เ ร า คื อ ใ ค ร . . . เ มื่ อ ใ น อ ดี ต
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
16 เมษายน 2024, 10:59:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: เ ร า คื อ ใ ค ร . . . เ มื่ อ ใ น อ ดี ต  (อ่าน 18852 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
12 มีนาคม 2014, 07:59:PM
แป้งน้ำ
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 647
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,303


เธอไม่เคยคิดผูกพัน ~ฉันเข้าใจ


pages/กลอนเปล่า/497809993644244
เว็บไซต์
« เมื่อ: 12 มีนาคม 2014, 07:59:PM »
ชุมชนชุมชน


เ ร า คื อ ใ ค ร . . . เ มื่ อ ใ น อ ดี ต



คาดว่าหลายๆ คนคงอยากรู้ว่า "บ้านกลอนไทย" และ Official Fanpage บ้านกลอนไทย by klonthaiclub.com มาจากไหน ?
เรื่องมันค่อนข้างยาวมาก . . . มาดูกันเลยดีกว่าค่ะ

คงต้องเริ่มต้นจาก http://www.klonthai.com/ ก่อน....
เว็บไซด์นี้ เกิดจากเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ชอบอ่านกลอนเป็นชีวิตจิตใจ
และก็รวบรวม กลอนที่ชอบและไพเราะมากๆเท่านั้น ใส่ใน MS.Word เอาไว้อ่านและเอาไว้หม้อสาว
ต่อมาก็นึกสนุกและร้อนวิชา ก็เลยทำเว็บฟรีที่ www.geocities.com/nongake2000 เพื่อให้คนอื่นได้อ่านบ้าง
(วันกำเนิด nongake2000 ไม่ได้จดบันทึกไว้เสียดายจริงๆ..ไม่คิดว่าเว็บจะมาไกลถึงขนาดนี้)

เมื่อเริ่มเผยแพร่บทกลอนใน nongake2000 ก็มีคนเข้าชมเว็บมากขึ้นต่อเนื่อง
ทำให้ geocities ที่เค้าให้เราใช้ฟรี เริ่มจำกัดจำนวนคนเข้าต่อชั่วโมง ทำให้บางเวลา คนเข้าชมไม่สามารถเข้าเว็บได้
ทำให้ในวันที่ 7 พ.ค.2550 หนุ่มน้อยคนนั้น จึงได้ตัดสินใจควักเนื้อ (กิเลสส่วนตัวชัดๆ) ได้ย้ายมาเช่าโฮสจ่ายตังค์เอง และมาจดโดเมนเนมไปเลย
คือ www.klonthai.com ทำให้รองรับปริมาณคนเข้าเว็บได้ไม่จำกัด
แต่แล้ว 2 ปีต่อมาในวันที่ 26 ต.ค.2552 geocities.com ที่ yahoo.com เป็นเจ้าของ ก็ได้ปิดตัวลง
ทำให้ geocities.com/nongake200 ที่ฝากเว็บฟรีไว้ต้องปิดลงไปด้วย (ดีนะตูสละเรือก่อน 555)

รูปแบบการพัฒนาเว็บกลอนแห่งนี้
รุ่นแรกๆสมัยเป็น geocities/nongake2000 เว็บไซด์ทำด้วย html ธรรมดา ต่อมา ย้ายมาจด .com ก็เป็นระบบ mambo
และ วันที่ 3 ก.ค.54 จนถึงปัจจุบัน ระบบเว็บไซด์ได้ใช้ WordPress ยอดนิยมเป็นตัวขับเคลื่อน
โดยเว็บ klonthai.com มีพันธมิตรคือ klonthaiclub.com เป็นเว็บบอร์ดกลอน
ซึ่งก่อนหน้านี้เป็นเพียงแค่เว็บบอร์ดเล็กๆที่ติดกับ klonthai.com
โดยมีโดเมนเป็น www.klonthai.com/forum ต่อมาสมาชิกเยอะมากขึ้น (อีกแล้ว)
จึงแยกตัวออกไปเป็นเว็บบอร์ดต่างหากเมื่อ 4 เม.ย. 2551

และเมื่อโซเชียลเน็ตเวิร์กเข้ามามีบทบาทมากขึ้น
Official Fanpage บ้านกลอนไทย by klonthaiclub.com จึงถือกำเนิดขึ้นอย่างเป็นทางการในวันที่ 24/10/2010
ตามด้วย Fanpage KlonThai.com ในปี 2011 ซึ่งเป็น Official Fanpage ของกลอนไทยดอทคอม ซึ่งเป็นเว็บหลักนั่นเอง

ปัจจุบันเด็กหนุ่มคนนั้นซึ่งไม่สามารถสวนกระแสกาลเวลาได้เปลี่ยนสรรพนามเป็น “ลุงเว็บ
ได้มอบความไว้วางใจแต่งตั้ง คุณรัตน์ (@Bai Bun Rattanawadee) และ แป้งน้ำ เป็น admin ดูแล fanpage เพิ่มเมื่อวันที่ ๑ มีนาคม ๒๕๕๗

นี่แหละ...เราในอดีต ^^

ข้อความนี้ มี 21 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

12 มีนาคม 2014, 08:45:PM
ศรีเปรื่อง
Special Class LV5
นักกลอนแห่งเมืองหลวง

*****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 220
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 371


ข้าพเจ้าเพียงใช้บทกวี...เพื่อหย่อนฤดี


« ตอบ #1 เมื่อ: 12 มีนาคม 2014, 08:45:PM »
ชุมชนชุมชน

โฮ่ะ ๆๆๆ  โฮ่ะ ๆๆๆ  โฮ่ะ ๆๆๆ

คุณแป้งน้ำเล่าได้ละเอียดมาก ยังงี้ต้องอยู่ในเหตุการณ์ตั้งแต่ลุงเว็บเป็นหนุ่มสำน้อยแน่ ๆ

แต่ตอนนี้ลุงเว็บจากหนุ่มสำน้อย...กลายเป็นหนุ่มเหลือน้อย

งั้นคุณแป้งน้ำจากสาวสำน้อย...ก็กลายเป็น...  หัวเราะเยาะ  หัวเราะเยาะ  หัวเราะเยาะ

ศรีเปรื่อง

(แซวหนุก ๆ นะครับ  หัวเราะยิ้มๆ)
ข้อความนี้ มี 16 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

12 มีนาคม 2014, 08:57:PM
แป้งน้ำ
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 647
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,303


