน ดอนบูรพา
                                        ๒๕ ม.ค. ๕๕

  

[BangPlaMa]

ชื่อบทกลอน: วันแห่งความรัก
ผู้ประพันธ์:    BangPlaMa
   
๐ วาเลนไทน์ เวียนมา วาเลนไทน์
โลกสดใส ไร้โศก โลกสดใส
รักผลิใบ ใจคึกคัก รักผลิใบ
ให้ลืมทุกข์ สุขหัวใจ ให้ลืมทุกข์
๐วันโลกนี้ สีชมพู ดูหวามหวาน
ดอกรักบาน ทั่วหล้า เวลาสุข
รัก รัก รัก  เร่งเร่า เร้ารีบรุก
ความรักบุก กุหลาบบาน ละลานตา
๐รักจะเป็น สีอะไร อย่าไปสน
ขอเป็นคน นิยาม ตามปรารถนา
เป็นสีสุข เมื่อสมหวัง ดังตำรา
เป็นสีทุกข์ เมื่อถึงครา รักลาไกล
๐วัน จะเวียน เปลี่ยนไป ใจยังรัก
แห่ง ใดจัก แทนบ้านนี้ มีที่ไหน
ความ ภักดี มีตราบนาน บ้านกลอนไทย
รัก เอาไว้ ไม่ชอกช้ำ จำไว้เอย

[แสบ^^]

ชื่อบทกลอน: จากใจเดิม เติมรักด้วยใจเธอ
ผู้ประพันธ์:    fern29123

[/color]
จากฟ้าครึ้ม ซึมโศก โลกหม่นหมอง
จากน้ำนอง เต็มหน้า น้ำตาไหล
จากครองทุกข์ สุขห่าง ร้างลาไกล
จากหัวใจ ไร้เธอ ละเมอครวญ
ใจฉันนี้ มีเพียง แต่ขื่นขม
ใจลอยลม จมหาย ไม่คืนหวน
ใจเจ็บจริง สิ่งนี้ ที่รัญจวน
ใจฉันควร มีรัก ไว้พักใจ
เดิมใจเหงา เศร้าใจ ในความทุกข์
เดิมที่ลุก ขึ้นสู้ ดูไม่ไหว
เดิมที่ฉัน เปล่าเปลี่ยว ไม่เหลียวใคร
เดิมที่ไม่ สนใคร รักไม่เป็น
เติมสุขให้ ฉันหน่อย ฉันคอยอยู่
เติมให้รู้ ว่าสุข มีให้เห็น
เติมให้รู้ เพราะรัก มีให้เป็น
เติมความเย็น แทนไฟ ในอุรา
รักจากพ่อ ขอรัก จากพ่อหน่อย
รักค่อยค่อย รักนานนาน ของแม่หนา
รักจากเพื่อน จากญาติ แลครูบา
รักมีค่า ของเธอ เพ้อทุกวัน
ด้วยความรัก ที่รวม กันมอบให้
ด้วยรักใส ทำให้ ใจสุขสันต์
ด้วยความรัก มักมี คุณอนันต์
ด้วยรักกัน มั่นใจ แลศรัทธา
ใจเบ่งบาน ไปด้วย กลีบกุหลาบ
ใจเธอทาบ ใจฉัน มั่นรักษา
ใจเธอมา ใจฉันคืน ชื่นอุรา
ใจเปิดอ้า รับรัก ถักทอใจ
เธอเปรียบดั่ง ทินกร ที่ทอแสง
เธอแสดง แรงรัก ให้สดใส
เธอรักฉัน ฉันรักเธอ ตลอดไป
เธอรู้ไหม แม้เมื่อไร ฉันรักเธอ

[ดุลย์ ละมุน]

                                 ชื่อบทกลอน    ลมรักลมรัญจวน
                                    ผู้แต่ง           ดุลยภาพแห่งลำนำ(adulpre)


