"...มงกุฏความรัก..."
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
23 พฤษภาคม 2024, 03:51:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: "...มงกุฏความรัก..."  (อ่าน 3668 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
20 มีนาคม 2012, 12:20:AM
ภู กวินท์
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 364
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 383


สนสามใบ กับใครหลายคน


« เมื่อ: 20 มีนาคม 2012, 12:20:AM »
ชุมชนชุมชน




มงกุฏความรัก
…..
ขณะที่ความรัก สวมมงกุฏ
หัวใจจึงยื้อยุด-หยุดเคลื่อนไหว
ขณะที่วันนี้ ไม่มีใคร
ความรู้สึกข้างใน อยากใกล้เธอ
.....
อาจเพราะความบกพร่อง ของตัวเอง
ถูกละเลงเป็นผง หลงเพ้อเจ้อ
เรามีสิทธิ์คิดผูกพัน ฝันละเมอ
นั่นคือการเจอะเจอ เสมอจริง
…..
บอกเล่าถึงคุณค่า ภาษารัก
ก่อนที่โลกแตกหัก ประจักษ์ยิ่ง
เร้นอยู่ในความหวาน การพักพิง
เธอแอบอิงความเหงา เฝ้าน้ำตา
…..
ฉันแอบห้ามความรู้สึก นึกถึงกัน
เก็บภาพฝันวันวาน มาหวนหา
จากจุดเริ่มต้นถึงคำ กล่าวอำลา
ยิ่งห่างเหินออกมา ทุกนาที
…..
ขณะที่สะดุด มงกุฏฝัน
ถูกกีดกันไม่เห็น ใจเต้นถี่
ทุก-ทุกอย่างเปลี่ยนไป เหมือนไม่มี
ทั้ง-ทั้งที่หลายอย่าง เราต่างลืม..!!
…..
น้อยใจแล้วด้วย
ภาพจาก  zazana.com

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : plang, amika29, สายใย, ยามพระอาทิตย์อัสดง, panthong.kh, กลีบเมฆ, รัตนาวดี, Thammada, รพีกาญจน์, sunthornvit, บูรพาท่าพระจันทร์, Music, ไผ่เดียวดาย, ไม่รู้ใจ, Prapacarn ❀, ดาว อาชาไนย, เนิน จำราย, แป้งน้ำ, ไพร พนาวัลย์, nisakorn, ปรางทิพย์

ข้อความนี้ มี 21 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
20 มีนาคม 2012, 08:38:AM
ไผ่เดียวดาย
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 216
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 850



« ตอบ #1 เมื่อ: 20 มีนาคม 2012, 08:38:AM »
ชุมชนชุมชน

... วันที่เธอ สวมมงกุฎ หยุดใจฉัน
เธอสวมมัน อย่างไร้เล่ห์ สเน่หา
มงกุฎนี้ มีเพียงหนึ่ง ซึ่งได้มา
ความหมายว่า ผู้พิชิต สิทธิ์หัวใจ ...

... แต่แค่คิด อยู่ข้างเดียว เกี่ยวไม่ติด
จึงเป็นพิษ เพราะหาใช่ ใจหวั่นไหว
ไม่ได้มี แค่อันเดียว เที่ยวแจกไป
คนที่ใช้ มงกุฎนี้ มีหลายคน ...

... เธอมีใจ อยู่หลายดวง ช้ำทรวงนัก
มงกุฎรัก มงกุฎนี้ ไม่มีผล
รักแค่ไหน มันก็ท้อ ไม่ขอทน
ยอมหมองหม่น คืนมงกุฎ สุดช้ำใจ ...

