ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

                              บนถนน  สายเปลี่ยว  ทอดเคี้ยวคด
            ฉันขับรถ  คร่ำคร่า  ฝ่าลมฝน
            ทางวิบาก  ชื้นแฉะ  และมืดมน
            หลายหลายหน  ติดหล่ม  จมโคลนเลน

               คือถนน  ชีวิต  อันติดขัด
            ต้องปากกัด  ถากถีบ  รีบเคี่ยวเข็ญ
            ถึงป่วยเจ็บ  เหน็บซ้ำ  ก็จำเป็น
            ตราบกรรมเวร  มิสิ้น  คงดิ้นไป

               ปะหลุมบ่อ  เรียงราย  คล้ายกับดัก
            อุปสรรค  หนักข้อ  รอแก้ไข
            เหลียวหาคน  ปรับทุกข์  ปลอบปลุกใจ
            ไร้ซึ่งใคร  สักหนึ่ง  พอพึ่งพา

               ถนนสาย  ยาวไกล  ใกล้สิ้นสุด
            มิพบจุด  อภิราม  ที่ตามหา
            ได้แต่ความ  ร้อนรุ่ม  กลุ้มระอา
            กับเวลา  บั้นปลาย  ไม่กี่วัน

               ปลายชีวิต  มิใช่  ปลายถนน
            เรื่องตั้งต้น  หนใหม่  ให้เลิกฝัน
            ยามร่วงโรย  หมดสิทธิ์  คิดดึงดัน
            เหมือนตัวฉัน  ท้อแท้  ตอนแก่ตัว


                 สุนทรวิทย์

[--ณัชชา--]

แก่นี่ซิดีจริงเหมือนขิงแก่
รู้แก่นแท้ชีวิตลิขิตทั่ว
ล้วนรอบรู้ทุกอย่างค่อนข้างชัวร์
ไม่มีมั่วรู้จริงยิ่งกว่าใคร

เห็นรอบรู้ไปหมดยันมดหลับ
รู้ยันตับยันม้ามแถมลำไส้
รู้เรื่องสาก........ยันเรือใบ
แต่หวยออกอะไรไหงไม่รู้

--natcha--
 

[sunthornvit]

เคยเข้าทรง ใบ้หวย จนรวยทรัพย์
ก่อนถูกจับ ยัดขัง นั่งหดหู่
เปลี่ยนใจมา บำเพ็ญ เป็นหมอดู
ถ้าอยากรู้ ดวงชะตา รีบมาพลัน

เรื่องเนื้อคู่ กระดูกคู่ ดูแจ่มชัด
ทั้งถนัด สะเดาะเคราะห์ เราะอาถรรพ์
ฝังรูปรอย ปล่อยเสน่ห์ เล่ห์ฉกรรจ์
จ่ายห้าพัน รู้ถ้วน ควรทดลอง

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

                              บนถนน  สายเปลี่ยว  ทอดเคี้ยวคด
            ฉันขับรถ  คร่ำคร่า  ฝ่าลมฝน
            ทางวิบาก  ชื้นแฉะ  และมืดมน
            หลายหลายหน  ติดหล่ม  จมโคลนเลน

               คือถนน  ชีวิต  อันติดขัด
            ต้องปากกัด  ถากถีบ  รีบเคี่ยวเข็ญ
            ถึงป่วยเจ็บ  เหน็บซ้ำ  ก็จำเป็น
            ตราบกรรมเวร  มิสิ้น  คงดิ้นไป

               ปะหลุมบ่อ  เรียงราย  คล้ายกับดัก
            อุปสรรค  หนักข้อ  รอแก้ไข
            เหลียวหาคน  ปรับทุกข์  ปลอบปลุกใจ
            ไร้ซึ่งใคร  สักหนึ่ง  พอพึ่งพา

               ถนนสาย  ยาวไกล  ใกล้สิ้นสุด
            มิพบจุด  อภิราม  ที่ตามหา
            ได้แต่ความ  ร้อนรุ่ม  กลุ้มระอา
            กับเวลา  บั้นปลาย  ไม่กี่วัน

               ปลายชีวิต  มิใช่  ปลายถนน
            เรื่องตั้งต้น  หนใหม่  ให้เลิกฝัน
            ยามร่วงโรย  หมดสิทธิ์  คิดดึงดัน
            เหมือนตัวฉัน  ท้อแท้  ตอนแก่ตัว