เธอไม่เคยคิดผูกพัน ~ฉันเข้าใจ


pages/กลอนเปล่า/497809993644244
เว็บไซต์
« ตอบ #2 เมื่อ: 12 มีนาคม 2014, 08:57:PM »
ชุมชนชุมชน

อดีตและปัจจุบันแป้งก็น้อยตลอดค่า . .. สวยน้อยยังไงก็ยังน้อยอย่างนั้น 5555++ เต้นบัลเลย์
ถ้าความสวยมันเพิ่มตามอายุก็ดีจิ่ กิกิ


ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

13 มีนาคม 2014, 12:18:AM
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 3,422


นักร้อง


paobunjin
« ตอบ #3 เมื่อ: 13 มีนาคม 2014, 12:18:AM »
ชุมชนชุมชน


เมื่อช่วงปี2010ปีใหม่หมาดๆ ผม ตอนนั้นใช้ชื่อว่า “ปรางค์ สามยอด”
ก็เข้ามาในบ้านกลอนโดยการลากจูงของคุณ ”พิกุลแก้ว”
ช่วงนั้นคุณ “ระนาดเอก”กับคุณ “สายใย” และvictoriacecret หรือ “พี่แจ๊ค”หรือ “อักษรารำพัน”ฯลฯ กำลังดังและมีคะแนนกลอนมากที่สุดไล่เลี่ยกัน
คุณระนาดเอกคือครูบาอาจารย์ที่ขับเคี่ยวลุงปรางค์มาอย่างเอาจริงเอาจัง ขอบคุณสวรรค์ที่มาพบกับท่านมาก แต่ลุงปรางค์ก็คือนักกลอนตัวเล็กๆแคระๆแกรนๆที่ไม่ได้เชี่ยวชาญโคลงกลอนอะไรมากมายนัก
บางครั้งผมมีเวลาเขียนกลอนมาก เลยลากเอา “ไพร พนาวัลย์”เข้ามาช่วยแบ่งเบาภาระ แต่จะมาในมาดของลำนำเพลงซะมากกว่า
หลังจากนั้นก็มีการห้ามใช้หลาย user ก็เลยใช้ “ปรางค์สามยอด”ชื่อเดียว
ต่อมา ชื่อปรางค์ชักจะจืดๆ  ขำแบบกระแดะหน่อยๆ เลยมอบหมายให้ไพร พนาวัลย์ ทำหน้าที่แทน
คุณแป้งน้ำ ในสมัยนั้น ใช้ชื่อว่า กชนันท์ เป็นผู้ดูแลทุกบอร์ด(ตลอดกาล) และเป็นผู้จัดการ “รวมกลอน ปรางค์ สามยอด”ให้ลุงปรางค์ แหะๆ แม้กระทั่งบัดนี้ ลุงไพร ก็ยังไม่ได้รวมกลอนต่อจากนั้นอีกเลย ไม่เป็นไรหรอก เพราะไม่ค่อยมีใครไปอ่านอยู่แล้ว
ยังคิดถึงมดงานหลายๆท่านที่เคยฝากชื่อเสียงไว้มากมาย เช่น ฌลา หนุ่มนโม ป้ากันนา มหาซัง ดิษฐาฯลฯจำไม่ได้อีกหลายคน
สี่ปีกว่าๆที่ลุงปรางค์ไพร เข้ามาสิงสถิตอยู่ที่บ้านกลอนไทยแห่งนี้ มีเหตุการณ์ต่างๆมากมาย บางคนก็ถูกแบน ถูกตัดคะแนนกลอนกันอย่างสนุกสนาน แต่ลุงปรางค์ผ่านมาอย่างทุลักทุเล มีเหตุการณ์หนึ่งที่ถูกแบนยกกลุ่มเกือบ๑๐คน ช่วงนั้นปั่นป่วนพอสมควร แต่เราก็ผ่านมันมาได้ด้วยความเฮี๊ยบคงเส้นคงวาของลุงเวบ โดยลุงปรางค์ก็ปรามๆกันไปบ้าง แต่คู่กรณีก็ไม่ยอมลดลาวาศอกกันจึงต้องโดนแบนไปตามระเบียบ
แม้ว่าจะอยู่บ้านกลอนไทยซึ่งมีกวีดีๆมีชื่อเสียงผ่านเข้ามามากมาย แต่ลุงปรางค์ไพรก็เหมือนกับทัพพีตักแกงที่ไม่ค่อยได้ซึมซับเอาความรู้ความสามารถอะไรนักหนาเลย เพราะการเข้ามาเพียงเพื่อพักผ่อนหย่อนใจเท่านั้น ไม่ได้คิดเอาดีเอาเด่นทางนี้อย่างจริงจังเลย

คิดถึงเพื่อนนักกลอนเก่าๆที่เคยได้สัมผัส กระทบไหล่กันมาแล้ว มาห่างหายกันไป ขอฝากบอกไปตามลมตามแล้งว่า คิดฮอดหลาย เด๊อ... ร้องไห้งอแง

ไพร พนาวัลย์

ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

13 มีนาคม 2014, 12:48:AM
Chuanchamoi
LV2 วัยเร่ร่อนผจญภัย
**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 16
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 9



chuanchamoi
« ตอบ #4 เมื่อ: 13 มีนาคม 2014, 12:48:AM »
ชุมชนชุมชน



เคยเป็นใคร ไม่สำคัญ หรอกขวัญจิต
ดอกไม้มิตร บานตลอด นะยอดขวัญ
เคยเป็นใคร มาจากไหน ไม่สำคัญ
แค่รับฉัน ร่วมบ้าน เท่านั้นพอ

ฉันเป็นใคร มาจากไหน ฉันไม่รู้
เพียงอุ้มชู พองาม ตามที่ขอ
หากโกรธ-เกลียด วันใด อย่าให้รอ
ตอนที่ง้อ ขอแค่ยิ้ม ก็อิ่มใจ


ชามา ชวนชม้อย
๑๓ มีนาคม ๒๕๕๗


ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
13 มีนาคม 2014, 01:27:AM
แป้งน้ำ
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 647
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,303


เธอไม่เคยคิดผูกพัน ~ฉันเข้าใจ


pages/กลอนเปล่า/497809993644244
เว็บไซต์
« ตอบ #5 เมื่อ: 13 มีนาคม 2014, 01:27:AM »
ชุมชนชุมชน


