พิมพ์หน้านี้ - คือความหลัง..ฝังใจ..ครั้งวัยเรียน

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: จ้อง เจรียงคำ ที่ 12 พฤษภาคม 2010, 03:56:PM



หัวข้อ: คือความหลัง..ฝังใจ..ครั้งวัยเรียน
เริ่มหัวข้อโดย: จ้อง เจรียงคำ ที่ 12 พฤษภาคม 2010, 03:56:PM


เมื่อทรงจำนำย้อน...พาอ่อนไหว
ลำดับภาพวาบใจ..ให้ระส่ำ
ชงโคควงร่วงดอก...เหมือนตอกย้ำ
พาภาพจำ..แจ่มชัด..ในบัดนี้

เย็นลมหนาวคราวลิ่ว..สู่ผิวต้อง
เราต่างจ้องมองกัน..กระชั้นถี่
เกิดปั่นป่วนในส่วนลึก..รู้สึกดี
ถึงไม่มี..แม้สักยิ้ม..ก็อิ่มใจ

ความสดใส..ของวัยเรียน..พาเวียนวุ่น
ให้วัยรุ่น..ลุ้นลอง..กับของใหม่
คือความรัก..คือความฝัน..หรือบรรลัย
สักกี่ใคร..ไหนเล่า..เขาจะคร้าม

ชงโค บาน ลานนี้..แหละพลีพื้น
ให้เรายืน..ยื่นหยิบ..จิบรสหวาม
ชมพูพร้อย..ลอยร่วง..ผ่านช่วงยาม
ยังงดงาม..เสมือนหนึ่ง..พึ่งโรยรา

ยิ้มละมุน..ครุ่นตรึก..พานึกย้อน
ความไหวอ่อน..ซ้อนแทรก..แปลกนักหนา
รั้วชงโค..มโนซึ้ง..ยังตรึงตรา
ราวกับว่า..วันนั้น คือวันนี้

ดอกปลิดปลิวลิ่วร่วง..ทิ้งท่วงท่า
เหยาะหยอกหญ้า..อย่างเดิม..แต่งเติมสี
ลมเป็นใจ..ไล้ลูบ..วูบมาที
ราวจ่อจี้..ที่ใจหม่น..
ของคนคอย... emo_62




หัวข้อ: Re: คือความหลัง..ฝังใจ..ครั้งวัยเรียน
เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 14 พฤษภาคม 2010, 11:40:AM

...อันความหลังได้แต่หวนให้ครวญนึก
ในรู้สึกที่ยังวนกับคนหลัง
กีตาร์เก่าเกาเล่นเหมือนเช่นดัง
ในภวังค์ยังตรึงติด...ถึงมิตรใจ

...ชงโคเอ๋ยดอกส้มผสมแต้ม
ดอกบานแย้มแซมกันหรือหวั่นไหว
บานคอยท่าหรือร่วงลาคราอาลัย
ศิษย์เก่าใจไปไกลห่าง...ทางร้างรอ...


หัวข้อ: Re: คือความหลัง..ฝังใจ..ครั้งวัยเรียน
เริ่มหัวข้อโดย: ดอกกระเจียว ที่ 14 พฤษภาคม 2010, 12:22:PM
(http://www.klonthaiclub.com/pic/nature_003.jpg)


แปลงบานชื่นมากหมู่มวลผีเสื้อ
ซุ่มหลบเพื่อจ้องจับนับตัวหนอ
ได้ใส่ถุงอวดความงามละออ
เจอตัวต่อต้องหลีกถอยมันต่อยตาย

อีกถุงยางข้างหนึ่งใส่จิ้งหรีด
มันร้องกรีดแข่งกันมันชิบหาย
ได้เวลาท้าดวนกันวุ่นวาย
สองเท้าหงายเป็นล่องลู่เฝ้ายุมัน