                 สุนทรวิทย์

คนก็แก่ แม้ช่าง น่าสงสาร
ฝืนสังขาร พานไข้ ปวดไปทั่ว
ทั้งหัวเข่า โทรมทรุด สุดน่ากลัว
โรคพันพัว นัวเนีย เพลี้ยหัวใจ

สงสัยว่า สุนทรวิทย์ หมดพิษสง
จำต้องปลง ลงนอน ก่อนดีไหม
เปรียบรถเก่า คนแก่ แย่บรรลัย
หยุดพักผ่อน ร้อนไป ใช่จะดี

ทางชีวิต เดินมา ตามล่าฝัน
ถึงทางตัน แล้วหนา ยอดยาหยี
โรคชรา รุมเร้า เศร้าฤดี
ฝืนกายี ไม่ไหว ไร้เรี่ยวแรง
พันทอง

[กังวาน]

แก่นี่ซิดีจริงเหมือนขิงแก่
รู้แก่นแท้ชีวิตลิขิตทั่ว
ล้วนรอบรู้ทุกอย่างค่อนข้างชัวร์
ไม่มีมั่วรู้จริงยิ่งกว่าใคร

เห็นรอบรู้ไปหมดยันมดหลับ
รู้ยันตับยันม้ามแถมลำไส้
รู้เรื่องสาก........ยันเรือใบ
แต่หวยออกอะไรไหงไม่รู้

--natcha--
 

นี่เธอชมหรือเธอด่าว่าลุงฉัน
เรื่องหวยมันจะออกบอกได้อยู่
0ถึง9ต้องมีสิโฉมตรู
แต่เรื่องคู่ครองใครให้ฉันทาย

เธอต้องมีคู่แน่แท้ยิ่งนัก
มีความรักสมหวังดังใจหมาย
คู่ของเธอคนนี้เขาขี้อาย
บอกกลายกลายมีกไก่...ให้เธอเดา

[sunthornvit]

คนก็แก่ แม้ช่าง น่าสงสาร
ฝืนสังขาร พานไข้ ปวดไปทั่ว
ทั้งหัวเข่า โทรมทรุด สุดน่ากลัว
โรคพันพัว นัวเนีย เพลี้ยหัวใจ

สงสัยว่า สุนทรวิทย์ หมดพิษสง
จำต้องปลง ลงนอน ก่อนดีไหม
เปรียบรถเก่า คนแก่ แย่บรรลัย
หยุดพักผ่อน ร้อนไป ใช่จะดี

ทางชีวิต เดินมา ตามล่าฝัน
ถึงทางตัน แล้วหนา ยอดยาหยี
โรคชรา รุมเร้า เศร้าฤดี
ฝืนกายี ไม่ไหว ไร้เรี่ยวแรง
พันทอง

[/quote]

แก่แต่วัย  กายหนุ่ม  ใจกรุ้มกริ่ม
เรื่องจุ้มจิ่ม  จุ่มจิ๋ม  จิ้มขันแข็ง
มาเย้ยเยาะ  คนแก่  ท้าแหย่แยง
เดี๋ยวร่องแร่ง  จะหา  ว่าไม่เตือน

อยากพิสูจน์  ไหมหนู  แรงผู้เฒ่า
ยามคลุกเคล้า  วงใน  ใครจะเหมือน
พิษสงมี  ครันครบ  มิลบเลือน
แล้วอย่าบ่น  กระดูกเคลื่อน  กระเทือนซาง

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

นี่เธอชมหรือเธอด่าว่าลุงฉัน
เรื่องหวยมันจะออกบอกได้อยู่
0ถึง9ต้องมีสิโฉมตรู
แต่เรื่องคู่ครองใครให้ฉันทาย

เธอต้องมีคู่แน่แท้ยิ่งนัก
มีความรักสมหวังดังใจหมาย
คู่ของเธอคนนี้เขาขี้อาย
บอกกลายกลายมีกไก่...ให้เธอเดา

[/quote]

บอกเรียกพี่  เรียกพี่  มากี่หน
เรียกลุงทน  มิได้  ใจมันเฉา
คนยังหนุ่ม  สง่า  หน้าเกลี้ยงเกลา
เรียกซะเรา  แก่งั่ก  ชักยังไง

คำว่าปู่  ย่าสุ  เธอกุขึ้น
ทำสาวมึน  มิกล้า  มาชิดใกล้
เพราะย่าหวง  ยืนยัน  มิปันใคร
จึงลวงให้  สาวฝ่อ  เลิกตอแย