..............................................................
ยังคิดถึงมดงานหลายๆท่านที่เคยฝากชื่อเสียงไว้มากมาย เช่น ฌลา หนุ่มนโม ป้ากันนา มหาซัง ดิษฐาฯลฯจำไม่ได้อีกหลายคน
สี่ปีกว่าๆที่ลุงปรางค์ไพร เข้ามาสิงสถิตอยู่ที่บ้านกลอนไทยแห่งนี้ มีเหตุการณ์ต่างๆมากมาย บางคนก็ถูกแบน ถูกตัดคะแนนกลอนกันอย่างสนุกสนาน
แม้ว่าจะอยู่บ้านกลอนไทยซึ่งมีกวีดีๆมีชื่อเสียงผ่านเข้ามามากมาย แต่ลุงปรางค์ไพรก็เหมือนกับทัพพีตักแกงที่ไม่ค่อยได้ซึมซับเอาความรู้ความสามารถอะไรนักหนาเลย เพราะการเข้ามาเพียงเพื่อพักผ่อนหย่อนใจเท่านั้น ไม่ได้คิดเอาดีเอาเด่นทางนี้อย่างจริงจังเลย

คิดถึงเพื่อนนักกลอนเก่าๆที่เคยได้สัมผัส กระทบไหล่กันมาแล้ว มาห่างหายกันไป ขอฝากบอกไปตามลมตามแล้งว่า คิดฮอดหลาย เด๊อ... ร้องไห้งอแง

ไพร พนาวัลย์


ลุงไพรเขียนมาซะซึ้งเลยอ่า  น้ำตาไหล พรากๆ ไว้ว่างๆแป้งเขียนที่มาของแป้งมั่งดีกว่า   
แต่จะว่าไป พฤษภาคมปีนี้แป้งก็อยู่จะครบ 4 ปีเต็มแย๊ว . . .
จำได้ว่าตอนแป้งเปนสมาชิกใหม่ๆ พี่กชนันท์เป็นมดแดงคู่กับพี่มะโนและก็พี่ดิษฐา
ส่วนทีมงานมดส้มนี่แป้งขอเวลาไปขุดแฟ้มขึ้นมาดูก่อน . .. ตอนนั้นไม่รุ้จักใครเลย . . แบบว่า บินหลงมาอ่าค่า
ส่วนแป้งเริ่มจากการเป็นมดส้มดูแลบอร์ดย่อยก่อน แล้วก็ไต่เต้าแบนๆ ลื่นๆ ของลุงเวปขึ้นมาเป็นมดแดงตามลำดับ (ยัดใต้โต๊ะซะเป๋าฟีบเลย 555)
ตั้งแต่เป็นมดแดงมายังไม่เคยแบนใครซักคนเดียว ถ้าใครอาสาให้แป้งซ้อมแบนก็ส่ง pm แสดงความจำนงมาได้นะค้า . ..   สาวน้อยหัวเราะ
(รึว่าจะแบนลุงเวปก่อนดี . . . แป้งจะได้ยึดเวปซะเลย กิกิ)  


ทุกครั้งที่มีการเปลี่ยนผู้ดูแลบอร์ดนั่นหมายความว่า คนเดิมๆ เริ่มหายไป . . ใจนึงก็ดีใจที่ได้ร่วมงานกับมดส้มใหม่ๆ แต่อีกใจนึงก็ใจหายนะ
หวังว่าพี่มะนโมกับพี่ิดิษฐาจะไม่ทิ้งแป้งไปไหนน้าา . .. เค้ากลัวการอยู่คนเดียว  ร้องไห้งอแง งื๊ดๆๆ

คิดถึงพี่ๆ เพื่อนๆทุกคน ว่างแล้วก็กลับมาบ้างนะค๊า  สาวน้อยหัวเราะ
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

13 มีนาคม 2014, 10:24:AM
panthong.kh
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 2989
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 8,676



« ตอบ #6 เมื่อ: 13 มีนาคม 2014, 10:24:AM »
ชุมชนชุมชน



ไม่ว่าในอดีต หรือในปัจจุบัน เราก็คือคนๆเดียวกันตลอด
ชื่อจริง พันทอง ชื่อเล่น นิด แต่ไม่มีใครเรียก นอกจากญาติพี่น้อง
ส่วนมากเพื่อนฝูงและคนที่ไม่ใช่ญาติจะเรียก พัน

ชอบกลอนมาตั้งแต่เรียนประถม เพราะชอบอ่านวรรณคดีไทย
และพวกหนังสือกลอน ที่อ่านบ่อยคือ ศาลาคนเศร้า

เข้าบ้านกลอนเมื่อ 29 ตุลาคม 2553 นับเวลารวม 3 ปี 4 เดือน โดยการชักนำของตนเอง
คติประจำตัวและประจำใจใช้มาตั้งแต่เรียนมัธยม "พรสวรรค์ มันไม่เท่า เราแสวง "
ถ้าเราแสวงหาอะไรด้วยความตั้งใจ มุ่งมั่น ไม่ย่อท้อ ไม่มีไม่สำเร็จ

นามปากกา ตั้งจากชื่อจริงเพราะใครๆ ก็บอกว่าชื่อแปลก " พันทอง "
เข้าบ้านกลอนวันแรก คุณแซม นำช่อดอกไม้มาต้อนรับ ดีใจมาก
คะแนนแรกได้จากคุณป๋า รพีกาญจน์
เริ่มแต่งกลอนที่นี่ แบบฉีกแนว เป็นแนว อีโรติก โดนด่ายับ ทั้งคุณ สียะตา  คุณ ดวงใจ
แต่ก็ไม่เคยท้อ แต่งมาเรื่อยๆ โดยมีผู้ที่คอยให้กำลังใจเสมอมา คือ
คุณป๋าสล่าผิน
คุณป๋ารพีฯ
คุณพี่กะปู (พี พูน สุข  อาจารย์สอนภาษาไทยแนะนำทุกอย่างเกี่ยวกับภาษา)
คุณพี่ริมโขง แนะเกี่ยวกับ สัมผัสเลือน สัมผัสซ้อน และยังแนะนำเกี่ยวกับการเขียนกลอนส่งประกวดด้วย
คุณกามนิต ครูคนแรกที่ฝึกเขียนโคลง
คุณดาว อาชาไนย  แนะนำเรื่องโคลงเสมอ
คุณน้องณัชชา เป็นน้องที่น่ารักคอยให้กำลังใจตลอด
คุณน้องแกงเขียวหวาน ตามต่อกลอนเสมอๆ
คุณน้องพิมพ์วาส เด็กที่น่ารักและขยัน
คุณพี่ดิน ที่ตามต่อกลอนอย่างสนุกสนาน ไม่ถือตัว เอฮา ปาตี้