เมื่อร้องกรีดปีกสะบัดชัดว่ารู้
การต่อสู้เท้าจึงถอยออกปล่อยหัน
เอากระป๋องคลอบล้อมอ้อมพวกมัน
เฝ้ากัดกันถอยรุกบ้างการตั้งตัว

จนเขี้ยวหลุดปีกหลุดกัดสุดยอด
ตัวถอยถอดเพราะเจ็บกายให้ขำหัว
ไอ้ขี้แพ้แม้ขังยังอีกตัว

เอาไปคั่วเสียเถิดนะอย่ารอรี



(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_018.gif)


หัวข้อ: Re: คือความหลัง..ฝังใจ..ครั้งวัยเรียน
เริ่มหัวข้อโดย: จ้อง เจรียงคำ ที่ 14 พฤษภาคม 2010, 02:23:PM


...อันความหลังได้แต่หวนให้ครวญนึก
ในรู้สึกที่ยังวนกับคนหลัง
กีตาร์เก่าเกาเล่นเหมือนเช่นดัง
ในภวังค์ยังตรึงติด...ถึงมิตรใจ

...ชงโคเอ๋ยดอกส้มผสมแต้ม
ดอกบานแย้มแซมกันหรือหวั่นไหว
บานคอยท่าหรือร่วงลาคราอาลัย
ศิษย์เก่าใจไปไกลห่าง...ทางร้างรอ...

ท่ามไออุ่น..แดดอ่อน..ของตอนสาย
ลมหนาวกราย..หมายชวนเนื้อนวลฝ่อ
แต่ถูกกลบหลบเลี่ยง..ด้วยเสียงคลอ
บทเพลงหนอ ส่อถึง..รักตรึงตรา

เริ่มบรรเลงเพลงหนึ่ง..ใจซึ้งนัก
ขนเพลงรักทักสาวราวกับว่า
เสกโลโซ..โซโล่ไว้..ใจสั่งมา
อ้อนด้วยตา..พาหวาม..ตามเชิงชาย

ชงโคเอยเคยควงยามร่วงต้น
เราก็เคยควงหนึ่งคน..ก่อนพ้นหาย
บัดนี้ไย..ใต้ร่มเงา..เหงาเดียวดาย
หรือเขาย้าย...ถิ่นหลง..ลืมชงโค



หัวข้อ: Re: คือความหลัง..ฝังใจ..ครั้งวัยเรียน
เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 14 พฤษภาคม 2010, 03:25:PM
ท่ามไออุ่น..แดดอ่อน..ของตอนสาย
ลมหนาวกราย..หมายชวนเนื้อนวลฝ่อ
แต่ถูกกลบหลบเลี่ยง..ด้วยเสียงคลอ
บทเพลงหนอ ส่อถึง..รักตรึงตรา

เริ่มบรรเลงเพลงหนึ่ง..ใจซึ้งนัก
ขนเพลงรักทักสาวราวกับว่า
เสกโลโซ..โซโล่ไว้..ใจสั่งมา
อ้อนด้วยตา..พาหวาม..ตามเชิงชาย

ชงโคเอยเคยควงยามร่วงต้น
เราก็เคยควงหนึ่งคน..ก่อนพ้นหาย
บัดนี้ไย..ใต้ร่มเงา..เหงาเดียวดาย
หรือเขาย้าย...ถิ่นหลง..ลืมชงโค............(พี่อาร์ตี้)


...บัดนี้ไยใบหล่นเหมือนคนเฝ้า
ชงโคเศร้าเจ้ารอท้อมากโข
ไร้เพลงรักทักมาว่าพุทโธ
หลายกิโลโถไกลห่าง...คนต่างคอย

...มิเคยย้ายถิ่นฐานลานคนรัก
ยังหลงปักถักรอมิท้อถอย
ชงโคเอ๋ยเคยรักสลักรอย
ยังอยู่คอยกลอยใจเจ้า...เฝ้าชงโค...