บ ท ก ล อ น จ า ก ค ว า ม เ ห ง า
เขียนจากใจแสนเศร้าไร้ความหมาย
กลั่นจากความรู้สึกที่พังทลาย
ส่งถึงคนใจร้าย ห่างหนีหาย ในค่ำคืน..
. . . ร า ต รี นี้ ว่ า ง เ ป ล่ า . . .
ไม่เห็นแม้แสงดาว สุดทนฝืน
ไร้หิ่งห้อยตัวเก่า สิ้นแรงเราเคยยืน
คือสิ่งนี้ที่เธอยื่น เป็นความกล้ำกลืน และรอยน้ำตา....