คือความหลัง..ฝังใจ..ครั้งวัยเรียน
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
29 มีนาคม 2024, 12:29:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: คือความหลัง..ฝังใจ..ครั้งวัยเรียน  (อ่าน 4925 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
12 พฤษภาคม 2010, 03:56:PM
จ้อง เจรียงคำ
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 405
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 636



« เมื่อ: 12 พฤษภาคม 2010, 03:56:PM »
ชุมชนชุมชน



เมื่อทรงจำนำย้อน...พาอ่อนไหว
ลำดับภาพวาบใจ..ให้ระส่ำ
ชงโคควงร่วงดอก...เหมือนตอกย้ำ
พาภาพจำ..แจ่มชัด..ในบัดนี้

เย็นลมหนาวคราวลิ่ว..สู่ผิวต้อง
เราต่างจ้องมองกัน..กระชั้นถี่
เกิดปั่นป่วนในส่วนลึก..รู้สึกดี
ถึงไม่มี..แม้สักยิ้ม..ก็อิ่มใจ


ความสดใส..ของวัยเรียน..พาเวียนวุ่น
ให้วัยรุ่น..ลุ้นลอง..กับของใหม่
คือความรัก..คือความฝัน..หรือบรรลัย
สักกี่ใคร..ไหนเล่า..เขาจะคร้าม

ชงโค บาน ลานนี้..แหละพลีพื้น
ให้เรายืน..ยื่นหยิบ..จิบรสหวาม
ชมพูพร้อย..ลอยร่วง..ผ่านช่วงยาม
ยังงดงาม..เสมือนหนึ่ง..พึ่งโรยรา


ยิ้มละมุน..ครุ่นตรึก..พานึกย้อน
ความไหวอ่อน..ซ้อนแทรก..แปลกนักหนา
รั้วชงโค..มโนซึ้ง..ยังตรึงตรา
ราวกับว่า..วันนั้น คือวันนี้

ดอกปลิดปลิวลิ่วร่วง..ทิ้งท่วงท่า
เหยาะหยอกหญ้า..อย่างเดิม..แต่งเติมสี
ลมเป็นใจ..ไล้ลูบ..วูบมาที
ราวจ่อจี้..ที่ใจหม่น..
ของคนคอย... น้อยใจแล้วด้วย


ข้อความนี้ มี 9 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
14 พฤษภาคม 2010, 11:40:AM
ตะวันฉาย
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 427
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,159



« ตอบ #1 เมื่อ: 14 พฤษภาคม 2010, 11:40:AM »
ชุมชนชุมชน


...อันความหลังได้แต่หวนให้ครวญนึก
ในรู้สึกที่ยังวนกับคนหลัง
กีตาร์เก่าเกาเล่นเหมือนเช่นดัง
ในภวังค์ยังตรึงติด...ถึงมิตรใจ

...ชงโคเอ๋ยดอกส้มผสมแต้ม
ดอกบานแย้มแซมกันหรือหวั่นไหว
บานคอยท่าหรือร่วงลาคราอาลัย
ศิษย์เก่าใจไปไกลห่าง...ทางร้างรอ...
ข้อความนี้ มี 6 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ว่างเปล่า
14 พฤษภาคม 2010, 12:22:PM
ดอกกระเจียว
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 317
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,264


จินตนาการในความว่างเปล่า


« ตอบ #2 เมื่อ: 14 พฤษภาคม 2010, 12:22:PM »
ชุมชนชุมชน




แปลงบานชื่นมากหมู่มวลผีเสื้อ
ซุ่มหลบเพื่อจ้องจับนับตัวหนอ
ได้ใส่ถุงอวดความงามละออ
เจอตัวต่อต้องหลีกถอยมันต่อยตาย

อีกถุงยางข้างหนึ่งใส่จิ้งหรีด
มันร้องกรีดแข่งกันมันชิบหาย
ได้เวลาท้าดวนกันวุ่นวาย
สองเท้าหงายเป็นล่องลู่เฝ้ายุมัน