และที่ลืมไม่ได้ในช่วงที่วิกฤติที่สุด คือ คนทะเลทราย นามว่า ไพร พนาวัลย์ ชอบนำธรรมมะ มาปลอบและสอน คอยให้กำลังใจ ถึงทุกวันนี้

เคยโดนตัดคะแนนจากพี่เวบไป 20 คะแนน พี่เวบให้เหตุผลว่า ให้คะแนนผู้อื่นเกินกำหนด คือกำหนดไว้ในหนึ่งวันจะให้คะแนนผู้อื่นได้ชั่วโมงละ 1 ครั้ง และพี่เวบแจ้งอีกว่า ท้ายข้อความการให้คะแนนมีคำว่า จ้า ซึ่งผิดกฏ จริงๆ แล้ว จะโดนตัด 80 คะแนน แต่พี่เวบบอกตัด 20 คะแนน ถือว่าขั้นปรานีแล้ว

สาเหตุที่เข้ามาบ้านกลอน  ก็เพราะชอบกลอน แต่งเพื่อผ่อนคลายเวลาเครียดจากงาน แต่งเพื่อความบันเทิง สนุกสนาน ทำให้อยู่ติดบ้าน เอาเวลาที่เคยไปเที่ยวนอกบ้าน มานั่งแต่งกลอน ไม่เปลืองตังค์ บริหารสมอง ไม่ต้องไปคิดเรื่องฟุ้งซ่าน

และเหนืออื่นใดต้องขอบคุณพี่เวบ และทีมงาน น้องแป้งจี่ผู้น่ารัก
ขอบคุณทุกปัญหา ที่ทำให้เราแกร่งและผ่านพ้นมาได้ด้วยดี

และขอบคุณสมาชิกชาวบ้านกลอนทุกๆ ท่านเลยจ้า
ขอบคุณ...ขอบคุณ...และขอบคุณ

จากใจพันทอง

ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
13 มีนาคม 2014, 03:34:PM
ดอกกระเจียว
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 317
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,264


จินตนาการในความว่างเปล่า


« ตอบ #7 เมื่อ: 13 มีนาคม 2014, 03:34:PM »
ชุมชนชุมชน

บ่ฮู้ไผเป็นไผ...
ตอนนั้นมาที่อนามัยสามพร้าว เดินออกมาที่ถนนก็สังเกตุเห็นป้ายหนาร้านว่า"บริการอินเตอร์เน็ตความเร็วสูง" ผมไม่ได้เรียนคอมพิวเตอร์แต่เคยอ่านคู่มือเล่มเล็กๆมาสองสามเล่ม ผมว่าโชคชะาดลใจผมค่างหาก ที่จะนำพาผมมารู้จักที่นี่ ตอนนั้นนึกสนุกอีท่าไหนไม่รู้ว่า

"บ๊ะเราก็ความรู้พอมีไหนๆก็ไหนๆแล้วลองไปมั่วๆดูสักที เพื่อจะได้มีประสบการณ์" เคยใช้คอมไม่เป็นขอบอก

ก็เข้ามาที่ร้าน เจ้าของร้านก็ถามว่าใช้เป็นไหม? ผมก็ผงกหัวหงึกๆๆ เขาเห็นท่าไม่ดีก็แนะนำ โน่น น่าน นี่ ก็ค้นโดยกูเกิ้ลเปฯครั้งแรก ค้นอะไรก็เจอหมด แต่ว่าร้านนั้นไฮเท๊คมากเจ้าของร้านสามีเป็นฝรั่ง พอจะไปค้นดูหนังโป๊ ระบบมันจะตักป้๊บทันที จะมีไดอาร๊อคแจ้งเป็นภาษาอังกฤษ ประมาณ

"แกแย่มากที่จะดูหนังโป้" ระบบมันก็ตักฉับ

ก็ไปตามคนดูแลว่ามันเข้าเว็บไม่ได้ เจ้าของร้านก็ถามว่า นี่แสดงว่าแกพยายามดูหนังโป้ล่ะสิเขาก็ทำตาดุๆ และบอกว่า อย่าเลยแกที่นี่ไม่ได้หรอก เจ้าของร้านบอกจากนั้นก็เข้าระบบให้ใหม่ ก็ค้นหาอย่างอื่นแทน ก็คิดไปคิดมาว่าชอบกลอน เขียนกลอนมาตั้งกะทีนเท่าฝาหอย ลองๆค้นดูเผื่อมีกลอนให้อ่านเพลินๆ ก็เข้ากูเกิ้ลพิมพ์คำว่า"กลอน"ลงในช่องค้นหา กดหมับเข้าให้ทีหนึ่ง ก็ไปจ๊ะเอ๋เข้ากบลิงค์มากมาย สะดุดใจตรงคำว่า"บ้านกลอนไทย" ก็กดหมับอีก ทีนี้ล่ะโอ้โหพี่น้อง เหมือนกับพบเมืองสวรรค์ชั้นฟ้า

ยู้ฮู็วว ตรูค้นพบบ้านกลอน...คือชอบกลอนมากๆ

จากนั้นก็เข้าไปอ่าน ก็พบว่ามีนักกลอนชื่อแปลกมากมาย อ่านแล้วอ่านอีกอยู่หลายวัน ก็ตัดสินใจจะสึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับการใชคอมพิวเตอร์ให้ทะลุปรุโปร่ง ก็กลับไปอ่านหนังสือที่มีอยู่ ซื้อมาใหม่ บางทีก็พกเล่มเล็กๆไปดวยตอนเข้าร้าน สุดท้ายก็สมัครเข้าเป็นสามชิกของเว็บไซด์ได้สำเร็จ ด้วยอีเมลล์แรกในชีวิต ฮ่า สังเกตุจากชื่ออีเมลล์ก็น่าจะรู้ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรเลยตามที่ระบบระบุมา เพราะใช้ไม่เป็นจริงๆ

roj [email protected]

และเว็บไซด์แรกที่สมัครสามชิกก็คือ"บ้านกลอนไทย"นี่เอง อิอิ

คนแรกที่ผมเจรจาด้วยคือ "Ever you" คนหน้าตาน่ารักคล้ายครูสอน ก.ศ.น. คือตอนนั้นแอบชอบครูด้วย หุหุ คนที่สองคือน้อง"เกล็ดนาคา" คือเจรจากันหลังไมค์ก็คิดว่าทุกคนทำแบบนั้นหมด ต่อมาจึงได้รู้ว่า จริงๆแล้ว เราใช้กลอนเจรจากันก็ได้