ใครเรียกพี่  คำแรก  แจกห้าร้อย
เรียกหนุ่มน้อย  แจกทอง  สองบาทแน่
เรียกที่รัก  แจกบ้านเดี่ยว  พร้อมเหลียวแล
เรียกเฒ่าแก่  แจกทั้งตัว  พ่วงหัวใจ

สุนทรวิทย์

[--ณัชชา--]

สุนทรวิทย์ ที่รัก อย่าชักช้า
รีบจ่ายมา ซะดีๆอย่าหนีไหน
คำ”เฒ่าแก่”ไม่เอ่ยเฉลยไป
ไม่อยากได้ตัวมาไม่กล้ารับ

โอนมาเลยบ้านเดี่ยวอย่าเบี้ยวนะ
หลักฐานเขียนจะจะอย่ากลอกกลับ
ถ้าบิดพลิ้วเจอน้องฟ้องให้ยับ
อาจถึงกับติดคุกต่อข้อหาโกง

--natcha--

 

[..กุสุมา..]

 

ปลายชีวิต  มิใช่  ปลายถนน
    เรื่องตั้งต้น  หนใหม่  ให้เลิกฝัน
    ยามร่วงโรย  หมดสิทธิ์  คิดดึงดัน
    เหมือนตัวฉัน  ท้อแท้  ตอนแก่ตัว
                  เฮียสุนทรวิทย์

      อาเฮียขาซ้อไงให้รักจริง
ไม่เคยทิ้งจากไกลหรือไปมั่ว
มอบใจให้อาเฮียเคลียพร้อมตัว
แต่ซ้อกลัวรักหลอกเฮียนอกใจ
     
     แม้คำน้อยคำนิดมิคิดว่า
คอยห่วงหาอาทรตอนป่วยไข้
ส่งนัชชาผ่าตัดนกเขาไป
จะไม่ได้ข่มขู่อยู่นัวเนีย
     ..ซ้อสี่..กุสุมา..

[sunthornvit]

สุนทรวิทย์ ที่รัก อย่าชักช้า
รีบจ่ายมา ซะดีๆอย่าหนีไหน
คำ”เฒ่าแก่”ไม่เอ่ยเฉลยไป
ไม่อยากได้ตัวมาไม่กล้ารับ

โอนมาเลยบ้านเดี่ยวอย่าเบี้ยวนะ
หลักฐานเขียนจะจะอย่ากลอกกลับ
ถ้าบิดพลิ้วเจอน้องฟ้องให้ยับ
อาจถึงกับติดคุกต่อข้อหาโกง

--natcha--

 

บ้านแคบแคบ  อยู่ยัง  หลังป่าช้า
สองวากว่า  โกโรโกโส  มิโอ่โถง
ใช้ลำไผ่  รวบรัด  มัดเป็นโครง
แล้วคลุมโปง  ด้วยใบจาก  กากมะพร้าว

อีกชื่อเรียก  ปะรำ  จำไว้เถิด
ไม่ดีเลิศ  แต่ก็  พอหลบหนาว
ของแจกฟรี  อย่าถือสา  หาเรื่องราว
อยู่ชั่วคราว  เบื่อเข้า  เผาทิ้งไป

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

อาเฮียขาซ้อไงให้รักจริง
ไม่เคยทิ้งจากไกลหรือไปมั่ว
มอบใจให้อาเฮียเคลียพร้อมตัว
แต่ซ้อกลัวรักหลอกเฮียนอกใจ
     
     แม้คำน้อยคำนิดมิคิดว่า
คอยห่วงหาอาทรตอนป่วยไข้
ส่งนัชชาผ่าตัดนกเขาไป
จะไม่ได้ข่มขู่อยู่นัวเนีย
     ..ซ้อสี่..กุสุมา..