                                             "ลมเหมันต์ผ่านผันมินานนัก
                                        แต่ลมรักทักใจให้ใคร่หวน
                                        ลมหนาวไกลแต่หนาวใจยังรัญจวน
                                        ถึงน้องนวลครวญรักสลักทรวง
                                              เฝ้าลำพึงคำนึงเพ้อละเมอฝัน
                                        ใต้เงาจันทร์แนบน้องยาสุดาสรวง
                                        เคยรักสมชมนภาดาราดวง
                                        อุ่นไอห้วงห่วงกระเซ้าเงาจันทรา
                                              อกละมุนอุ่นละไมอาลัยรัก
                                        สุดจะหักจนรุ่งรางสางอุษา
                                        กลิ่นเนื้อนวลรัญจวนรักปักอุรา
                                        ดุจพฤกษาแรกบานตะการใจ
                                              แหย่กระเซ้าเฝ้ากระซิบจีบผสาน
                                        แก้มนงคราญหวานนวลชวนหลงไหล
                                        ยิ้มละมุนกรุ่นละเมียดเลียดละไม
                                        เพียงขอได้แนบรักแทบตักนาง
                                              สายลมรักทักมาในครานี้
                                        ห้วงฤดีร้อนรนระคนหมาง
                                        ถึงนงเยาว์เคยเล้ารักไม่จักจาง
                                        ต้องแรมร้างห่างรักสุดหักใจ
                                              ขอสายลมดลพามาพบเจ้า
                                        ให้สองเราต้องจิตพิศมัย
                                        ตราบชั่วดินสิ้นฟ้าศุลาลัย
                                        สมรักใฝ่หมายรักสมัครครอง"

[เทโพ]

บรรเลงโดย:เทโพ พยาดา
ชื่อบท:วันสีชมพู

  พอดีเดือนเคลื่อนครบบรรจบนัก
บรรจุรัก ลงวันที่ สิบสี่ไว้
เป็นกุมพา ปะดับสวยด้วยหัวใจ
ประกอบให้ทุกที่ สีชมพู
 ลบเลือนรอย บาดแผลกว้าง กลางใจเก่า
ใช้บรรเทา เอารัก มาทาถู
ประสบการณ์ จงเก็บ...เจ็บเป็นครู
กว่าจะรัก ต้องเรียนรู้จนอยู่ตัว
  พอดีวัน ผันเปลี่ยน เวียนไปเรื่อย
ลบเมฆเอื่อย มืดมิด ซีดสลัว
เป็นฟ้างาม สว่างตา ไม่พร่ามัว
จนความกลัวละเหยละอองไอ
 ขอบัญญัติ วันสำคัญ เป็นวันเพิ่ม
ผนวกเสริม เติมแต่ง แห่งฤกษ์ใหม่
"วันแห่งรัก" ขอจงมี ทุกวันไป
จะวันไหน ก็จงใช้ สีชมพู

[wut]

ชื่อบทกลอน : วันนี้
ผู้แต่ง : wut

{วันนี้}
คล้ายวันซึ้ง ซึ้งซาบ อาบไออุ่น    (กลบทรักร้อย)
หอมกลิ่นกรุ่น กรุ่นหวน ชวนหลงไหล
หวานรอยยิ้ม ยิ้มยวน อวลละไม
มอบหัวใจ ใจเอ่ย เผยแทนคำ

เป็นวันหวัง หวั่นวาบ ตราบสมัย    (กลบทบัวบานกลีบขยาย)
เป็นวันให้ ใจภักดิ์ สลักล้ำ
เป็นวันขลัง ครั้งก่อน สอนให้จำ
เป็นวันพร่ำ ย้ำใจ ให้ยืนยง

ประดับใจ ไหว้วาน สารดอกไม้     (กลบทบัวบานกลีบขยาย)
ประดับใส่ ใจปอง จองประสงค์
ประดับคำ พร่ำวจี ที่มั่นคง
ประดับลง ส่งถึง ซึ่งดวงใจ

หวังได้มอบ ตอบกลับ รับด้วยจิต  (กลบทบัวบานกลีบขยาย)
หวังได้สิทธิ์ คิดถาม ยามหวั่นไหว
หวังได้ครอง คล้องควง ล่วงทางไกล
หวังได้ใคร ไกล้กัน วันวิวาห์

