ร่ายรำพัน ศัลย์โศก วิโยคจิต
ด้วยไร้สิทธิ์ สมสวาท ปรารถนา
ดั่งนที ที่ไหล ลับไกลตา
มิย้อนมา ลาแล้ว สิ้นแววคืน..
..พี่ครวญคร่ำ รำพึง คิดถึงเจ้า
มิสร่างเซา สุดข่ม ภิรมย์ฝืน
อกรานรุม รุ่มร้อน ดั่งฟอนฟืน
ช้ำ-กล้ำกลืน กล่อมนิทรา ทุกราตรี..
..เคยเคลียคลอ เคล้ากาย กลับ..คลายเคลื่อน
ดั่งหลุดเลื่อน วิญญาณ รานวิถี
เจ้าร้างรัก ผลักไส มิใยดี
ถามหน่อยซี สองคำ ว่า..ทำไม?
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