ครูคนแรกที่สอนให้ผมตกแต่ง เปลี่ยนสี ขนาดตัวอักษรและอื่นๆเป็น คือครู"คนเมืองน้ำ" เป็นเพื่อนนักกลอนคนเดียวที่ได้ยินเสียงผมสดๆ ผ่านโทรศัพย์ อิอิ ผมเสียงหล่อไม่หล่อไปถามครูเอาก็แล้วกัน ฮ่า จากนั้นมาผมก็เริ่มมีคะแนน และเริ่มรู้ว่าที่บ้านกลอนมีลำดับขั้น ชั้น ยศ ตามคะแนน ตอนนั้นรู้สึกกระตือรือร้นมากๆ ขนาด"ดาวเขียว"ผมเล่นอยู่เกือบปีถึงได้ เพราะเป็นศิลปินเดี่ยวจริงๆ

สองปีกว่าถึงได้"กวีเอกแห่งวังหลวง" ฮ่า ตอนนั้นชือระดับชั้นว่าอย่างนั้น และได้ตามคะแนน ร้อยแปดสิบคะแนนผมทำสองปี...เล่าให้ฟัง
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

13 มีนาคม 2014, 07:29:PM
D
นักรบทุกบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 3313
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 3,894


ขอขอบพระคุณทุกภาพจาก Internet & Youtube ค่ะ


sasa.yai
เว็บไซต์
« ตอบ #8 เมื่อ: 13 มีนาคม 2014, 07:29:PM »
ชุมชนชุมชน



"ผู้หญิงดินๆ"....มาจากสวน
อกหักเดินเที่ยวไปทั่ว
สมัครวันที่ 9 ธ.ค.11(โดยที่ไม่เป็นอะไรสักกะอย่าง) อายแบบน่ารัก...อายจริงๆนะเนี่ย ยังตามแก้ไม่หมดเล้ย. หัวเราะยิ้มๆ
วางกลอนแรก ยามเช้า  วันที่ 10 ธ.ค.11
http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=18064.msg142401#msg142401
คะแนนกำลังใจท่านแรกที่กดให้"ดิน"คือ  พี่"กังวาน'
ครูคนแรกที่เฝ้าชี้แนะสั่งสมมาตลอดคือพี่"บูรพาท่าพระจันทร์"
ต่อมาได้คุณ"ลุงไพรฯ" และ คุณ พี่"รพีฯ" คอยขัดเกลามาตลอด
ตอนนี้ใช้นามปากกาว่า"ละอองดิน" เพราะไม่เคยทิ้งตัวตน
นับถือ พี่บูร์ฯ เสมอมาและจะตลอดไปค่ะ
รักคุณลุง"ไพรฯ" เพราะท่านเป็นผู้ใหญ่ที่ยุติธรรม
รัก พี่"รพีฯ"เพราะท่านเป็นกำลังใจที่ดีในยามทุกข์เสมอและรับรู้เรื่องราวมาตลอด
รัก"พันทอง"เพราะเธอตกเป็นรุ่นน้องโดยที่ไม่รู้ตัว  (เล่นซะลืมแก่เบยยย..?)
ชอบที่เธอใจกว้างจ้ะ(ขอให้ทำตัวเหมือนเดิมนะจ๊ะน้องรัก)
และอีกหลายๆท่านที่ให้ความอบอุ่นและเป็นกันเองเสมอ
ขอโทษ พี่"ชลนา"และอีกหลายๆท่าน ที่"ดิน" เล่นแรงๆบ่อยครั้ง(ต่อไปจะพยายามหวานๆและนะจ๊ะ) หัวเราะยิ้มๆ
"ดิน"ขอขอบคุณพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆทุกๆท่านที่ให้กำลังใจ และร่วมต่อ ตอบบทกลอนกันมาโดยตลอดนะคะ

"ดิน"ถึงอย่างไรก็คนเดิม



ป.ล.(เปล่าลืม)ที่ลืมไม่ได้ ขอขอบคุณ "ลุงเว็บ"ที่ให้พื้นที่ได้พักอาศัยจนหายเหงา
โรคเหงาหายไป มีโรคใหม่เข้ามาแทน...โรคบ้ากลอน  "ลุงเว็บ"เคยแนะนำว่า
ถ้าจะให้หายจากโรคบ้ากลอนให้หาคนรู้ใจสักคน ...555555  เอ....เอาไงดีล่ะเนี่ย....? งง.... เอ้อ..จริงว่ะ เคารพรัก




บอกรักฝากลม หัวเราะยิ้มๆ เคารพรัก
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

14 มีนาคม 2014, 05:46:AM
รพีกาญจน์
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 3482
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 3,752


ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก


« ตอบ #9 เมื่อ: 14 มีนาคม 2014, 05:46:AM »
ชุมชนชุมชน



555555555555555555555555


เย็นวันที่ 13 ธันวาคม 2010 ลูกชายยกของลงจากหลังรถ พร้อมแนะนำว่า.
...จอ เคส เม้าส์ แท่นพิมพ์ คอมพ์ครับ ของเก่าผม มอบเป็นของใหม่ของพ่อ...
...ประกอบเข้าด้วยกัน เสียบไฟ ไฟฟ้านะ เล่นกลอนได้ ตกลงรับนะครับ...
...เล่นไม่ยาก เดี๋ยวสอนให้ ค่ายกครูหนึ่งกลมเท่านั้น...

ผมเริ่มหัดจิ้มพิมพ์ตัวเลข อักษร สระ มันไม่เรียงกัน สับสนวุ่นวายไปหมด
เข้ามาอ่านกลอน ชักมัน สามวันถัดมาได้สมัครเป็นสมาชิกบ้านกลอนไทย
แต่ยังทำอะไรไม่ถูก ต้องรื้อฟื้นความจำเก่าที่ละกลอนนานเกือบสี่สิบปี
ได้วางกระทู้เป็นปฐมฤกษ์เมื่อสายวันที่ 6 มกราคม 2011  10.01 น.

