|
14 เมษายน 2011, 02:47:PM |
ยามพระอาทิตย์อัสดง
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 14 เมษายน 2011, 02:47:PM » |
ชุมชน
|
ส่งลำนำ เพลงรัก มาขับขาน ส่งกลอนกานต์ ผ่านฟ้า พาหวามไหว ส่งกลิ่นหอม ดอกราตรี มีเยื่อใย ส่งดวงใจ ดวงนี้ มีเพียงกัน
พระอาทิตย์อัสดง
ปล. ชอบชื่อกระทู้ บทกลอนไพเราะ เพลงก็เพราะ ชื่อคนแต่งยังเพราะอีก รวมๆว่าชอบมาก อัสดง แต่งไม่ออกเลย แจมด้วยบทแล้วกันนะค่ะ
|
|
|
|
|
|
|
16 เมษายน 2011, 11:51:PM |
"สายธารศรัทธาธรรม"
Special Class LV2 นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร
คะแนนกลอนของผู้นี้ 47
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 378
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 16 เมษายน 2011, 11:51:PM » |
ชุมชน
|
ระทมรัก ระหว่างความรักและความต้องการ มันคือสายธาร ศีลธรรม ประจำ ใจ เป็นความชอกช้ำ กล้ำกลืนฝืน ในฤทัย แต่เหตุไฉน ทำไมจึงต้องเป็นเรา ใจเฝ้าแต่รักภักดีให้เธอ ยังคงละเมอ เพ้อไปเมื่อยาม เหงา ใครเลยจะรู้ หากเป็นเหมือน ใจของเรา คอยแต่อับเฉา รักเราเฝ้าแต่ช้ำตรม
โอ้ ..... ความ รัก เอย สุดเฉลย ใจเอยเหลือจะข่ม ทั้งเจ็บทั้งช้ำ ปวดร้าวระบม มันช่างขื่นขม ตรอมตรมเปล่าเปลี่ยววังเวง สูญสิ้นคนรักแล้วซิหนอเรา ดูดูแล้วเศร้า ช้ำใจกับตัวเอง เมื่อนึกถึงเขา ปวดร้าวและเหงาวังเวง มีแต่บทเพลง เป็นเพื่อนปลอบความระทม
โอ้... ความ รัก เอย สุดเฉลย ใจเอยเหลือจะข่ม ทั้งเจ็บทั้งช้ำ ปวดร้าวระบม มันช่างขื่นขม ตรอมตรมเปล่าเปลี่ยววังเวง สูญสิ้นคนรักแล้วซิหนอเรา ดูดูแล้วเศร้า ช้ำใจกับตัวเอง เมื่อนึกถึงเขา ปวดร้าวและเหงาวังเวง มีแต่บทเพลง เป็นเพื่อนปลอบความระทม..
