เตาะแตะไต่ ต้วมเตี้ยม มาเยี่ยมส่อง
หมายประลอง วรรณศิลป์ ถิ่นภาษา
เดินเดียวดาย ดั้นด้น จนระอา
จึงได้มา พบเห็น นับเป็นบุญ
เริ่มจากเขียน แหวกแนว ใจแน่วแน่
ทั้งตีแผ่ เรื่องบนเตียง เดี้ยงหัวหมุน
ถูกด่ายับ หลังไมค์ ใจเซซุน
รับว่าฉุน เกินคาด ฟิวส์ขาดพลัน
อีกหลายท่าน ผู้ใหญ่ ในบ้านนี้
เอื้ออารี ให้เกียรติ ไม่เดียดฉันท์
คอยท้วงทัก หักห้าม ยามจาบัลย์
คอยแบ่งบัน ความรัก จักไม่ลืม
ถูกกดดัน หลายหน ทนไม่ไหว
สู้ทำใจ ให้แกร่ง แสร้งดูดดื่ม
ไม่เคยง้อ เต็มสิบ มิหยิบยืม
บางครั้งปลื้ม ลืมท้อ ต่อชีวิน
คนที่ชัง ครั้งนั้น คงหมั่นไส้
แรงเกินไป ไม่ดี เขาติฉิน
จึงเบี่ยงบ่าย กลายกลับ ปรับดวงจินต์
ไม่ยึดติด ดีดดิ้น ใจภินท์พัง
คนที่รัก หนักแน่น ดังแผ่นผา
เติมชีวา มาปลอบ มอบความหวัง
ให้ยืนหยัด จัดวาง สร้างพลัง
เมตตาครั้ง โดนด่า มาปลอบใจ
ลุสองปี นอบน้อม ยอมทุกอย่าง
เพื่อสร้างทาง กานท์กลอน สอนสั่งได้
ขอขมา เพื่อนพี่น้อง คล้องมาลัย
ล่วงเกินใคร ในบ้าน วานอย่าเคือง
๓๐/๑๐/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