กบในกะลาไม่ได้ออกมาสู่โลกกว้าง ก้าวแรกกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ
ซุกซนตามประสาแก่บ้านนอก เช่นหมูไม่เคยออกคอก แบบลืมแก่ว่างั้นเถอะ
เคยทำผิดพลาดหลายครั้ง ไม่รู้จักใช้พีเอ็มสื่อสาร ตัวคนเดียวถูกอัดจนน่วม
มีคุณไม่รู้ใจช่วยดึงขึ้นมา จึงเป็น...รพีกาญจน์...ถึงวันนี้แหละครับท่าน

เป็นคนต่อสู้ชีวิตมาก่อน คุณสมบัติพิเศษคือ อย่างหนา ไม่กลัว ไม่หนี ไม่โกรธ
ไม่ชอบกฎระเบียบ มักเป็นใจผู้ถูกซ้ำเติม กินง่ายอยู่ง่าย ตายเร็วตายช้าก็แล้วไป

พยายามอ่านทุกกระทู้ ไม่ชอบประกวดประขัน ตั้งใจเขียนวันละชิ้น ปีนี้มีเว้นวรรค
เพราะสายตาเสื่อมมักปวดหัวบ่อย ไม่รู้ว่าจะอยู่ถึงวันไหน ขอขอบคุณ คุณเวบ
อย่างสูง ที่มีของเล่นให้คนแก่(ผม)ได้เพลิดเพลินสนุกสนานทุกวันก่อนตาย

เพ้อเจ้อแต่เช้า พรุ่งนี้วันพระ ของขึ้นอ่ะครับ

ข้อความนี้ มี 10 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
14 มีนาคม 2014, 03:58:PM
แป้งน้ำ
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 647
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,303


เธอไม่เคยคิดผูกพัน ~ฉันเข้าใจ


pages/กลอนเปล่า/497809993644244
เว็บไซต์
« ตอบ #10 เมื่อ: 14 มีนาคม 2014, 03:58:PM »
ชุมชนชุมชน


ปัจจุบันชื่อ "แป้งน้ำ" สมัครเป็นสมัครชิกตอนแรกใช้ชื่อว่า "แป้งร่ำ"
แต่มีคนถามมาทาง pm ว่าใช่แป้งร่ำเดียวกับที่เขียนอยู่เว็บอื่นมั้ย . .. ก็เลยตัดสินใจเปลี่ยนชื่อ ไม่อยากซ้ำกับใคร
ระหว่างที่กำลังคิดชื่อใหม่บังเอิญไปเตะขวด "แป้งน้ำมองเล่ยะ" กลิ้งขลุกๆ ก็เลยเอาชื่อนี้แหละ  。゜・ ♪*.แป้งน้ำ♪(*^ ・^)ノ⌒☆ และใช้มาจนถึงทุกวันนี้

ถ้าวันนั้นขวดที่กลิ้งหลุนๆ เป็นขวดเบียร์ช้างก็คงได้เห็น 。゜・ ♪*.ช้างน้ำ♪(*^ ・^)ノ⌒☆ ออกมาฟาดงวงฟางาที่บ้านกลอนแล้วล่ะ  ขำแบบกระแดะหน่อยๆ
ส่วนสัญลักษณ์สุดเลิฟที่ต้องเอาออกไปด้วยความเสียดายเพราะมันทำให้ reply ข้อความกลับไม่ได้ แถมยังมีคนหาว่าติ๊งต๊องอีก ชิ


。゜・ ♪*.มาดูเส้นทางการเขียนกลอนบ้างดีกว่า♪(*^ ・^)ノ⌒☆

เริ่มขีดๆ เขียนๆ ตั้งแต่ตอนเรียน ม.ต้น ช่วงปิดเทอมหน้าร้อนเคยส่งผลงานไปรวมเล่มที่สำนักพิมพ์แห่งหนึ่งแต่ผลงานไม่เข้าตากรรมการ
ก็เศร้าอยู่พักใหญ่ . . . แต่ต้องยอมรับว่าเขียนได้แย่กว่านี้มากๆๆ ความเป็นเด็กมุมมองแคบๆ ภาษาก็ทื่อๆ ดีแร้ะ . . . ไม่งั้นสำนักพิมพ์คงขาดทุนย่อยยับ
จังหวะที่เป็นช่วงเปลี่ยนชุดนักเรียนจากคอซองขาสั้นไปลั้นลาใน ร.ร.พาณิชย์แห่งหนึ่ง ชีวิตของสาวพาณิชย์มันมีสีสันซะจนช่วงนั้นไม่ได้เขียนกลอนเลย
ใกล้ๆจบ ป.ตรี เป็นช่วงที่อยู่กับตัวเองมากขึ้น เลยหยิบปากกามาเคาะฝุ่นเขียนส่งไปลงคอลัมภ์เพียงเสี้ยวอารมณ์บ้าง แต่ไม่เคยเก็บต้นฉบับ . .เสียดายเหมือนกัน
พอทำงานประจำก็หมดเวลาไปกับชีวิตที่แสนจะธรรมดา กิน เที่ยว ชอปปิ้ง ดูละครหลังข่าวฯลฯ . ..
กลับมาเขียนอีกครั้งก็ตอนเป็นสมาชิกที่นี่ . . . และก็ไม่เคยส่งผลงานไปที่ไหนอีกเลย ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้พอใจมากแร้ะ ^^


เป็นสมาชิกที่นี่ตามคำชักชวนของอากู๋ . . . ตอนแรกอากู๋พาไปทัวร์เว็บกลอนไทยดอทคอมก่อน .. .
แล้วเว็บกลอนไทยดอทคอมก็จับยามสามตาหาฤกษ์ยามส่งแป้งลงมาผุดมาเกิดที่นี่ เมื่อวันที่ 26 พฤษภาคม 2010, 11:11:pm
เริ่มหัวข้อด้วยตัวเองครั้งแรก ชื่อหัวข้อ "ไม่เคยมีสักครั้งที่ใจห่างเธอ"
ช่วงที่เป็นสมาชิกใหม่ได้ใบเตือนจากมดแดงยาวเป็นหางว่าว โชคดีที่ไม่โดนแบน (คงต้องทับหลายรอบกว่าจะแบน 555+)
ได้รับคำแนะนำพร่ำสอนเรื่องการตกแต่งกระทู้และตัวอักษรจากลุงไพร พนาวัลย์ ผู้ใหญ่ใจดี . .. 
แรกๆ ออนไลน์ได้ไม่เกิน 00.00 น. เลทได้บ้างแต่ไม่บ่อย เพราะที่บ้านมีกฎในการใช้คอมฯ ทุกวันนี้ฟรีสไตล์เพราะแต่ละคนก็มีอุปกรณ์ส่วนตัวกันหมดแล้ว
เคยอัพรูปตัวเองขึ้นโปรไฟล์ได้พักหนึ่งก็เอาออก . . แบบว่า . .  เกรงใจคนอ่านกลอนอ่ะค่า กลัวหลอน