ยอมเก็บใจ ใฝ่ขอ รอคำตอบ        (กลบทบัวบานกลีบขยาย)
ยอมเก็บกอบ ก้อนฝัน ขวัญอุษา
ยอมเก็บกลืน ฝืนทุกข์ จุกอุรา             
ยอมเก็บฟ้า ดารา มาเรียงดวง

คือวันที่ ที่ใจ ได้หายหมอง          (กลบทรักร้อย)
รวมคู่ครอง ครองฤดี ที่แหนหวง
ร่วมเคียงเดิน เดินเรียง เยี่ยงคู่ควง
ล้วนลุล่วง ล่วงได้ ในวันนี้

(จบด้วยนี้ เพราะอยากได้เสียงนี้จริงๆนะขอรับ)

[Chaipak]

                                                           ชื่อบทกลอน: วันเเห่งความรัก                               
ชื่อผู้เเต่ง: ชัยภักดิ์

     ครบสิบสี่ กุมภา วาเลนไทน์                     มีความหมาย ลึกซึ้ง ถึงคู่รัก
 เป็นวันนี้ วันดี มีศรีศักดิ์                              เอกลักษณ์ รักกัน ฉันรักเธอ
           มีความสุข ทุกมลาย คลายความเศร้า          ส่วนคนเหงา เจอะเจอ คนเลิศเลอ
เเละได้พบ คนรู้ใจ นั่นคือเธอ                        ที่เรานั้น คอยเพ้อ อยู่ทุกวัน
   ขออำนาจ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ อวยพรให้              วาเลนไทน์ ปีนี้ ดีสุขสันต์
                       ทุกนาที เรามี กันเเละกัน                              ให้โลกรู้ เธอรักฉัน ฉันรักเธอ                     
...สายลมที่ห่วงใย...

[จ.รัตติกาล]

ชื่อ : รักเธอทุกวัน
ผู้แต่ง :จ.รัตติกาล

ยังตรึงจิตคิดถึงคนึงหา
ก่อนหลับตาเอนกายไม่หายเหม่อ
ฝันเลือนลางกลางฟ้าเห็นหน้าเธอ
ใจละเมอเพ้อไกลหลับไม่ลง

ก่อนหลับไหลใจฝันจนหวั่นไหว
อยากเคียงใกล้คนไกลที่ใหลหลง
อธิษฐานวอนเทวันสวรรค์พงศ์
โปรดช่วยส่งเธอเคียงใกล้ในนิทรา

แค่พบเธอเจอกันในฝันนี้
คงฝันดีเรื่องร้ายไม่กรายหา
ถึงกอดเคียงเพียงแม้แค่มายา
มันเหมือนว่าเวลานี้มีเพียงเรา

เธอรู้ไหมใจฉันเริ่มสั่นไหว
ดั่งแรงใจให้ยึดเหนี่ยวฟื้นเหี่ยวเฉา
ก่อนอ้างว้างข้างเคียงมีเพียงเงา
เธอบรรเทาเหงาคลายเศร้าหายไป

นานเหลือเกินเดินทางท่ามกลางฟ้า
ล้าแสนล้าเคยแพ้มาแค่ไหน
มันเปล่าเปลี่ยวเดียวดายเหนื่่อยกายใจ
ยิ่งเดินไกลยิ่งงงยิ่งหลงทาง

ลากสังขารผ่านกาลกี่วารเปลี่ยน
หลากบทเรียนเวียนจากมากขวากขวาง
ใจอ่อนล้ามาเจอเธอกลางทาง
คอยเคียงข้างสร้างเยื่อใยใจผูกพัน

เธอคืนแสงแรงใจรู้ไว้นะ
พบแล้วล่ะสุดสาย ณ ปลายฝัน
วันแห่งรักของเรานี้มีเหมือนกัน
คือทุกวันทุกเวลาทุกนาทีฯ

จ.รัตติกาล