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Music, บูรพาท่าพระจันทร์, ไม่รู้ใจ, ดาว อาชาไนย, รพีกาญจน์, เนิน จำราย, Thammada, แป้งน้ำ, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ไพร พนาวัลย์, nisakorn, Prapacarn ❀, ภู กวินท์, plang, ปรางทิพย์

ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว
20 มีนาคม 2012, 09:26:AM
Music
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 754
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,682


ขว้างไปยิ่งแรง-ยิ่งกลับมาเร็ว


« ตอบ #2 เมื่อ: 20 มีนาคม 2012, 09:26:AM »
ชุมชนชุมชน




"คนรักฉัน".ไม่เลิศเลอ.ให้เธอถาม
ถูกเหยียดหยาม.ซ้ำซ้ำ.ด้วยคำไข
ไร้วาวแวว.แก้วประดับ.สำหรับใคร
ใช้กลไก.ผูกพัน.นิรันด์แทน

เปรียบเพชรแท้.แพ้ใจ.ที่ใสซื่อ
แม้นิ้วมือ.ข้างซ้าย.อาจไร้แหวน
ความเชื่อใจ.เป็นศาสตร์.มิขาดแคลน
เขาคือแฟน.ตัวจริง.ที่หญิงรอ

มีแต่เพิ่ม.เติมกัน.วันที่พร่อง
บรรจงล่อง.เรือน้อย.ที่ร่อยหรอ
ได้โอบอิง.พิงไหล่.รู้ใจคอ
มันมากพอ.กว่าวัตถุ.ที่ดุดัน

มิได้นอน.บ้านโต.โชว์คนอื่น
แต่ยามตื่น.ประทับจูบ.โลมลูบขวัญ
เป็นความสุข.สมประดี.ที่มีกัน
เสียงโจษจัน.มิระคาย.ให้ปรายตา

"คนรักฉัน".มีหนึ่ง.ถึงจะน้อย
ดีกว่าร้อย.ร่ำรวย.อวยปัญหา
หัวใจเรา.แกร่งกว่าหิน.เครื่องจินดา
ตีราคา.มิได้..."ผู้ชายดี
"


 เธอนั่นแหละจ้ะ

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ดาว อาชาไนย, ไผ่เดียวดาย, รพีกาญจน์, เนิน จำราย, บูรพาท่าพระจันทร์, Thammada, แป้งน้ำ, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ไพร พนาวัลย์, nisakorn, ไม่รู้ใจ, plang, ภู กวินท์, ปรางทิพย์

ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

...อย่าคิดว่ายาก.แต่ทำได้../..ควรทำให้ได้.แม้มันจะยาก...
20 มีนาคม 2012, 11:42:PM
Thammada
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 342
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 229


ฤๅคู่ขนานนั้น ไร้วันจะบรรจบ


« ตอบ #3 เมื่อ: 20 มีนาคม 2012, 11:42:PM »
ชุมชนชุมชน


ขอบคุณภาพจาก http://board.postjung.com

เมื่อเมฆบัง รั้งฟ้า ยามคลาคล่ำ
ทะมึนดำ ดับเดือน ไม่เหมือนก่อน
ดวงดาว เจ้าแรงล้า และอาวรณ์
เศร้าสะท้อน ทำนอง ของค่ำคืน

ฟ้ามิเผย ภาพฟ้า ช่างสาหัส
โลกร้อยรัด รวยริน ดั่งสิ้นผืน
แห่งวิโยค เยือนย้ำ ยิ่งกล้ำกลืน
ซบสะอื้น อ่อนไหว หัวใจเรา

เหมือนเดือนดับ ดาวหลับไหล ไม่สร่างโศก
บทเพลงโลก บรรเลง แต่เพลงเศร้า
ผู้เดียวดาย เดินทาง ใจบางเบา
หรือรู้เท่า ทิศทาง กับกลางวัน

พอรู้รัก ยามทักทาย กับสายลม
และหกล้ม ลางเลือน เหมือนความฝัน
พัดผ่าน กาลเวลา มาไม่ทัน
ความผกผัน พบก่อน ก็รอนลา

จึงแพ้ภัย ใจจม กับลมเล่ห์
ที่หวนเห่ หัวใจ ให้อ่อนล้า
ซึ้งนัก ในนิยาม เจ้าน้ำตา
คงฝืนฝ่า อยู่อย่างนี้ ในชีวิต


 เอ้อ..จริงว่ะ

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : แป้งน้ำ, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ไพร พนาวัลย์, Prapacarn ❀, nisakorn, รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์, ไผ่เดียวดาย, ไม่รู้ใจ, plang, ภู กวินท์, ปรางทิพย์, panthong.kh

ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s