|
หลงเหลือเพียงความทรงจำ [/f
|
|
|
|
17 เมษายน 2011, 11:47:PM |
พรายม่าน
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 17 เมษายน 2011, 11:47:PM » |
ชุมชน
|
อิฐอีกก้อนหนึ่งในกำแพง
“ ไม่อยากได้ใส่กบาลการศึกษา ไม่ต้องบ้าล่ารุมคุมสมอง อย่าแหน็บแนมแกมประชด..ทดลอง ปล่อยเด็กเลือกเกลือกร่อง เติมพร่องไป
เฮ้..ครูครู ผู้ฝันให้ขั้นรุ่ง จะตามยุ่งจูงดึงไปถึงไหน เป็นอิฐก้อนซ้อนกำแพงจะแปลงไย หายิ่งใหญ่ขอย้ำ อิฐกำแพง ฯ ”
เป็นลำนำล้ำหน้าถลารุด ฮึกเหิมฉุดมุดต่ำใต้กำแหง คติต่างหว่างชาติอาจแสดง เย้ยไยไพไต่แช่ง แร่งริ้วรึง
ซึ่งครูไทยไกลค่าไปกว่านั้น จากข้าวขันปันตกหกสลึง หญ้าแพรก-เข็ม ข้าวตอก ดอกพลับพลึง ขอครูรับจับกลึง คลึงหยาบคลาย
ใช่วิชาหาแย่งรุมแบ่งโลก เร่งกระชับสับโขก โยกสยาย แต่เป็นเทียนฝ่าถ้ำด่ำอบาย เพื่อกุลบุตรผุดประทาย แห่งศีลธรรม
อาจสังคมข่มคัดแห่งวัตถุ ที่เปล่าเปลือยเปื่อยปรุวสุส่ำ ครอบครัวเดี่ยวเปลี่ยวคู้ปู้ยี่ยำ ได้แหกคอกนอกนำ ขำบรรเลง
อินทรีย์กล้าท้าปีก..หลีกเมฆ คงไม่เสกเลขมนตร์แล้วตนเก่ง แม่เป็นครูรู้ขยับจากจับเกร็ง ประคองรัดจัดเคร่ง จึงเบ่งบิน
ขอขมาค่าครูคู่พิภพ ต่อจาบจ้วงล่วงลบ กลบกสิณ หากสำทับขับไคล้จะได้ยิน กราบแผ่นดินกวินข้าฯบูชาครูฯ
พรายม่าน สันทราย ๑๗.๐๔.๕๔
|
|
|
|
18 เมษายน 2011, 04:27:PM |
รพีกาญจน์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 3482
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3,752
ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 18 เมษายน 2011, 04:27:PM » |
ชุมชน
|
คืออิฐกร่อนซ่อนดินไร้สิ้นชื่อ จิตกระพือซากซังยังกรุ่นกลิ่น ถวิลเพ้อเสมอมาเป็นอาจิณ ยามจากถิ่นแสนไกลใครดูแล
ยืนรับไหว้ใกล้อยู่ประตูรั้ว มือแตะหัวร้อนไฟไข้หวัดแน่ มิรอช้ารินพาราช้อนกาแฟ จิบยาแก้ไอน้ำดำสามัญ
หยุดก่อนเออเธอจ๋ามาเช้าจัง กินข้าวยังเป็นไรมือไม้สั่น น้ำตาคลอพ่อแม่ค่ะทะเลาะกัน ขวัญเอ๋ยขวัญยืนอยู่กับครูนะ
ปฏิบัติจัดเป็นเวรสะอาด เก็บปัดกวาดทั่วไปให้สวยสะ ฝึกขยันหมั่นเคยเพิกเฉยละ เมื่อโตจะสบายไม่กลายทุกข์
เริ่มร้องรำทำเกมอย่างเต็มที่ ทุกคนมีส่วนร่างสร้างสนุก อิสระจะนั่งนิ่งเดินวิ่งลุก ก็เคล้าคลุกเรียนเล่นเช่นนี้ไป
มื้อเที่ยงวันธัญญ์หารทานครบหมด ส้มสุกสดนมกล่องเลื่อนรองให้ ดื่มน้ำเปล่าแข็งหลอดเย็นปลอดภัย เปิดเพลงไทยฟังชมภิรมย์แปลง
วันหยุดสุดสัปดาห์นัดมาเพิ่ม เด็กเก่งเจิมอ่อนเสริมเติมรู้แกร่ง ฟรีไม่คิดวิชชาเรียกค่าแรง มิเคยแผลงตั้งติวเพราะหิวเกิน
เวลานานผ่านมาสิบกว่าปี พิมพ์เช่นนี้มีไหมบ้างอย่างที่เกริ่น ยุคโลกัฐอัตตังหวังแต่เงิน ใครจะเดินตามอิฐดำในกำแพง
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
01 พฤษภาคม 2011, 10:00:PM |
|
|
01 พฤษภาคม 2011, 10:10:PM |
|
|
01 พฤษภาคม 2011, 10:16:PM |
|
|
03 พฤษภาคม 2011, 12:26:AM |
|
|
|