วันที่่ 17 มกราคม 2012 เป็นจังหวะที่ผู้ดูแลบอร์ดว่าง และความสวยของแป้งน้ำเข้าตาลุงเวปอย่างจัง (กิกิ) จึงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้ดูแลบอร์ด
(มดส้ม)
ประจำบอร์ด คิดถึง, ฝันดี, ประชดรัก, และบอร์ดอื่นๆเพิ่มขึ้นมาตามลำดับ และไม่รู้ว่าเป็นเพราะความงามที่เปล่งออร่าหรือว่าคุณไสยที่แป้งน้ำทำใส่ลุงเวป
จึงได้รับการแต่งตั้งให้เป็น ผู้ดูแลทุกบอร์ด (มดแดง) เมื่อวันที่  04 กุมภาพันธ์ 2013
ล่าสุดวันที่ 1 มีนาคม 2014 ได้เป็น admin Official Fanpage บ้านกลอนไทย by klonthaiclub.com คู่กับพี่รัตนาวดีสุดสวย


~ ~ ฝากไว้ ~ ~
เชื่อว่าทุกคนมีฝัน
บางคนอยู่ในช่วงเริ่มต้น . . บางคนกำลังรวบรวมผลงานรอการรวมเล่ม
 . . . บางคนไปถึงจุดหมายปลายทางแล้ว . . .
บ้านกลอนไทยก็เปรียบเหมือนบ้านพักริมทางฝันที่ยังรอการกลับมาของสมาชิกเก่าและเปิดประตูไว้ต้อนรับสมาชิกใหม่ทุกคน
ถ้าสมาชิกคนไหนได้รับการตีพิมพ์รวมเล่มก็บอกข่าวดีบ้างนะค้า . .

ส่วนฝันของแป้งน้ำเป็นฝันเล็กๆ
แค่อยากให้กลอนเปล่ากลับมามีที่ยืนอีกครั้งก็พอใจแล้ว

 สาวน้อยหัวเราะ
แป้งน้ำคือใครในอดีตก็รู้กันแล้ว . . . อยากรู้ที่มาที่ไปของเพื่อน ๆ บ้างแล้วล่ะ

ข้อความนี้ มี 9 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

14 มีนาคม 2014, 09:10:PM
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 3,422


นักร้อง


paobunjin
« ตอบ #11 เมื่อ: 14 มีนาคม 2014, 09:10:PM »
ชุมชนชุมชน



...
เป็นสมาชิกที่นี่ตามคำชักชวนของอากู๋ . . . ตอนแรกอากู๋พาไปทัวร์เว็บกลอนไทยดอทคอมก่อน .. .
แล้วเว็บกลอนไทยดอทคอมก็จับยามสามตาหาฤกษ์ยามส่งแป้งลงมาผุดมาเกิดที่นี่ เมื่อวันที่ 26 พฤษภาคม 2010, 11:11:pm
เริ่มหัวข้อด้วยตัวเองครั้งแรก ชื่อหัวข้อ "ไม่เคยมีสักครั้งที่ใจห่างเธอ"
ช่วงที่เป็นสมาชิกใหม่ได้ใบเตือนจากมดแดงยาวเป็นหางว่าว โชคดีที่ไม่โดนแบน (คงต้องทับหลายรอบกว่าจะแบน 555+)
ได้รับคำแนะนำพร่ำสอนเรื่องการตกแต่งกระทู้และตัวอักษรจากลุงไพร พนาวัลย์ ผู้ใหญ่ใจดี . .. 
แรกๆ ออนไลน์ได้ไม่เกิน 00.00 น. เลทได้บ้างแต่ไม่บ่อย เพราะที่บ้านมีกฎในการใช้คอมฯ ทุกวันนี้ฟรีสไตล์เพราะแต่ละคนก็มีอุปกรณ์ส่วนตัวกันหมดแล้ว
เคยอัพรูปตัวเองขึ้นโปรไฟล์ได้พักหนึ่งก็เอาออก . . แบบว่า . .  เกรงใจคนอ่านกลอนอ่ะค่า กลัวหลอน

วันที่่ 17 มกราคม 2012 เป็นจังหวะที่ผู้ดูแลบอร์ดว่าง และความสวยของแป้งน้ำเข้าตาลุงเวปอย่างจัง (กิกิ) จึงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้ดูแลบอร์ด
(มดส้ม)
ประจำบอร์ด คิดถึง, ฝันดี, ประชดรัก, และบอร์ดอื่นๆเพิ่มขึ้นมาตามลำดับ และไม่รู้ว่าเป็นเพราะความงามที่เปล่งออร่าหรือว่าคุณไสยที่แป้งน้ำทำใส่ลุงเวป
จึงได้รับการแต่งตั้งให้เป็น ผู้ดูแลทุกบอร์ด (มดแดง) เมื่อวันที่  04 กุมภาพันธ์ 2013



โอ๊ย....อายย้อนหลังจังเล้ย..!!จุดไต้ตำตอ..!!สอนหนังสือพระสังฆราชซะแล้ว..!! ยิ้มแฉ่งฟันหลอ

นี่ล่ะหนา กบในกะลาครอบตัวจริงเล้ย..!! ขำขี้แตกขี้แตน

แหม..ถ้ารู้ว่าเป็นคุณกชนันท์แปลงร่างละก็...ไม่อยากคิดเลย ว่าจะดูหน้าตัวเองได้ไง? ไอ้บ้า

ลุงไพร


 โอว์...มายก็อด หัวโขมย
ข้อความนี้ มี 7 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

14 มีนาคม 2014, 09:28:PM
แป้งน้ำ
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 647
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,303


เธอไม่เคยคิดผูกพัน ~ฉันเข้าใจ


pages/กลอนเปล่า/497809993644244
เว็บไซต์
« ตอบ #12 เมื่อ: 14 มีนาคม 2014, 09:28:PM »
ชุมชนชุมชน

โอ๊ย....อายย้อนหลังจังเล้ย..!!จุดไต้ตำตอ..!!สอนหนังสือพระสังฆราชซะแล้ว..!! ยิ้มแฉ่งฟันหลอ
นี่ล่ะหนา กบในกะลาครอบตัวจริงเล้ย..!! ขำขี้แตกขี้แตน
แหม..ถ้ารู้ว่าเป็นคุณกชนันท์แปลงร่างละก็...ไม่อยากคิดเลย ว่าจะดูหน้าตัวเองได้ไง? ไอ้บ้า
ลุงไพร

 โอว์...มายก็อด หัวโขมย


แปลงร่างยังไงอ่า อะไรวะ...งง ว่ะ งง . ..   งง ง่ะ หมายถึงใช้หลายชื่ออ่าเหรอ . .. แป้งมีใช้ชื่อเดียวตลอดค่า มะมีหมกเม็ด