เมื่อร้องกรีดปีกสะบัดชัดว่ารู้
การต่อสู้เท้าจึงถอยออกปล่อยหัน
เอากระป๋องคลอบล้อมอ้อมพวกมัน
เฝ้ากัดกันถอยรุกบ้างการตั้งตัว

จนเขี้ยวหลุดปีกหลุดกัดสุดยอด
ตัวถอยถอดเพราะเจ็บกายให้ขำหัว
ไอ้ขี้แพ้แม้ขังยังอีกตัว

เอาไปคั่วเสียเถิดนะอย่ารอรี



ข้อความนี้ มี 8 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

14 พฤษภาคม 2010, 02:23:PM
จ้อง เจรียงคำ
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 405
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 636



« ตอบ #3 เมื่อ: 14 พฤษภาคม 2010, 02:23:PM »
ชุมชนชุมชน



...อันความหลังได้แต่หวนให้ครวญนึก
ในรู้สึกที่ยังวนกับคนหลัง
กีตาร์เก่าเกาเล่นเหมือนเช่นดัง
ในภวังค์ยังตรึงติด...ถึงมิตรใจ

...ชงโคเอ๋ยดอกส้มผสมแต้ม
ดอกบานแย้มแซมกันหรือหวั่นไหว
บานคอยท่าหรือร่วงลาคราอาลัย
ศิษย์เก่าใจไปไกลห่าง...ทางร้างรอ...

ท่ามไออุ่น..แดดอ่อน..ของตอนสาย
ลมหนาวกราย..หมายชวนเนื้อนวลฝ่อ
แต่ถูกกลบหลบเลี่ยง..ด้วยเสียงคลอ
บทเพลงหนอ ส่อถึง..รักตรึงตรา

เริ่มบรรเลงเพลงหนึ่ง..ใจซึ้งนัก
ขนเพลงรักทักสาวราวกับว่า
เสกโลโซ..โซโล่ไว้..ใจสั่งมา
อ้อนด้วยตา..พาหวาม..ตามเชิงชาย

ชงโคเอยเคยควงยามร่วงต้น
เราก็เคยควงหนึ่งคน..ก่อนพ้นหาย
บัดนี้ไย..ใต้ร่มเงา..เหงาเดียวดาย
หรือเขาย้าย...ถิ่นหลง..ลืมชงโค

ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
14 พฤษภาคม 2010, 03:25:PM
ตะวันฉาย
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 427
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,159



« ตอบ #4 เมื่อ: 14 พฤษภาคม 2010, 03:25:PM »
ชุมชนชุมชน

ท่ามไออุ่น..แดดอ่อน..ของตอนสาย
ลมหนาวกราย..หมายชวนเนื้อนวลฝ่อ
แต่ถูกกลบหลบเลี่ยง..ด้วยเสียงคลอ
บทเพลงหนอ ส่อถึง..รักตรึงตรา

เริ่มบรรเลงเพลงหนึ่ง..ใจซึ้งนัก
ขนเพลงรักทักสาวราวกับว่า
เสกโลโซ..โซโล่ไว้..ใจสั่งมา
อ้อนด้วยตา..พาหวาม..ตามเชิงชาย

ชงโคเอยเคยควงยามร่วงต้น
เราก็เคยควงหนึ่งคน..ก่อนพ้นหาย
บัดนี้ไย..ใต้ร่มเงา..เหงาเดียวดาย
หรือเขาย้าย...ถิ่นหลง..ลืมชงโค............(พี่อาร์ตี้)


...บัดนี้ไยใบหล่นเหมือนคนเฝ้า
ชงโคเศร้าเจ้ารอท้อมากโข
ไร้เพลงรักทักมาว่าพุทโธ
หลายกิโลโถไกลห่าง...คนต่างคอย

...มิเคยย้ายถิ่นฐานลานคนรัก
ยังหลงปักถักรอมิท้อถอย
ชงโคเอ๋ยเคยรักสลักรอย
ยังอยู่คอยกลอยใจเจ้า...เฝ้าชงโค...
ข้อความนี้ มี 3 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ว่างเปล่า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s