หิ่งห้อยน้อยลอยล่องเหลือบไปเห็น แมงมุมสาวตัวเย็นกายสั่นไหว
เกิดสงสารรานรับจับดวงใจ อาสาไปใจส่งให้ถึงทาง
ยามราตรีที่ไร้แสงตะวัน หิ้งห้อยนั้นส่งแสงแรงรุ่งสาง
ดวงไฟน้อยคอยขอแค่นำทาง เพื่อให้นางแมงมุมได้กลับรัง
การเดินทางสานสร้างร่างดวงจิต ให้ได้คิดปันใจไม่ยับยั้ง
ไม่เฉลียวเลี้ยวใจให้เหลียวหลัง ว่ากำลังหลงรักจนเกินไป
จนอรุณหนุนส่องเห็นจุดหมาย หิ่งห้อยน้อยผ่อนคลายคล้ายสดใส
แต่กลับพบความจริงที่เปลี่ยนไป ด้วยเส้นใยเกี่ยวพันจนเต็มกาย
ในตอนนี้ตระหนักจักได้รู้ ว่าเราอยู่ต่างกันต่างจุดหมาย
ถึงต้องเสียทั้งใจและร่างกาย เพราะสุดท้ายรักมันไม่เป็นจริง
[/size]