ข้อความนี้ มี 5 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

14 มีนาคม 2014, 10:12:PM
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 3,422


นักร้อง


paobunjin
« ตอบ #13 เมื่อ: 14 มีนาคม 2014, 10:12:PM »
ชุมชนชุมชน


โอ๊ย....อายย้อนหลังจังเล้ย..!!จุดไต้ตำตอ..!!สอนหนังสือพระสังฆราชซะแล้ว..!! ยิ้มแฉ่งฟันหลอ
นี่ล่ะหนา กบในกะลาครอบตัวจริงเล้ย..!! ขำขี้แตกขี้แตน
แหม..ถ้ารู้ว่าเป็นคุณกชนันท์แปลงร่างละก็...ไม่อยากคิดเลย ว่าจะดูหน้าตัวเองได้ไง? ไอ้บ้า
ลุงไพร

 โอว์...มายก็อด หัวโขมย


แปลงร่างยังไงอ่า อะไรวะ...งง ว่ะ งง . ..   งง ง่ะ หมายถึงใช้หลายชื่ออ่าเหรอ . .. แป้งมีใช้ชื่อเดียวตลอดค่า มะมีหมกเม็ด




อ้าว สอ.(ผู้สูงอายุ) ขำแบบกระแดะหน่อยๆ เข้าใจผิดแล้วละซี ขออภัยด้วยก็แล้วกัน เน้อ

นี่แหละน๊า...อยู่นานจนจำลูกหลานสับสนไปหมด  ขำขี้แตกขี้แตน
ข้อความนี้ มี 6 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

14 มีนาคม 2014, 10:37:PM
แป้งน้ำ
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 647
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,303


เธอไม่เคยคิดผูกพัน ~ฉันเข้าใจ


pages/กลอนเปล่า/497809993644244
เว็บไซต์
« ตอบ #14 เมื่อ: 14 มีนาคม 2014, 10:37:PM »
ชุมชนชุมชน


อ้าว สอ.(ผู้สูงอายุ) ขำแบบกระแดะหน่อยๆ เข้าใจผิดแล้วละซี ขออภัยด้วยก็แล้วกัน เน้อ

นี่แหละน๊า...อยู่นานจนจำลูกหลานสับสนไปหมด  ขำขี้แตกขี้แตน



มิเปนไรคร่าาา . .. แรกๆแป้งก็จำสับสนระหว่างคุณป๋ารพิกาญจ์กับคุณลุงไพรเหมือนกันคร้าา .. .
เด่วถ้าพี่เค้าเข้ามา แป้งจะบอกให้คร่าว่าคุณลุงถามถึงมา   . ..  ค่าฝากสามสิบบาท กิกิ  สาวน้อยหัวเราะ



ข้อความนี้ มี 7 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

15 มีนาคม 2014, 12:22:AM
เนิน จำราย
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 637
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,224



« ตอบ #15 เมื่อ: 15 มีนาคม 2014, 12:22:AM »
ชุมชนชุมชน

๑๐ มีนาคม ๒๐๑๒

นมัสเตได้เวลาข้า....เข้าบ้าน

พนมหัตถ์ นมัสการ ท่านเจ้าที่              พระคุณมี มากล้น พ้นสงสัย
เปิดประตู ทุกบาน บ้านกลอนไทย         ให้เวไนย สรรค์สร้าง ทางกาพย์กลอน
เป็นคุณูปการ  แก่บ้านเมือง                ได้รุ่งเรือง เสริมศิลป์ เป็นอนุสรณ์
อยู่ยั่งยืน ก้าวหน้า สถาพร                   น้อมยอกร ยกกวี เป็นศรีไทย
ข้า...วนเวียน เพียรผ่าน บานประตู        โดยไม่รู้ จะเข้าบ้าน ณ บานไหน
พบน้องน้อย นงราม งามน้ำใจ             รีบคลาไคล เข้ามา "สุนันยา" ชวน
นามกร นายจำเริญ เนินจำราย             คนปักษ์ใต้ อาชีพเอย เคยทำสวน
ปลูกมังคุด ลางสาด  แถวลาดควน        เปรยประมวล เคร่าเคร่า ขอเข้าการ
คารวะ...เพื่อนพ้อง เหล่าน้องพี่           ช่วยชวนชี้ กลกลอน อักษรสาร
ให้เสนาะ เพราะสำเนียง เสียงกังวาล    ขับคำขาน ทำสำนวน ชักชวนชม
ฉันทลักษณ์ ชัดถ้อย ร้อยเสนาะ          สัมผัสเกาะ คำก้าวย่าง อย่างเหมาะสม
กลิ่นกำจาย หอมหวน ลอยทวนลม       ใครฟังชม ฟังซ้ำ ลำนำเรา

๒๔  มีนาคม ๒๐๑๒

อ้างจาก "แป้งน้ำ"

วันแรกที่ย้ายมา
แวบแรกที่สบตา . .. ฉันสุดเขิน
แอบมองจนสะดุดบันไดทางเดิน
คุณน่ารักเหลือเกินคนดี
รูปที่ถ่ายในมือถือตอนคุณเผลอ
ยังบันทึกไว้ . . แม้ไม่เจอกันแล้วในวันนี้
ทั้งที่คุณย้ายห้องไปนานหลายปี
แต่ฉันกลับอยากอยู่ที่นี่ . .. เพื่อรอคุณ

เสียดายที่ไม่กล้าเอ่ยทัก
เกลียดตัวเองที่ปากหนัก . .. เลยได้แต่ว้าวุ่น
ตั้งแต่จากกัน ~ ฉันทรมานเพราะคิดถึงคุณ
ภาวนาให้กลิ่นกาแฟโชยกรุ่น . . มาจากห้องที่คุณเคยอยู่อีกครั้ง~*

......................................................................
     
เอ๊ะ...แปลกดีชีวิต...คืนนี้นอนคิด...หลับฝันถึงคนไกล
จากกรุงเทพฯ.. ทำสวน,ไร่   มานานโข   ดันติดกับดัก..ความหลัง
  ตาเพ่งมะปรางที่สอย...ดวงใจดวงน้อย...ดันลอยไปที่แก้มปลั่ง
   มีโอกาสไหมสักครั้ง.....กลับไปพบหน้าเธอ
                                 เธอจะรู้หรือเปล่าหนอ......
                    ว่าคนดงยังรอ.........สบตาเหมือนเก่าเสมอ
               นอก....เสื้อผ้าเก่า....เซอร์
                              ใน...นิวส์...ไม่เว่อร์....จริงจริง

เนิน จำราย
ข้อความนี้ มี 10 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s