ส่งคุณหมอ  นัชชา  มาผ่าตัด
คงสาหัส  ถูกตอน  นอนดักเดี้ย
รู้รู้อยู่  นัชชา  จะฆ่าเฮีย
เพราะลมเสีย  เรื่องบ้าน  พานแค้นใจ

ปากพูดอย่าง  ทำอย่าง  ช่างลวงหลอก
มีหน้าบอก  อาทร  ตอนป่วยไข้
ตอนเป็นฝี  ซ้อหนี  ไปที่ใด
มิห่วงใย  เหมือนปาก  ยากรับฟัง

สุนทรวิทย์ 

[ตะวันฉาย]

...บนถนนเส้นหลักหนักจนเหนื่อย
ขามันเฉื่อยมืออ่อนแรงแจงไม่ไหว
มือมันล้าท้าแดดฝนทนทำไป
หยดน้ำใสไหลออกตาทาแก้มนาง

...เส้นมันคดลดเลี้ยวเกี่ยวด้วยหนาม
ถูกเขาหยามตราหน้าว่าถากถาง
เมื่อครั้งล้มจมแผลแผ่เป็นทาง
ใครเห็นบ้างทางเส้นเหงา...เผาในที

...เมื่อนับหนึ่งครั้งที่ร้อยคอยหน่อยนะ
แม้อาจจะช้าบ้างทางศักดิ์ศรี
แต่พลังที่รอ..กรอฤดี
ร่ายกวียามหม่นปนทางใจ

...อาจมีบ้าง...บางครั้งเพ้อ...ถึงเธอนั้น
จบเพียงฝันแค่นี้ดีกว่าไหม
เส้นทางเราเผาราง...ขอจางใย
หมดอาลัยตัดเยื่อ...อย่าเผื่อมา

...ถึงเหนื่อยล้า...หวังคว้าทางที่วางหม่น
หวังจะค้นให้เจอใช่เพ้อหา
รอยข่วนช้ำดำด่างต่างนานา
เซ่นศรัทธา...ด้วยหัวใจ...ไปคืนรัง

...ณ  เส้นทางเส้นเก่าที่เฝ้าฝัน
ณ  ปัจจุบันมีอ่อนล้า..ท้าด้วยหวัง
ณ  ที่นี่เปลี่ยวทั้งกายปลายเอวัง
ณ  ฝั่งฝันฝังร่างกลบ...หลบตานอน...

ตะวันฉาย

[sunthornvit]

บนถนน  ชีวิต  มลพิษเกลื่อน
ดังเชือดเฉือน  เคลื่อนกลาง  หว่างสมร
ทุกนาที  ถี่ถ่อ  คอยต่อกร
ถึงเหนื่อยอ่อน  ร้อนรุ่ม  ทนทุ่มเท

ใครท้อถอย  ปล่อยวาง  ทางก็จบ
มิทันพบ  สุโข  พลันโผเผ
เหมือนรถยนต์  ติดหล่ม  จมจำเจ
ให้ว้าเหว่  ท้อแท้  แก่ชะตา

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

แก่แต่วัย  กายหนุ่ม  ใจกรุ้มกริ่ม
เรื่องจุ้มจิ่ม  จุ่มจิ๋ม  จิ้มขันแข็ง
มาเย้ยเยาะ  คนแก่  ท้าแหย่แยง
เดี๋ยวร่องแร่ง  จะหา  ว่าไม่เตือน

อยากพิสูจน์  ไหมหนู  แรงผู้เฒ่า
ยามคลุกเคล้า  วงใน  ใครจะเหมือน
พิษสงมี  ครันครบ  มิลบเลือน
แล้วอย่าบ่น  กระดูกเคลื่อน  กระเทือนซาง

สุนทรวิทย์

[/quote]

แค่ลองแหย่ แก่แล้ว ไม่แคล่วคล่อง
ได้แต่จ้อง ร้องท้อ ขอบายผ่าน
หมดเรี่ยวแรง แข้งขา ล้ามานาน
นกเขาท่าน พาลหลับ กลับซึมเซา

สังขารหนอ ขอบอก ไม่กลอกเกลื่อน
กระดูกเคลื่อน เตือนจิต คิดแล้วเศร้า
โถท่านปู่ ดูดู๋ มาว่าเรา
เมื่อวานนี้ ผู้เฒ่า ยังเข่าพัง
พันทอง

[sunthornvit]

ขอโอกาส  พันพัว  แก้ตัวใหม่
เมื่อวานใช่  ใจเสาะ  เพราะปวดหลัง
วันนี้พร้อม  เต็มที่  มีพลัง
จะนอนนั่ง  รุกรับ  ได้ฉับพลัน

เรื่องผิดพลาด  เกิดบ้าง  เป็นบางหน
อย่ากังวล  เรรวน  ด่วนหมิ่นหยัน
วันนี้แหละ  โฉมตรู  ได้รู้กัน
ขอฟาดฟัน  ไว้ลาย  ชายวัยทอง

สุนทรวิทย์